Ο Γιώργος Παπανδρέου ανέλαβε μια χρεοκοπημένη οικονομία. Αυτός κλήθηκε να διαχειριστεί το απόθεμα της αναξιοπιστίας που δημιουργήθηκε όλα αυτά τα χρόνια.
Σε αυτόν έτυχε ο κλήρος να πείσει τους Ευρωπαίους ότι η χώρα μας στο εξής δεν θα στέλνει ψεύτικα στοιχεία και ότι για πρώτη φορά εννοούμε αυτά που λέμε. Σε αυτόν έτυχε να πρέπει να διαχειριστεί μια οικονομία που με την αναξιοπιστία της παραλίγο να τινάξει στον αέρα το Ευρώ.
Οι Ευρωπαίοι όμως από την πλευρά τους είναι δύσπιστοι, επειδή αφενός τους λέμε ψέματα εδώ και πολύ καιρό και αφετέρου επειδή ζούμε πολύ καλύτερα από ότι επιτρέπει η οικονομική κατάσταση της χώρας. Δεν μας πιστεύουν γιατί για πολλά χρόνια πολλοί δεν φορολογούνταν για το εισόδημα που εισέπρατταν νόμιμα αφού ανήκαν σε κάποια ισχυρή κάστα. Δεν μας πιστεύουν γιατί τους έχουμε τινάξει στον αέρα τρία κοινοτικά πακέτα.
Για να μας κρατήσουν λοιπόν ζωντανούς οι Ευρωπαίοι θέλουν άμεσα μέτρα. Γι' αυτό δεν τους αρκεί η φορολόγηση όλων των εισοδημάτων σε ενιαία κλίμακα, η εφαρμογή τεκμηρίων για την πάταξη της φοροδιαφυγής, η εφαρμογή του πόθεν έσχες, η φορολόγηση των ακινήτων των offshore, η φορολόγηση των εσόδων και των ακινήτων της Εκκλησίας, η περικοπή του κόστους από τον κρατικό στόλο οχημάτων, η εισφορά κοινωνικής ευθύνης με το επίδομα αλληλεγγύης, η κατάργηση του ΕΤΑΚ και όλα τα μέτρα που μέχρι σήμερα έχει εξαγγείλει ο Παπανδρέου. Αυτά τα μέτρα θα αποδώσουν στον επόμενο προϋπολογισμό και όχι στον τρέχοντα. Όμως η τύχη του Ευρώ κρίνεται τώρα και όχι του χρόνου.
Δεν υπάρχει χρόνος για να αποδώσουν τα σωστά μέτρα που έχει ήδη λάβει ο Παπανδρέου, μιας και η εθνική μας οικονομία δεν έχει τόσο χρόνο ζωής πια. Αυτά τα μέτρα έπρεπε να τα έχουμε υλοποιήσει πριν δύο χρόνια. Τότε όμως εμείς δίναμε παράνομα πακέτα ενίσχυσης στους αγρότες της Θεσσαλίας, μεταβιβάζαμε τα ακίνητα της Μονής Βατοπεδίου και αφήναμε τα golden boys να εισπράττουν χιλιάδες ευρώ κάθε μήνα. Η μάχη της εθνικής οικονομίας έχει μετατραπεί σε μάχη με το χρόνο και γι' αυτό χρειάζονται άμεσα αποτελέσματα ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά είναι τα ληφθέντα μέτρα.
Μέχρι εδώ όλα καλά. Με το καινούργιο πακέτο μέτρων όμως έχω ενστάσεις.
Με το πακέτο αυτό πεθαίνει ο μισθωτός που ξέραμε. Ο μισθωτός που μπορούσε να αποταμιεύει ή να δανείζεται, που μπορούσε να φτιάξει ένα δικό του αξιοπρεπές σπίτι, να αλλάζει αυτοκίνητο κάθε 8-10 χρόνια, να ντύνεται, να πηγαίνει λίγες μέρες διακοπές, να αγοράζει δώρα τα Χριστούγεννα και να μπορεί να κινηθεί με στοιχειώδη άνεση. Άρα, όσο αναγκαίο και να είναι το πακέτο, είναι μη αποδεκτό.
Θα ήμουν σύμφωνος αν το πακέτο αυτό είχε ημερομηνία λήξης, αν μαζί με τα μέτρα αυτά ανακοινωνόταν και το πότε επανερχόμαστε στην εισοδηματική ομαλότητα. Αν ανακοινωνόταν ότι όταν αποδώσουν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα τότε θα επανέλθει το εισόδημα των μισθωτών και θα επανέλθει ο ΦΠΑ στο 19%, όλοι θα αποδέχονταν να θυσιάσουν πιο εύκολα μέρος της διαβίωσής τους. Και ακόμα περισσότερο, αν μειώνονταν και οι αποζημιώσεις των Βουλευτών κατά το ήμισυ.
Δικαιοσύνη και ελπίδα με λίγα λόγια ζητάει ο κόσμος για να κάνει θυσίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου