Κόβεται ένα γέρικο δέντρο και ξεβρακώνεται ένας μωροφιλόδοξος άνθρωπος

Μια ιστορία από την όμορφή μας πόλη:

Ήταν ένα πεύκο, στη μέση της πόλης. Μεγάλο, γέρικο, είχε πάρει να γέρνει κιόλας. Αλλά φιλοξενούσε πολλά περιστέρια. Έκανε και ίσκιο. Βάζαμε και καμιά αφίσα αν συνέβαινε κάτι άξιο αναγγελίας. Τέλος πάντων, είχε τα καλά του.

Οι γείτονές του, που το βρήκαν εκεί, γκρίνιαζαν. Ήταν κακός γείτονας το πεύκο και τους λέρωνε τις αυλές με πευκοβελόνες. Ανάγωγο το πεύκο... Άσε τα περιστέρια που κουτσούλαγαν. Ανάγωγα και αυτά.

Πριν τέσσερα χρόνια οι γείτονες ζήτησαν να κοπεί το πεύκο. Πάει το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο, και γίνεται χαμός... 200 άτομα, ενεργοί, δραστήριοι, πήραν το λόγο: είπαν για την αξία του αστικού πράσινου, για ρουσφέτι που ήθελε να κάνει ο τότε Δήμαρχος, για τις αναμνήσεις τους από το πεύκο κλπ κλπ κλπ... Νίκησαν: το πεύκο σώθηκε. Όλε!

Κοίτα λέω να δεις τι κόσμο έχει η πόλη μας. Ευαίσθητοι, αλλά και δυναμικοί, τα βάλανε με τον κακό Δήμαρχο και νίκησαν όλες τις σκοτεινές δενδροκτόνες δυνάμεις. Με εντυπωσίασαν.

Έλα όμως που πριν λίγες μέρες, και ενώ έχει αλλάξει ο Δήμαρχος, το θέμα επανέρχεται. Αυτή τη φορά, δεν ήταν κανένας εκεί από τους 200 ενεργούς πολίτες. Το αστικό πράσινο για αυτούς δεν έχει πια αξία, ο νέος Δήμαρχος δεν κάνει ρουσφέτια, οι αναμνήσεις τους ξεθώριασαν τόσο που το πεύκο έφυγε από αυτές. Το πεύκο κόπηκε, αλλά αυτό τελικά είναι το λιγότερο.

Θυμήθηκα τότε ότι στις αντιδράσεις πρωτοστατούσαν κάποιοι που θέλανε να είναι υποψήφιοι Δήμαρχοι με το κόμμα του τότε Δημάρχου, αλλά δεν τους έκατσε.

Κοίτα λέω να δεις τι κόσμο έχει η πόλη μας. Αναίσθητοι, καιροσκόποι, υποκριτές και μικροαπατεώνες, που προκειμένου να τα βάλουν με τον Δήμαρχο με τον οποίο είχαν προσωπικά κάνανε μικροαντιπολίτευση με αφορμή το πεύκο. Δεν τους ένοιαξε το πεύκο, αλλά η σχέση τους με τον Δήμαρχο. Για τέσσερα χρόνια όμως με ξεγέλασαν, μέχρι να αποκαλυφθούν.

Το χειρότερο είναι ότι αυτοί οι άθλιοι τύποι, που έχουν φωνή μόνο για να προωθούν τα δικά τους μικρούλια και ταπεινά συμφέροντα, μαθαίνουν και τους άλλους ότι τα δέντρα αξίζουν μόνο αν σε βοηθάνε στις μικροπολιτικές σου σκοπιμότητες.

Χάθηκε ρε πεύκο να πλακώσεις κανέναν από κάτω όταν μπορούσες, να είναι αυτοί ανάμνηση αυτά τα μειράκια και εσύ να είσαι στη θέση σου, να κολλάμε εμείς αφίσες και να κάθονται τα περιστέρια;