20/12/14

Ο Καραμανλής ψάχνει για χρυσόψαρα

Δεν εξηγείται αλλιώς γιατί νομίζει ότι ξεχνάμε μέσα σε τρία χρόνια.

Ανέφερε χθες ο τέως πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής ότι "θα ήταν πραξικόπημα η αλλαγή εκλεγμένου πρωθυπουργού χωρίς να έχουν προηγηθεί εκλογές". Συμφωνώ μαζί του απόλυτα. Δε νοείται αλλαγή πρωθυπουργού χωρίς εκλογές. Αυτά ήταν κόλπα που γίνονταν το 1965 και οδήγησαν στη Χούντα.

Το Νοέμβριο του 2011 είχα γράψει ακριβώς αυτό για την κυβέρνηση Παπαδήμου: "Η διαρκής απαξίωση της πολιτικής οδήγησε στην ακύρωσή της, μέσω μιας συγκεκαλυμμένης εκτροπής. Πως αλλιώς μπορείς να χαρακτηρίσεις μία κυβέρνηση που δεν προέκυψε από εκλογές, με ένα Πρωθυπουργό που δεν είναι στέλεχος κανενός εκ των κυβερνώντων κομμάτων";

Ο Καραμανλής όμως που ήταν τότε που ο τραπεζίτης Παπαδήμος αντικατέστησε τον εκλεγμένο ΓΑΠ, με τις άοκνες προσπάθειες του Βενιζέλου, της Καϊλή και της Μερεντίτη;

Που ήταν ο Καραμανλής όταν η κυβέρνηση Παπαδήμου προήγαγε τον Άδωνι και τον Βορίδη από "γραφικούς" τηλεαστέρες Ζ κατηγορίας σε βαρυσήμαντους πολιτικούς άντρες;

Που ήταν όταν οι ομιλούσες κεφαλές-τηλεπαρουσιαστές των εργολάβων και τραπεζιτών σεκοντάριζαν την εκτροπή;

Που ήταν ο Καραμανλής όταν βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αναλάμβαναν ανοιχτά "πρωτοβουλίες" για τη διαμόρφωση της "φυσιογνωμίας" της κυβέρνησης του μη εκλεγμένου Παπαδήμου;

Που ήταν ο Καραμανλής το 2011 να αναλάβει πρωτοβουλία για να γίνει ΚΑΙ το δημοψήφισμα αλλά ΚΑΙ εκλογές; 

Σιωπούσε στη Ραφήνα ο Καραμανλής όταν -σύμφωνα με τα δικά του λεγόμενα- έγινε το πραξικόπημα του 2011. Όπως σιωπούσε και ο θείος του στο Παρίσι τα χρόνια της Χούντας.

Τρία χρόνια μετά όλοι ξέρουμε το αποτέλεσμα: το μνημόνιο είναι ακόμα εδώ, η αντιμνημονιακή λαϊκίστικη ρητορική της Δεξιάς τελικά αποδείχθηκε "ύποπτη", έχει μοιραστεί η τραπεζική πίτα και οι μεγάλοι οδικοί άξονες, ενώ ξαφνικά κανάλια και εφημερίδες είναι οικονομικά "βιώσιμα".

Τώρα λοιπόν που έκατσε η σκόνη, εμφανίζεται ο καταστροφικός Καραμανλής ως εγγυητής της ομαλότητας. Αυτά ζούμε.

24/10/14

Φύλαξη ακαδημαϊκών ιδρυμάτων

Στα Ευρωπαϊκά πανεπιστήμια δεν υπάρχει η βρώμα και η εγκατάλειψη των μεγάλων Ελληνικών ΑΕΙ/ΤΕΙ. Ισχύει. Βέβαια υπάρχει και δεκαπλάσιο προσωπικό συντήρησης και φύλαξης.

Όμως δεν υπάρχει ούτε έλεγχος για την είσοδο στον ακαδημαϊκό χώρο! Υπάρχει ρεσεψιόν, που κατευθύνει και εξυπηρετεί τον επισκέπτη. Υπάρχει έλεγχος πρόσβασης σε ευαίσθητες περιοχές όπως και στην Ελλάδα, για παράδειγμα σε βιβλιοθήκες και εργαστήρια. Υπηρεσίες ασφάλειας προσωπικά έχω δει μόνο σε φοιτητικές εστίες.

Άλλωστε υπηρεσίες φύλαξης υπάρχουν και στα Ελληνικά πανεπιστήμια, είναι μεγάλο ψέμα ότι πρόκειται για ξέφραγα αμπέλια! Είτε εργολαβικές υπηρεσίες σεκιούριτι, είτε υπάλληλοι, τα Ελληνικά ιδρύματα φυλάσσονται. Αλλιώς δεν θα είχε μείνει πουθενά ούτε χαλκοσωλήνα...

Είτε στο πανεπιστήμιο Κρήτης την δεκαετία του 1990, είτε στο Μετσόβιο την δεκαετία του 2000, είτε στο ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας όπου διδάσκω σήμερα, δεν έχω δει ποτέ αφύλακτο Ίδρυμα. Αυτό φυσικά το ξέρει και ο κ. Λοβέρδος που είναι υπουργός Παιδείας.  Γιατί κάνει τον ανήξερο, δεν ξέρω. 

Ένα εντυπωσιακό φαινόμενο είναι το γεγονός ότι στα μικρά Ιδρύματα η εικόνα είναι διαφορετική. Όπου υπάρχει συσσώρευση μεγάλων Τμημάτων και πολυκοσμία, η εικόνα είναι αυτή που δείχνουν τα κανάλια: αφίσες, μπογιές, εγκατάλειψη. Στα περιφερειακά Ιδρύματα όμως, αυτά που δεν δείχνουν τα κανάλια, η εικόνα είναι διαφορετική. Προφανώς είναι άλλο πράγμα η ανώνυμη μάζα ενός αχανούς Ιδρύματος που είναι υποστελεχωμένο και άλλο ένα μικρό Ίδρυμα όπου οι φοιτητές είναι αναγνωρίσιμοι ονομαστικά από τους Καθηγητές τους.

Ακούγονται πολλά για τον ρόλο των "κομματικών" παρατάξεων στα ΑΕΙ, κυρίως από την πλευρά της Δεξιάς.
  • Πρώτο οξύμωρο: η ΔΑΠ που είναι η παράταξη που εκπροσωπεί τη Δεξιά στα Ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ, κυριαρχεί εδώ και 25 χρόνια. Τον εαυτό τους κράζουν; Ας καταργήσουν την ΔΑΠ λοιπόν οι ίδιοι, αφού κάνει τόση ζημιά στα Ελληνικά Ιδρύματα! Και μην ακούσω ότι οι ΔΑΠίτες δεν χτίζουν πόρτες γραφείων, δεν κάνουν αφισοκόλληση και δεν κάνουν τσαμπουκάδες...
  • Δεύτερο οξύμωρο: για κάποιο λόγο "ξεχνάμε" ότι οι αριστερές παρατάξεις που κυριαρχούν στα Ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ είναι "ανεξάρτητες", δηλαδή δεν έχουν άμεση σχέση με ένα κόμμα. Εκτός και αν κάποιος διαπράξει ένα τεράστιο λογικό άλμα και συνδέσει τα ΕΑΑΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Όποιος το κάνει όμως να το εξηγήσει και σε 10-20 ΕΑΑΚίτες, να δούμε πως θα το πάρουν και αυτοί οι άμεσα ενδιαφερόμενοι.
  • Τρίτο οξύμωρο: η συνδιοίκηση των ΑΕΙ με τους φοιτητές έχει στην πράξη καταργηθεί εδώ και μια δεκαετία. Μέχρι τότε μας είχαν πείσει ότι για όλα φταίει η διαπλοκή φοιτητών και καθηγητών. Γιατί δεν άλλαξε η εικόνα μέσα σε αυτά τα δέκα χρόνια; Προφανώς φταίει κάτι άλλο!
  • Τέταρτο οξύμωρο: η κατάργηση του ακαδημαϊκού ασύλου δεν έβαλε τέλος σε φαινόμενα εγκληματικότητας στα ελληνικά Ιδρύματα. Αφού πρώτα άφησαν να απαξιωθεί η έννοια του ακαδημαϊκού ασύλου με τα ετήσια επεισόδια στην επέτειο του Πολυτεχνείου, κατάφεραν να το καταργήσουν χωρίς κοινωνική αντίδραση. Τότε γιατί έχουμε ακόμα εγκληματικότητα σε ακαδημαϊκούς χώρους, αφού πλέον δεν απαιτείται η συγκατάθεση του Ιδρύματος για να υπάρξει αστυνομική επέμβαση; 

Τώρα γιατί εδώ διαλύουμε τις εγκαταστάσεις στα μεγάλα, απρόσωπα ΑΕΙ είναι άλλο θέμα. Πάντως τις όποιες καταστροφές δεν τις κάνουν "ξένοι" που μπαίνουν στα Ιδρύματα, αλλά εμείς οι ίδιοι που είμαστε μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας. Εκεί πρέπει να δούμε τι γίνεται λάθος, στον τρόπο λειτουργίας της δικής μας κοινότητας.

Όπως και όλες οι πρόσφατες "μεταρρυθμίσεις" (κατάργηση ασύλου, κατάργηση συνδιοίκησης κλπ) δεν άλλαξαν την εικόνα της τριτοβάθμιας, ούτε και το νέο φρούτο της ελεγχόμενης εισόδου θα αλλάξει την εικόνα. Χρειάζονται βαθιές τομές τις οποίες δυστυχώς κανείς δεν θέλει να τις κάνει. 

15/10/14

Επικίνδυνοι, ας ελπίσουμε όχι και μοιραίοι

Καταιγισμός ρευστοποιήσεων στο Χρηματιστήριο, το οποίο σημειώνει τη μεγαλύτερη πτώση των τελευταίων έξι ετών λόγω της αποχώρησης θεσμικών επενδυτών.

Την ίδια ώρα τα spreads, τα οποία είχαμε ξεχάσει, καλπάζουν στο 7,7%. 

Όλα αυτά γιατί ο Σαμαράς "αποφάσισε" εσπευσμένα ότι ήρθε η ώρα της αποχώρησης του ΔΝΤ, υπό την πίεση των επερχόμενων πρόωρων εθνικών εκλογών. Προκειμένου να χαϊδέψει αυτιά, δεν διστάζει να πυρπολήσει την εθνική οικονομία.

Ό,τι καταφέραμε τα τελευταία τρία χρόνια με απίστευτες θυσίες, με μεγάλο πόνο και με τεράστιο κοινωνικό κόστος πάει στράφι γιατί ο Σαμαράς αποφάσισε να ασχοληθεί με την μικροπολιτική του επιβίωση.

Γνωστός επικίνδυνος λαϊκιστής από την καταστροφική θητεία του στο Υπ.Εξωτερικών η οποία οδήγησε στο "Μακεδονικό" και στην πρόωρη πτώση μιας κυβέρνησης της οποίας ήταν βουλευτής, ήταν δεδομένο ότι θα παίξει με τη φωτιά και τώρα. Θα το αντέξει η χώρα αυτή τη φορά;

Όμως Ο Σαμαράς δεν είναι μόνος. Τι κάνει ο κυβερνητικός εταίρος του ο Βενιζέλος βλέποντας αυτό το καταστροφικό παιχνίδι; Η παράταξή του, το ΠΑΣΟΚ που κάποτε αντιπροσώπευε την ελπίδα των λαϊκών στρωμάτων και δημιούργησε τη μεσαία τάξη στην Ελλάδα, είναι το μόνο κόμμα που πλήρωσε την κρίση με την εκλογική του απαξίωση. Το ΠΑΣΟΚ εξαφανίστηκε γιατί πλήρωσε για το μερίδιο της συμμετοχής του στην οικονομική κατάρρευση της χώρας, κάτι που δεν ισχύει για τη ΝΔ η οποία ενδεχομένως έχει ίδια ή και μεγαλύτερη ευθύνη κυρίως λόγω της διαλυτικής οικονομικής διαχείρισης Καραμανλή.

Ο Βενιζέλος ενδιαφέρεται προφανώς μόνο πως θα διασφαλίσει την αιώνια συμμετοχή του σε κάθε κυβέρνηση με όχημα ένα απόκομμα-φάντασμα που συγκεντρώνει μονοψήφια ποσοστά. Απλά κοιτάζει και αυτός τη διαχείριση της προσωπικής του πορείας την επόμενη ημέρα.

Επικίνδυνοι άνθρωποι και οι δύο, που δημιουργούν συνθήκες καταστροφής για τη χώρα. Πρέπει να φύγουν χθες, όχι σε ένα μήνα. Κάθε ώρα που περνάει μας φέρνει πιο κοντά σε οικονομική καταστροφή που μπροστά της τα "μνημόνια" θα μοιάζουν παιχνιδάκια. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα είναι και μοιραίοι για το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας.

24/8/14

Δήμος Ναυπάκτου-Lepanto

Η αλήθεια είναι ότι η Ναύπακτος είναι γραφική. Παρά τις γκρίνιες μας έχει ένα σπάνιο θαλάσσιο μέτωπο με πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα, συνδυάζει πράσινο και γαλάζιο όπως λίγα μέρη, ο τρόπος που έχει δομηθεί δεν είναι και ο χειρότερος πια αν και θα έπρεπε να είναι πιο ανθρώπινος, εν γένει δεν είναι τόπος απωθητικός.

Όμως από την άλλη μην λέμε και ό,τι θέλουμε: το Λιμάνι και το Κάστρο δεν αρκούν για να φέρεις κόσμο, ούτε και το Γρίμποβο με την Ψανή. Έχεις να ανταγωνιστείς μέρη όπως το Ναύπλιο, το Γαλαξίδι, την Πύλος, την Καβάλα, την Καστοριά, τα Χανιά, το Ρέθυμνο αλλά και τις καλύτερες παραλίες του κόσμου: αυτές του Αιγαίου και του Ιονίου.

Η Ναύπακτος ναι μεν έχει το τοπίο, αλλά όχι τόσο ώστε να κάνει τη διαφορά και να τραβήξει επισκέπτες από μόνο του. Είναι μια καλή αρχή, αλλά κάτι λείπει. 

Η Ναύπακτος έχει μια μοναδική στον Ελλαδικό χώρο πολιτιστική και ιστορική κληρονομιά, η οποία έχει τεράστια αναγνωρισιμότητα και σημασία στον δυτικό κόσμο: το Lepanto. 

Επιγραμματικά ας αναφέρουμε ότι στην βιβλιογραφία η ναυμαχία του Lepanto ήταν "η μάχη που έσωσε την Ευρώπη". Αυτός μάλλον είναι ο λόγος που στον δυτικό κόσμο ο τόπος μας με το όνομα αυτό έχει τεράστια αναγνωρισιμότητα. Ας δούμε μερικά παραδείγματα που αποκαλύπτουν τόσο τη σημασία όσο και την αναγνωρισιμότητα του τόπου μας:

1) Πόλη στις ΗΠΑ που φέρει το όνομα Lepanto προς τιμή της ναυμαχίας. Μπορεί το Lepanto του Arkansas να είναι μια μικρή πόλη των 2000 και κάτι κατοίκων, αλλά το γεγονός ότι επέλεξαν αυτό το όνομα ως ταυτότητά τους σημαίνει πολλά. (http://en.wikipedia.org/wiki/Lepanto,_Arkansas)


2) Κεντρικός σταθμός του Μετρό της Ρώμης φέρει το όνομα Lepanto. Με λίγα λόγια, όποιος χρησιμοποιεί το μετρό αυτής της πόλης των 3 εκατομμυρίων κατοίκων που δέχεται περίπου 10 εκατομμύρια επισκέπτες το χρόνο, βλέπει το όνομα Lepanto φαρδύ πλατύ. http://en.wikipedia.org/wiki/Lepanto_(Rome_Metro)

3) Η καθολική εκκλησία καθιέρωσε σχετική θρησκευτική εορτή για την "Παναγία της Νίκης" γνωστή μετέπειτα και ως Our Lady of the Rosary. Καλά μαντέψατε, εορτάζεται στις 7 Νοεμβρίου που εμείς εδώ κάνουμε την αναπαράσταση. Η "Παναγία της Νίκης" καθιερώθηκε ως πολιούχος της Μάλαγας και άλλων δύο Ισπανικών πόλεων. λόγω της σχέσης της με τη Ναυμαχία και με την έννοια της νίκης που απέκτησε για τους Καθολικούς. 


4) Στον καθεδρικό ναό της Βαρκελώνης, σε περίοπτη θέση βρίσκεται το παρεκκλήσι του "Ιησού του Lepanto", γιατί σύμφωνα με τον καθολικό θρύλο ο Ιησούς ήταν παρόν επί του καταστρώματος του πλοίου του Δον Ζουάν του Αυστριακού και συνέβαλλε στη νίκη που κράτησε τους Οθωμανούς εκτός των πυλών του Χριστιανικού κόσμου. Η κλίση της μέσης δε σημαίνει ότι ο Ιησούς απέφυγε έναν κανονιοβολισμό παίρνοντας αυτή τη στάση. 


5) Στη Βενετία, μετά από την επιστροφή του στόλου που κατέκτησε την σημαντικότατη νίκη στη ναυμαχία του Lepanto, αφιερώθηκε παρεκκλήσι στην "Παναγία της Νίκης". Στη Βενετία των 60.000 κατοίκων που ασφυκτιούν από τους 20.000.000 τουρίστες που δέχονται ετησίως, το Lepanto έχει πολύ μεγάλη αναγνωρισιμότητα και αποτελεί βασικό στοιχείο της τοπικής ιστορίας και κληρονομιάς.

Και μια προσωπική μαρτυρία. Το 2010 φιλοξενήθηκε στη Ναύπακτο ένα επιστημονικό συνέδριο Μαθηματικών. Μεταξύ των συμμετεχόντων και ένας Μεξικάνος (καθολικός) επιστήμονας. Όταν έφτασε στο λιμάνι και με ρώτησε τι είναι αυτό που βλέπει του απάντησα βαριεστημένα στα Αγγλικά κάτι για ναυμαχία του Lepanto. Οι αντιδράσεις του Κωνστάντιου (αυτό ήταν το όνομά του) ήταν απίστευτες: προσκύνησε στα τείχη, πήρε τηλέφωνο συγγενικά του πρόσωπα και γενικά ήταν απίστευτα χαρούμενος που η τύχη του τον αξίωσε να βρεθεί στο Lepanto. Βέβαια ήταν ήδη 2 μέρες εδώ και δεν υπήρχε κάτι να του υποδείξει ότι βρίσκεται στο Lepanto... Κατάντια ε;

Εν κατακλείδι, οι Καθολικοί και όλος ο δυτικός κόσμος θεωρούν ότι πολύ απλά δεν θα υπήρχε Ευρώπη, ΗΠΑ, Βατικανό, τα αποτελέσματα της Αναγέννησης και ο Διαφωτισμός αν στις 7 Οκτωβρίου 1571, εδώ στα μέρη μας, τα πράγματα είχαν πάει αλλιώς. Όλος ο δυτικός πολιτισμός διασώθηκε στο Lepanto σύμφωνα με τον θρύλο της Δύσης. Για να μην πιάσουμε την πλευρά που λέγεται Θερβάντες και γράψουμε άλλα τόσα.

Μήπως λοιπόν να τους θυμίζαμε ότι το σημερινό Lepanto αξίζει να το επισκεφτεί κάποιος, ότι είναι αρκετά ελκυστικό από άποψη τοπίου, έχει αξιοπρεπείς έως μοναδικές παραλίες, βρίσκεται σε απόσταση μιας νύχτας με το καράβι από τη Βενετία ενώ έρχονται και πτήσεις σε κοντινό αεροδρόμιο, ενώ βρίσκεται ανάμεσα σε Δελφούς και Ολυμπία; Πως θα τους το θυμίσουμε όμως; 

Αυτά δεν γίνονται σε μια νύχτα. Θέλει χρόνο, πλάνο και κόπο για να καθιερώσεις μια πολιτιστική ταυτότητα. Η αναπαράσταση κάθε φθινόπωρο δεν αρκεί για να ζωντανέψει την ταυτότητα του Lepanto. Πρέπει να υπάρχουν πολιτιστικές δράσεις στη διάρκεια του καλοκαιριού με αναφορά στην ιστορία του Lepanto και με την εξασφάλιση της παρουσίας φορέων από Ευρωπαϊκές πόλεις. Πρέπει να δημιουργηθεί μουσείο Ναυμαχίας σε υφιστάμενο ή νέο κτίριο εντός της πόλης. Πρέπει ηπόλη να φιλοξενεί επιστημονικό ιστορικό συνέδριο κάθε 2 χρόνια με το όνομα Lepanto. Σίγουρα υπάρχουν πολλά ακόμα.

Σύμφωνα με το θεώρημα του Παρρέτο, το 20% του κόπου φέρνει το 80% του αποτελέσματος. Μια καλή -και ανέξοδη- αρχή θα ήταν η αλλαγή της ονομασίας του Δήμου σε "Ναύπακτος-Lepanto", ώστε να αναδειχθεί η πολιτιστική ταυτότητα έναντι του απλά γεωγραφικού προσδιορισμού "Ναυπακτία" που μας κληροδότησε ο Καλλικράτης και που εν τέλει δεν προσφέρει και τίποτα. Τουλάχιστον έτσι θα άλλαζαν οι πινακίδες στους δρόμους και θα ήξερε ο φίλος μου ο Μεξικάνος μαθηματικός ο Κωνστάντιος ότι βρίσκεται στη Μέκκα των Καθολικών, το Lepanto χωρίς να έχει ανάγκη τις δικές μου -σίγουρα ελλιπείς- ιστορικές γνώσεις.

6/8/14

Πως το ψέμα γίνεται "αλήθεια"

Α. Ο μεσαίωνας και η αποδοχή κατασκευασμένων θεωριών συνωμοσίας 


Είναι γνωστό ότι οι ψεύτικες ιστορίες και η παράθεση υποτιθέμενων γεγονότων καθορίζει απόλυτα τον τρόπο σκέψης της μάζας, εφόσον παρουσιάζει αληθοφάνεια και ενδιαφέρουσα πλοκή. Ο Μεσαίωνας είναι η κατεξοχήν ιστορική περίοδο όπου συγγραφείς της δεκάρας, επί πληρωμή λειτουργώντας ως πράκτορες, χρησιμοποιόντας διάφορα ψευδώνυμα, διαμόρφωσαν πανίσχυρους μύθους που ακόμα και σήμερα εκλαμβάνονται ως ιστορικές αλήθειες.

Φυσικά ένα ψέμα δεν είναι ποτέ κατασκευασμένο από το μηδέν. Η μεσαιωνική τακτική αξιοποιούσε υπάρχοντα κείμενα, τα οποία στη συνέχεια οι συγγραφείς-πράκτορες διάνθιζαν ή επέκτειναν ώστε να δημιουργήσουν τον επιθυμητό μύθο. Με τον τρόπο αυτό κέρδιζαν σε αληθοφάνεια αφού όλοι λίγο πολύ γνώριζαν την ιστορία του αρχικού κειμένου και ας μην ξέρανε τον συγγραφέα, ενώ παρουσίαζαν και ενδιαφέρον για τον αναγνώστη. Άλλωστε ποιος μπορεί να αντισταθεί πχ σε ένα διήγημα που είναι καθαρή αντιγραφή έργου του Αλέξανδρου Δούμα, διανθισμένο με "γεγονότα"; Στη συνέχεια αναπαρήγαγαν με παραλλαγές την ίδια ιστορία εκδίδοντας παραλλαγμένα κείμενα με διαφορετικά ψευδώνυμα.

Με τον τρόπο αυτό η μυθοπλασία γίνεται μέρος της πραγματικότητας. Αναγνωστικό ενδιαφέρον, αληθοφάνεια και ερμηνευτική δύναμη καθιστούν τέτοια κείμενα πανίσχυρα και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη να πιστέψει κατευθυνόμενα ψέματα. Υπάρχουν επιβεβαιωμένες ιστορικές αναφορές που τοποθετούν τέτοια έργα σε χέρια αυτοκράτορα που τα διάβαζε πριν κοιμηθεί. Φυσικά το περιεχόμενο γινόταν πιστευτό και την επόμενη μέρα ο αυτοκράτορας αποφάσιζε με βάση όσα ο πράκτορας είχε φυτέψει στο κεφάλι του μέσω του βιβλίου. Σκέψου τον απλό ανθρωπάκο πως το έχαβε το παραμύθι...

Tέτοιες "αλήθειες" είναι πολύ δύσκολα αναστρέψιμες. Πάρτε ως παράδειγμα "Τα πρωτόκολλα των σοφών της Σιών". Οι Times του Λονδίνου το 1921 απέδειξαν πέρα πάσης αμφιβολίας ότι είναι απολύτως πλαστά. Ωστόσο αυτό δεν εμπόδισε να δημιουργηθεί η πιθανότατα πλέον δημοφιλής θεωρία συνωμοσίας η οποία καθόρισε την κοινή γνώμη της ναζιστικής Γερμανίας και, καλά κρατά έως και σήμερα.

Με λίγα λόγια, αν διάφορες αληθινές ιστορίες εμπλουτιστούν εντέχνως με το ίδιο ψέμα για κάποιο διάστημα, για την κοινή γνώμη γίνονται αυταπόδεικτες αλήθειες και καθορίζουν τη συμπεριφορά, τον τρόπο σκέψης και τις αποφάσεις της μάζας.




Β. Οι σύγχρονοι παραχαράκτες


Είναι γεγονός ότι ο κόσμος έχει στρέψει τα βλέμματά του από τα παραδοσιακά ΜΜΕ σε κάποιο βαθμό. Πλέον λιγότεροι επηρεάζονται από την τηλεόραση (αν και παραμένει πανίσχυρο μέσο διαμόρφωσης της κοινής γνώμης), ελάχιστοι διαβάζουν έντυπα όπως εφημερίδες και περιοδικά και ραδιόφωνο ακούμε μόνο κάποιοι κολλημένοι.

Εναλλακτικά η μάζα πλέον επιλέγει το διαδίκτυο για να ενημερωθεί και να διαμορφώσει γνώμη. Η φράση "το διάβασα στο ίντερνετ" είναι το νέο "το είπε στην τηλεόραση". Το διαδίκτυο προσφέρει αμεσότητα στην είδηση αφού η ενημέρωση είναι διαρκής. ο καθένας ενημερώνεται ό,τι ώρα θέλει αντί να περιμένει στην τηλεόραση το δελτίο ειδήσεων ή την εφημερίδα να κρεμαστεί στο περίπτερο και, κυρίως, πλουραλισμό. Ο καθένας μπορεί να γράψει ό,τι θέλει χωρίς το περιεχόμενο να μπορεί να λογοκριθεί, ενώ η θεματολογία είναι ουσιαστικά ελεύθερη. Έτσι πχ το διαδίκτυο μπορεί να "βράζει" για τον ΕΝΦΙΑ την ώρα που το σακσές στόρυ επιβάλλει την εστίαση στα γεμάτα ξένους τουρίστες νησιά.

Στο διαδίκτυο επιπλέον υπάρχει η δυνατότητα ανώνυμης έκφρασης, το οποίο κατά τη γνώμη μου είναι θετικό (http://gasimakop.blogspot.gr/2011/08/vs.html), παρόλο που ο ίδιος προσωπικά στο παρελθόν έχω δεχτεί επιθέσεις ανυπόστατης λάσπης από τοπικά ανώνυμα ιστολόγια. Η διαδικτυακή ανωνυμία βαθαίνει τη δημοκρατία αφού επιτρέπει την έκφραση γνώμης σε περισσότερους.

Ο αναγνώστης υποσυνείδητα δεν απαιτεί από τις διαδικτυακές πηγές κάποια μορφή επικύρωσης των γραφομένων. Μπορεί ο Τσίμας, ο Μανδραβέλης, η Καρχιλάκη και η Τρέμη να χαθούν από προσώπου δημοσιογραφικής πιάτσας αν τους ξεφύγουν τα εισαγωγικά όταν αναπαραγάγουν μια φράση Ισραηλινού αξιωματούχου που επιχειρεί να δικαιολογήσει τους βομβαρδισμούς στη Γάζα. Αν όμως το ιστολόγιο "the-hidden-real-truth" που το διαχειρίζεται "μια ομάδα νέων ανθρώπων που αγαπούν τη Χώρα τους" κατά δήλωσή τους γράψει ότι η γη είναι επίπεδη και το αναπαράξει το "hellas-lfe", το "jews-poisoned-socrates", το ποστάρει ο "Delfi Oracle" στο facebook που το βρήκε από τον "blond-nation-save-us-greeks" στο twitter, ε τότε αλλάζει το πράγμα. Θα γεμίσει το facebook σε χρόνο μηδέν αφού όλοι θα το ποστάρτουν "ΠΡΙΝ ΤΟ ΚΑΤΕΒΑΣΟΥΝ ΟΙ ARXES" και σε 2-3 μέρες θα σου το λέει η γιαγιά σου στο χωριό που "από κάπου το άκουσε".

Συνδυάζοντας όλα αυτά τα στοιχεία, το τοπίο γίνεται θολό και ιδιαίτερα επικίνδυνο. Οι πληρωμένοι παραχαράκτες του Μεσαίωνα φαντάζουν γατάκια μπροστά στους σημερινούς -μισθοφόρους;- μπλόγκερ που ελέγχουν 30-40 ιστολόγια, 50 προφίλ στο facebook και κάμποσους λογαριασμούς στο twitter.

Έτσι λοιπόν φτάνει μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης να πιστεύει ότι o λαός της Αργεντινής διαδηλώνει υπέρ της κυβέρνησης μετά την πρόσφατη χρεωκοπία ενώ βλέπει μια φωτογραφία από αντικυβερνητική διαδήλωση του 2012, ότι ο Σημίτης είναι Εβραίος και ότι έχει ουρά (μη γελάτε το πιστεύουν πολλοί στα σοβαρά), ότι μας ψεκάζουν, ότι η Αργεντινή έκανε μήνυση στην Ελλάδα, ότι ο Πούτιν έχει σωσία-κατεβάζει στρατό στο Αιγαίο-είναι ο Μεσσίας στη δεύτερη παρουσία κλπ κλπ, ότι ο καρκίνος είναι θεραπεύσιμος αλλά οι Σιωνιστές κρατάνε το φάρμακο για την πάρτη τους και πάει λέγοντας.

Κάπως έτσι η αφελής Ελληνική κοινή γνώμη διαμορφώνεται με ψεύτικες ειδήσεις. Ο σκοπός προφανής, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη εξήγηση. Στη δημοκρατία άλλωστε δεν έχει σημασία τι ισχύει, αλλά τι πιστεύουν οι πολλοί. 

1/6/14

Καλόν Θεριστή!


Ο Ιούνιος ως γνωστό λέγεται και Θεριστής, αφού αυτό το μήνα γίνεται ο θερισμός του σταριού.
Μάρτης έβρεχε, Θεριστής τραγούδαγε 
Θέρος, τρύγος , πόλεμος αποσταμό δεν έχουν



Χερόβολα, δεμάτια, θυμωνιές, ταλαιπώρια χεράτη χωρίς μηχανήματα με ατέλειωτο σκύψιμο μέσα στη ζέστη. Αλλά το τραγούδι τραγούδι! Αντέχανε αλλιώς; 

Καλό ή κακό που όλα αυτά ξεχάστηκαν; Πριν βιαστείτε να πείτε κακό, σκεφτείτε ότι όλα αυτά τελείωσαν με το κύμα της μετανάστευσης τις δεκαετίες του 1950 και 1960 όπου ο κόσμος πήρε τα μάτια του και αναζήτησε με επιτυχία μια καλύτερη ζωή σε χώρες πιο ανεπτυγμένες. Καλά να τα λες, αλλά όταν τα ζεις έχει κούραση, πείνα και φτώχεια.

28/5/14

Ρεφλεξιολογία: μια δοκιμή πιθανόν να σας πείσει

Δεν το περίμενα ποτέ, αλλά είναι πραγματικότητα: η ρεφλεξιολογία αποδίδει. Δεν ξέρω πως λειτουργεί, γιατί αποδίδει κλπ. Άλλωστε δεν ξέρω τις λεπτομέρειες ούτε της κλασσικής ιατρικής.


Ως άνθρωπος των θετικών επιστημών, πάντα ήμουν δύσπιστος για ό,τι δεν μπορεί να περιγραφεί ξεκάθαρα. Το μυαλό μου θέλει αρχή, μέση και τέλος για να πειστεί. Έτσι όπου ακούω λέξεις όπως ολιστικό, φιλοσοφία και άλλα μη ποσοτικά, απλά τα απορρίπτω.

Έχοντας πρόβλημα με τη μέση μου για πάνω 25 χρόνια έχω καταπιεί άπειρα φάρμακα, έχω κάνει φυσικοθεραπείες και φλερτάρω καιρό τώρα με το χειρουργείο. Ο κύκλος κλασσικός: νιώθεις καλά, κάνεις κάτι που δεν πρέπει (πχ σηκώνεις μια βαλίτσα), πονάς για καιρό, παίρνεις φάρμακα, νιώθεις πάλι καλά μέχρι το επόμενο λάθος σου και πάει λέγοντας. Κοινώς λύση καμία και όλα οδηγούν στη χειρουργική κλίνη.

Έτσι λοιπόν μπορεί να είμαι των απτών εννοιών, αλλά η χρόνια ταλαιπωρία έκαμψε τη δυσπιστία μου. Ένα απόγευμα που καθόμουν με μια παρέα στο σπίτι στην οποία ήταν και η Μάντω Χουλιάρα και λέγαμε διάφορα, ένας μορφασμός πόνου που προκάλεσε η μέση την έκανε να ρωτήσει το ιστορικό μου. Μετά από λίγο βρέθηκα ξαπλωμένος και η Μάντω άρχισε να ενεργοποιεί νεύρα πατώντας διάφορα σημεία στα πέλματα. 

Τι ακριβώς κάνει δεν ξέρω. Αυτό που νιώθεις είναι να ασκείται πίεση σε συγκεκριμένα σημεία των πελμάτων. Ο πόνος αυτός μειώνεται με το πέρασμα των συνεδριών. Η διαδικασία είναι ευχάριστη και χαλαρωτική, αξίζει τον κόπο και μόνο γι' αυτό.

Μετά από 6 συνεδρίες, πριν ακόμα δηλαδή τελειώσει η θεραπεία, μπορώ να πω ότι έχω δει θεαματικά αποτελέσματα. Τα οριστικά αποτελέσματα δεν τα έχω δει ακόμα, αλλά είμαι αισιόδοξος. 

Συμπέρασμα: ποτέ μη λες ποτέ. Αμφισβήτησε, αλλά δοκίμασε. Μην απορρίπτεις πριν πειραματιστείς. Που ξέρεις, μπορεί να εκπλαγείς ευχάριστα.