Φύλαξη ακαδημαϊκών ιδρυμάτων

Στα Ευρωπαϊκά πανεπιστήμια δεν υπάρχει η βρώμα και η εγκατάλειψη των μεγάλων Ελληνικών ΑΕΙ/ΤΕΙ. Ισχύει. Βέβαια υπάρχει και δεκαπλάσιο προσωπικό συντήρησης και φύλαξης.

Όμως δεν υπάρχει ούτε έλεγχος για την είσοδο στον ακαδημαϊκό χώρο! Υπάρχει ρεσεψιόν, που κατευθύνει και εξυπηρετεί τον επισκέπτη. Υπάρχει έλεγχος πρόσβασης σε ευαίσθητες περιοχές όπως και στην Ελλάδα, για παράδειγμα σε βιβλιοθήκες και εργαστήρια. Υπηρεσίες ασφάλειας προσωπικά έχω δει μόνο σε φοιτητικές εστίες.

Άλλωστε υπηρεσίες φύλαξης υπάρχουν και στα Ελληνικά πανεπιστήμια, είναι μεγάλο ψέμα ότι πρόκειται για ξέφραγα αμπέλια! Είτε εργολαβικές υπηρεσίες σεκιούριτι, είτε υπάλληλοι, τα Ελληνικά ιδρύματα φυλάσσονται. Αλλιώς δεν θα είχε μείνει πουθενά ούτε χαλκοσωλήνα...

Είτε στο πανεπιστήμιο Κρήτης την δεκαετία του 1990, είτε στο Μετσόβιο την δεκαετία του 2000, είτε στο ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας όπου διδάσκω σήμερα, δεν έχω δει ποτέ αφύλακτο Ίδρυμα. Αυτό φυσικά το ξέρει και ο κ. Λοβέρδος που είναι υπουργός Παιδείας.  Γιατί κάνει τον ανήξερο, δεν ξέρω. 

Ένα εντυπωσιακό φαινόμενο είναι το γεγονός ότι στα μικρά Ιδρύματα η εικόνα είναι διαφορετική. Όπου υπάρχει συσσώρευση μεγάλων Τμημάτων και πολυκοσμία, η εικόνα είναι αυτή που δείχνουν τα κανάλια: αφίσες, μπογιές, εγκατάλειψη. Στα περιφερειακά Ιδρύματα όμως, αυτά που δεν δείχνουν τα κανάλια, η εικόνα είναι διαφορετική. Προφανώς είναι άλλο πράγμα η ανώνυμη μάζα ενός αχανούς Ιδρύματος που είναι υποστελεχωμένο και άλλο ένα μικρό Ίδρυμα όπου οι φοιτητές είναι αναγνωρίσιμοι ονομαστικά από τους Καθηγητές τους.

Ακούγονται πολλά για τον ρόλο των "κομματικών" παρατάξεων στα ΑΕΙ, κυρίως από την πλευρά της Δεξιάς.

• Πρώτο οξύμωρο: η ΔΑΠ που είναι η παράταξη που εκπροσωπεί τη Δεξιά στα Ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ, κυριαρχεί εδώ και 25 χρόνια. Τον εαυτό τους κράζουν; Ας καταργήσουν την ΔΑΠ λοιπόν οι ίδιοι, αφού κάνει τόση ζημιά στα Ελληνικά Ιδρύματα! Και μην ακούσω ότι οι ΔΑΠίτες δεν χτίζουν πόρτες γραφείων, δεν κάνουν αφισοκόλληση και δεν κάνουν τσαμπουκάδες...
• Δεύτερο οξύμωρο: για κάποιο λόγο "ξεχνάμε" ότι οι αριστερές παρατάξεις που κυριαρχούν στα Ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ είναι "ανεξάρτητες", δηλαδή δεν έχουν άμεση σχέση με ένα κόμμα. Εκτός και αν κάποιος διαπράξει ένα τεράστιο λογικό άλμα και συνδέσει τα ΕΑΑΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Όποιος το κάνει όμως να το εξηγήσει και σε 10-20 ΕΑΑΚίτες, να δούμε πως θα το πάρουν και αυτοί οι άμεσα ενδιαφερόμενοι.
• Τρίτο οξύμωρο: η συνδιοίκηση των ΑΕΙ με τους φοιτητές έχει στην πράξη καταργηθεί εδώ και μια δεκαετία. Μέχρι τότε μας είχαν πείσει ότι για όλα φταίει η διαπλοκή φοιτητών και καθηγητών. Γιατί δεν άλλαξε η εικόνα μέσα σε αυτά τα δέκα χρόνια; Προφανώς φταίει κάτι άλλο!
• Τέταρτο οξύμωρο: η κατάργηση του ακαδημαϊκού ασύλου δεν έβαλε τέλος σε φαινόμενα εγκληματικότητας στα ελληνικά Ιδρύματα. Αφού πρώτα άφησαν να απαξιωθεί η έννοια του ακαδημαϊκού ασύλου με τα ετήσια επεισόδια στην επέτειο του Πολυτεχνείου, κατάφεραν να το καταργήσουν χωρίς κοινωνική αντίδραση. Τότε γιατί έχουμε ακόμα εγκληματικότητα σε ακαδημαϊκούς χώρους, αφού πλέον δεν απαιτείται η συγκατάθεση του Ιδρύματος για να υπάρξει αστυνομική επέμβαση; 

Τώρα γιατί εδώ διαλύουμε τις εγκαταστάσεις στα μεγάλα, απρόσωπα ΑΕΙ είναι άλλο θέμα. Πάντως τις όποιες καταστροφές δεν τις κάνουν "ξένοι" που μπαίνουν στα Ιδρύματα, αλλά εμείς οι ίδιοι που είμαστε μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας. Εκεί πρέπει να δούμε τι γίνεται λάθος, στον τρόπο λειτουργίας της δικής μας κοινότητας.

Όπως και όλες οι πρόσφατες "μεταρρυθμίσεις" (κατάργηση ασύλου, κατάργηση συνδιοίκησης κλπ) δεν άλλαξαν την εικόνα της τριτοβάθμιας, ούτε και το νέο φρούτο της ελεγχόμενης εισόδου θα αλλάξει την εικόνα. Χρειάζονται βαθιές τομές τις οποίες δυστυχώς κανείς δεν θέλει να τις κάνει.