Άλλο επανάσταση και άλλο χουλιγκανισμός

Τις άρπαξε ο Χατζηδάκης. Μάλιστα όχι από αναρχικούς/κουκουλοφόρους όπως λένε, αλλά από 50άρηδες.


Προφανώς ήταν "συμβολικό" το ξύλο που έφαγε. Στο άτομό του τις φάγανε και οι 300 καθώς και όλοι όσοι κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια. Όπως "συμβολικός" ήταν και ο εμπρησμός της Marfin που οδήγησε σε τρεις νεκρούς με τους από κάτω "καθημερινούς" ανθρώπους να φωνάζουν "να καείτε μουνάκια". Όπως "συμβολικό" ήταν και το ξύλο που έφαγε παλιότερα ο Πολυζωγόπουλος.


Μεγάλο πράγμα ο συμβολικός τσαμπουκάς του όχλου. Άξια θαυμασμού τα συστατικά του στοιχεία...

• Ο τσαμπουκάς της ομάδας των οργάνων που τσάκισε με τη ζαρτινέρα τον απομονωμένο Κύπριο φοιτητή στη Θεσσαλονίκη.

• Ο τσαμπουκάς του γαύρου που την πέφτει μαζί με άλλους σε 30 έναν απομονωμένο βάζελο και τον ξαπλώνει μισοπεθαμένο.

• Το αντριλίκι της ομάδας με τις μολότοφ που καίει έγκυες απλά και μόνο επειδή δούλευαν σε τράπεζα.

• Η παλικαριά του εξοργισμένου 50άρη που μαζί με 5-6 ακόμα πλακώνει έναν βουλευτή επειδή τον βρήκε μπόσικο.

• Το σθένος του επανασταταρά που πλακώνει τον Παναγόπουλο στο ξύλο -σε συγκέντρωση της ΓΣΕΕ- γιατί έτσι γουστάρει.

• Η μαγκιά των 6-7 ατόμων που την πέφτουν στον Πολυζωγόπουλο πέριξ του άβατου των Εξαρχείων.

• Το αντριλίκι του Κορκονέα, συμβολικό και αυτό που στόχο είχε να παραδειγματίσει τα "τσογλάνια".

• "Συμβολικό" και μαγκιώρικο το λιντζάρισμα των άτυχων ξένων στον Άγιο Παντελεήμονα.

Είναι εύκολο να στοχοποιείς "σύμβολα", να τα απομονώνεις και να τα εξοντώνεις. όμως και ηθικό; Και ακόμα πιο σημαντικό: είναι αποτελεσματικό?


Δεν καταδικάζω τη βία από όπου και αν προέρχεται. Αν είναι να γίνει επανάσταση -όπως ευαγγελίζονται κάποιοι- προφανώς και θα υπάρξει βία και θάνατος, μη λέμε κουταμάρες. Η σύγκρουση έχει θύματα.

Άλλο όμως η βία της κατάληψης της Βαστίλλης και άλλο να τσακίζουν ένα απομονωμένο άτομο 5-6 μαζί. Άλλο επανάσταση και άλλο χουλιγκανισμός.

Λάθος η απόσυρση ΙΧ

Δίνονται κίνητρα για την αγορά καινούργιων ΙΧ αυτοκινήτων, εν μέσω κρίσης και διαδικασίας πτώχευσης των πολλών. Άντε πάλι στο ίδιο έργο πρωταγωνιστές: από πότε στην Ελλάδα, μια χώρα με άθλια οικονομικά, με μηδενικές εξαγωγές και χωρίς αυτοκινητοβιομηχανία, έγινε "λογικό" να αλλάζουμε αυτοκίνητο κάθε 7-8 χρόνια και κάθε 100.000 χιλιόμετρα;


Ποιων τα αυτοκίνητα προσπαθούν να αποσύρουν μαζικά ώστε να πάρουν καινούργια, σχεδόν αποκλειστικά με υψηλότοκα δάνεια; Μα αυτών που υπόκεινται σε μειώσεις μισθών και σε απολύσεις! Σε αυτούς που δεν ξέρουν αν αύριο θα έχουν δουλειά. Σε αυτούς που κανονικά θα έπρεπε να τους λένε να μετρήσουν προσεκτικά πόσους μήνες θα κρατήσει το "μαξιλάρι" που έχουν φτιάξει στην τράπεζα για να δουν πόσους μήνες αντέχουν χωρίς δουλειά. Την ώρα που οι τράπεζες δεν έχουν τι να κάνουν με τα αυτοκίνητα που κατάσχουν κάθε μήνα επειδή δεν εξυπηρετούνται τα δάνεια, καλούνται οι πολλοί να αλλάξουν αυτοκίνητο.


Σε αυτούς που σήμερα δίνουμε κίνητρα να αγοράσουν ΙΧ, τι θα πούμε όταν σε ένα χρόνο θα τους το πάρει πίσω η τράπεζα επειδή μείνανε άνεργοι και δεν έχουν να πληρώσουν τη μηνιαία δόση των 250€, ας προσέχατε; Πόσο σωστό είναι να ποντάρεις στην δικαιολογημένη και ισχυρή επιθυμία του καθενός για ένα αξιοπρεπές καινούργιο αυτοκίνητο;


Κατανοώ ότι ο κλάδος της εμπορίας αυτοκινήτων πέφτει σε ύφεση με ρυθμούς ταχύτερους από την υπόλοιπη αγορά. Καταλαβαίνω ότι στον κλάδο έχουν χαθεί 13.000 θέσεις εργασίας. Γνωρίζω ότι το κράτος χάνει έσοδα αφού δεν ταξινομούνται καινούργια αυτοκίνητα. Άλλωστε κλάδος "πολυτελείας είναι, σε καιρό κρίσης θα πληγεί περισσότερο. Από την άλλη όμως γνωρίζω ότι τα παλιότερα αυτοκίνητα χρειάζονται περισσότερη συντήρηση, οπότε ό,τι χάνεται από την εμπορία κερδίζεται στο συνεργείο. Μάλιστα στην επισκευή υπάρχει και εγχώρια προστιθέμενη αξία αφού πληρώνεται η ώρα που δουλεύει ο μάστορας. Στην πώληση αντίθετα ο έμπορος κρατάει ένα μικρό ποσοστό και τα υπόλοιπα πάνε στον κατασκευαστή.



Θέλεις να τονώσεις την αγορά αυτοκινήτου και κατά συνέπεια τα κρατικά έσοδα; Κάντο με τρόπο που δεν θα αφαιμάξει τα νοικοκυριά, που θα κρατήσει το χρήμα στη χώρα και, θα κάνει τα υφιστάμενα οχήματα πιο ασφαλή και οικολογικά. Τόνωσε την αγορά της συντήρησης με κίνητρα. Όπως μειώνεις το τέλος ταξινόμησης, μείωσε τον ΦΠΑ και δώσε φοροαπαλλαγές σε εργασίες και υλικά που αφορούν ανάρτηση, σύστημα διεύθυνσης, φρένα, φανοποιείο και καυσαέρια. Θέλεις να προστατέψεις το περιβάλλον; Δώσε κίνητρα για την αντικατάσταση παλιών καταλυτών και για την εγκατάσταση συστημάτων υγραεριοκίνησης σε βενζινοκίνητα ΙΧ. Δώσε κίνητρα ώστε να αυξηθεί η κατανάλωση σε αντικείμενα που μένει περισσότερο χρήμα στη χώρα σου: τις εργασίες επισκευών. Αλλιώς το μόνο που καταφέρνεις είναι να ενισχύσεις τις εξαγωγές της Γερμανίας και της Γαλλίας, σε μια εποχή μάλιστα που το έχουν ιδιαίτερη ανάγκη και που το εμπορικό σου ισοζύγιο δεν είναι και για πολλά-πολλά.


Όπως έχω εξηγήσει και παλιότερα, οι μειωμένες εκπομπές ρύπων που εμφανίζουν τα καινούργια αυτοκίνητα έναντι των παλιών αποτελούν άλλοθι που στοχεύει στην περιβαλλοντική ευαισθησία που εσχάτως έχει καλλιεργηθεί. Για να είναι ένα αυτοκίνητο περιβαλλοντικά φιλικό, πρέπει να "αποσβέσει" τη μόλυνση που προκάλεσε η κατασκευή του. Όσο περισσότερο μένει στο δρόμο, τόσο πιο μεγάλη είναι η συγκεκριμένη απόσβεση.


Στόχος της απόσυρσης είναι η αύξηση των δημοσίων εσόδων και η ικανοποίηση όσων ασχολούνται στον κλάδο της εμπορίας αυτοκινήτων, τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες. Το χρήμα που φεύγει όμως προς ξένες οικονομίες καθώς και η αύξηση του δανεισμού των νοικοκυριών κατά τη γνώμη μου "ακυρώνουν" τα συν της απόσυρσης. Δεν είναι καιροί για τέτοια...

Το ένα φέρνει το άλλο...

Στο δρόμο της Ντόρας,
που εγκατέλειψε τον Δημαρχιακό θώκο της Αθήνας για χάρη του Κοινοβουλίου.

Εδώ είμαστε περισσότεροι!

www.estiaseis.com

Μια απλουστευμένη προσέγγιση του αδιεξόδου του ευρώ

1) Κατά κοινή ομολογία, η Ελλάδα σταθεροποιεί τα δημοσιονομικά της. Περικόβονται περιττές δαπάνες, περιορίζονται στρεβλώσεις που υπονόμευαν την ανάπτυξη κλπ. Το μόνο που απομένει σε επίπεδο διαρθρωτικών αλλαγών φαίνεται να είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής που, παρόλη την καθοριστική της σημασία, δεν αρκεί για να αυξηθεί ο ρυθμός ανάπτυξης. Είναι κοινή διαπίστωση ότι ανάπτυξη δεν έρχεται με τα μέτρα αυτά.

Η ανάπτυξη είναι απαραίτητη όχι για να "περνάμε καλά", αλλά για να μειωθεί το εξωτερικό χρέος το οποίο μετριέται σε ποσοστό του ΑΕΠ: όσο αυξάνεται το ΑΕΠ, τόσο μειώνεται το δημόσιο χρέος.

Η μόνη λύση για για να αυξηθεί το ΑΕΠ είναι οι εξαγωγές και οι δημόσιες επενδύσεις. Έτσι θα μειωθεί σταδιακά το χρέος εφόσον βέβαια το αναπτυξιακό πλεόνασμα δεν εξαφανίζεται στη μαύρη τρύπα του χαοτικού κράτους, των συντεχνιών, της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς.

***

2) Για να αυξηθούν οι εξαγωγές πρέπει τα εξαγωγικά προϊόντα -λέγε με τουρισμό- να γίνουν πιο "ανταγωνιστικά", δηλαδή φτηνότερα. Ο βασικός τρόπος για να γίνει αυτό είναι η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος μιας και το εργατικό κόστος λίγο μπορεί να μειωθεί ακόμα, ενώ ούτε λόγος δεν γίνεται για φοροαπαλλαγές από τη στιγμή που υπάρχει ένα τεράστιο κράτος. Την υποτίμηση άλλωστε προκρίνει και το ΔΝΤ όπου παρεμβαίνει.

Άμεση συνέπεια της υποτίμησης είναι η αύξηση των εξαγωγών και κατά συνέπεια η αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης. Το "κακό" αυτής της λύσης είναι ότι αυξάνει το δημόσιο χρέος αφού αυτό μετριέται σε ξένο νόμισμα (πχ δολάριο) το οποίο "ακριβαίνει" λόγω της υποτίμησης.

***

3) Με την υποτίμηση, εκτός από την τόνωση των εξαγωγών, αυξάνεις και το χρήμα που έχεις διαθέσιμο στον κρατικό κορβανά. Υποτίμηση είναι η λέξη που χρησιμοποιείται για αυτό που ο πολύ κόσμος λέει "να κόψουν χρήμα". Έτσι εκεί που είχες πχ 1 δραχμή, τώρα έχεις 2: την παλιά συν αυτή που έκοψε το Νομισματοκοπείο.

Με τη μία επιπλέον δραχμή κάνεις κοινωνική πολιτική, κατασκευάζεις έργα, γενικά ζωντανεύεις την εσωτερική σου οικονομία την ώρα που γίνεσαι πιο ανταγωνιστικός εξαγωγικά. Τη λύση της υποτίμησης επέλεξαν οι ΗΠΑ για να βγουν από την κρίση και, η πράξη έδειξε ότι το καταφέρνουν. Αυξήθηκε βέβαια το δημόσιο χρέος, αλλά λίγο το κακό για τις ΗΠΑ που της χρωστάνε όλοι σε δολάριο!

Άρα μια υποτίμηση θα ήταν ευεργετική, αφού θα προσέφερε αύξηση των εξαγωγών και εσωτερική ανάπτυξη, με αντίτιμο την προσωρινή αύξηση του δημόσιου χρέους.

***

4) Υποτίμηση του ευρώ δεν μπορεί να κάνει η Ελλάδα από μόνη της αφού η ρύθμισή του είναι θέμα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και διέπεται από το Σύμφωνο Σταθερότητας. Για να υποτιμηθεί το ευρώ πρέπει να αναθεωρηθεί το Σύμφωνο Σταθερότητας.

Η Γερμανία είναι η πλέον ανεπτυγμένη και ανταγωνιστική οικονομία της ευρωζώνης. Εξάγει ικανοποιητικά και, με το αναπτυξιακό της περίσσευμα κινεί την εσωτερική της οικονομία κάνοντας δημόσιες επενδύσεις, ασκώντας κοινωνική πολιτική κα. Η Γερμανική οικονομία κατά συνέπεια δεν έχει ανάγκη την υποτίμηση του ευρώ, η οποία δεν θα της προσέφερε τίποτα -σε εθνικό επίπεδο- ενώ θα αύξανε το εξωτερικό της χρέος αυτόματα λόγω της μειωμένης ισοτιμίας ευρώ-δολαρίου.
Για το λόγο αυτό η Γερμανία αρνείται να αναθεωρήσει το Σύμφωνο Σταθερότητας και να υποτιμήσει το κοινό νόμισμα.

***

5) Αφού δεν μπορεί να υποτιμηθεί το ευρώ, κάποιοι προτείνουν ως λύση την επιστροφή στη δραχμή ώστε να μπορεί η Ελλάδα να ασκεί εθνική οικονομική πολιτική χωρίς να δεσμεύεται από το Σύμφωνο Σταθερότητας. Η επιστροφή στη δραχμή πράγματι θα έδινε τη δυνατότητα στην Ελλάδα να υποτιμήσει το νόμισμά της και να "κόψει" πληθωριστικό χρήμα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι στην παρούσα συγκυρία η υποτίμηση θα είναι τεράστια με αποτέλεσμα η Ελλάδα να μην μπορεί να δανειστεί από τις αγορές. Η ισοτιμία 340,75 GRD προς 1 € μοιάζει κακόγουστο αστείο. Έτσι θα βγαίναμε να δανειστούμε στις αγορές με ένα απαξιωμένο εθνικό νόμισμα. Ποιος επενδυτής θα αγόραζε τέτοια κρατικά ομόλογα άραγε; Οπότε πιθανότατα η χώρα στο ΔΝΤ θα κατέληγε και πάλι, χωρίς μάλιστα τη συμμετοχή του Ευρωπαϊκού σκέλους του μηχανισμού στήριξης.

Άλλη "μαγική" λύση είναι η επαναδιαπραγμάτευση του εξωτερικού χρέους: να βγεις και να πεις στους δανειστές σου "κύριοι, δεν υπάρχουν χρήματα να σας δώσουμε πίσω τα δανεικά. Συμφωνούμε να πάρετε τα μισά στα επόμενα 20 χρόνια;". Στην περίπτωση αυτή βέβαια οι πιστωτές μας δεν είναι βλάκες και θα ζητήσουν -υπάρχουν ιστορικά παραδείγματα- ανταλλάγματα: εθνική γη, δημόσια ακίνητα, φόροι που θα πηγαίνουν κατευθείαν στο δικό τους ταμείο, διαρθωτικά μέτρα κλπ. Από την άλλη, θα δούμε δανεικά από τις αγορές μετά από πολλά χρόνια γιατί κανείς δεν θα αγοράζει τα ομόλογα μιας χώρας που δεν μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της. Οπότε και στην περίπτωση της αναδιάρθρωσης, αν θέλουμε να πληρώνουμε μισθούς και να κάνουμε δημόσιες δαπάνες, πάλι στο ΔΝΤ θα καταλήξουμε.

Άρα επιστροφή στη δραχμή και επαναδιαπραγμάτευση μας οδηγούν πάλι στο ΔΝΤ -χωρίς το ευρωπαϊκό σκέλος- με αμφίβολα αποτελέσματα.

***

6) Και ποιες είναι οι διαθέσιμες λύσεις ώστε η Ελλάδα να μπορέσει να μπει σε τροχιά ανάπτυξης;

* Η πρώτη είναι να πεισθεί η Γερμανία ότι δεν την συμφέρει πια ένα υπερτιμημένο ευρώ που δεν αντανακλά την πραγματική του αξία βάσει των εθνικών οικονομιών που το απαρτίζουν. Σε αυτή την κατεύθυνση ρόλο θα παίξει το πόσες ευρω-οικονομίες θα χάσουν την εμπιστοσύνη των αγορών. Άλλο είναι να προσφύγει στο ΔΝΤ μόνη της η Ελλάδα και άλλο να έχουν πρόβλημα δανεισμού η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιρλανδία, η Ιταλία και στο βάθος να απειλείται ακόμα και η Γαλλία.

Αν όλες αυτές οι χώρες δεν μπορούν αν δανειστούν από τις αγορές, θα μειώσουν τις εισαγωγές Γερμανικών προϊόντων. Έτσι η Γερμανία θα βρεθεί μπροστά στο ενδεχόμενο η "εσωτερική" της αγορά στην οποία εξαγάγει -οι χώρες της ΕΕ δηλαδή- να μην μπορούν να αγοράσουν τα προϊόντα της. Προκειμένου να αποφύγει την ύφεση, η ίδια θα επιτρέψει τη "χαλάρωση" του Συμφώνου Σταθερότητας. Προκειμένου να μην χάσει τις εξαγωγές της θα αποδεχτεί να αυξήσει προσωρινά το δημόσιο χρέος της μέσω της υποτίμησης του ευρώ.


* Δεύτερη λύση ο "εσωτερικός" δανεισμός των εύθραυστων ευρω-οικονομιών απευθείας με την έκδοση ευρω-ομολόγου, ώστε οι εύθραυστες οικονομίες να συνεχίζουν να δανείζονται εμμέσως από τις αγορές με λογικά spread. Το ομόλογο αυτό θα διατεθεί στις αγορές με τις εγγυήσεις που παρέχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δηλαδή τις εγγυήσεις των ισχυρών ευρω-οικονομιών. Οπότε θα έχει ένα λογικό spread το οποίο θα αντέχουν οι προβληματικές εθνικές οικονομίες, ενώ τα δανεικά θα τα παίρνουν οι οικονομίες που δεν μπορούν να δανειστούν μόνες τους. Γιατί όμως να το δεχτεί αυτό η Γερμανία, όσο δεν απειλούνται οι εξαγωγές της και δεν απειλείται η αξία του ισχυρού ευρώ που κρατά χαμηλά το δημόσιο χρέος της;


* Τρίτη λύση, η απευθείας αγορά των προβληματικών κρατικών ομολόγων από τις χώρες της ευρωζώνης. Αυτό το κάνει ήδη "άτυπα" η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα η οποία αγοράζει τέτοια ομόλογα από τις αγορές, με βαρύ όμως τίμημα για τις χώρες που δανείζονται μιας και τα spreads είναι πολύ ψηλά.Έτσι η Ελλάδα αντί να περιμένει την αξιολόγηση του κάθε Αμερικάνικου οίκου που εκτινάσσει το spread θα πουλούσε -με το αζημίωτο εννοείται- το ομόλογά της (θα δανειζόταν δηλαδή) στην ευρωζώνη με ένα προσυμφωνημένο λογικό spread. Λύση που η Γερμανία δεν δέχεται για τους ίδιους λόγους: γιατί να δανείσει κάποιον αναξιόπιστο και να ρισκάρει το καλό της όνομα -με την αγορά "προβληματικών" ομολόγων- όταν οι εξαγωγές τις είναι ικανοποιητικές;

***

Με λίγα λόγια, η ευρωζώνη περιμένει πότε η κρίση αυτή είτε θα πλήξει τις εξαγωγές της Γερμανίας είτε θα αυξήσει το εξωτερικό της χρέος λόγω κάποιας υποτίμησης της ισοτιμίας του ευρώ στις αγορές. Υποτίμηση που μπορεί να προκύψει αν κάποιες χώρες που σήμερα έχουν αποθεματικά σε ευρώ αποφασίσουν να τα "γυρίσουν" σε δολάριο. Μια τέτοια απόφαση μπορεί να έρθει ως συνέπεια μιας επιδείνωσης των ευρω-οικονομιών σε τέτοια κλίμακα που να φαντάζει πιθανή η διάλυση του ευρώ και η επιστροφή σε εθνικά νομίσματα. Ποιος θα κρατήσει αποθεματικά σε ένα νόμισμα που αύριο μπορεί και να μην υπάρχει; Κανείς! Έτσι οι μαζικές ρευστοποιήσεις θα ρίξουν ραγδαία την αξία του ευρώ στις αγορές συναλλάγματος. Αποτέλεσμα θα είναι η αύξηση του εξωτερικού χρέους της Γερμανίας.


Τότε είτε θα πάρει το παιχνίδι πάνω της δανείζοντας η ίδια τους προβληματικούς, είτε θα δεχτεί τη χαλάρωση του Σύμφωνου Σταθερότητας και την αύξηση του δικού της εξωτερικού χρέους.

***

Και το δίδαγμα: κατάλαβε κανείς γιατί η Αγγλία επέλεξε να μείνει εκτός ευρωζώνης; Προτίμησε να εξαγάγει σε παγκόσμια κλίμακα και όχι σε Ευρωπαϊκή, ακριβώς για να αποφύγει τις δεσμεύσεις που θα την δένανε με τις εθνικές οικονομίες των φτωχών της "πελατών".

Δύο χρόνια μετά...

από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι ήταν εν ψυχρώ δολοφονία. Τα υπόλοιπα για εξοστρακισμός ήταν φτηνές προφάσεις.


Μετά από 84 συνεδριάσεις του Μικτού Ορκωτού δικαστηρίου Άμφισσας ο Επαμεινόντας Κορκονέας καταδικάστηκε με ισόβια συν 15 μήνες φυλάκισης για ανθρωποκτονία από πρόθεση με άμεσο δόλο χωρίς να του αναγνωριστεί κανένα ελαφρυντικό, κατηγορία βαρύτερη από αυτή που του είχε αρχικά απαγγελθεί. Τουλάχιστον δεν ενισχύθηκε η γενική αντίληψη ότι η ατιμωρησία είναι ο κανόνας.

Δημαρχείο Ναυπάκτου, μετά από την πορεία της Δευτέρας 8/12/08. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το κοινό αίσθημα συνέπεσε με τη δικαστική απόφαση

Στα αρνητικά το γεγονός ότι ακόμα δεν εφαρμόζεται κανένα προληπτικό μέτρο ή διαδικασία στην Ελληνική Αστυνομία ώστε να εντοπίζονται έγκαιρα όσοι είναι ψυχικά διαταραγμένοι, ασταθείς, θερμόαιμοι, σερίφηδες ή ότι άλλο τέλος πάντων μπορεί να οδηγήσει σε τέτοιες επικίνδυνες συμπεριφορές. Όσοι οπλοφορούσαν πριν τη δολοφονία, οπλοφορούν και τώρα. Δεν πήρε κανένας το μάθημά του;


Από εκεί και πέρα, διαψεύστηκαν όλοι όσοι μίλαγαν για το "νόημα", το "μήνυμα", τη "διεργασία", το "ορόσημο" του Δεκέμβρη. Ο καιρός έδειξε ότι τίποτα καινούργιο δεν δημιουργήθηκε από το Δεκέμβριο του 2008, καμία πολιτική πλατφόρμα ή νέο σχήμα δεν δημιουργήθηκε, κανένα νέο κοινωνικό ρεύμα δεν σχηματίστηκε. Μια τυφλή έκρηξη οργής ήταν και πέρασε, μέχρι να έρθει η επόμενη. Οργή δικαιολογημένη, η οποία όμως άφησε πίσω της μόνο σπασμένες βιτρίνες και κανένα εργαλείο παραγωγής πολιτικής, κάποιο μέσο έκφρασης ή παρέμβασης. Οργή που τελικά ούτε καν περιγράφηκε!


Ο λόγος για τον οποίο η μαζικότητα του Δεκέμβρη δεν έγινε ρεύμα ίσως πρέπει να αποδοθεί στο ότι δεν υπάρχει υπό διαμόρφωση ιδεολογικό υπόβαθρο, δεν υπάρχουν διεργασίες ζύμωσης σκέψεων και ιδεών, δεν έχουν εμφανιστεί προσωπικότητες που να λειτουργούν ως φορείς ιδεών και ως πυρήνες σύστασης σχημάτων. Άλλο ο Μάης του 68 με το ιδεολογικό του υπόβαθρο και τους διανοητές που το διαμόρφωναν μέρα μέρα, και άλλο να μετατρέπεται ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο σε... σύμβολο που πρέπει να καταρριφθεί.

Πως κολλάνε αστυνομική αυθαιρεσία με ΔΝΤ και ΕΕ;
Υπάρχει κάποιος που σοβαρά πιστεύει ότι υπήρχε πολιτική βούληση να δολοφονηθεί ο Γρηγορόπουλος;

Αυτή ή έλλειψη ιδεολογικών διεργασιών είναι και αυτό που κάνει κενή περιεχομένου την απόπειρα να επενδυθεί ιδεολογικά η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Κανένας δεν πιστεύει στα σοβαρά ότι το "σύστημα" δολοφόνησε τον Γρηγορόπουλο. Ο Γρηγορόπουλος ήταν το άτυχο και αδικοχαμένο θύμα μιας διαταραγμένης προσωπικότητας που πίστεψε ότι μπορεί να δολοφονεί όποιον δεν γουστάρει επειδή φοράει στολή. Η ημερομηνία αυτή θυμίζει την αυθαιρεσία στην οποία μπορεί εύκολα να υποπέσει ένα ανεξέλεγκτο όργανο της τάξης. Από εκεί όμως μέχρι να γίνονται αναλύσεις που συνδέουν τη δολοφονία με την οικονομική κρίση και τα μέτρα του ΔΝΤ υπάρχει τεράστιο χάσμα που δεν καλύπτεται με τίποτα.


Το μόνο που αποδεικνύει μια τέτοια κενή ρητορική είναι η ρηχότητα σκέψης, η έλλειψη ιδεολογικών σχημάτων και η αγωνία των αριστερών φορέων της να δημιουργήσουν σύμβολα. Σύμβολα τα οποία έχουν ανάγκη επειδή ακριβώς δεν μπορούν να εκκινήσουν διεργασίες και ζυμώσεις που θα δημιουργήσουν νέα ρεύματα και νέους φορείς έκφρασής τους.

Ταιξδιωτικό

Την είδα Παυσανίας, δεν εξηγείται αλλιώς η διάθεσή μου να γράψω για ένα σημείο ενδιαφέροντος που επισκέπτομαι αρκετά συχνά, τα λουτρά Πόζαρ ή αλλιώς το Λουτράκι Αριδαίας.



Διαδρομή
Παίρνεις τον καρόδρομο Αντιρρίου-Ιωαννίνων και αν όλα πάνε καλά μετά από 2 και κάτι ώρες μπαίνεις Εγνατία. Αυτό που πολλοί δεν ξέρουν είναι ότι στην Εγνατία οδό ΔΕΝ λειτουργούν ΣΕΑ, βενζινάδικα κλπ. Κανένα σημείο πολιτισμού δεν υπάρχει σε αυτό τον υπερσύγχρονο αυτοκινητόδρομο εκτός από ένα... σταθμό διοδίων πριν τη Βέροια. Οπότε καύσιμα, νερά, καφέδες, κρακεράκια, τουαλέτες κλπ απαραίτητα τα ρυθμίζουμε πριν μπούμε στην Εγνατία. Επίσης στα τούνελ δεν πιάνει ραδιόφωνο, οπότε φροντίστε για μουσική από πριν.

Η διαδρομή Πόζαρ-Αριδαία προσφέρεται για περίπατο αφού η απόσταση είναι μικρή και υπάρχουν πεζοδρόμια

Μετά από μια ξεκούραστη, πανέμορφη και γρήγορη διαδρομή που σχεδόν πάντα συνοδεύεται από βαρύ καιρό (ακόμα και τον Άυγουστο), περνάει μέσα από το δρυμό της Βάλιας Κάλντα (αν είστε και τυχεροί θα δείτε και αρκούδες!) και από υψόμετρα που ξεπερνάνε τα 1.100 μέτρα βγαίνεις από την Εγνατία οδό στη Βέροια, περνάς τη Νάουσα και ματά από μια σύντομη διαδρομή 40 περίπου λεπτών ανάμεσα σε ροδακινιές και αμπέλια περνάς την Όρμα που είναι στη βάση του Καϊμακτσαλάν και, φτάνεις στον προορισμό σου.

Το φαράγγι του Πόζαρ

Πόζαρ
Μπροστά σου απλώνεται ένα πολυσύνθετο τοπίο. Πολλά νερά που σχηματίζουν ποτάμι, ρυάκια και ρέματα. Δέντρα όπως οξυές, πλατάνια κλπ. Πάνω από το κεφάλι σου κρέμονται επιβλητικά βράχια σε χρώμα καφέ-γκρι, που σχηματίζουν ένα απότομο φαράγγι που μάλλον δεν βλέπει ποτέ ήλιο ολόκληρο.

Άρτιες και καλαίσθητες εγκαταστάσεις που περισσότερο θυμίζουν water park παρά ιαματικά λουτρά

Το στοιχείο που διαφοροποιεί τα Πόζαρ από άλλους ορεινούς προορισμούς είναι οι θερμές του πηγές. Στο συγκεκριμένο σημείο αναβλύζουν νερά σε θερμοκρασία 38 βαθμών κελσίου, που χειμώνα-καλοκαίρι παραμένει αμετάβλητη! Και μιλάμε για πολλά νερά. Τόσα που επιτρέπουν τη λειτουργία μιας ανοιχτής πισίνας ολυμπιακών διαστάσεων, αρκετών μικρότερων πριβέ πισίνων και, ενός καταρράκτη που ρίχνει το ζεστό του νερό από ύψος 3 μέτρων πάνω στου λουόμενους. Νερά που κουβαλάνε άλατα από τα έγκατα της γης και τα οποία αποδεικνύονται ιδιαίτερα ευεργετικά για τον άνθρωπο, αφού εισχωρούν από το δέρμα στον οργανισμό και προσφέρουν τις θετικές τους ιδιότητες. Μπαίνεις κουρασμένος και βγαίνεις δέκα χρόνια νεότερος.

Νερά παντού, ζεστά και κρύα!

Έτσι βρίσκεσαι σε ένα μαγικό σκηνικό όπου η ατμοσφαιρική θερμοκρασία έχει πέσει στους 7 βαθμούς, βρέχει και την ίδια ώρα απολαμβάνεις το μπάνιο σου σε μια ιδιαίτερα φιλόξενη λόγω θερμοκρασίας ανοιχτή πισίνα από την οποία βγαίνουν ατμοί λες και βράζει! Μοναδική εμπειρία που μπορείς να ζήσεις μόνο σε ένα μοναδικό τόπο. Οι εγκαταστάσεις λειτουργούν ως δημοτική επιχείρηση του Δήμου Αριδαίας με σχεδόν άψογο τρόπο. Μοναδική έλλειψη ίσως η απουσία φοριαμών για τους λουόμενους που να κλειδώνουν. Μπουρνούζι, μαγιώ και σαγιονάρες απαραίτητα καλοκαίρι χειμώνα, μην τα ξεχάσετε!

Η πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων με νερό 38 βαθμών κελσίου!

Διαμονή
Στο Λουτράκι βρίσκεις πολλές επιλογές αφού υπάρχει μεγάλη προσφορά υπηρεσιών. Ξενοδοχεία και ξενώνες που αρχίζουν από 30 ευρώ η διανυκτέρευση Παράλληλα υπάρχει καλή προσφορά υπηρεσιών σε φαγητό. Για ποτό όμως υπάρχει μια κορυφαία επιλογή. Ένα από τα πιο προσεγμένα bar/club που έχω συναντήσει, ο "Πόθος". Μεγάλος χώρος με άνετα έπιπλα, πολυτελέστατο διάκοσμο, ιδανική εφαρμογή συνδυασμού ξύλου-μετάλλου, άψογο φωτισμό, καθαρά ποτά και αρκετά προσεγμένη μουσική. Λίγο τσιμπημένο, αλλά αξίζει τον κόπο. Επίσης ξεχωρίζω το καφενείο του χωριού που έχει πολύ καλό τσίπουρο που συνοδεύεται με τον κατάλληλο μεζέ, σε τιμές παραπάνω από λογικές.


Η γύρω περιοχή
Πέρα από τα νερά η ευρύτερη περιοχή έχει πολλά σημεία ενδιαφέροντος. Ένα από αυτά το χιονοδρομικό του Καμαϊκτσαλάν που βρίσκεται ακριβώς δίπλα. Λίγο πιο κάτω η Νάουσα, μια πόλη πνιγμένη στο πράσινο, χτισμένη σε ρέμα. Σίγουρα αξίζει μια επίσκεψη τόσο στο κέντρο της όσο και στο άλσος του Αγίου Νικολάου όπου λειτουργεί το καλό ξενοδοχείο "Βέρμιο" που είναι δημοτική επιχείρηση. Πριν βέβαια αξίζει να επισκεφτείτε πριν το οινοποιείο του Μπουτάρη που βρίσκεται πριν την είσοδο της Νάουσας. Εκεί κοντά είναι και τα χιονοδρομικά στο Σέλι και τα Τρία-Πέντε πηγάδια, για τους λάτρες του είδους, ενώ η ταβέρνα του "Ψάθα" στον Άγιο Νικόλαο πρέπει να αποτελέσει τον προορισμό όποιου θέλει να γευθεί καλές μοσχαρίσιες μπριζόλες, πολύ καλά μαγειρευτά και άψογο ξινόμαυρο κρασί σε τιμές απόλυτα λογικές.


Η Βέροια επίσης αξίζει τον χρόνο του επισκέπτη, ειδικά στην εβραϊκή συνοικία της Μπαρμπούτας όπου έζησε μια ακμάζουσα κοινότητα κοινότητα που άφησε πίσω της μια από τις πιο ωραίες συνοικίες που μπορεί κάποιος να βρει στην Ελλάδα. Ραβανί και μπουγάτσα τα must σε αυτή την πόλη, όπου τα παραπάνω γλυκά έχουν άλλο νόημα!


Το ίδιο και η Έδεσσα που αξίζει μια επίσκεψη στους πασίγνωστους καταρράκτες της, αρκεί βέβαια να τους πετύχετε όταν η ΔΕΗ αφήνει το νερό να τρέξει σε αυτούς, κάτι που γίνεται μόνο για τουριστικούς λόγους πλέον. Στο ίδιο σημείο μπορείς να περιηγηθείς στις πρώην βιομηχανικές εγκαταστάσεις με τις οποίες η Έδεσσα μετέτρεψε τον καταρράκτη σε συγκριτικό αναπτυξιακό πλεονέκτημα βάσει του οποίου η περιοχή άκμασε και έφτασε να πουλάει σκοινιά σε όλη τον κόσμο. Με την έλευση της ηλεκτροδότησης όμως η Έδεσσα (ή Βοδενά αλλιώς) έχασε το συγκριτικό της πλεονέκτημα αφού ο ανταγωνισμός απέκτησε πρόσβαση σε ενέργεια αντίστοιχη με αυτή του καταρράκτη, οπότε επήλθε η οικονομική παρακμή. Πάντως το πιο cult σουβενίρ που μπορείς να αγοράσεις υπάρχουν στην Έδεσσα: κούπες του καφέ με Καζαντζίδη, Πάυλο Μελά ή ακόμα και με Γλίξμπουργκ για τους πιο σκληροπυρηνικούς!


Κοντά είναι και η Φλώρινα με τις Πρέσπες, η Καστοριά και το Νυμφαίο, αλλά αυτό είναι το αντικείμενο μιας άλλης εκδρομής.



Που αλλού μπορείς να περάσεις χειμερινό τριήμερο με μπάνιο, σκι, καλό φαγητό και πολλά σημεία ενδιαφέροντος για επισκέψεις;

Καυτή πατάτα

Διαβάζω εδώ μια είδηση η οποία εντείνει τους φόβους μου για τις οικονομικές δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει τα αμέσως επόμενα χρόνια ο Δήμος μας. Λίγες μέρες μετά από την εκλογή του και πριν ακόμα αναλάβει καθήκοντα Δημάρχου, ο επόμενος Δήμαρχος Ναυπακτίας Γ. Μπουλές εμφανίζεται να θεωρεί δεδομένη την απένταξη του έργου της αποχέτευσης. Αναφέρει:

Οι εργασίες επέκτασης του αποχετευτικού δικτύου του δήμου Ναυπάκτου έχουν διακοπεί από το Μάιο του 2009 λόγω της μη καταβολής από τη Δ.Ε.Υ.Α.Ν. στον εργολάβο του έργου του ποσού του ΦΠΑ που ανέρχεται στις 580.000 ευρώ. Η ενέργεια αυτή της δημοτικής αρχής του κ. Παπαθανάση καθίσταται εγκληματική, καθώς ο χρόνος που απομένει μέχρι τις 31/12/2010, ημερομηνία παράδοσης του έργου από τον εργολάβο, δεν επαρκεί για την ολοκλήρωσή του, με αποτέλεσμα την απένταξή του έργου από το συγχρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Ένωση πρόγραμμα κατασκευής του, ακόμη και εάν την ύστατη στιγμή εξασφαλιστεί το προαναφερόμενο ποσό.

Σύμφωνα λοιπόν με την ανακοίνωση, για μόλις 580.000€ θα χρεωθούμε 10.000.000... Εξέλιξη που αν συμβεί θα είναι τραγική για τα οικονομικά του Δήμου. Μια ωρολογιακή βόμβα που όλοι γνωρίζαμε αλλά πιθανότατα δεν είχαμε αξιολογήσει σωστά και κατά συνέπεια δεν μας είχε απασχολήσει αρκετά.


Προσωπικά λίγο θα ασχοληθώ με την αναμενόμενη προσπάθεια των πρώην που θα αποπειραθούν να εμφανιστούν αθώοι και να φορτώσουν "αλλού" τα κακώς κείμενα. Ξέρω από τώρα τι θα ακούσω: άλλος έχει εγκρίνει το Α' και έχει υπογράψει το Β', άλλος φταίει για τα οικονομικά της ΔΕΥΑΝ, ο Δήμος ήταν αναρμόδιος, φταίει ο Χατζηπετρής και πάει λέγοντας. Ο κόσμος ξέρει ποιον να καταδικάσει.


"Η Οικονομική Υπηρεσία του Δήμου θα αντιμετωπίσει προβλήματα με τη μισθοδοσία των υπαλλήλων του Δήμου για το μήνα Δεκέμβριο" αναφέρει αλλού η ανακοίνωση βάζοντάς μας στο κλίμα, αφού αρχίζει με μια φράση που μάλλον θα συνηθίσουμε. Οι υπάλληλοι θα μείνουν απλήρωτοι, κατά συνέπεια θα έχουμε επίσχεση εργασίας και πάει λέγοντας. Δεν χρειάζεται να σκεφτεί κάποιος πολύ για να καταλάβει τι θα γίνει με τα χρωστούμενα προς προμηθευτές και εργολάβους...


Το μόνο σίγουρο είναι ότι για το έλλειμμα του Δήμου και για την εξέλιξη του έργου της αποχέτευσης δεν φέρει καμία ευθύνη ο Μπουλές. Είναι όμως βέβαιο ότι οι δημότες θα τον κρίνουν από τον τρόπο με τον οποίο θα διαχειριστεί την κρίση που προκαλούν τα διαλυμένα οικονομικά του Δήμου. Αν και είναι πολύ νωρίς για να εξαχθούν συμπεράσματα, στα θετικά καταγράφεται το γεγονός ότι ασχολούμαστε με πραγματικά προβλήματα και όχι με κουτσομπολιά για δημαιρεσίες και για κατανομή θέσεων.


Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες. Και αν είναι μισοβουλιαγμένο το καράβι, οι φουρτούνες είναι ακόμα πιο έντονες και τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα...

social network: To Top Gun του 2010;

Είδα (μη ρωτάτε που και πως) το social network. Ταινία βιογραφική που εξιστορεί την ιστορία του facebook.

Τίποτα το ιδιαίτερο κινηματογραφικά και μάλλον low-budget προσπάθεια που θα "τραβήξει" λόγω του πιασάρικου θέματος παρά για τις κινηματογραφικές του ιδιότητες. Ούτε μεγάλοι ηθοποιοί, ούτε σκηνικά, ούτε εφέ. Ένα βιογραφικό ντοκιμαντέρ με κάποια στοιχεία πλοκής στο οποίο παρουσιάζεται το πως το facebook μέσα σε ελάχιστα χρόνια κατέκτησε τον κόσμο και αποτελεί σήμερα μια επιχείρηση αξίας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων.

Η ταινία πάντως καταφέρνει τον στόχο της ο οποίος είναι μάλλον προφανής: την καλλιέργεια μύθων, αξιών και προτύπων. Ουσιαστικά εμφανίζει το Harvard ως κοιτίδα που μετατρέπει τη νεανική ανησυχία σε επιχειρηματικότητα. Τον Bill Gates ως παππού-γκουρού των πιτσιρικο-επιχειρηματιών. Τις ΗΠΑ ως χώρα ελευθερίας και ίσων ευκαιριών όπου υπάρχει δυνατότητα επιτυχίας από το μηδέν. Το facebook συνέχεια μιας σειράς αντίστοιχων οικονομικών "θαυμάτων" όπως το napster. Γενικά σε όλη την ταινία υπάρχει ένας μύθος που καλλιεργείται συστηματικά: στις ΗΠΑ ο καθένας μπορεί να γίνει ζάμπλουτος, αρκεί να έχει ένα καλό concept το οποίο θα εξελίξει προσεκτικά.


Το Hollywood βέβαια είναι "μανούλα" στην προπαγάνδα. Στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου δίνανε και πέρνανε ταινίες που πρόβαλλαν τη στρατιωτική, διαστημική και οπλική ανωτερότητα των ΗΠΑ ενώ παράλληλα τόνιζαν την "κακία" του αντιπάλου. Top Gun, Rumbo και άλλα πολλά παραδείγματα που παράλληλα σπάσανε και τα ταμεία.


Σήμερα το παιχνίδι έχει αλλάξει και δυνατός είναι όποιος κερδίζει στο χώρο της παγκοσμιοποιήσης και της νέας οικονομίας. Οι ΗΠΑ βίωσαν μια οικονομική κρίση μη αναμενόμενη και πλέον προσαρμόζουν την οικονομική τους στρατηγική σε ένα διαφορετικό μοντέλο παγκόσμιας κυριαρχίας που θα φέρει τη νέα ανάπτυξη. Google, e-bay, youtube, yahoo, facebook, myspace, twitter, iTunes είναι οι νέες αυτοκρατορίες που προσδίδουν εθνικό κύρος και αέρα υπερδύναμης. Νικητής είναι όποιος έχει Πανεπιστήμια που "παράγουν" τέτοια μυαλά και υπέρτερος όποιος έχει να επιδείξει αντίστοιχα success stories.

Περισσότερο λοιπόν πρόκειται για ταινία που καλλιεργεί το νέο μύθο των ΗΠΑ παρά για κινηματογραφικό πόνημα αξιώσεων. Οι καιροί όμως αλλάζουν και η παγκόσμια κυριαρχία παίζεται πια και στα κλικ και όχι μόνο στη στρατιωτική υπεροχή. Κάπως έτσι μας προέκυψε το social network σε ύφος Top Gun!

Μετεκλογικές προσδοκίες

Μετά τις δημοτικές εκλογές η κουβέντα που κυριαρχεί είναι οι προσδοκίες των δημοτών από τη νέα τους Δημοτική Αρχή. Άλλος λέει έργα, άλλος λέει νοοτροπία, άλλος οργάνωση των υπηρεσιών και πάει λέγοντας.


Προσωπικά δεν περιμένω θαύματα, ούτε περιμένω να γίνουν όλα όσα χάσαμε τα τελευταία χρόνια. Άλλωστε τα οικονομικά της χώρας είναι σε κακά χάλια, ο Παπαθανάσης κληροδότησε ένα τεράστιο χρέος, προγράμματα δεν προκηρύσσονται, οπότε προσδοκίες για πλούσιο έργο και υποδομές δεν έχω. Ούτε αναπλάσεις, ούτε υποδομές και δίκτυα θα δούμε εύκολα, κακά τα ψέματα. Ούτε τούνελ στο Κάστρο, ούτε μαρίνες και καζίνα, ούτε τελεφερίκ και τραμ, ούτε υπογειοποιήσεις δρόμων αλλά ούτε και άψογα λειτουργούσες δημοτικές υπηρεσίες περιμένω.


Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι κάποια απλά πράγματα δεν μπορούν να γίνουν, ακόμα και με αυτεπιστασία. Πχ να επισκευαστούν σπασμένα πεζοδρόμια στο λιμάνι και αλλού, να προχωρήσουν τα πεζοδρόμια από το Ξενία μέχρι την πλατεία Πια, να πεζοδρομηθούν κάποιοι δρόμοι στο κέντρο όπως πχ η Αποκαύκου και η Ψαρρού, να ξεβρομίσει το Ξενία, να παραταθεί η διάρκεια της πεζοδρόμησης των παραλιών από Πάσχα μέχρι παζάρια, να δημιουργηθεί ένας χώρος στάθμευσης στο βόρειο τμήμα του Ξενία, να λειτουργεί αξιοπρεπώς η υπηρεσία καθαριότητας και, να δημιουργήσει ένα λειτουργικό δωρεάν ασύρματο δίκτυο ευρυζωνικής πρόσβασης που θα καλύπτει τον αστικό ιστό του Δήμου. Πράγματα σχετικά ανέξοδα και με μεγάλο όφελος που μπορεί να υλοποιηθούν άμεσα θα πρέπει να είναι το μοτίβο των έργων που πρέπει να ακολουθήσει σε αυτό τον τομέα η νέα Δημοτική Αρχή.


Σε επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης, περιμένω να καλλιεργήσει η Ναύπακτος την ισχυρή ιστορική και πολιτισμική και κατά συνέπεια τουριστική ταυτότητα του Lepanto, που θα την αναδείξει ως σημαντικό σημείο ενδιαφέροντος που τοποθετείται γεωγραφικά ανάμεσα σε Ολυμπία και Δελφούς. Σημείο ενδιαφέροντος ικανό να πείσει κάποιον δυτικοευρωπαίο να "ξοδεύψει" μια-δύο διανυκετρεύσεις για να επισκεφτεί το Lepanto και τα τείχη του Κάστρου του. Ταυτότητα που μπορεί να καλλιεργηθεί μέσω μιας οικονομικής αλλά καλά σχεδιασμένης διαδικτυακής καμπάνιας που θα έχει μεγάλο λόγο οφέλειας - κόστους και μέσω της φιλοξενίας συναφών επιστημονικών συνεδρίων αξιοποιόντας τις υποδομές, την εμπειρία και το προσωπικό του ΤΕΣΥΔ.


Σε επίπεδο κουλτούρας και συμπεριφοράς των νέων αρχόντων, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία και δεν έχει εκπτώσεις. Περιμένω μια Δημοτική Αρχή που δεν θα φεσώνει συνειδητά τους επαγγελματίες του Δήμου μέσω της Αναπτυξιακής. Περιμένω μια Δημοτική Αρχή η οποία -πέρα από τη συμπεριφορά των αιρετών- θα είναι διεκδικητική και δεν θα κρύβεται πίσω από αρμοδιότητες που δεν της ανήκουν. Περιμένω ο Δήμος να διεκδικήσει και να πάρει το Άλσος Γριμπόβου και να το αναπλάσει με αυτεπιστασία ή με αντίστοιχα οικονομικό τρόπο, να φροντίσει ώστε το Υπουργείο Παιδείας να πάρει τις σωστές αποφάσεις αναφορικά με το μέλλον του ΤΕΣΥΔ και, να προσπαθήσει να λύσει το θέμα των συντελεστών δόμησης από Σκα μέχρι Λαγκαδούλα. Με λίγα λόγια ένα Δήμαρχο που δεν θα ασχολείται μόνο με τις δικές του αρμοδιότητες αλλά θα πιέζει και θα επιβάλλει εν τέλει τις σωστές λύσεις για όσα θέματα δεν ανήκουν στην αρμοδιότητά του. Με λίγα λόγια, να μην έχω ένα Δήμαρχο που σε κρίσιμα για το δήμο ζητήματα θα κρύβεται πίσω από αρμοδιότητες που δεν του ανήκουν, όπως έκανε ο προηγούμενος.


Τα παραπάνω μπορεί να μοιάζουν αυτονόητα και, θα έπρεπε να θεωρούνται δεδομένα και όχι ζητούμενα. Δυστυχώς όμως τα τελευταία χρόνια ζήσαμε έναν παραλογισμό όπου ο Δήμαρχος δήλωνε αναρμόδιος για Πολεοδομία, ΤΕΙ και Άλσος, δεν προχώρησαν ούτε απλούστατα εργάκια όπως λίγα μέτρα πεζοδρομίων, ενώ η συμπεριφορά που βίωσαν οι Δημότες ήταν η μη ενδεικνυόμενη.


Κατά συνέπεια πιστεύω ότι είναι σημαντικό να ανακτήσουμε κατ' αρχήν τα αυτονόητα ώστε να μπορέσει ο Δήμος να μπει σε ορθολογική τροχία. Αυτό είναι το ζητούμενο, αυτό θα είναι το μεγάλο στοίχημα της νέας Δημοτικής Αρχής και, από αυτά θα κριθεί. Έργο δύσκολο μεν, αλλά που θα επιτευχθεί αν υπάρχει σωστή νοοτροπία, αρκετή δουλειά και ανοιχτές κεραίες προς τα μηνύματα που εκπέμπει η κοινωνία.

Τον κακό μας τον καιρό...

19 Νοεμβρίου 2010. Ε και; Ένα Σάββατο ακόμα είναι, λίγο μετά από τις εκλογές, άντε και το Πολυτεχνείο. Γιατί θα θυμάμαι την ημερομηνία αυτή;


Για κάτι "ασήμαντο" αλλά πολύ σημαντικό: μα τι ζέστη είναι αυτή επιτέλους; Λες και είναι άνοιξη, λίγο μετά το Πάσχα. Κουνούπια, μύγες, μέλισσες, ερπετά, τριαντάφυλλα, χορτάρια, μαρούλια, ένας πανικός λόγω της απίστευτης ζέστης και υγρασίας. Και όλα αυτά παραμονές Χριστουγέννων!


Όλα γύρω ζουζουνίζουν και ανθίζουν, σε έναν άκαιρο αλλά έντονο εαρινό οργασμό. Καλά Χριστούγεννα Ε.Μ.Υ. μας!



Λίγο νωρίτερα είχε προηγηθεί ένα διάστημα από μπόρες και καταιγίδες αστραπών, σαν σε τροπικό κλίμα. Βροχή και ζέστη, υγρασία και κοντομάνικο. Βροντές, αστραπές και καυτός ήλιος ήταν ο καιρός του φθινοπώρου που πέρασε. Αμαζόνιος λέμε...


Ποντάρω ότι θα ακολουθήσει χαλάζι, μια έντονη και ακραία παγωνιά τον Ιανουάριο και από το Πάσχα και μετά πάλι καλοκαίρι.

Στοίχημα κανείς; Χάνω τα Χριστουγεννιάτικα εδέσματα έτσι και κάνει Χριστουγεννιάτικο καιρό...

Μπράβο στους ΠΑΣΠίτες που κατέβηκαν στην πορεία

Ένα post που διάβασα στο πολύ καλό blog του Σωτήρη Κούκιου, χωρίς δικό μου σχόλιο.

Μπράβο στους ΠΑΣΠίτες που κατέβηκαν στην πορεία

Κατέβηκα σήμερα νωρίς στην πορεία.. πέρασα από Εξάρχεια και Πολυτεχνείο και μετά πήγα με τα πόδια μέχρι Σύνταγμα. Ώρα 2 και 20. Έφαγα εκεί ένα hotdog made by Everest (κάτω οι αμερικάνοι…) και με το LG μου τράβαγα φωτογραφίες (να πω και κάτω οι Ιάπωνες..). Και μετά κατέβηκα κατά τις 3 παρά κάτω την Σταδίου πάλι. Η άδεια Σταδίου είχε γεμίσει, ο κόσμος ήταν γύρω στους 10000 κυρίως εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Στο τέλος και πίσω από τα πρωτοβάθμια οι ΠΑΣΠίτες. Γύρω στα 150 άτομα.

Το πέσιμο και οι ΠΑΣΠΙΤΕΣ έχουν απωθηθεί

Πήγα είδα φίλους από όλες τις μεριές. Πέτυχα και τον Λουκά (ξέρει αυτός). Μετά πήγα και στην ΠΑΣΠ. Περάσαμε στο απέναντι πεζοδρόμιο. Στον Κωτσόβολο. Και τότε ξαφνικά μέσα από τα πρωτοβάθμια, 50-60 άτομα επιτέθηκαν στην ΠΑΣΠ. Ειρωνεία.. εκείνη την ώρα μια πιτσιρίκα έγνευε σε μια φίλη της .. και της ήρθε το καδρόνι. Πανικός και ξυλοδαρμός από τα Α/Α από Μπάχαλα;;; από ποιους; και γιατί; Και άρχισαν στα πεζοδρόμια οι κραυγές… ΠΑΣΟΚος δεν θα έρχεται σε πορεία κλπ. Μάλιστα!! Τα γνωστά ιδιοκτησιακά της γιορτής του Πολυτεχνείου από τυπάκια απίθανα που τότε δεν ζούσαν… Και που μιμούνται τα ΜΑΤ σε όλες τις φάσεις… ωραία.

Η συνέχιση του πεσίματος στην ΠΑΣΠ έξω από την Βουλή

Μετά έκανα κι εγώ την επιλογή μου. Κατέβηκα στην πορεία με την ΠΑΣΠ. Και στον Γρηγορόπουλο με την ΠΑΣΠ θα κατέβω. Γιατί σε αυτή την χώρα δεν μεγάλωσα για να φοβάμαι τον κάθε τραμπούκο ότι σημαία και να έχει στο κεφάλι του…. Και ρε παιδιά, αν μου το παίζετε στρατός… μόλις ανοίξατε την πόρτα στον κάθε φασίστα. Αυτή την αριστερή “σκέψη” να την λουστείτε εσείς.. Εγώ δεν θέλω καμμιά σχέση πια…

Κάνιστρο από δακρυγόνα στην Β Σοφίας

Όσο για τα 150 παιδιά που κατέβηκαν. Κουράγιο ρε σύντροφοι. Αφήστε τους να χτυπιούνται. Θα είμαστε εκεί κάθε 17 Νοέμβρη με την σημαία του Πολυτεχνείου. Και όχι μόνο… Και μην ξανακούσω κάτι κομματικούς φωστήρες για διάλυση της ΠΑΣΠ κλπ… Αντίθετα κοιτάξτε με αυτά που κάνετε να είναι περήφανα τα παιδιά και όχι να ντρέπονται. Γιατί αυτά είναι στον δρόμο.. εσείς είστε στον καναπέ.. !

Αναγκαστική αποχή;

Μέσα στο -άκρως επικίνδυνο- κλίμα απαξίωσης συχνά ακούγεται ως ατάκα από τους θιασώτες της αποχής ότι "αν κάτι άλλαζε με τις εκλογές τότε θα ήταν παράνομες". Θα ήταν εύκολο να απαντήσω αντιστρέφοντας το ευφυολόγημα λέγοντας ότι αν η αποχή άλλαζε κάτι θα ήταν και αυτή παράνομη.


Λίγη σημασία έχει όμως το τι λέω εγώ και πόσο "έξυπνο" είναι. Αυτό που έχει αξία είναι ότι ο Καμίνης ψηφίστηκε μόλις από το 35% των δημοτών του, στη Ναύπακτο αυξήθηκε το εκλογικό σώμα κατά 500 άτομα αλλά η αποχή αυξήθηκε κατά 1000 και ότι γενικά λιγοστεύουν αυτοί που πιστεύουν στο δημοκρατικό σύστημα. Σημασία έχει ότι ο κόσμος δεν πιστεύει στην αξία της ψήφου. Σημασία έχει ότι αυτή η αποχή μπορεί να είναι η μουγκή βουή των ανακατατάξεων που έρχονται.


Κάποια σημασία ίσως έχει να θυμηθούμε -και με αφορμή την αυριανή επέτειο του
Πολυτεχνείου- ότι πριν από κάποια χρόνια κάποιες εκλογές απετράπησαν με ένα καλά οργανωμένο στρατιωτικό πραξικόπημα.


Συγκεκριμένα, είχαν γίνει εκλογές το 1958, το 1961 και το 1964.

• Τo 1958 επικράτησε το κόμμα που ήταν αρεστό στο Παλάτι (ΕΡΕ), αλλά υπήρξε ένα μικρό "πρόβλημα": το κόμμα που εκπροσωπούσε την αριστερά (ΕΔΑ) πήγε υπερβολικά καλά και έγινε αξιωματική αντιπολίτευση. Μετά από αυτό το κάζο, το παλάτι έβαλε σε λειτουργία τόσο το μυαλό του όσο και το κράτος μαζί με το αδερφάκι του, το παρακράτος.
  
  
• Έτσι το 1961 γίνονται μέσα σε κλίμα τρομοκρατίας οι εκλογές που μείνανε στην ιστορία ως εκλογές "βίας και νοθείας". Στρατός, χωροφυλακή και παρακρατικοί δέρνουν τους πάντες, ενώ κάποιοι ψηφίζουν όσες φορές χρειαστεί ώστε να έρθει ένα αποτέλεσμα που να αρέσει στον Βασιλέα. Έτσι το Παλάτι είναι χαρούμενο με το 51% που παίρνει η ΕΡΕ.
  
  
• Το 1963 γίνονται εκλογές που δεν δίνουν αυτοδυναμία στην Ένωση Κέντρου. Σχηματίζεται βραχύβια κυβέρνηση συνεργασίας και στη συνέχεια γίνονται νέες εκλογές το 1964 που αλλάζουν την κατάσταση δίνοντας ένα θεαματικό 53% στην Ένωση Κέντρου, κάτι που δεν άρεσε καθόλου στο παλάτι.

Αφού στο παλάτι δεν άρεσε το αποτέλεσμα των εκλογών του 1964, κάτι έπρεπε να γίνει. Έτσι η χώρα-λίκνο της Δημοκρατίας βίωσε την ιλαροτραγωδία και φαρσοπαρωδία των Ιουλιανών του 1965, όπου η κυβέρνηση του 53% πέφτει γιατί κάποιοι βουλευτές της άλλαξαν γνώμη. "Ούπς λάθος κάναμε παιδιά" λένε οι 45 βουλευτές της Ένωσης Κέντρου που -μαζί με τον Μητσοτάκη- εγκατέλειψαν το κυβερνητικό κόμμα και, από κοινού με την αντιπολίτευση σχημάτισαν κυβέρνηση η οποία είχε μάλιστα και Ναυπάκτιο πρωθυπουργό, τον Νόβα.

Η κυβένηση των αποστατών του Νόβα, που φαίνεται στο κέντρο με το παπγιόν.

Για ενάμισι χρόνο γίνεται πανικός με βουλευτές να πάνε και να έρχονται, με φήμες για χρηματισμό, με υπουργοποιήσεις πολιτικών μικρής εμβέλειας που σε αντάλλαγμα στήριξαν την παλατιανή κυβέρνηση των αποστατών και άλλα γελοία. Μια κατάσταση ανωμαλίας που οδήγησε στην απαξίωση του πολιτικού συστήματος, στη διευκόλυνση των θεσμικών εκτροπών και, στην ισχυροποίηση των παραστρατιωτικών ομάδων που στη συνέχεια κατέλαβαν την εξουσία. Ορέα ατμόσφαιρα όπως ορθογραφούσε ο Μποστ.


Ξανά μανά προκηρύσσονται εκλογές, για τις 28 Μαΐου 1967. Εκλογές που ήταν βέβαιο ότι θα σάρωνε το κόμμα που δεν ήθελε το παλάτι. Εκλογές που δεν γίνανε ποτέ αφού εκδηλώθηκε στις 21 Απριλίου εκδηλώθηκε η "επανάσταση". Έτσι θέλοντας και μη όλοι απείχαν από τις εκλογές μαζικά, η χώρα γλίτωσε από κόμματα και πολιτικούς, μειώθηκαν δραστικά τα έξοδα της Βουλής ενώ οι εκλογές κηρύχθηκαν παράνομες και η αποχή νόμιμη και αναγκαστική.


Παραδείγματα τέτοια έχουμε αρκετά στην Ελλάδα που θέλουμε να περηφανευόμαστε ότι "γέννησε τη Δημοκρατία", δεν είναι μοναδική η παραπάνω περίοδος. Απλά ήταν η πιο πρόσφατη και ταιριάζει ιστορικά με την επέτειο του Πολυτεχνείου


Συμπέρασμα; Υπήρξαν φορές που οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα και κατέστησαν παράνομες ή αλλοιώθηκαν. Υπήρξαν φορές που η αποχή επιβλήθηκε ώστε να μην επέλθουν αλλαγές μέσω της εκλογικής διαδικασίας. Ίσως αυτά τα ιστορικά γεγονότα να καταδεικνύουν από μόνα τους την αξία των δημοκρατικών θεσμών που σήμερα έχουν επικίνδυνα απαξιωθεί εξαιτίας της παρακμής που βιώνουμε. για την οποία όμως δεν φταίνε οι δημοκρατικοί θεσμοί.

Η ιστορία λοιπόν ακυρώνει το ευφυολόγημα με τον πλέον αμείλικτο τρόπο!

Αλλαγές και ανατροπές

Και που λες, Δήμαρχος Ναυπακτίας ο Γιάννης Μπουλές! Εκλογή καθαρή και άνετη, αφού στο δεύτερο γύρο ο Μπουλές απέσπασε μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο Παπαθανάση. Τώρα λοιπόν που τελείωσε η εκλογική διαδικασία, ώρα για συμπεράσματα.



1) Η αλλαγή του δημοτικού τοπίου στη Ναύπακτο είναι πολύ μεγάλη. Οι μέχρι πρότινος ισχυρές ομάδες των Νταουσάνη και Κονίδα παύουν να υπάρχουν με αποτέλεσμα να αποδεσμεύεται σημαντικό στελεχιακό δυναμικό και να δίνεται χώρος σε νέα δημοτικά σχήματα. Η Κίνηση Πολιτών έχασε το στοίχημα αφού απέσπασε ένα αρνητικό -μονοψήφιο- αποτέλεσμα κυρίως λόγω της διαχείρισης της σχέσης της με την ομάδα Μπουλέ, με πλέον πιθανό απότοκο την καθήλωση σε ποσοστά διαμαρτυρίας. Η ομάδα Παπαθανάση συνετρίβη και μπαίνει σε διαδικασία εσωστρέφειας αν συνεχίσει τη λειτουργία της και δεν αλλάξει στίβο ο επικεφαλής, περίπτωση στην οποία θα αποδεσμευτεί επιπλέον στελεχιακό δυναμικό. Εν τέλει είχαμε ένα ανατρεπτικό αποτέλεσμα αφού επικράτησε άνετα μια νεοσύστατη ομάδα, αυτή του Γιάννη Μπουλέ.


2) Πέρασε η εποχή των υποσχέσεων για επαναστατικό έργο, για ανάπτυξη, για λαγούς με πετραχήλια. Αυτή τη φορά δεν ακούσαμε για τούνελ κάτω από το κάστρο, για τελεφερίκ στο κάστρο, για μαρίνα, για Ξενία-Πόρτο Καράς, για Ναύπακτο-Μονακό, για Αστέρα στην Α' εθνική και άλλα μεγαλεπήβολα. Καιρός ήταν να πάψουν οι ανεφάρμοστες προεκλογικές υποσχέσεις που μόνο μετεκλογική απογοήτευση προκαλούν. Κάπως έτσι χάθηκε η εμπιστοσύνη του κόσμου προς το πολιτικό σύστημα, με μια σειρά ελικοειδώς επαναλαμβανόμενων και δεδομένων εκ των προτέρων απογοητεύσεων που συσσωρεύτηκαν και γίνανε αποστροφή.


3) Η Ναύπακτος ακολούθησε το γενικότερο κλίμα αποστροφής προς τους καθαρά κομματικούς υποψηφίους. Οι καιροί αλλάξανε και ο κόσμος δέχεται ή απλά ανέχεται την κομματική στήριξη μόνο όταν αυτή αφορά πρόσωπα που δεν ταυτίζονται ευθέως με τα κόμματα. Δεν είναι τυχαίο που πανελλαδικά επικράτησαν πολλοί ανεξάρτητοι καθώς και υποψήφιοι που στηρίζονταν μεν -φανερά ή σιωπηρά- από κόμματα αλλά που στη συνείδηση του κόσμου δεν φοράνε την κομματική φανέλα. Παραδείγματα τρανταχτά ο Καμίνης στην Αθήνα και ο Μπουτάρης στη Θεσσαλονίκη με αντιπαραδείγματα τους κομματικούς που ηττήθηκαν παρ όλη τη θετική τους αύρα όπως ο Μίχας στον Πειραιά και ο Κατσικόπουλος στην Πάτρα. Αυτό το σκεπτικό επικράτησε πάνω κάτω και στη Ναύπακτο.


4) Οι συνεργασίες ή προσχωρήσεις ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το, λειτουργούν μόνο όταν είναι σε αρμονία με τη βούληση της κοινωνίας. Προσδίδουν δυναμική και αντέχουν στις αναπόφευκτες τριβές και δυσκολίες μόνο όταν υπάρχει μάζα ψηφοφόρων που ταλαντώνεται μεταξύ των δύο σχημάτων. Σε αντίθετη περίπτωση απλά τζέρτζελο και εντυπώσεις προκαλούν χωρίς ουσιαστική συμβολή στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος. "Στην πολιτική το ένα συν ένα σπάνια κάνει δύο" μου είπε κάποιος έμπειρος πριν ένα περίπου μήνα. Δίκιο είχε, αφού όπως είδαμε και τώρα σε κάποιες περιπτώσεις κάνει τρία και σε άλλες ένα...


Καταλήγοντας, το εκλογικό αποτέλεσμα μόνο ως θετικό μπορεί να αξιολογηθεί αφού δίνει ελπίδες για μια καλύτερη δημοτική αρχή που θα λειτουργεί σε αρμονία με τις επιθυμίες των δημοτών και που μπορεί να βασίζεται στην ξεκάθαρη διαφορά της από τον δεύτερο αλλά και στο άνετο πέρασμα στον δεύτερο γύρο. Ταυτόχρονα μπαίνουμε σε μια νέα εποχή που καθορίζεται από την αλλαγή της σχέσης των πολιτών με τα κόμματα και την πολιτική. Όλες αυτές οι αλλαγές συμπίπτουν με την ανακατανομή του τοπικού στελεχιακού δυναμικού, δημιουργώντας ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον και ρευστό μετεκλογικό τοπίο.


Σίγουρα οι πιο ανατρεπτικές δημοτικές εκλογές εδώ και χρόνια!

Τα παράδοξα του Καλλικράτη

Καλός ο Καλλικράτης, αλλά το εκλογικό σύστημα που χρησιμοποιείται στις δημοτικές εκλογές έχει τις αδυναμίες του. Κάποιες καινούργιες και κάποιες που κουβαλάει από πριν.

Ένα θέμα είναι η αναλογικότητα μεταξύ υποψηφίων και ψηφοφόρων, που μπαίνει λόγω της ύπαρξης πολλών μικρών κοινοτήτων που απαρτίζουν τους πρώην Δήμους. Υπάρχουν κοινότητες με ελάχιστους ψηφίσαντες στις οποίες όμως εκλέγεται αντιπρόσωπος ή τοπικό συμβούλιο, επομένως κάθε συνδυασμός χρειάζεται 2 ή 4 υποψηφίους σε κάθε τέτοιο χωριό. Αν στο ίδιο εκλογικό διαμέρισμα (πρώην δήμος) ανήκουν άλλα 19 μικρά ή και λίγο μεγαλύτερα χωριά, κατευθείαν απαιτούνται πάνω από 45 υποψήφιοι για κάθε συνδυασμό, δηλαδή 200 άτομα για 5 συνδυασμούς.
Παράδειγμα τέτοιας περίπτωσης είναι ο πρώην Δήμος Αποδοτίας, ο οποίος αποτελείται από 20 χωριά. Αν όλοι οι συνδυασμοί ήταν πλήρεις η Αποδοτία θα είχε συνολικά πάνω από 230 υποψηφίους, την ώρα που ψήφισαν συνολικά 1700 άτομα! Την ίδια ώρα το Αντίρριο αποτελείται από 3 διαμερίσματα και κάθε συνδυασμός χρειάζεται μόλις 15 άτομα. Έτσι στο Αντίρριο έχουμε 75 υποψηφίους συνολικά για 2150 ψηφοφόρους. Στη δε Ναύπακτο, έχουμε 36 υποψηφίους που αντιστοιχούν σε 7600 ψηφοφόρους.

Με λίγα λόγια η αναλογικότητα ψηφοφόρων/υποψηφίων πάει περίπατο για χάρη της εκπροσώπησης πολύ μικρών κοινοτήτων.


Πέρα από την αναλογικότητα, πολιτικού τύπου στρεβλώσεις προκαλούν οι υποψηφιότητες για τη θέση του προέδρου του χωριού. Όταν πχ είναι υποψήφιος για πρόεδρος του χωριού σου ο αδερφός σου, ή ο θείος σου που προσέχει το εξοχικό σου το χειμώνα που εσύ λείπεις στην Αθήνα, ή ο ξάδερφος της μάνας σου που φρόντισε τη γιαγιά σου στα τελευταία της, η προσωπική σχέση θα βαρύνει περισσότερο από την άποψή σου για τον επικεφαλής που διάλεξε ο συγγενής σου. Έτσι την "πρώτη" Κυριακή ψηφίζεις Πρόεδρο για το χωριό σου και όχι Δήμαρχο. Πιθανή λύση θα ήταν η εκλογή του Προέδρου του χωριού να γίνεται από ενιαίο ψηφοδέλτιο, ώστε και την υποχρέωση να βγάζει ο ψηφοφόρος στην τοπική κοινωνία των 100 ατόμων αλλά ταυτόχρονα να μπορεί να ψηφίζει τον Δήμαρχο που θεωρεί καλύτερο.

Γίναμε και αντικείμενο προβλέψεων!

http://nafpaktia.blogspot.com/2010/10/blog-post_3254.html

Είμαστε πολύ μπροστά και το παραδέχομαι!!! Για μία ακόμα φορά, θα ανατρέξω στον Καζαμία του 2010 που δημοσιεύσαμε λίγο πριν την αυγή αυτού του χρόνου, και δώστε, παρακαλώ, βάση για το πώς πέσαμε μέσα και στα όσα συνέβησαν στο ΠΑΣΟΚ, με τους περιβάλλοντες χώρους φυσικά (βλέπε Μπουλές):
Ιούλιος
Η ψηφοφορία στο Ίντερνετ τελείωσε για τα χρίσματα του ΠΑΣΟΚ(...). Ο Κωνσταντόπουλος καταφέρνει να ξεπεράσει στη συνολική βαθμολογία τον Μπουλέ και να λάβει το χρίσμα(...). Ύστερα από πιέσεις που δέχεται από τον Λοβέρδο, τελικά δεν το αποδέχεται και αυτό καταλήγει στον πρώτο επιλαχόντα, τον Μπουλέ!!! (είπατε τίποτα; Έχει και συνέχεια)
Αύγουστος
Η προεκλογική μάχη φουντώνει, με χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Τα άπλυτα πολλών υποψηφίων βγαίνουν στη φόρα, ενώ άσχημη εντύπωση προκαλεί το γάριασμα κυρίως των ασπρόρουχων του Μπουλέ!!! (Τι σας θυμίζει η υπόθεση; Μήπως λίγο από Αιτωλική;)
Σεπτέμβριος
Ο Μπουλές έχει μπει για τα καλά στο πετσί του νεοπα-σώκου, γυρνώντας βουνά και λαγκάδια αγκαζέ με τον Γραμματέα της Τοπικής του κόμματος. Δεν έχουν αφήσει κοντοσούβλι για κοντοσούβλι, δείχνοντας, για μία ακόμα φορά, ότι το ΠΑΣΟΚ που όλοι αγαπήσαμε είναι και πάλι εδώ!!! (Κάποιοι το είδαν τότε ως τον μεγαλύτερο εφιάλτη τους, τώρα απλά το ζουν...)
Νοέμβριος
Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές, και οι ελπίδες του ΠΑΣΟΚ για την ανακατάληψη του Δήμου Ναυπάκτου δείχνουν να ελαττώνονται, καθώς η Ζέφη Δημαδάμα, κατά την επίσκεψή της στην πόλη, δεν εκφράζει ανοικτά την στήριξή της στον Μπουλέ. Το πέρασμά της, μάλιστα, από τα πολιτικά γραφεία και των άλλων υποψηφίων γεμίζει με πολλά ερωτηματικά τον Γραμματέα της Τοπικής, ο οποίος της ζητά να καλύψει τα έξοδα για τις σόλες που χάλασε κατά το δικό της προεκλογικό αγώνα. Η Ζέφη αρνείται πεισματικά να αναλάβει αυτή την υποχρέωση και ο Γιώργος Ασημακόπουλος τη διαγράφει από τη λίστα του κινητού του. (Τέζα όλοι με τις προβλέψεις;)

Όπως σας είχαμε πει και τότε, για να φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο ενόρασης αποσυρθήκαμε στο όρος Ριγάνι, και αφού αυτομαστιγωθήκαμε – για όλα όσα το 2009 αδίκως καταλογίσαμε σε αυτούς που με ανιδιοτέλεια και αίσθημα ευθύνης προσφέρουν στον τόπο- εν συνεχεία, πήραμε φτερό και μελάνι και γράψαμε... Το αποτέλεσμα μας δικαιώνει. Γι’ αυτό κι εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε εδώ, για να λέμε την άποψή μας, σωστή ή λάθος, με γνώμονα πάντα ένα πράγμα: Να είναι η δική μας άποψη κι όχι αυτή που επιτάσσουν τα πάσης φύσεως συμφέροντα.
Β. Καρ.

Οι εστιάτορες ξεκινούν καπνιστική αντίσταση?

Μια οργανωμένη κοινωνία χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι όλοι ακολουθούν ένα σύνολο κανόνων, ακόμα και αν αυτό δεν είναι αποδεκτό από όλους. Αντίθετα, σε κοινωνίες πρωτόγονες ο καθένας κάνει ό,τι γουστάρει, αρκεί να έχει η δύναμη να το επιβάλλει στους άλλους.

Παράδειγμα για να γίνει σύγκριση μεταξύ των δύο, η ιδιοκτησία της γης. Σε μια οργανωμένη κοινωνία ο ιδιοκτήτης έχει τίτλους που δείχνουν ότι η γη είναι δική του και οι τίτλοι αυτοί είναι αναγνωρισμένοι και πιστοποιημένοι από το κράτος. Η ιδιοκτησία αυτή είναι αδιαμφισβήτητη και δεν μπορεί κάποιος άλλος να την κάνει δικιά του ή να την χρησιμοποιήσει χωρίς τη συγκατάθεση του ιδιοκτήτη. Σε μια πρωτόγονη κοινωνία αντίθετα, αν ο γείτονας θέλει το χωράφι σου έρχεται και το παίρνει όποτε του καπνίσει, αρκεί να είναι πιο δυνατός από εσένα. Οι διάδοχοί σου δεν έχουν κανένα δικαίωμα στη γη που χρησιμοποιείς και γενικά δεν υπάρχει η έννοια της κτήσης.

Ο σεβασμός των κανόνων από όλους λοιπόν είναι βασικότατο κριτήριο για την κατάταξη μιας κοινωνίας στις στοιχειωδώς οργανωμένες.
Ας δούμε ως case study το νόμο για την απαγόρευση του καπνίσματος σε κλειστούς δημόσιους χώρους. Η Ελλάδα αποφάσισε να θεσπίσει σχετικό νόμο, ακολουθώντας με αρκετή καθυστέρηση προηγμένες κοινωνικά χώρες όπως η Λιθουανία, η Τουρκία, το Χονγκ Κόνγκ, η Ισπανία και άλλες. Ψηφίστηκε ο σχετικός νόμος και γίνεται η αναγκαία κατασταλτική προσπάθεια από το κράτος ώστε ο σχετικός κανόνας να τηρείται.

Και τσουπ, νάτος ο πρωτόγονος μπρατσαράς καουμπόυ που διαμηνύει ότι δεν γουστάρει τον κανόνα και δηλώνει επίσημα ότι θα τον καταλύσει επειδή δεν τον γουστάρει.

Να βάλουν και πάλι τα τασάκια στα μαγαζιά αποφάσισαν οι ιδιοκτήτες των κέντρων εστίασης, αντιστεκόμενοι στον νόμο του υπουργείου Υγείας για την απαγόρευση του καπνίσματος.
Την απόφαση αυτή πήρε ομόφωνα η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εστιατορικών και Συναφών Επαγγελμάτων (ΠΟΕΣΕ), την οποία στηρίζει και το συντονιστικό των επαγγελματιών χώρων εστίασης, το οποίο συγκροτούν 600 καταστήματα από όλη τη χώρα.

Έτσι λοιπόν από αύριο θα τρώμε σε εστιατόρια και θα πίνουμε καφέ μέσα στα ντουμάνια σε αντίθεση με την Τουρκία, επειδή έτσι γουστάρουν οι μαγαζάτορες. Ένα παράδειγμα που αποδεικνύει ότι είμαστε χώρα που κατοικείται από κατσαπλιάδες.

Κάτι δεν πάει καλά

Πριν από ένα χρόνο ο Παπανδρέου ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας με ένα τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο από πίσω του: την τεράστια εκλογική διαφορά από την καταρρέουσα Νέα Δημοκρατία σε συνδυασμό με τον αέρα ανανέωσης που είχε καταφέρει τότε να επιβάλλει.

Η πρώτη κρίση που προέκυψε όμως ήταν και η χειρότερη δυνατή. Αναφερόμαι στο τεράστιο δημόσιο χρέος που βγήκε από την κρύπτη του και εξέθεσε τη δυσχερή κατάσταση στην οποία είχε περιπέσει η χώρα όλα αυτά τα χρόνια. Το κακό με τη συγκεκριμένη κρίση είναι ότι η διάρκειά της είναι μακροχρόνια.

Κάπου εκεί προέκυψε και το "μνημόνιο". Σκληρό, ανάλγητο και αντικοινωνικό; Εννοείται. Από την άλλη ο Ελληνικός λαός είχε και έχει εικόνα για τους λόγους που οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση. Τεράστιος και αναποτελεσματικός δημόσιος τομέας που ανδρώθηκε από το ρουσφέτι. Διαφθορά πολιτικών, δημόσιων λειτουργών αλλά και ιδιωτών. Κλειστά επαγγέλματα, υπέρογκες αμοιβές σε συγκεκριμένες ΔΕΚΟ, λαθρεμπόριο, φοροδιαφυγή. Έτσι το μνημόνιο του ΔΝΤ έτυχε ανοχής, παρόλες τις φωνές διαμαρτυρίας.

Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που τα "αντιμνημονιακά" κόμματα -συμπεριλαμβανομένης και της ΝΔ- δεν μπορούν να σηκώσουν κεφάλι, παρά τα σκληρά μέτρα. Ο κόσμος -σιωπηρά έστω- αποφάσισε να πιει το πικρό ποτήρι "μπας και μπει ποτέ σειρά σε αυτή τη χώρα". Η μεγάλη μάζα έκανε υπομονή παρ όλη τη δυσφορία της. Ανέχτηκε να πληρώσει για μια κατάσταση για την οποία δεν ευθύνεται, τουλάχιστον εξ ολοκλήρου.

Αισθάνομαι όμως ότι φτάνει ώρα για "ταμείο", η στιγμή που η ανοχή αυτή εξαντλείται. Η συνέχεια θα κριθεί από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα. Τα οποία δυστυχώς, δεν είναι αυτά που θα έπρεπε.

Πράγματι, συμμαζεύτηκε στοιχειωδώς το όργιο της φοροδιαφυγής με την εντατικοποίηση της έκδοσης αποδείξεων. Λειτουργεί πλέον η ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Ανοίγουν κάποια επαγγέλματα που επιβάρυναν την εθνική οικονομία. Αρκούν αυτά όμως; Σαφώς όχι. Αυτά έπρεπε να είχαν γίνει από το 2000, ίσως και νωρίτερα. Ισχύει το κάλλιο αργά παρά ποτέ, αλλά δεν εξιλεώνει το πολιτικό προσωπικό εδώ που φτάσαμε.
Τι λείπει λοιπόν; Πρώτο πρώτο, η ανάπτυξη. Τεράστια ανεργία, χαμηλή κατανάλωση, ανασφάλεια και απώλεια εισοδήματος είναι συνταγή μαρασμού όσο και να συμμαζέψεις την εθνική οικονομία. Απαιτούνται στοχευμένες δημόσιες επενδύσεις που θα βάλουν μπρος την αγορά. Απαιτείται η διάθεση κεφαλαίων από τις τράπεζες, πράγμα δύσκολο από τη στιγμή που δανείζονται και αυτές πανάκριβα.

Δεύτερο, λείπει το στοιχείο της εξιλέωσης, της δικαιοσύνης. Όταν κόβεται ο μισθός του κόσμου, δεν είναι καλό να αυξάνουν το εισόδημά τους οι Βουλευτές μέσω της συμμετοχής σε επιτροπές. Όταν παίρνεις τις άδειες των ΔΧ φορτηγών δεν μπορεί να μην περικόπτεις τον 15ο και 16 μισθό των υπαλλήλων της Βουλής. Όταν αναστέλλεις διορισμούς δεν μπορεί να αυξάνεις διόδια, ΔΕΗ και καύσιμα. Καλή η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, αλλά πρέπει να τιμωρηθούν και κάποιοι που τόσα χρόνια πλούτιζαν από τις πλαστές συνταγές.

Κυρίως όμως λείπει η έμπρακτη αυτοκριτική του πολιτικού συστήματος που θρέφει την ατιμωρισία. Πως είναι δυνατόν να βγαίνουν στον αέρα τα οικονομικά τερτίπια πρώην Υπουργών όπως του Άκη και να μην τρέχει τίποτα; Πως είναι δυνατόν να αποκαλύπτονται off shore, ακίνητα και τεράστια ποσά που δεν δικαιολογούνται με τίποτα και όλα αυτά να λύνονται με μια απλή... διαγραφή από το ΠΑΣΟΚ; Πως είναι δυνατόν κυβερνητικά στελέχη ταυτόχρονα να δραστηριοποιούνται επαγγελματικά με αντικείμενο κοντινό στον τομέα της αρμοδιότητάς τους; Πως είναι δυνατόν στον Αστακό να δημιουργείται μια επικίνδυνη ενεργειακή μονάδα, η μόλις τέταρτη στον κόσμο και, να μην διασκεδάζονται έμπρακτα οι εντυπώσεις που προκαλούνται για διαπλοκή; Πως να σε δεχτεί ο κόσμος όταν για τη Siemens και το Βατοπέδι δεν τιμωρείται ... κανείς;

Λύσεις όπως η αλλαγή του νόμου πέρι ευθύνης Υπουργών, η άμεση τιμωρία και αποπομπή διεφθαρμένων πολιτικών αλλά και διοικητικών-υπηρεσιακών παραγόντων, η περικοπή προνομίων, η μείωση του αριθμού των βουλευτών και άλλα πολλά μένουν ακόμα αιτήματα.

Φαίνεται ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να τα ικανοποιήσει, μιας και έχει εγκλωβιστεί στον εαυτό του. Τι θα προβάλλει που θα δώσει απάντηση στο αίτημα της κοινωνίας για ισότητα και δικαιοσύνη; Είδομεν...

Ανακοίνωση

Αναφορικά με τη συζητούμενη υποψηφιότητά μου για το Περιφερειακό Συμβούλιο Δυτικής Ελλάδας, δηλώνω ότι:

Ο υποψήφιος Περιφερειάρχης του ΠΑΣΟΚ Απόστολος Κατσιφάρας μου πρότεινε να είμαι υποψήφιος με τον συνδυασμό του στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές.

Είναι μια πρόταση σαφώς τιμητική για την οποία είμαι υπερήφανος και ταυτόχρονα ευγνώμων. Το γεγονός ότι το βιογραφικό μου ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του καλύτερου κατά τη γνώμη μου υποψηφίου Περιφερειάρχη είναι εκδήλωση τιμής προς το πρόσωπό μου, την οποία τιμώ.

Ανεξάρτητα από την παραπάνω πρόταση, ήταν και είναι δεδομένη η υποστήριξη της υποψηφιότητας του Απόστολου Κατσιφάρα από εμένα, τόσο προσωπικά όσο και θεσμικά. Ο "Καλλικράτης¨ δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερο εκφραστή και υλοποιητή στη Δυτική Ελλάδα.

Ωστόσο δηλώνω ότι δεν θα είμαι υποψήφιος για το συγκεκριμένο ρόλο, μιας και δεν αποτέλεσε ποτέ στόχο μου η συμμετοχή στο θεσμό αυτό παρόλο που τον θεωρώ εξόχως σημαντικό. Θεωρώ ότι υπάρχουν άλλα πρόσωπα από τη Ναυπακτία και την Αιτωλοακαρνανία που μπορούν να συμβάλλουν περισσότερο από εμένα στην προσπάθεια αυτή, πρόσωπα που είμαι βέβαιος ότι θα επιλέξει ο υποψήφιος Περιφερειάρχης του ΠΑΣΟΚ.


Ναύπακτος, 10/10/2010
Γιώργος Ασημακόπουλος
Πληροφορικός
Εκπαιδευτικό Προσωπικό ΤΕΙ Μεσολογγίου
Γραμματέας ΤΟ ΠΑΣΟΚ Ναυπάκτου

Συνεργασία

Καταιγιστικές οι εξελίξεις εν όψει δημοτικών εκλογών., αφού έχουμε πιθανότατα την πλέον ανατρεπτική προεκλογική περίοδο που έχει υπάρξει ποτέ στη Ναύπακτο.

Τι κάνει όμως την κατάσταση τόσο ρευστή και εμφανίζονται ανατροπές; Πρόκειται για μια σειρά παραγόντων που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Κατ' αρχήν, έχουμε ένα νέο μεγάλο Δήμο στον οποίο δεν υπάρχουν διαμορφωμένες ισορροπίες από προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Επιπλέον έχουμε την υπερβολικά καθυστερημένη στήριξη του ΠΑΣΟΚ, η οποία ήρθε αφού πλέον είχε απαξιωθεί στη συνείδηση των δημοτών. Ρόλο έπαιξε και η αδυναμία του κόμματος να στηρίξει αποτελεσματικά την επιλογή του στο σύντομο αυτό χρονικό διάστημα, μιας και η απουσία του ήταν ολοφάνερη. Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε και την "παραδοσιακή" τάση του τοπικού ΠΑΣΟΚ να... φυγοκεντρίζεται και να στηρίζει φανερά και κρυφά άλλους συνδυασμούς σε κάθε δημοτική αναμέτρηση. Έτσι ρόλο έπαιξε και η ανεξήγητη για πολλούς συμπόρευση των αυτοδιοικητικών παραγόντων των Δήμων Αποδοτίας και Πλατάνου με τον χρισμένο από τη ΝΔ Παπαθανάση, παρόλο που όλα αυτά τα χρόνια είχαν πορευτεί με την κομματική ταυτότητα του ΠΑΣΟΚ.

Σε αυτή την αδυναμία του ΠΑΣΟΚ προστέθηκε και η γενική δυσαρέσκεια και απαξίωση που αντιμετωπίζουν τα δύο μεγάλα κόμματα λόγω της οικονομικής αλλά και θεσμικής κρίσης. Η δυσαρέσκεια αυτή, σε αντίθεση με τις βουλευτικές, βρίσκει τρόπο έκφρασης στις δημοτικές εκλογές αφού εκεί ο πολίτης μπορεί να διαλέξει εκτός διπόλου. Μέσα σε αυτό το κλίμα αποσύνθεσης ερμηνεύεται εύκολα η επιστροφή της στήριξης του ΠΑΣΟΚ. Οι παραπάνω παράγοντες είναι γενικοί, μιας και αντίστοιχη εξέλιξη υπήρξε και σε άλλους Δήμους της χώρας, όπως το Μεσολόγγι αλλά και σε Δήμο της Κρήτης.

Το στοιχείο που διαφοροποιεί τη σημερινή κατάσταση είναι η υπέρβαση που πέτυχαν οι συνδυασμοί Μπουλέ και Νταουσάνη μετά από το αδιέξοδο που διαμορφώθηκε για τον δεύτερο. Έχουμε μια από τις σπάνιες περιπτώσεις όπου επιτυγχάνεται συνεργασία πριν από τον πρώτο γύρο παραμερίζοντας κόντρες, ανταγωνισμούς και αντιπαλότητες. Πλέον διαμορφώνεται ένας ενιαίος δημοτικός συνδυασμός, ενώ συνήθως έχουμε συνεργασία της τελευταίας στιγμής ανάμεσα στους δύο γύρους. Αποτρέπεται η εμφάνιση αγεφύρωτων ψυχολογικών και συναισθηματικών χασμάτων που δημιουργούνται κατά την προεκλογική περίοδο, ενώ παλιότερα είχαμε κόντρες μεταξύ παρεμφερών συνδυασμών που κρατήσανε πολλά χρόνια και υπονόμευσαν την πορεία του Δήμου αφού επέβαλαν εκδικητική λογική στον δεύτερο γύρο.

Κάτω λοιπόν από την πίεση των αντικειμενικών συνθηκών, η Ανεξάρτητη Δημοτική Κίνηση Ναυπακτίας και η Νέα Πορεία αποφάσισαν να παίξουν με νέους όρους και να διαμορφώσουν μια διαφορετική από τα συνηθισμένα κατάσταση. Με δεδομένο το που μας οδήγησαν οι προηγούμενες τακτικές και επιλογές, μόνο ελπίδα δημιουργεί η απόφασή τους.