Κάτι δεν πάει καλά

Πριν από ένα χρόνο ο Παπανδρέου ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας με ένα τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο από πίσω του: την τεράστια εκλογική διαφορά από την καταρρέουσα Νέα Δημοκρατία σε συνδυασμό με τον αέρα ανανέωσης που είχε καταφέρει τότε να επιβάλλει.

Η πρώτη κρίση που προέκυψε όμως ήταν και η χειρότερη δυνατή. Αναφερόμαι στο τεράστιο δημόσιο χρέος που βγήκε από την κρύπτη του και εξέθεσε τη δυσχερή κατάσταση στην οποία είχε περιπέσει η χώρα όλα αυτά τα χρόνια. Το κακό με τη συγκεκριμένη κρίση είναι ότι η διάρκειά της είναι μακροχρόνια.

Κάπου εκεί προέκυψε και το "μνημόνιο". Σκληρό, ανάλγητο και αντικοινωνικό; Εννοείται. Από την άλλη ο Ελληνικός λαός είχε και έχει εικόνα για τους λόγους που οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση. Τεράστιος και αναποτελεσματικός δημόσιος τομέας που ανδρώθηκε από το ρουσφέτι. Διαφθορά πολιτικών, δημόσιων λειτουργών αλλά και ιδιωτών. Κλειστά επαγγέλματα, υπέρογκες αμοιβές σε συγκεκριμένες ΔΕΚΟ, λαθρεμπόριο, φοροδιαφυγή. Έτσι το μνημόνιο του ΔΝΤ έτυχε ανοχής, παρόλες τις φωνές διαμαρτυρίας.

Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που τα "αντιμνημονιακά" κόμματα -συμπεριλαμβανομένης και της ΝΔ- δεν μπορούν να σηκώσουν κεφάλι, παρά τα σκληρά μέτρα. Ο κόσμος -σιωπηρά έστω- αποφάσισε να πιει το πικρό ποτήρι "μπας και μπει ποτέ σειρά σε αυτή τη χώρα". Η μεγάλη μάζα έκανε υπομονή παρ όλη τη δυσφορία της. Ανέχτηκε να πληρώσει για μια κατάσταση για την οποία δεν ευθύνεται, τουλάχιστον εξ ολοκλήρου.

Αισθάνομαι όμως ότι φτάνει ώρα για "ταμείο", η στιγμή που η ανοχή αυτή εξαντλείται. Η συνέχεια θα κριθεί από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα. Τα οποία δυστυχώς, δεν είναι αυτά που θα έπρεπε.

Πράγματι, συμμαζεύτηκε στοιχειωδώς το όργιο της φοροδιαφυγής με την εντατικοποίηση της έκδοσης αποδείξεων. Λειτουργεί πλέον η ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Ανοίγουν κάποια επαγγέλματα που επιβάρυναν την εθνική οικονομία. Αρκούν αυτά όμως; Σαφώς όχι. Αυτά έπρεπε να είχαν γίνει από το 2000, ίσως και νωρίτερα. Ισχύει το κάλλιο αργά παρά ποτέ, αλλά δεν εξιλεώνει το πολιτικό προσωπικό εδώ που φτάσαμε.
Τι λείπει λοιπόν; Πρώτο πρώτο, η ανάπτυξη. Τεράστια ανεργία, χαμηλή κατανάλωση, ανασφάλεια και απώλεια εισοδήματος είναι συνταγή μαρασμού όσο και να συμμαζέψεις την εθνική οικονομία. Απαιτούνται στοχευμένες δημόσιες επενδύσεις που θα βάλουν μπρος την αγορά. Απαιτείται η διάθεση κεφαλαίων από τις τράπεζες, πράγμα δύσκολο από τη στιγμή που δανείζονται και αυτές πανάκριβα.

Δεύτερο, λείπει το στοιχείο της εξιλέωσης, της δικαιοσύνης. Όταν κόβεται ο μισθός του κόσμου, δεν είναι καλό να αυξάνουν το εισόδημά τους οι Βουλευτές μέσω της συμμετοχής σε επιτροπές. Όταν παίρνεις τις άδειες των ΔΧ φορτηγών δεν μπορεί να μην περικόπτεις τον 15ο και 16 μισθό των υπαλλήλων της Βουλής. Όταν αναστέλλεις διορισμούς δεν μπορεί να αυξάνεις διόδια, ΔΕΗ και καύσιμα. Καλή η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, αλλά πρέπει να τιμωρηθούν και κάποιοι που τόσα χρόνια πλούτιζαν από τις πλαστές συνταγές.

Κυρίως όμως λείπει η έμπρακτη αυτοκριτική του πολιτικού συστήματος που θρέφει την ατιμωρισία. Πως είναι δυνατόν να βγαίνουν στον αέρα τα οικονομικά τερτίπια πρώην Υπουργών όπως του Άκη και να μην τρέχει τίποτα; Πως είναι δυνατόν να αποκαλύπτονται off shore, ακίνητα και τεράστια ποσά που δεν δικαιολογούνται με τίποτα και όλα αυτά να λύνονται με μια απλή... διαγραφή από το ΠΑΣΟΚ; Πως είναι δυνατόν κυβερνητικά στελέχη ταυτόχρονα να δραστηριοποιούνται επαγγελματικά με αντικείμενο κοντινό στον τομέα της αρμοδιότητάς τους; Πως είναι δυνατόν στον Αστακό να δημιουργείται μια επικίνδυνη ενεργειακή μονάδα, η μόλις τέταρτη στον κόσμο και, να μην διασκεδάζονται έμπρακτα οι εντυπώσεις που προκαλούνται για διαπλοκή; Πως να σε δεχτεί ο κόσμος όταν για τη Siemens και το Βατοπέδι δεν τιμωρείται ... κανείς;

Λύσεις όπως η αλλαγή του νόμου πέρι ευθύνης Υπουργών, η άμεση τιμωρία και αποπομπή διεφθαρμένων πολιτικών αλλά και διοικητικών-υπηρεσιακών παραγόντων, η περικοπή προνομίων, η μείωση του αριθμού των βουλευτών και άλλα πολλά μένουν ακόμα αιτήματα.

Φαίνεται ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να τα ικανοποιήσει, μιας και έχει εγκλωβιστεί στον εαυτό του. Τι θα προβάλλει που θα δώσει απάντηση στο αίτημα της κοινωνίας για ισότητα και δικαιοσύνη; Είδομεν...