21/12/15

Ποια είναι η ψηφιακή σου εικόνα;

Δημοσιεύτηκε στο diagogikosmia.gr


Όποτε χρησιμοποιούμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως είναι το facebook, αφήνουμε ένα αποτύπωμα. Αναρτήσεις, σχόλια, φωτογραφίες, ακόμα και το που πατάμε like διαμορφώνουν ένα αποτύπωμα της δραστηριότητάς μας στο συγκεκριμένο μέσο κοινωνικής δικτύωσης.

Αυτό το αποτύπωμα μας χαρακτηρίζει, αφού διαμορφώνει μια εικόνα που βλέπουν οι τρίτοι για εμάς. Ας μην ξεχνάμε ότι είναι πολλοί οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που διαμορφώνουν άποψη για εμάς σχεδόν αποκλειστικά από τις εφαρμογές αυτές. Πόσο καλά σε ξέρει ο γείτονάς σου για παράδειγμα, που έκανες φίλο στο facebook? Γιατί μπορεί να τον ξέρεις χρόνια, να λέτε κάθε μέρα καλημέρα και να σε αγαπά, αλλά δεν είχε ιδέα μέχρι χθες τι χαλιά έχεις στο σπίτι, τι φάγατε προχθές που βγήκατε ή ποια ταινία είδες προχθές.

Είναι σαφές λοιπόν ότι το ψηφιακό μας αποτύπωμα διαμορφώνεται διαρκώς από δικές μας ενέργειες και καθορίζει τον τρόπο μας βλέπουν οι άλλοι τώρα αλλά και στο μέλλον. Πλέον είναι διαδεδομένη πρακτική για παράδειγμα οι επιχειρήσεις να ελέγχουν το ψηφιακό αποτύπωμα των υποψηφίων εργαζομένων. Τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να μην βρεθούμε αντιμέτωποι με μια κακή δημόσια εικόνα που διαμορφώσαμε οι ίδιοι μέσω της χρήσης του διαδικτύου;

Κανόνας πρώτος: Σκέψου ΠΡΙΝ αναρτήσεις: ποστάρουμε μόνο ό,τι μας κάνει υπερήφανους. Εκείνη η αστεία φωτογραφία που είσαι στις διακοπές μήπως εν τέλει δεν είναι καλό να την δουν φίλοι, γνωστοί, συνάδερφοι, μελλοντικοί εργοδότες και όλος ο κόσμος γενικά; Μήπως όλοι αυτοί δεν σε ξέρουν τόσο καλά ώστε να καταλάβουν ότι αυτή η εικόνα δεν σε χαρακτηρίζει και είναι απλά χαβαλές της στιγμής; Ανεβάζουμε λοιπόν μόνο ό,τι δεν δημιουργεί λανθασμένη εντύπωση για εμάς.



Κανόνας δεύτερος: σέρφαρε δημιουργικά. Αντί να «καίγεσαι» άσκοπα όλη μέρα μπροστά στην οθόνη, γράψε στο προσωπικό σου blog για πράγματα που σε ενδιαφέρουν, φτιάξε μια σελίδα για το μαγαζί ενός φίλου ή συγγενή, φτιάξε ένα βίντεο και γενικά βγάλε προς τα έξω όσα σκέφτεσαι και σε απασχολούν. 

Κανόνας τρίτος: κάνε μια αναζήτηση για τον εαυτό σου. Μπορεί να εκπλαγείς με όσα δεις ότι υπάρχουν για εσένα. Αν κάτι δεν σου αρέσει, βρες τρόπο να διαγραφεί. Σκέψου αν θέλεις να μην εμφανίζονται οι αναρτήσεις σου στο facebook σε απλές αναζητήσεις: υπάρχει διαθέσιμη σχετική ρύθμιση.

Κανόνας τέταρτος: Μάθε να περιορίζεις το κοινό που βλέπει τις αναρτήσεις σου. Μόνο φίλοι, φίλοι φίλων σου ή όλοι; Με τις ρυθμίσεις αυτές αλλάζει δραστικά το πλήθος που βλέπει το ψηφιακό σου αποτύπωμα. Όσοι σε ξέρουν καλά δεν θα διαμορφώσουν εικόνα για εσένα από το facebook, σε αντίθεση με τους πιο μακρινούς ή εντελώς ξένους.


 
Μην ξεχνάτε: τα γραπτά μένουν. Άλλο μια ατάκα που λέμε σε φίλους με καφέ ή ποτό και άλλο αυτά που ποστάρουμε. Τα πρώτα απευθύνονται σε κόσμο που μας ξέρει καλά και χάνονται, ενώ τα δεύτερα τα βλέπουν άτομα που μας «γνωρίζουν» μέσω αυτών και μένουν για πάντα. Καλό σερφάρισμα!



ΥΓ: «Ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο νέος κόσμος πασχίζει να γεννηθεί. Τώρα είναι η εποχή των τεράτων» είχε πει ο Αντόνιο Γκράμσι. Αυτό χαρακτηρίζει τη σημερινή πολιτική κατάσταση. Μιας και δεν μου ταιριάζουν οι αποκρουστικές τερατογενέσεις, απέχω συνειδητά από το σχολιασμό της πολιτικής και των κοινών.


Καλή επιτυχία στη νέα προσπάθεια του Β. Καρανικόλα, ο οποίος πραγματικά κοσμεί τον τοπικό δημόσιο διάλογο με την παρουσία του όλα αυτά τα χρόνια.

11/9/15

Δύο ιστορίες "του Δημοσίου"

Πραγματικές και οι δύο, πρόσφατες και οι δύο.

Σκηνή 1: Αγιασμός σε δημόσιο δημοτικό σχολείο της Ναυπάκτου. Ο Κωνσταντίνος πρωτάκι. Έχοντας παιδικές αναμνήσεις, περιρρέουσα μνημονιακή ατμόσφαιρα καθώς και ρεπορτάζ φρίκης στο μυαλό να χορεύουν, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.

Ένα κτίριο κόσμημα με καθαριότητα, διακόσμηση, χώρους και εργονομία να είναι σε επίπεδο ιδιωτικού. Προσωπικό χαμογελαστό, με πολλή αγάπη για τα παιδιά.

Φύγαμε με την δασκάλα να αγκαλιάζει ένα ένα τα πρωτάκια και να δίνει στο καθένα ένα χειροποίητο δώρο με προσωπική αφιέρωση. Μάλιστα φίλε μου. Στην μνημονιακή Ελλάδα, σε δημόσιο σχολείο της επαρχίας παρακαλώ.

--------------------------------------------------------

Σκηνή 2: Κέντρο Υγείας Ναυπάκτου. Εμφανίζομαι με συμπτώματα ίωσης δύο ημερών, αλλά φοβούμενος τα χειρότερα είπα να μην το παίξω πάλι Ελληνάρας και να μην πάρω αντιβίωση μόνος μου αυτή τη φορά. Περίμενα ότι θα έβρισκα πόρτες κλειδωμένες και έναν φύλακα που θα με έδιωχνε με τη φράση "εκεί μας καταντήσανε". Δε φταίω εγώ, είπαμε τα ρεπορτάζ και η μνημονιακή ατμόσφαιρα.

Βρήκα προσωπικό από αρκετές ειδικότητες που δουλεύει πέρα από τα όριά του, αλλά πάντα ευγενικό και εξυπηρετικό. Βρήκα πολύ κόσμο να εξυπηρετείται από πολλές ειδικότητες.

Βρήκα ένα κτίριο που λόγω της πολυετούς χρήσης θέλει ένα συμμάζεμα, αλλά καθαρό. Βρήκα εξεταστήρια της δεκαετίας του 1980 που δυσκολεύουν το προσωπικό. Βρήκα όμως και αιματολογικό εργαστήριο που μου έδωσε αποτελέσματα σε 20 λεπτά.

Μπήκα 12:30, εξετάστηκα, γίναν αιματολογικές εξετάσεις, πήρα αποτελέσματα, συνταγή για αντιβίωση και έφυγα στις 13:40. Δωρεάν. Μηδέν ευρώ. Σε μία ώρα και κάτι.

--------------------------------------------------------

Συμπέρασμα: Το Δημόσιο και τα μάτια σας. Αγαπάτε το προσωπικό που τρέχει και προσφέρει σε νευραλγικούς τομείς. Παλέψτε ώστε επιτέλους να ξεχωρίσει ο κηφήνας από αυτόν που δίνει τη ζωή του κάθε μέρα. Παλέψτε για να συντηρηθούν και να ανανεωθούν οι δημόσιες υποδομές υγείας και παιδείας. Αυτά είναι παροχές που δεν υπάρχουν σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου, προστατέψτε τις. 

Και εσύ που θα πεταχτείς να πεις για το δημόσιο του τεμπελαριού σκέψου ποιο δημόσιο εννοείς. Γιατί άλλο υγεία και παιδεία που η πλειοψηφία του προσωπικού το παλεύει και άλλο ο γραφειοκράτης που με τη στρογγυλή σφραγίδα του το παίζει δερβέναγας.

ΥΓ: Αυτό που στην Ελλάδα έχουμε χρήματα για ενεργειακή αναβάθμιση κάθε κοτετσιού στο χωριό αλλά δεν βρίσκεται κάποιος να εντάξει νοσοκομεία και σχολεία, είναι η πραγματική μας χρεωκοπία. Νοσοκομεία του 1980 και σχολεία του 1970 πρέπει κάποια στιγμή να ανακαινιστούν, έλεος εσείς σε Δήμους, Νομαρχίες και Περιφέρειες. 

6/9/15

Παραλιακοί πεζόδρομοι

Μετά από πολλά χρόνια διακόπτεται η πεζοδρόμηση των παραλιών Ψανής και Γριμπόβου νωρίτερα από το σύνηθες. Πάντα οι δρόμοι αυτοί άνοιγαν για τα αυτοκίνητα με την έναρξη λειτουργίας των σχολείων. Φέτος αρχίσαμε τις "εκπτώσεις".

Με τον Κώστα Καρακώστα αν συμφωνούσαμε σε κάτι, ήταν το θέμα των ελεύθερων χώρων στη Ναύπακτο. Δηλαδή παραλίες, πεζοδρομήσεις, πάρκα.

Δυστυχώς αυτή η διαφορετική για τη Ναύπακτο άποψη σήμερα που οι ίδιος ασκεί διοίκηση φαίνεται να πήγε περίπατο μιας και οι παραλίες κλείσανε για τους πεζούς νωρίτερα. Παιδικές χαρές τέλος στις παραλίες, συρρίκνωση του χρόνου πεζοδρόμησης των παραλιών και καμία προοπτική για κάποιο πεζόδρομο. Ξέρω ότι άλλο η αντιπολίτευση στο 9% και άλλο η διοίκηση, σύμφωνοι. Σήμερα μπορεί να μην είσαι Δήμαρχος, αλλά έχεις κυρίαρχο ρόλο στην νυν Δημοτική Αρχή και στην πλειοψηφούσα παράταξη, μιας και αυτή είναι δικό σου δημιούργημα. 

Μια φιλική συμβουλή: Κώστα ξέχνα λίγο τις πιέσεις και το πολιτικό κόστος. Υλοποίησε ένα μέρος του οράματός σου χωρίς να σκέφτεσαι τον ψηφοθηρικό αντίκτυπο. Μην κάνεις το λάθος που κάνανε οι προηγούμενοι ξεχνώντας ότι οι πολίτες ναι μεν δεν πιέζουν για τέτοια θέματα στο Δημαρχείο κάθε μέρα, αλλά από την άλλη τιμωρούν σιωπηλά την Κυριακή των εκλογών. Αντίθετα, αν μέσω του παραδείγματος δείξεις το αποτέλεσμα του σκεπτικού σου, θα βγεις κερδισμένος.

Κάποτε μάζευες υπογραφές για να κλείσουν οι παραλίες όλο το χρόνο. Είχα υπογράψει και εγώ αν θυμάμαι καλά. Ως μνημόσυνο εκείνης της προσπάθειας παραθέτω το παρακάτω απόσπασμα από σχετική δημόσια ανακοίνωση:
"Ζητάμε από το Δημοτικό Συμβούλιο με απόφαση του να παραχωρήσει τις παραλίες της πόλης στους κατοίκους της. Δεν είναι δυνατόν επί δυόμισι μόνο μήνες το καλοκαίρι να ελευθερώνονται οι παραλίες από τα αυτοκίνητα. Παρ' όλο που αυτό που δικαιούμαστε είναι η μόνιμη διαμόρφωση τους όπως περιγράφουμε πιο πάνω, άμεσα τουλάχιστον πρέπει να μείνουν ελεύθερες για τους πεζούς για πολύ μεγαλύτερο διάστημα (π.χ. από την 25η Μαρτίου μέχρι τα παζάρια)" http://dimos-nafpaktias.blogspot.gr/2011/04/blog-post_8578.html.
ΥΓ: Κάποιοι έχουμε το βίτσιο να δούμε μερικά πράγματα να γίνονται στον τόπο μας, χωρίς να μας νοιάζει ποιος θα τα κάνει. Γι' αυτό σε μερικά ζητήματα όπως η κατασκευή του πεζόδρομου Ψανή-Λιμάνι-Γρίμποβο, το καταφύγιο σκαφών, η ανάπλαση του άλσους Γριμπόβου, το Ξενία κα υπάρχει θετική αντιμετώπιση, ενώ σε άλλα υπάρχει αρνητική κριτική. Ούτε ανούσια αντιπολίτευση επί παντός επιστητού, ούτε γλύψιμο. Δημόσιος διάλογος ειλικρινής και μόνο υπάρχει εδώ.

28/8/15

Η απόσταση κομμάτων και λαού

Η απάτη του διπόλου αντιμνημόνιο-μνημόνιο κατέρρευσε μετά από πέντε χρόνια ανώριμης συμπεριφοράς ενός αυτιστικού πολιτικού συστήματος. Πέντε χρόνια δεν υπήρξε πολική, αλλά ηθικολογία επί ενός ανύπαρκτου διλήμματος: οι καλοί αντιμνημονιακοί και οι κακοί μνημονιακοί. Γι' αυτό είδαμε ανίερες συμμαχίες μεταξύ αριστερών και δεξιών. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Τα πραγματικά προβλήματα που γονατίζουν τον Ελληνικό λαό είναι η υψηλή ανεργία που εξευτελίζει μεγάλο μέρος της κοινωνίας και, η παράλογα υψηλή φορολογία που πνίγει την κίνηση του χρήματος στην αγορά. 

Ανεργία και φορολογία όμως δεν έχουν τεθεί στο δημόσιο διάλογο εν όψει των εκλογών, μιας και το πολιτικό σύστημα παραμένει αυτιστικό. Αποτέλεσμα θα είναι ένα εκλογικό αποτέλεσμα-χυλός. Μιας και κανένα κόμμα δεν προτείνει κάτι σχετικά με τα ζέοντα ζητήματα, ο κόσμος θα ψηφίσει με απρόβλεπτο τρόπο. Μιας και η κάλπη δεν κρύβει ουσιαστικό διακύβευμα, η ψήφος θα διαχυθεί χωρίς προσδοκία λύσεων, χωρίς κάποιο όραμα. Ψήφο στο κουτουρού με απλά λόγια.

Αν μια πρόβλεψη μπορεί να γίνει είναι ότι πολλά κόμματα θα καταφέρουν να μπουν στη Βουλή και οι δύο μεγάλοι θα χάσουν ψήφους. Εκ πρώτης όψεως όμως αυτό μοιάζει θετικό, μιας και δημιουργούνται προϋποθέσεις συναίνεσης και επιτυγχάνεται πλουραλισμός. Δυστυχώς όμως η επερχόμενη πολυκομματική Βουλή δεν θα είναι προϊόν πολυφωνίας.

Αντιθέτως όλα τα κόμματα που θα μπουν στη Βουλή λένε το ίδιο πράγμα αφού κανένα δεν απαντά στις αγωνίες του εκλογικού σώματος. Όλοι λένε "δεν έχουμε λύσεις για την ανεργία και την φορολογία, ψηφίστε μας έτσι γιατί πρέπει κάποιον να ψηφίσετε".

Πάμε ολοταχώς σε μια Βουλή μηδενικών προσδοκιών. Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι όταν η Δημοκρατία δεν εκπληρώνει ή έστω δεν υπηρετεί τις προσδοκίες του λαού τότε η λειτουργία της τίθεται εν αμφιβόλω.

Ας ελπίσουμε ότι σύντομα το πολιτικό σύστημα θα καταφέρει να ανασυσταθεί ώστε να εκφράζει έστω και οριακά προσδοκίες, να προσφέρει όραμα, εν τέλει να είναι έστω και φραστικά κοντά σε αυτό που σκέφτεται συλλογικά ο λαός. Αλλιώς πιθανόν να μάθουμε ότι ενίοτε η Δημοκρατία έχει και αδιέξοδα.

22/8/15

Εκλογές χωρίς διακύβευμα

Το ερώτημα μνημόνιο ή αντιμνημόνιο έληξε μετά την επιφοίτηση που δέχτηκε ο Τσίπρας, ο οποίος μέσα σε μια νύχτα μετατράπη σε θιασώτη του ευρωμονόδρομου. Βέβαια το πενταετές παπατζηλίκι έχει κόστος, αφού πολλοί υποστηρικτές τού θα ακολουθήσουν τους εκφραστές του αντιμνημονίου που μέχρι χθες πλαισίωναν τον Τσίπρα.


Ο Τσίπρας θα εισπράξει το κόστος της μεταστροφής του. Ωστόσο το γεγονός ότι δεν έχει αντίπαλο σε επίπεδο προσώπου θα παρατείνει την ηγεμονία του, τουλάχιστον μέχρι να έρθουν οι πρώτες λυπητερές όπως ο αυξημένος ΦΠΑ και ο ΕΝΦΙΑ που δεν καταργήθηκε.

Επομένως το ουσιαστικό διακύβευμα των εκλογών δεν είναι ούτε η πρωτιά αλλά ούτε και το αν θα έχουμε μνημόνιο ή όχι. Το πρώτο ερώτημα θα λάβει μια προσωρινή και ευμετάβλητη απάντηση, ενώ το δεύτερο έχει ήδη απαντηθεί. 

Το βασικό ζητούμενο πλέον είναι ποια Ελλάδα θέλουμε μετά το μνημόνιο. Ένα ερώτημα που δεν έχει τεθεί στον δημόσιο διάλογο και φαίνεται ότι δεν απασχολεί την κοινή γνώμη, η οποία ασχολείται με το πως θα τιμωρήσει τον Καμμένο και τον Τσίπρα που τους πρόδωσαν, με το πόσο γραφικός είναι ο Λαφαζάνης, με το αντριλίκι του Μεϊμαράκη και την προέλευση των πέδιλων του Θεοδωράκη.

Το ποια μεταμονημονιακή Ελλάδα διαμορφώνουμε είναι το καίριο ερώτημα λοιπόν, αλλά αυτό δεν απασχολεί κανέναν. Οι ερχόμενες εκλογές εξυπηρετούν μεν την εσωκομματική εκκαθάριση του Σύριζα, ίσως να δώσουν και μια θυμική διέξοδο σε ένα μέρος του λαού που νιώθει προδομένος, αλλά δεν φέρουν καμία πολιτική ουσία. Ο σοφός λαός βέβαια αυτό το αντιλαμβάνεται, οπότε θα δούμε "εντυπωσιακά" αποτελέσματα όπως και στις εκλογές του 2012.

Άρα πάμε σε κάλπη άνευ ερωτήματος. Βέβαια μετά από το δημοψήφισμα όπου το ερώτημα υπήρχε αλλά η απάντηση του λαού αγνοήθηκε, αυτό μπορεί να είναι και θετικό αφού δεν υπάρχει πιθανότητα πραξικοπηματικής αγνόησης της βούλησης του λαού. Κάτι είναι και αυτό...

19/7/15

Τσιπρας όπως Παπαδήμος

Όπως ξέρετε ούτε Σύριζα είμαι, Ανέλ με την καμία, ναι το έριξα και ευρώ θέλω. Όμως τα μάτια δε μπορώ να τα κλείσω.

Παρακολουθούμε από τα ΜΜΕ τις τελευταίες μέρες μια σκανδαλώδη προσπάθεια απαξίωσης όποιου εξέφρασε το όχι και δεν ψήφισε τρίτο μνημόνιο. Βαλαβάνη, Βαρουφάκης, Λαφαζάνης κλπ στην κρεατομηχανή.

Αντίθετα ο Τσίπρας εμφανίζεται ως το παιδί που "παρασύρθηκε" αλλά την τελευταία στιγμή "είδε το φως το αληθινό". Μετάφραση; Έχει γίνει συμφωνία. Η ανακεφαλοποίηση των τραπεζών θα γίνει πάλι με "βολικό" για τον Σάλλα τρόπο όπως επί Παπαδήμου, με τις άδειες των ΜΜΕ όλα θα πάνε καλά για τους "Μεγκάλους" (ο Σκάι ίσως να έχει ένα θέμα) και... ο Τσίπρας είναι καλός τώρα που απαλλάχτηκε από τα βαρίδια.

Ηθικό δίδαγμα: Κάθε φορά που χάνεται η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του Πρωθυπουργού, κάποιοι κάνουν πάρτι. Το αν θα μείνει το ίδιο πρόσωπο Πρωθυπουργός ή αν θα αλλάξει με κάποιον "τεχνοκράτη", έχει να κάνει με το πόσο θα ανοίξει τις "πίσω πόρτες του Μαξίμου" ο συγκεκριμένος. Το 2011 ήταν Παπαδήμος η έκφραση της συναίνεσης, σήμερα είναι ο ανανήψας Τσίπρας.

18/7/15

Σχέδια για νέο σταθμό ΚΤΕΛ στην Αθήνα

Καλά σκέπασαν ποτάμι, το χάσαμε αλλά δεν είπαμε τίποτα. Τώρα θα μας πάρουν και τον σταθμό των ΚΤΕΛ στον Κηφισό;

Εμείς ρε φίλε που μεγαλώσαμε με "στάση Παλατάκι-άφιξη Κηφισό και μετά το "051" για Αγίου Κωνσταντίνου" τι θα απογίνουμε; Εμάς που οι διαδρομές μας κάθε φορά που πηγαίναμε "πάνω" στα πρώτα μας εφηβικά μοναχικά ταξίδια ξεκινούσαν και τελείωναν στον "Κηφισό", που αυτό ήταν το ορόσημο για να μην χανόμαστε, τι μας κάνουνε;

Είτε με σάκους τίγκα στα άπλυτα από Κρήτη, είτε με στρατιωτικό "λουκάνικο" σε μετάθεση από μονάδα σε μονάδα, είτε μαθητής ακόμα να σε μαζεύει ο θείος σου και να μαθαίνεις την Αθήνα στάση με στάση του τρόλεϊ και του Ηλεκτρικού, είτε την πρώτη μέρα για δουλειά, εδώ ήταν η αρχή και το τέλος!



Εκεί μάθαμε πως αναγκάζουμε τον ταξιτζή να μας παίρνει κι ας μην τον βολεύει ο προορισμός μας, εκεί είδαμε τους πρώτους πορτοφολάδες, εκεί μάθαμε δεκαετία 90 ότι κυκλοφορούμε με ταυτότητα γιατί αλλιώς έχει εξακρίβωση στο τμήμα, εκεί είδαμε τις πρώτες σκούπες για μετανάστες, εκεί κάναμε τσιγάρα άκοπα πριν πάρουμε το λεωφορείο γιατί μας περίμενε ένα δίωρο ατσιγαρίας από τον Σημίτη και μετά, εκεί ήμασταν 24 ώρες αύπνοι από καραβίσιο ταξίδι με 9 μποφόρ, εκεί πηγαίναμε να πάρουμε δέματα με σπιτικό φαγητό, εκεί κάτω από αυτούς τους γκρι τσίγκους γίνανε όλα αυτά.

Μετά πήραμε αυτοκίνητο και μάθαμε την Αθήνα απέξω και κοντράρουμε παλιούς ταρίφες της πg (προ gps) εποχής, γιατί ως παιδιά της επαρχίας δε μας φτάνει να ξέρουμε μόνο τη γειτονιά μας, πρέπει να ξέρουμε όλη την πόλη. Τον προδόσαμε τον Κηφισό δε λέω, δεν ξαναπεράσαμε από εκεί από τότε που με το ΙΧ μας δεν είχαμε αναμονές στο σταθμό, τον παρατήσαμε σαν άσωτοι υιοί. Αλλά ξέραμε ότι είναι εκεί, άμα τον χρειαζόμασταν θα μας περίμενε σαν γερο-πατέρας: με τα στραβά του, αλλά πάντα δεκτικός.

Παιδιά δεν γίνεται να μας πάρετε την και την αρχή της αυτόνομης μετακίνησής μας και τη αρχή της σχέσης μας με την Αθήνα, θα χαθούμε λέμε εμείς της επαρχίας οι εραστές της που μας διασκέδασε, μας φιλοξένησε, μας δίδαξε, μας τάισε και εν τέλει μας ξέβγαλε έτσι και μας πάρετε την Πύλη μας!

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=723220

10/7/15

Κι αν γίνει δημοψήφισμα σε 2 χρόνια;

Πέντε μνημονιακά χρόνια ριζοσπαστικοποίησαν μεγάλες μάζες. Μην γελιόμαστε, μεγάλο ποσοστό του όχι ήταν και όχι στο ευρώ.

Το νέο μνημόνιο, αν και εφόσον περάσει, θα διώξει κόσμο από τον Σύριζα. Ας μην έχουμε αυταπάτες ότι αυτός ο κόσμος θα πει "OK δεν γίνεται αλλιώς". Θα συνεχίσει να παλεύει και να πιστεύει σε μια καλύτερη προοπτική εκτός ΕΕ.

Σίγουρα αυτές οι μάζες θα βρουν άλλο πολιτικό φορέα ο οποίος από την αρχή θα διακηρύξει τον στόχο της αριστερής προοπτικής εκτός ΕΕ και δεν θα τα λέει για λαϊκή κατανάλωση. Τότε είναι που θα μπει το δίλημμα ωμά: εντός ή εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και ευρώ.

Η ευθύνη γι αυτή την εξέλιξη ενός τμήματος της κοινωνίας σε συνειδητά αντιευρωπαϊκό βαρύνει αποκλειστικά τις ηγεσίες της ΕΕ. Αυτές που επί πέντε χρόνια επέβαλλαν εξοντωτικά μέτρα και πάντα σε αντιδιαστολή με το ευρώ. "Θες ευρώ; Λιτότητα και εξουθένωση" είναι το δίλημμα που τίθεται διαρκώς. 

Όπως οι ηγεσίες της ΕΕ εξάντλησαν το πολιτικό κεφάλαιο δύο αστικών κομμάτων, έτσι δεν δίνουν χώρο στην Ευρωπαϊκή φυσιογνωμία του Σύριζα μέση μιας έστω και συμβολικής νίκης, έτσι εξωθούν μάζες σε μελλοντικά αντιευρωπαϊκά κόμματα.

Εδώ λοιπόν μπαίνει ένα καίριο ερώτημα: ποιο είναι το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος αν αυτό γίνει το 2017 με ερώτημα ξεκάθαρο για τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ευρωζώνη; Ένα μεγάλο ποσοστό υπέρ της εξόδου θα είναι αποτέλεσμα της πρακτικής των ηγεσιών της ΕΕ.

Και ένα υστερόγραφο επί προσωπικού: σέβομαι και τιμώ όσους πιστεύουν ειλικρινά ότι η Ελλάδα θα έχει καλύτερη μοίρα με δραχμή ή εκτός ΕΕ. Απεχθάνομαι όμως βαθιά όσους εξαπάτησαν αυτό τον κόσμο για να κυβερνήσουν. Οι δεύτεροι δεν διαφέρουν σε τίποτα από τον Σαμαρά των Ζαππείων.

28/4/15

Το Ζάππειο είναι εδώ ενωμένο αντιμνημονιακό

Η κυβέρνηση μετά από 3 μήνες και πολλή πίεση εκ των καταστάσεων, επιτέλους κατανοεί τα προφανή.

Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης μπαίνει στην άκρη, ο ΕΝΦΙΑ παραμένει, δεν υπάρχει αύξηση του βασικού μισθού. Αντίθετα έρχονται μέτρα σε ασφαλιστικό, εργασιακό και ΦΠΑ. Το mail Χαρδούβελη έρχεται, η Θεσσαλονίκη φεύγει.

Προφανώς και όλα αυτά είναι δυσάρεστα, όπως ήταν και πριν τις εκλογές όταν εφαρμόζονταν από άλλους. Όμως αποδεικνύεται για μια φορά ακόμα ότι δεν υπάρχουν μαγικές εναλλακτικές: ή λιτότητα ή έξοδος από την ευρωζώνη. Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν, όσο και αν δεν μας αρέσει. Σε κανέναν δεν αρέσει να πληρώνει, αλλά μερικές φορές η εναλλακτική είναι πολλή χειρότερη.

Όπως δεν υπήρχε η μαγική λύση που πρότεινε ο Σαμαράς στο Ζάππειο που μηδένιζε το έλλειμμα σε ένα χρόνο, έτσι δεν υπάρχει η μαγική λύση του Τσίπρα που μηδενίζει το έλλειμμα χωρίς ΕΝΦΙΑ και λιτότητα.

Ούτε ομόδοξοι Ρώσοι, ούτε κροίσοι Κινέζοι, ούτε διαμάντια ούτε πετρέλαια εν τέλει μας σώσανε. Παρόλο που βάλαμε στο τιμόνι τους ανθρώπους που χτίσανε καριέρες και κόμματα βάσει τέτοιων ανοησιών.

Το "αντιμνημονιακό" μπλοκ μετά τη ΝΔ του κ. Σαμαρά το 2012, χάνει και τον ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Εδώ όμως υπάρχει ένα σημαντικό ζήτημα: η Ελληνική κοινωνία ποτίστηκε με μίσος βάσει μιας εν τέλει κάλπικης προοπτικής.

Το ερώτημα είναι ένα λοιπόν: άξιζε ο πενταετής διχασμός της Ελληνικής κοινωνίας για μια εν τέλει κάλπικη εναλλακτική; Άξιζε ο διαχωρισμός της κοινωνίας σε γερμανοτσολιάδες και πατριώτες, όταν στο τέλος όλοι εφαρμόζουν μνημόνιο; Άξιζε η βραχύχρονη διακυβέρνηση Σαμαρά τα αποτελέσματα των ψεμάτων του Ζαππείου; Αυτό πλέον το ξέρει ο ίδιος. Σε λίγο πιθανόν να χρειαστεί να το απαντήσει και ο Τσίπρας.

ΥΓ: Ελπίζω τώρα να κατάλαβε κάμποσος κόσμος ακόμα τι παίζει και να μην έχουμε τίποτα περίεργα δημοσκοπικά με Σώρρα, Λεβέντη κλπ. Το ότι αναδείξαμε πολιτικές περσόνες τα τελευταία πέντε χρόνια που πριν δεν θα εκλέγονταν ούτε σε δημοτικό συμβούλιο δεν είναι μαγκιά, να το προσέξουμε λίγο αυτή τη φορά.

28/2/15

Εδώ Λιλιπούλη (Γιατί δεν με ενοχλεί να πληρώνω 1€ το μήνα για την ΕΡΤ)

Παιδική -αλλά όχι παιδιάστικη- ραδιοφωνική εκπομπή της ΕΡΤ από το Τρίτο Πρόγραμμα που διοικούσε ο Μάνος Χατζιδάκις.



Ο Ευάγγελος Αβέρωφ είχε πει:
"Ακούμε τη "Λιλιπούπολη" και νομίζουμε ότι ακούμε Ράδιο Μόσχα". Τόσο μεγάλη ήταν η επίδραση αυτής της παιδικής εκπομπής. 
Ο Χατζιδάκις είχε πει: 
"Γέννημα μιας φιλελεύθερης και πειραματικής ραδιοφωνίας από τη μία, και από την άλλη μιας ομάδας νέων ανθρώπων με πολύ ταλέντο που συγκεντρώθηκαν στο Τρίτο και δούλεψαν ελεύθερα, με κέφι, με αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό. Αυτό βέβαια δεν στάθηκε εμπόδιο στο να εξοργιστεί η αντιδραστική παραδημοσιογραφία του ελληνικού Τύπου που χαρακτήρισε τη "Λιλιπούπολη"... κομμουνιστική.
Ίσως γιατί πρώτη φορά κάποιοι μιλούσαν στα παιδιά υπεύθυνα με καθαρή ποιητική γλώσσα. Θίγοντας (με τον τρόπο αυτόν) θέματα που βασανίζουν και πονάνε τον τόπο και όχι ως εκπαιδευτικοί ή γονείς ανόητοι που συμπεριφέρονται στα παιδιά λες και αποτείνονται σε υπανάπτυκτους και ατελείς οργανισμούς με θέματα ανώδυνα και γλώσσα απονεκρωμένη και συμβατική".
Ο Νίκος Δήμου είναι αυτός που εντόπισε το πρόβλημα:
"Το βουνό Λιλιμπάγια θα μπορούσε να είναι ο Όλυμπος, ενώ το Πόρτο Λίλι θα μπορούσε να είναι ο Πειραιάς. ... Τα πρόσωπα έχουν, επίσης, εμφανείς συμβολισμούς: ο Δήμαρχος Χαρχούδας είναι ο πονηρός πολιτικάντης που εξαπατά τους πολίτες του με δήθεν υπηρεσίες που "εξυπηρετούν" τον πολίτη (ενώ στην πραγματικότητα τον απομυζούν), φτιάχνει και ξαναφτιάχνει τη "λεωφόρο Γαλάζιας Πεταλούδας" (εμφανής παραλληλισμός της κατασκευής της Λεωφόρου Συγγρού εκείνη την εποχή)".

Η σειρά τελικά άντεξε μέχρι το 1980. Σταμάτησε η παραγωγή με αφορμή το... κόστος, γιατί χρειαζόταν συνέχεια νέα τραγούδια και ζωντανές ηχογραφήσεις. Ο Μάνος Χατζιδάκις δεν μπόρεσε εν τέλει να προστατέψει πολιτικά και οικονομικά την εκπομπή.

Τότε κυκλοφόρησε και ο δίσκος στον οποίο τραγουδούν οι Σπύρος Σακκάς, Αντώνης Κοντογεωργίου, Σαβίνα Γιαννάτου, Λένα Πλάτωνος και Μαριέλλη Σφακιανάκη. Οι συνθέσεις ανήκουν στους Λένα Πλάτωνος, Δημήτρη Μαραγκόπουλο και Νίκο Κυπουργό, σε στίχους Μαριανίνας Κριεζή συνοδευόμενοι από τα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ.

Κατάλαβες τώρα γιατί δε με νοιάζει το δίευρω στον λογαριασμό της ΔΕΗ;


23/2/15

Ο σημερινός νταής είναι αυριανός απόβλητος

Κάθε κοινωνία κρίνεται από την ποιότητα των ατόμων που δημιουργεί. Τελευταία μάθαμε πως δημιουργήσαμε είκοσι χρονών "άντρακλες" που κατέστρεψαν μια ζωή με τον τραμπουκισμό τους, νέους με μοναδικό προσόν τους το νταϊλίκι. Κακή διάκριση για όλους εμάς.

Υπάρχει η λανθασμένη ψευδαίσθηση ασφάλειας ότι τέτοια φαινόμενα δεν πλήττουν τις μικρές κοινωνίες. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το νταϊλίκι αναπτύσσεται και στις μικρές κοινωνίες, δεν συναντάται μόνο στις μεγαλουπόλεις. Μην κρυβόμαστε, πλέον γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων επεισοδίων σε σχολεία σε πολύ μικρές πόλεις. 

Κάποιοι θα πουν ότι πάντα γινόντουσαν καψόνια, ειδικά στο στρατό αλλά νταξ μωρέ δεν πάθαμε και τίποτα. Μέγα λάθος, γιατί και τότε πάθαιναν, και τότε αυτοκτονούσαν, και τότε καταντούσαν απόκληροι τα θύματα του κάθε νταή.

Σύμφωνα με διεθνείς έρευνες, διακρίνονται πλέον δύο είδη νταή. Το ένα είδος είναι ο "γνήσιος" νταής. Υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι πρόκειται για παιδιά-παρίες, αλλά συχνά είναι τα παιδιά-όνειρο: υψηλή αυτοεκτίμηση, υψηλές κοινωνικές δεξιότητες, μαθητές μέτριου επιπέδου και πάνω, υψηλό κοινωνικό στάτους, Οπότε που είναι το πρόβλημα του "γνήσιου" νταή;

Έρευνες αποδεικνύουν ότι ο γνήσιος νταής επιδεικνύει χαμηλό επίπεδο ενσυναίσθησης αλλά κυρίως ηθικής αιτιολόγησης των πράξεών του. Δικαιολογούν τις πράξεις τους χωρίς κανένα ηθικό φραγμό, καθώς το μόνο κριτήριο είναι οι συνέπειες των πράξεών τους σε αυτούς. Επίσης αιτιολογούν τις πράξεις τους βασισμένοι σε αντικοινωνικές αντιλήψεις. Τέτοια παιδιά έχουν πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες στην πορεία της ζωής τους να γίνουν ψυχοπαθή ή κοινωνικά απροσάρμοστα, κάτι που θα καταστρέψει την ενήλικη ζωή τους. Επομένως ο γονιός που εντοπίζει τα χαρακτηριστικά αυτά, πρέπει να να αναζητήσει ιατρική βοήθεια αντί να καμαρώνει.

Ο δεύτερος τύπος είναι ο "νταής - θύμα". Τα παιδιά αυτά είναι ταυτόχρονα και νταήδες αλλά και θύματα τέτοιας συμπεριφοράς. Νιώθουν άγχος, κατάθλιψη και μοναξιά. Εμφανίζονται ως αντικοινωνικά στοιχεία με αδυναμία συνεργασίας και με συμπτώματα κοινωνικού αποκλεισμού καθώς τους αποφεύγουν τα άλλα παιδιά. Κατά κανόνα υπεραντιδρούν σε ψυχολογικά ερεθίσματα και έχουν διαρκώς την αίσθηση ότι δεν λαμβάνουν την απαραίτητη προσοχή. Τονίζεται δε ότι εμφανίζουν χειρότερη κατάσταση ψυχολογικής υγείας σε σύγκριση με τα θύματα νταΐδικης συμπεριφοράς. Το χειρότερο όλων, φαίνεται ότι έχουν ελάχιστη εκτίμηση για την ανθρώπινη φύση.

Με λίγα και απλά λόγια: το παιδί-νταής είναι ψυχολογικά άρρωστο και το πιο πιθανό είναι να καταστραφεί όσο μεγαλώνει. Ψυχοπάθειες, ναρκωτικά, άγχος, μοναξιά, έλλειψη ηθικών φραγμών, κανένα σεβασμό στην ανθρώπινη φύση, όλα οδηγούν σε μια κατεστραμμένη ζωή, σε ένα κοινωνικά επικίνδυνο και απόβλητο άτομο, εν τέλει σε ένα δολοφόνο. Είναι ντροπή λοιπόν ο γονιός που αντιλαμβάνεται ότι το παιδί του εμπλέκεται σε νταϊλίκι να μην το θεραπεύει. Δεν πρόκειται μόνο για το καλό της κοινωνίας, αλλά κυρίως του ίδιου του τού παιδιού. Τα παιδιά αυτά σε πολύ μεγάλο ποσοστό εμφανίζουν στην πορεία της ζωής τους κατάθλιψη, ψύχωση, εξάρτηση από ουσίες και αντικοινωνικές διαταραχές. Είναι δουλειά του γονιού να προστατέψει το παιδί του από σοβαρά ψυχικά νοσήματα. Και αν αποτύχει, τότε πρέπει να παρεμβαίνει η κοινωνία.


Πολλοί γονείς λένε "παιδιά είναι, θα τσακωθούν" αποφεύγοντας την ευθύνη τους. Ωστόσο ο τρόπος να ξεχωρίσει ο γονιός αν το παιδί του εμπλέκεται σε φαινόμενο νταϊλίδικης συμπεριφοράς είναι απλός, άρα δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία. Να πως ξεχωρίζουμε ένα απλό τσακωμό, απλά πειράγματα ή ακόμα και σκληρούς καυγάδες μεταξύ παιδιών από το bullying:


Άρα αν δεις ότι το παιδί σου κατ' επανάληψη επιτίθεται σε κάποιο άλλο, με διάθεση να προκαλέσει ψυχολογικό ή και φυσικό τραύμα, με διάθεση υπεροχής, να ξέρεις ότι πιθανότατα μεγαλώνεις ένα ψυχολογικά διαταραγμένο άτομο που πιθανότατα η κοινωνία θα το αποκλείσει.

Όσο αφορά το πρόσφατο επεισόδιο που συγκλόνισε την Ελλάδα, δεν πρέπει να ευχόμαστε να τους κάνουν το ίδιο στη φυλακή, η αυτοδικία είναι ιδιότητα των βαρβαρικών κοινωνιών. Πρέπει όμως να γίνουμε κοινωνία που τα φαινόμενα αυτά είτε θα τα προλαβαίνει, είτε θα τα αποτρέπει. 

9/2/15

Ένα άρθρο "πέστε να με φάτε"


Μετά τις εκλογές υπάρχουν τρία είδη πολιτικών όντων:

1) Οι γκάγκαροι Φρουροί της Κυβέρνησης: "βάλτο αγόρι μου"
Πολύς λαός εδώ, με πάθος και χαρά μεγάλη.
  • Ο Βαρουφάκης είναι ίνδαλμα, ο Τσίπρας Θεός, το παιδί τους θα το βαφτίσουν Γιάνη, ο Πανάρας δεν είναι καθόλου κακός ειδικά όταν τα λέει ωραία με βίζιτες και τέτοια.
  • Με τη Ραχήλ τι κάνετε έτσι μια κουβέντα είπε λες και αποφασίζει αυτή ωχού;
  • Δεν έχουν κανένα πρόβλημα που την προσπάθεια στηρίζουν ο Άνθιμος και ο Μπαλτάκος, αφού στηρίζουν όλα καλά. Δεξιά, αριστερά κλπ είναι απλά λεπτομέρειες, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
  • Ό,τι και να κάνει ο Τσίπρας/Βαρουφάκης είναι γουάου, από το να βάλει τα κλάματα μέχρι να περάσει με κόκκινο τη διάβαση πεζών. (Το ίδιοι κάνανε οι Πασόκοι με τον Ανδρέα, δεν υπήρχε ασυγχώρητο αμάρτημα για τον Μεγάλο).
  • Πάνε σε διαδηλώσεις υποστήριξης της κυβέρνησης, όλοι οι υπόλοιποι είναι από προδότες έως και ηλίθιοι και σαφώς ο Σόιμπλε είναι ένα ανθρωπάκι ανάξιο λόγου.
  • Ζουν πλέον με αξιοπρέπεια, βλέπουν Βουλή και μετά ξανά την ίδια συνεδρίαση σε replay, αφού έχουν μαζευτεί με πίτσες και μπύρες σαν μουντιάλ.
  • Φυσικά έχουν ξεχάσει έννοιες όπως επαχθές χρέος, απογραφή και άλλα τέτοια, ζούμε στο 2015 τώρα.
  • Είτε πάμε σε δραχμή ή μείνουμε στο ευρώ, είτε χρεοκοπήσουμε ή δοθούν αυξήσεις σε μισθούς/συντάξεις/επιδόματα, αυτοί δεν αλλάζουν γνώμη, τέλος.
  • Οι πλέον ευτυχισμένοι Έλληνες αυτή την εποχή, όλα είναι τέλεια.
Σημείωση: πολλοί σε αυτή την κατηγορία ασχολήθηκαν πρώτη φορά με το άθλημα το 2011, όπως κάποιοι έμαθαν ποδόσφαιρο το 2004.
Αγαπημένη ατάκα: "χειρότερα δεν γίνεται όπως μας κατάντησαν οι αλήτες, τίποτα δεν έχουμε να χάσουμε".

2) Οι γκάγκαροι αντί: "να ψοφήσει η γίδα του γείτονα"
Πολύς κόσμος και εδώ, με πολύ πάθος επίσης.
  • Εδώ έχουμε υπέροχη ανθρωπογεωγραφία. Απογοητευμένοι ΓΑΠικοί, Πασόκοι σε σύγχυση, νεοδημοκράτες όλων των τάσεων από κεντρώους έως ακροδεξιούς, τρελαμένους φιλελέδες, τα πάντα από παντού. Αλλά συμφωνούν σε ένα: η χώρα έχει ήδη βουλιάξει απλά δεν το είδαμε ακόμα.
  • Ακόμα δεν μπορούν να χωνέψουν πόσο εύκολα η κοινωνία συγχώρεσε τον πολιτικό όρκο, την έλλειψη γραβάτας και τα έξω πουκάμισα.
  • Ό,τι και να κάνει ο Τσίπρας είναι γελοίο και κατώτερο της θέσης του. Ο δε Βαρουφάκης είναι δεδομένο ότι δεν σκαμπάζει από οικονομικά γιατί είναι μόνο pop idol.
  • Μας έκανε ρόμπα ο Ιταλός με τη γραβάτα, ο Σόιμπλε τον τσάκισε με την ΕΚΤ και ο Ομπάμα ποτέ δεν έδωσε στήριξη.
  • Αναμένουν εικόνες καταστροφής με τη χώρα χωρίς καύσιμα και τρόφιμα, χωρίς ρεύμα και συναλλαγές με πρόχειρα περιφερειακά νομίσματα. 
  • Νιώσανε μεγάλη δικαίωση όταν ο Τσίπρας είπε να πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ του 2014 ενώ ο ίδιος τον έχει απλήρωτο.
  • Η επόμενη κόρη τους θα βαφτιστεί Κασσάνδρα.
  • Τσεκάρουν χρηματιστήριο να δουν πόσο πέφτει, ενώ όταν πρασινίζει είναι μια πίκρα ακόμα γι αυτούς.
  • Μόλις μετά από ατελείωτο ψάξιμο βρουν άρθρο με αρνητικό τίτλο το ποστάρουν χωρίς καν να το διαβάσουν.
  • Ψάχνουν το διαδίκτυο για δείγματα κωλοτούμπας, έτοιμοι να χαρούν.
  • Είναι βέβαιο ότι αν χρεοκοπήσουμε θα πανηγυρίσουν, ενώ αυξήσεις μισθών και μειώσεις φόρων δεν μπορούν να τους γλυκάνουν το χάπι.
  • Τη μισή μέρα ψάχνουν να βρουν αρνητικές ομοιότητες με Αργεντινή και Βενεζουέλα, χαρούμενοι που εκεί τα προφυλακτικά και το χαρτί υγείας είναι δυσεύρετα.
  • Ό,τι και να κάνει ο Τσίπρας, δεν θα το αποδεχτούν ποτέ (όπως οι νεοδημοκράτες παλιά ποτέ δεν παραδέχτηκαν ότι ο Ανδρέας έκανε κάτι καλό).
Αγαπημένη ατάκα: "Θα σας πω εγώ μόλις πας στο ΑΤΜ και δεν βγάζει τίποτα".

3) Οι "μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα"
Εδώ δεν θα βρείτε πολύ κόσμο, αλλά ούτε και πολύ πάθος.
  • Με λίγα λόγια, όσοι θέλουν να τα καταφέρει ο Τσίπρας αλλά ταυτόχρονα βλέπουν ότι αυτό είναι δύσκολο αν και οι δύο πλευρές δεν βάλουν πολύ νερό στο κρασί τους.
  • Αυτοί που προσπαθούν να βρουν τις διαφορές από τις προηγούμενες διαπραγματεύσεις, να καταλάβουν αν τελικά υπάρχει κάτι που δεν έχει γίνει ήδη. 
  • Αυτοί που φοβούνται ότι ο Τσίπρας θα σκαλώσει σε σημείο που να βάλει το εθνικό συμφέρον κάτω από σκαλώματα του στυλ "το ευρώ δεν είναι φετίχ".
  • Αυτοί που κρατάνε πισινή σκεπτόμενοι το κάζο της Κύπρου και τη διάθεση των Γερμανών να τιμωρούν παραδειγματικά.
  • Αυτοί που καταλαβαίνουν ότι η αξιοπρέπεια είναι χρήσιμη αλλά δεν τρώγεται και, ταυτόχρονα ξέρουν ότι 7 χρόνια ύφεσης είναι πολλά για να αντέξει μια κοινωνία.
  • Αυτοί που βλέπουν ότι το μνημόνιο είχε θετικό σκέλος με συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις στις οποίες αντιστάθηκε το πολιτικό σύστημα, ενώ ταυτόχρονα βλέπουν ότι η οικονομία έχει συρρικνωθεί τόσο που σε λίγο δεν θα υπάρχει κάτι να μεταρρυθμιστεί.
  • Αυτοί που ξέρουν ότι χρεοκοπία σημαίνει πισωγύρισμα, η δραχμή έρχεται με τρελό πληθωρισμό αλλά και ότι το σκάλωμα των Γερμανών με το ισχυρό ευρώ έχει τσακίσει την Ευρώπη.
  • Αυτοί που θυμούνται ότι η Ελλάδα πριν το 1980 ήταν μια χώρα ασπρόμαυρη και καταλαβαίνουν ότι παρά τις δυσκολίες η Ελλάδα προσφέρει ένα επίπεδο διαβίωσης το οποίο δεν έχει το 90% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Μισητοί και στις δύο παραπάνω πολυπληθείς κατηγορίες, αφού και στις δύο επικρατεί η λογική "όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός μας".
Αγαπημένη ατάκα δεν υπάρχει, τα πράγματα είναι πολύ πολύπλοκα για να χωρέσουν σε μια πρόταση.

Εσύ που ανήκεις λοιπόν;

6/2/15

Το 67% είναι πεδίο πραγματικής συναίνεσης

Την πατήσαμε με τα κλεμμένα του Άκη, του Γιάννου, του Μανδέλη και του Καρατζαφέρη. Με τα δομημένα ομόλογα των κουμπάρων του Καραμανλή, το Βατοπέδι, οι 700.000 διορισμοί του νόμου Παυλόπουλου ξέρουμε πως είναι  η αιτία του βουλιάγματος. (Αυτά ενδεικτικά, έχει πράμα να γράφουμε 2 μέρες και για ΠΑΣΟΚ και για ΝΔ). Δεν είναι εκεί λοιπόν η διαφωνία στην Ελληνική κοινωνία. Δεν υπάρχει άνθρωπος να αρνηθεί τα παραπάνω, ούτε οι ΙΔΙΟΙ που τα κάνανε.

Το θέμα που διχάζει την Ελληνική κοινωνία από το 2010 είναι το ΠΩΣ θα βγούμε από το τέλμα. Οι μεν λένε μεταρρυθμίσεις, οι δε λένε με ό,τι νάναι μέτρα αρκεί να μείνουμε στην κυβέρνηση και εντός ευρώ με κάθε κόστος και, οι τρίτοι λένε το ευρώ δεν είναι φετίχ και ότι υπάρχει και η Ρωσία. Εκεί είναι το χάσμα της σημερινής Ελληνικής κοινωνίας.


Μέσα σε αυτό πλαίσιο, ο Βαρουφάκης είπε κάτι που το θεωρώ και δικαίωση αλλά και ελπίδα για εθνική συναίνεση: το 67% του μνημονίου το θέλουμε και εμείς. Αν το είχε πει και ο Σαμαράς το 2010 θα είχαμε ξεμπερδέψει τώρα. Να πούμε μερικά παραδείγματα, που χρειάζεται το 67% του μνημονίου; Προνομιακή φορολόγηση συγκεκριμένων ομάδων (πχ συντελεστές, εξωφρενικά επιδόματα αφορολόγητα), μεταφορές, έλεγχος off shore, εργασιακά, φοροδιαφυγή (που ανοίγουν σπίτια και μετά δηλώνονται ως κλοπιμαία φύλλα χρυσού, λίρες και μύρια € τα οποία φύγανε από την τράπεζα λόγω πόθεν έσχες), μαύρο χρήμα (τι βρίσκουν σε εμβάσματα καθηγητών δευτεροβάθμιας στο εξωτερικό;).

Τόσα χρόνια οι μισοί νομίζουν ότι οι άλλοι μισοί που συμφώνησαν με τη συνεργασία με τους εταίρους ότι ήταν χαρούμενοι που στερούνται. Οι μισοί νομίζουν ότι τους άλλους μισούς δεν τους "έπιασε" η κρίση. Δεν κατάλαβαν ότι αυτό το τμήμα των Ελλήνων ήθελε απλά να μείνει με τον πολιτισμένο κόσμο (δηλαδή Δύση και ευρώ). Ότι ήθελε αυτό και ένα στοιχειώδες αίσθημα δικαιοσύνης. να μην πληρώνει πάντα ο μισθωτός.

Με την κουβέντα αυτή του Βαρουφάκη ένιωσα ότι επιτέλους κάποιος κατάλαβε και εξέφρασε αυτό που πιστεύω. Πρώτη φορά στα 5 χρόνια δεν με είπανε προδότη, δοσίλογο, Πινοσέτ, Νενέκο, δεν μου τάξανε κρεμάλα, δεν με ψόφησαν και δεν μου στείλανε καρκίνο. Πρώτη φορά άρχισαν κάποιοι να καταλαβαίνουν ότι οι "κακοί ξένοι" μας δώσαν τη λίστα Λαγκάρντ και ότι εμείς την θάψαμε, ότι θα έπρεπε να έχουμε συνεργαστεί καλύτερα εν τέλει.

Συμπέρασμα: Ας κρατήσουμε λοιπόν το 67% που μας ενώνει και ας το εφαρμόσουμε. Λίστα Λαγκάρντ, κλειστά επαγγέλματα, εκλογικές περιφέρειες, ΜΜΕ, διαπλοκή πολιτικής και συμφερόντων, μια χούφτα ολιγάρχες που αρμέγουν τη Χώρα, ενεργειακή απεξάρτηση, αυτά μας ενώνουν.

Με βάση αυτό το κοινό 67%, ας φροντίσουμε το 33% της λιτότητας που μας έχει όλους πλήξει να το απαλύνουμε, αν δεν μπορούμε να το εξαφανίσουμε τελείως. 

5/2/15

Δεν φταίει ο Τσίπρας που τραβάει το σχοινί...

Μεταξύ μας, ο Τσίπρας έχει ψηφιστεί για να κάνει αυτό που κάνει. Σαφής λαϊκή εντολή για ρήξη μέχρι τέλους. Έλεγε από ΠΡΙΝ τι θα κάνει και ήξερε τι τον περιμένει. Ως εδώ, είναι απόλυτα συνεπής όσο και αν δεν το περίμενε ο κόσμος.

Το θέμα είναι γιατί η κοινή γνώμη έφτασε να πιστεύει ότι αρκεί ένας τσαμπουκάς για να λυθεί το μνημόνιο. Η απάντηση είναι απλή: Σαμαράς.



Ο Σαμαράς έλεγε και διέδιδε όλες τις μπαρούφες για προδότες και Γουδιά. Μαζί με τον Καμμένο (όσο ήταν ακόμα στη ΝΔ) διέδιδε γελοία ψεύδη για CDS, αυτός έλεγε "καλή λευθεριά" όταν έγινε το PSI (που κούρεψε σχεδόν 70 δισ. ευρώ από το χρέος) τον Οκτώβριο του 2011, αυτός και μόνο αυτός. Ο Τσίπρας τότε ήταν μια ισχνή μειοψηφία, δεν μπορούσε να επιβάλλει κάτι στην κοινή γνώμη.

Ο Σαμαράς δεν δέχτηκε καν να συναντήσει τον Πρωθυπουργό της χώρας, ο Σαμαράς στα Ζάππεια έλεγε ότι το έλλειμμα μηδενίζεται σε ένα χρόνο. Αυτά ενώ ΗΞΕΡΕ τα δεδομένα! Τον Τσίπρα τότε ακόμα δεν τον άκουγε κανείς ούτε τον κάλεσε κανένας στο Μαξίμου.

Ο Σαμαράς δηλητηρίασε την κοινή γνώμη και να την έπεισε ότι υπάρχει και άλλος εύκολος δρόμος. Αυτό για να κυβερνήσει ένα δύο χρόνια νωρίτερα! Ο Τσίπρας τότε δεν είχε προοπτική εξουσίας. Ο Σαμαράς μόλις εκλέγεται τραβάει μια κωλοτούμπα προδίδοντας και τους ψηφοφόρους του που τον πίστεψαν! Γι αυτό είδαμε δεξιούς να ψηφίζουν αριστερά στις τελευταίες εκλογές. Ο Τσίπρας πιθανότατα τότε θα στήριζε αν επέμενε στο όχι ο Σαμαράς.

Αν ο Σαμαράς τότε έλεγε "και εγώ τα ίδια θα κάνω πάνω κάτω, ας το παζαρέψουμε από τώρα μεταξύ μας μπας και ξεμπερδέψουμε", σήμερα πιθανότατα δεν θα υπήρχε μνημόνιο όπως έγινε σε τόσες άλλες χώρες. Ο Τσίπρας τότε έλεγε όσα λέει και τώρα που εκλέχθηκε!

Ο Σαμαράς λοιπόν ευθύνεται που ο κόσμος θεωρεί ότι το θέμα είναι απλό και η χρεοκοπία κάτι ανώδυνο, όχι ο Τσίπρας.

Ο Σαμαράς δεν έκλεισε την διαπραγμάτευση επισπεύδοντας τις εκλογές και τώρα τρέχει ο Βαρουφάκης να βρει 8-10 δισ για να μην χρεοκοπήσει η χώρα. Γιατί αν ο Σαμαράς είχε πάρει τη δόση, ο Βαρουφάκης θα είχε μπροστά του 8-10 μήνες να παζαρέψει.

Τυχοδιώκτης, ανεύθυνος και αδίστακτος, έπαιξε την Ελλάδα σε μια ζαριά. Ας ελπίσουμε ότι η ζημιά δεν θα είναι μόνιμη και ολέθρια.



Εδώ η κατάπτυστη ανακοίνωση και το διάγγελμα για το PSI. Αυτά δεν τα είπε ο Τσιπρας, αλλά ο Σαμαράς... 

24/1/15

Β. Λεβέντης: ή ψυχοπαθής ή άλήτης

Υπάρχει μια απόπειρα αγιοποίησης του Β. Λεβέντη τις τελευταίες μέρες, με το επιχείρημα ότι ήταν προφητικός. Κυκλοφορούν δε και βιντεάκια της εποχής που "αποδεικνύουν" ότι είχε προβλέψει ό,τι συνέβει από το 2009 και μετά. Μέχρι και ο Μητσικώστας λέει ζήτησε συγνώμη.

Λοιπόν απαντάω: ΜΠΟΥΡΔΕΣ. Ο τύπος ήταν και είναι γραφικός. Πίτσες στον τηλεοπτικό αέρα, βρισίδια, κατάρες να στείλει ο Θεός καρκίνο στον Μητσοτάκη και Παπανδρέου κλπ.

Κανείς δε θυμάται ότι τα βρισίδια κατά Παπανδρέου και Μητσοτάκη πέφτανε όταν του κλείσανε το παράνομο κανάλι του, το Κ 67. (Δείτε εδώ στο 0:20 να ζητά από το Θεό να στίελει καρκίνο στον Μητσοτάκη και Παπανδρέου: https://www.youtube.com/watch?v=9b8yvCU88eE).



Κανείς δε θυμάται ότι ο Λεβέντης ήταν ο μοναδικός αντίπαλος του Γ. Α. Μαγκάκη στη Β Αθήνας τον Απρίλιο του 1992, μετά τη δίωξη Τσοβόλα. Η απόλυτη ξεφτίλα της ΝΔ που στήριξε ένα τέτοιο χαρακτήρα και έδωσε 114.000 ψήφους σε ένα τέτοιο αντρίκελο.

Κανείς δε θυμάται ότι ο Λεβέντης εμφάνιζε στην τηλεόραση τον διαταραγμένο ψυχολογικά ετεροθαλή αδερφό του Α. Παπανδρέου. Αυτό τον άνθρωπο τον περιέφερε στα κανάλια, για να προσωπικό συμφέρον (Δείτε εδώ https://www.youtube.com/watch?v=k2HNXgfURmg)



ΑΥΤΟΣ είναι ο Λεβέντης. Διαλέξτε, ή ψυχάκιας ή παλιάνθρωπος. Αλλά όχι και προφητικός και μέγας πολιτικός. Έλεος κάπου με τα μαύρα μπλογκ και την ευκολία που η μάζα τσιμπάει την κάθε ψέμα που του πετάνε.

6/1/15

Ο Αχελώος είναι πάντα επίκαιρος

Ξαφνικά, ο Σαμαράς επαναφέρει την εγκληματική εκτροπή του Αχελώου, παρά τις πολλές ακυρωτικές αποφάσεις της Δικαιοσύνης, 


Μια παρά φύση εκτροπή που είναι καταστρεπτική για την Αιτωλοακαρνανία. Μια εκτροπή που παραβιάζει την αρχή της Βιώσιμης Ανάπτυξης. Αντί να κατευθυνθεί ο κάμπος της Θεσσαλίας σε νέες λιγότερο υδροβόρες καλλιέργειες, επιμένουν στην καταστροφή της Αιτωλοακαρνανίας για να ποτίζονται παρωχημένες καλλιέργειες.

Τι άλλο πρέπει να πει ειπωθεί ώστε να καταλάβουμε ότι ο Νομός μας είναι παρίας γι' αυτούς;

Τι λένε οι υποψήφιοι Βουλευτές της ΝΔ του Νομού μας; Στα πολυτελή τους φυλλάδια πάντως δεν αναφέρουν κάτι. Τι θέση έχουν τα υπόλοιπα κόμματα;

Αν ένα τόσο βασικό για το νομό ζήτημα περνά έτσι στα μουγκά, σκεφτείτε τι γίνεται με άλλες "λεπτομέρειες" όπως οι οδικές υποδομές, έργα απαραίτητα για τον τουρισμό, την τοπική ανάπτυξη και την ποιότητα ζωής...




Σαμαράς και ρατσισμός

Αρχές δεκαετίας 1990. Ο Σαμαράς ήταν ο υπουργός Εξωτερικών της κυβένρησης Μητσοτάκη που άνοιξε τα σύνορα με την Αλβανία, την εποχή που είχε καταρρεύσει ο Χότζας. Τότε που από τις Αλβανικές φυλακές είχε δραπετεύσει το σύνολο των κρατουμένων, ο Σαμαράς έβαλε στη χώρα τον κάθε πικραμένο χωρίς κανένα έλεγχο.

Αποτέλεσμα αυτής της συνοριακής ασυδοσίας ήταν οι Έλληνες να γίνουν από τους πλέον ξενοφοβικούς λαούς, οι Αλβανοί και Βορειοηπειρώτες που μετανάστευσαν στη χώρα μας για χρόνια να θεωρούνται εγκληματίες (παρόλο που αποδεδειγμένα είναι οι πλέον προσαρμοσμένοι στην Ελληνική πραγματικότητα) και γενικά να γεννηθεί ένα κατάπτυστο ρατσισικό υπόβαθρο στην Ελλάδα.

Η ξενοφοβία στην Ελλάδα χτίστηκε πάνω σε μια μειοψηφία εγκληματιών που μπήκαν στη χώρα μας όταν ο Σαμαράς άφησε τα σύνορα αφύλακτα.

Σήμερα ο ίδιος άνθρωπος επισκέπτεται τον φράχτη του Έβρου. Αυτός που πρώτος έκανε τη χώρα ξέφραγο αμπέλι, τώρα παριστάνει τον Διγενή Ακρίτα.

Σήμερα ο άνθρωπος που έκανε τα σύνορα της χώρας σουρωτήρι, κλείνει το μάτι στον κάθε ρατσιστή, με τα απάνθρωπα κέντρα "φιλοξενίας", με φράχτες, με ραστσιστικά υπονοούμενα. Πόσο υποκριτής μπορεί να είναι;

Δεν είμαστε χρυσόψαρα. Ή μήπως είμαστε;


ΥΓ: Για να μην παρεξηγηθώ: σε κάθε χώρα υπάρχουν εγκληματίες. Και εμείς πχ αν αφήσουμε τις φυλακές ανοιχτές και η Βουλγαρία πχ ανοίξει τα σύνορά της, σε ελάχιστο χρόνο η χώρα τους θα έχει γεμίσει με "Έλληνες δολοφόνους".