Πραγματικές και οι δύο, πρόσφατες και οι δύο.
Σκηνή 1: Αγιασμός σε δημόσιο δημοτικό σχολείο της Ναυπάκτου. Ο Κωνσταντίνος πρωτάκι. Έχοντας παιδικές αναμνήσεις, περιρρέουσα μνημονιακή ατμόσφαιρα καθώς και ρεπορτάζ φρίκης στο μυαλό να χορεύουν, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική.
Ένα κτίριο κόσμημα με καθαριότητα, διακόσμηση, χώρους και εργονομία να είναι σε επίπεδο ιδιωτικού. Προσωπικό χαμογελαστό, με πολλή αγάπη για τα παιδιά.
Φύγαμε με την δασκάλα να αγκαλιάζει ένα ένα τα πρωτάκια και να δίνει στο καθένα ένα χειροποίητο δώρο με προσωπική αφιέρωση. Μάλιστα φίλε μου. Στην μνημονιακή Ελλάδα, σε δημόσιο σχολείο της επαρχίας παρακαλώ.
--------------------------------------------------------
Σκηνή 2: Κέντρο Υγείας Ναυπάκτου. Εμφανίζομαι με συμπτώματα ίωσης δύο ημερών, αλλά φοβούμενος τα χειρότερα είπα να μην το παίξω πάλι Ελληνάρας και να μην πάρω αντιβίωση μόνος μου αυτή τη φορά. Περίμενα ότι θα έβρισκα πόρτες κλειδωμένες και έναν φύλακα που θα με έδιωχνε με τη φράση "εκεί μας καταντήσανε". Δε φταίω εγώ, είπαμε τα ρεπορτάζ και η μνημονιακή ατμόσφαιρα.
Βρήκα προσωπικό από αρκετές ειδικότητες που δουλεύει πέρα από τα όριά του, αλλά πάντα ευγενικό και εξυπηρετικό. Βρήκα πολύ κόσμο να εξυπηρετείται από πολλές ειδικότητες.
Βρήκα ένα κτίριο που λόγω της πολυετούς χρήσης θέλει ένα συμμάζεμα, αλλά καθαρό. Βρήκα εξεταστήρια της δεκαετίας του 1980 που δυσκολεύουν το προσωπικό. Βρήκα όμως και αιματολογικό εργαστήριο που μου έδωσε αποτελέσματα σε 20 λεπτά.
Μπήκα 12:30, εξετάστηκα, γίναν αιματολογικές εξετάσεις, πήρα αποτελέσματα, συνταγή για αντιβίωση και έφυγα στις 13:40. Δωρεάν. Μηδέν ευρώ. Σε μία ώρα και κάτι.
--------------------------------------------------------
Συμπέρασμα: Το Δημόσιο και τα μάτια σας. Αγαπάτε το προσωπικό που τρέχει και προσφέρει σε νευραλγικούς τομείς. Παλέψτε ώστε επιτέλους να ξεχωρίσει ο κηφήνας από αυτόν που δίνει τη ζωή του κάθε μέρα. Παλέψτε για να συντηρηθούν και να ανανεωθούν οι δημόσιες υποδομές υγείας και παιδείας. Αυτά είναι παροχές που δεν υπάρχουν σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου, προστατέψτε τις.
Και εσύ που θα πεταχτείς να πεις για το δημόσιο του τεμπελαριού σκέψου ποιο δημόσιο εννοείς. Γιατί άλλο υγεία και παιδεία που η πλειοψηφία του προσωπικού το παλεύει και άλλο ο γραφειοκράτης που με τη στρογγυλή σφραγίδα του το παίζει δερβέναγας.
ΥΓ: Αυτό που στην Ελλάδα έχουμε χρήματα για ενεργειακή αναβάθμιση κάθε κοτετσιού στο χωριό αλλά δεν βρίσκεται κάποιος να εντάξει νοσοκομεία και σχολεία, είναι η πραγματική μας χρεωκοπία. Νοσοκομεία του 1980 και σχολεία του 1970 πρέπει κάποια στιγμή να ανακαινιστούν, έλεος εσείς σε Δήμους, Νομαρχίες και Περιφέρειες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου