Εμείς ρε φίλε που μεγαλώσαμε με "στάση Παλατάκι-άφιξη Κηφισό και μετά το "051" για Αγίου Κωνσταντίνου" τι θα απογίνουμε; Εμάς που οι διαδρομές μας κάθε φορά που πηγαίναμε "πάνω" στα πρώτα μας εφηβικά μοναχικά ταξίδια ξεκινούσαν και τελείωναν στον "Κηφισό", που αυτό ήταν το ορόσημο για να μην χανόμαστε, τι μας κάνουνε;
Είτε με σάκους τίγκα στα άπλυτα από Κρήτη, είτε με στρατιωτικό "λουκάνικο" σε μετάθεση από μονάδα σε μονάδα, είτε μαθητής ακόμα να σε μαζεύει ο θείος σου και να μαθαίνεις την Αθήνα στάση με στάση του τρόλεϊ και του Ηλεκτρικού, είτε την πρώτη μέρα για δουλειά, εδώ ήταν η αρχή και το τέλος!
Εκεί μάθαμε πως αναγκάζουμε τον ταξιτζή να μας παίρνει κι ας μην τον βολεύει ο προορισμός μας, εκεί είδαμε τους πρώτους πορτοφολάδες, εκεί μάθαμε δεκαετία 90 ότι κυκλοφορούμε με ταυτότητα γιατί αλλιώς έχει εξακρίβωση στο τμήμα, εκεί είδαμε τις πρώτες σκούπες για μετανάστες, εκεί κάναμε τσιγάρα άκοπα πριν πάρουμε το λεωφορείο γιατί μας περίμενε ένα δίωρο ατσιγαρίας από τον Σημίτη και μετά, εκεί ήμασταν 24 ώρες αύπνοι από καραβίσιο ταξίδι με 9 μποφόρ, εκεί πηγαίναμε να πάρουμε δέματα με σπιτικό φαγητό, εκεί κάτω από αυτούς τους γκρι τσίγκους γίνανε όλα αυτά.
Μετά πήραμε αυτοκίνητο και μάθαμε την Αθήνα απέξω και κοντράρουμε παλιούς ταρίφες της πg (προ gps) εποχής, γιατί ως παιδιά της επαρχίας δε μας φτάνει να ξέρουμε μόνο τη γειτονιά μας, πρέπει να ξέρουμε όλη την πόλη. Τον προδόσαμε τον Κηφισό δε λέω, δεν ξαναπεράσαμε από εκεί από τότε που με το ΙΧ μας δεν είχαμε αναμονές στο σταθμό, τον παρατήσαμε σαν άσωτοι υιοί. Αλλά ξέραμε ότι είναι εκεί, άμα τον χρειαζόμασταν θα μας περίμενε σαν γερο-πατέρας: με τα στραβά του, αλλά πάντα δεκτικός.
Παιδιά δεν γίνεται να μας πάρετε την και την αρχή της αυτόνομης μετακίνησής μας και τη αρχή της σχέσης μας με την Αθήνα, θα χαθούμε λέμε εμείς της επαρχίας οι εραστές της που μας διασκέδασε, μας φιλοξένησε, μας δίδαξε, μας τάισε και εν τέλει μας ξέβγαλε έτσι και μας πάρετε την Πύλη μας!
http://www.tovima.gr/society/article/?aid=723220
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου