Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως είναι και το facebook έχουν κυριαρχήσει στο διαδίκτυο. Οι δεν νεότερες πληθησμιακές ομάδες είναι οι κατεξοχήν χρήστες τέτοιων δκτύων. Η ισχύς τους είναι πολύ μεγάλη αφού σε αυτά οι χρήστες χρησιμοποιούν τα πραγματικά τους στοιχεία (όνομα και επώνυμο), ενώ σχηματίζονται υποσύνολα χρηστών που έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Χαρακτηριστικά όπως το σχολείο και το πανεπιστήμιο φοίητησης, η πόλη και χώρα διαμονής, ο τόπος καταγωγής, οι πολιτικές πεποιθήσεις, το επάγγελμα είναι μερικοί από τους συνδετικούς δεσμούς μεταξύ ομάδων χρηστών. Έτσι είναι πολύ εύκολο κάποιος χρήστης να βρει ομάδες και ανθρώπους που τον ενδιαφέρουν και να προσθέσει τον εαυτό του σε μια νέου τύπου άυλη συλλογικότητα.
Στη σημερινή -και όχι μόνο- κοινωνία, ένα από τα πλέον διαδεδομένα κοινά συναισθήματα που διαμοιράζονται σύνολα είναι το μίσος. Το μίσος αυτό μπορεί να στοχοποιεί φορείς εξουσίας, άλλα μέλη της κοινωνικής ομάδας ή διαφορετικές ομάδες. Τέτοια συμπεριφορά προφανώς και εμφανίζονται σε ομάδες ανηλίκων μαθητών γυμνασίου και λυκείου εδώ και πολλά χρόνια, πολύ πριν από την έλευση του διαδικτύου. Μια απλή περιήγηση στο facebook αποκαλύπτει πολλές ομάδες που στρέφονται ενάντια σε εκπαιδευτικούς αλλά και συμμαθητές, με σκληρά σχόλια και υποτιμητικές αναφορές. Το youtube φιλοξενεί πολλά βίντεο με φάρσες και υποτιμητικές φωτογραφίες εκπαιδευτικών καθώς και αντικοινωνική συμπεριφορά μεταξύ συμμαθητών. Πρόκειται για διαδικτυακή συμπεριφορά ευρύτατα διαδεδομένη σε παγκόσμια κλίμακα.
Μήπως λοιπόν η ευρύτατη χρήση του διαδικτύου μετατρέπει τα παιδιά σε τερατάκια που μαθαίνουν να μισούν συμμαθητές και εκπαιδευτικούς; Μάλλον όχι! Τέτοια συμπεριφορά υπάρχει στις σχολικές μονάδες πολύ πριν από την παρουσία του διαδικτύου. Η σχολική καθημερινότητα εμπεριέχει και τις φάρσες ενάντια σε καθηγητές καθώς και την στοχοποίηση συμμαθητών. Αυτό που αλλάζει με την έλευση του μέσου του διαδικτύου είναι το εύρος στο οποίο αυτή η συμπεριφορά κοινοποιείται. Κάποτε αυτά μένανε εντός του σχολείου, σήμερα είναι ορατά από όλο τον κόσμο. Άλλωστε αυτή είναι και η δύναμη του διαδικτύου: η πληροφορία ταξιδεύει πολύ πιο γρήγορα και σε απίστευτο εύρος, ανεξάρτητα από το αν αυτή αφορά μια επιστημονική ανακάλυψη του CERN ή μια φάρσα σε ένα σχολείο της περιφέρειας.
Η παιδική και εφηβική ηλικία εμπεριέχει σκληρότητα και δύστροπη συμπεριφορά. Οι ανήλικοι όμως πριν από την έλευση του διαδικτύου τείνανε να κρύβουν τον μικρόκοσμό τους από τους ενήλικες. Η έκφρασή τους μέσω του διαδικτύου που χρησιμοποιούν σε μεγάλη ένταση πλέον κάνει σχεδόν αδύνατη την απόκρυψή τους. Αυτή η άνεση με την οποία δημοσιεύουν σε τόσο μεγάλη κλίμακα τέτοιες συμπερφορές μπορεί να αφείλεται στο γεγονός ότι οι εκπαιδευτικοί παρουσιάζουν υστέρηση σε σχέση με τους μαθητές τους στο συγκεκριμένο πεδίο. Άλλωστε πόσοι δάσκαλοι και καθηγητές έχουν ενεργό προφίλ στο facebook; Η ανωνυμία είναι μια λύση για να κρύβονται οι μαθητές, αλλά τα σημερινά μέσα δικτύωσης που είναι "στη μόδα" όπως το facebook αξιοποιούν τα πραγματικά στοιχεία των χρηστών στερώντας τη δυνατότητα απόκρυψης μέσω της ανωνυμίας.
Είναι λοιπόν λόγος τιμωρίας το εύρος της δημοσιότητας ενός συναισθήματος ή μιας φάρσας; Η δημοσιότητα αλλάζει τις συνέπειες που ακολουθούν μια ανάρμοστη πράξη; Γιατί μια πράξη που δεν τιμωρείται από μόνη της γίνεται λόγος αποβολής όταν απλά δημοσιεύεται στο διαδίκτυο; Μάλλον όχι, γιατί το μόνο που θα συμβεί είναι να φουντώσει ακόμη περισσότερο το μίσος και η αντικοινωνική συμπεριφορά.
Το σχολείο από την άλλη ενθαρρύνει τη χρήση του διαδικτύου από τους μαθητές. Μοιράζει laptop, έχει εργαστήρια πληροφορικής, ζητά να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο για την ανεύρεση βιβλιογραφικών πηγών. Ωστόσο αυτή η ενθάρρυνση γίνεται χωρίς να δίνεται και ένα σύνολο από κατανοητούς και αποδεκτούς περιορισμούς που αφορούν την ορθή συμπεριφορά. Έτσι οι μαθητές χρησιμοποιούν όλα αυτά τα μέσα χωρίς να τους έχουν τεθεί όρια και κανόνες συμπεριφοράς. Χρησιμοποιούν τα μέσα αυτά χωρίς να γνωρίζουν τη δυνάμή τους, δηλαδή το εύρος της δημοσιότητας που παρέχουν. Οι ίδιοι οι καθηγητές και δάσκαλοι, μέλη μιας προηγούμενης γενιάς που δεν έχει ασχοληθεί αρκετά με το διαδίκτυο, αδυνατούν να κατανοήσουν τη δύναμη του μέσου. Έτσι υπάρχει χάσμα: το σχολείο ενθαρρύνει τη χρήση των νέων μέσων, χωρίς όμως να εξηγεί τη δύναμή τους.
Δουλειά λοιπόν του εκπαιδευτικού συστήματος είναι αφενός να εξηγήσει στους μαθητές ότι το διαδίκτυο είναι διαφορετικό από τον πίσω τοίχο του σχολείου: ότι γράφουμε στον πίσω τοίχο θα το δουν οι συμμαθητές μας μόνο και επομένως θα είναι λιγότερο προσβλητικό. Ό,τι γράψουμε στο wall μας στο facebook ή ανεβάσουμε στο youtube θα το δουν πιθανόντατα εκατομμύρια άνθρωποι. Το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει επίσης να εξηγήσει στους εκπαιδευτικούς τι είναι αυτό το νέο μέσο και πως λειτουργεί η ισχύς του, να τους εντάξει και αυτούς σε αυτό.
Με λίγα λόγια, αν η σχολική κοινότητα γνώριζε καλύτερα το μέσο, όλα θα ήταν καλύτερα.
Πηγές:
http://www.haaretz.com/hasen/spages/1071199.html
http://www.news.com.au/technology/police-probe-students-facebook-hate-group/story-e6frfro0-1225792638000
http://findarticles.com/p/news-articles/herne-bay-times-whitestable-uk/mi_8128/is_20100218/action-facebook-hate-groups/ai_n51156101/
31/3/10
23/3/10
Εγκύκλιος Ξυνίδη για δημοτικές
Στις 22 Μαρτίου ο Γραμματέας του ΠΑΣΟΚ εξέδωσε εγκύκλιο για τη στάση των στελεχών του ΠΑΣΟΚ στην πορεία προς τις Δημοτικές Εκλογές. Οι επισημάνσεις δικές μου.
Η εγκύκλιος χρησιμοποιεί σκληρές λέξεις που δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών. Όποιος βιαστεί να υποστηρίξει Δήμαρχο μάλλον τον καίει σε αυτή τη φάση. Ο Ξυνίδης δείχνει ότι το πιστεύει αυτό που λέει, ενώ το ΠΑΣΟΚ είναι αρκετά ισχυρό ώστε να υλοποιήσει μια "σκληρή γραμμή" σε όσους θα ήθελαν να παρεκκλίνουν. Νέα μετά τον Καλλικράτη λοιπόν και μέχρι τότε τα κεφάλια μέσα, γιατί αλλιώς η ζημιά είναι μεγαλύτερη από το όφελος...
"Το τελευταίο διάστημα παρουσιάζονται φαινόμενα δημιουργίας προκατασκευασμένων δήθεν "αυθόρμητων" αυτοδιοικητικών "πρωτοβουλιών" που σαν στόχο, παρά το περιτύλιγμα, έχουν τη δημιουργία προκριμάτων ή ακόμη και τετελεσμένων με φόντο τις εκλογές για την αυτοδιο΄κηση τον ερχόμενο φθινόπωρο.Έτσι εξηγείται και η σχετική ηρεμία!
Οι πρωταγωνιστές τέτοιων φαινομένων δεν αποκτούν πλεονεκτήματα. Ενδεχομένως θέτουν το ενδιαφέρον τους για την έκφραση υποστήριξής τους από το Κίνημα σε δυσμενέστερη θέση.
Για τους παραπάνω λόγους τα μέλη του Κινήματος και ιδίως τα μέλη των οργάνων του έχουν την απόλυτη υποχρέωση όχι μόνο να απέχουν από τέτοιες κινήσεις αλλά και να τις αποτρέπουν. Οι σχετικές διαδικασίες με τις οποίες θα αποφασιστεί η υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ σε αυτοδιοικητικούς συνδυασμούς και υποψηφίους δημάρχους θα ανακοινωθούν μετά την ψήφιση του νέου νόμου και θα γίνει με συντεταγμένες και καταστατικές διαδικασίες".
Η εγκύκλιος χρησιμοποιεί σκληρές λέξεις που δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών. Όποιος βιαστεί να υποστηρίξει Δήμαρχο μάλλον τον καίει σε αυτή τη φάση. Ο Ξυνίδης δείχνει ότι το πιστεύει αυτό που λέει, ενώ το ΠΑΣΟΚ είναι αρκετά ισχυρό ώστε να υλοποιήσει μια "σκληρή γραμμή" σε όσους θα ήθελαν να παρεκκλίνουν. Νέα μετά τον Καλλικράτη λοιπόν και μέχρι τότε τα κεφάλια μέσα, γιατί αλλιώς η ζημιά είναι μεγαλύτερη από το όφελος...
Πάσχα!
Ξέρω ότι κάνω την παραπάνω διαπίστωση λίγο νωρίς. Άσε που είναι κοινολογία, όλοι το ξέρουν ήδη αυτό. Αλλά Μεγάλη Εβδομάδα έρχεται και θυμήθηκα πόσο επαναλήψιμες αλλά και ευχάριστες είναι οι μέρες αυτές.
Θα ξαναδούμε στα δελτία ειδήσεων το γνωστό σκηνικό με τους συνταξιούχους στη Βαρβάκειο, ένα σκηνικό που ενδιαφέρει μόνο την Αθήνα. Θα ακούσουμε ξανά ότι το κατσικάκι "πέταξε" στα πολλά ευρώ ανά κιλό, ότι η ντομάτα ανέβηκε, ότι σε ελέγχους βρέθηκαν παράνομα τρόφιμα. Θα ακούσουμε τους κτηνοτρόφους να παραπονιούνται για τις χαμηλές τιμές και τις ελληνοποιήσεις βουλγαρικών και σκοπιανών αμνοεριφίων.
Θα εμφανιστεί πάλι ο Γαϊτάνος να ψέλνει εκκλησιαστικούς ύμνους, οι εκκλησίες θα γεμίζουν και θα υπάρχει πολύς κόσμος έξω την ώρα που σχολάνε. Στον ΑΝΤ1 θα δούμε για άλλη μια χρονιά την κλασσική ταινία του Τζεφιρέλι που εξιστορεί τα θεία Πάθη, ενώ την Μεγάλη Πέμπτη οι τηλεπαρουσιάστριες πένθιμα μακιγιαρισμένες και θα πουν όλες τη φράση "η κορύφωση του Θείου δράματος". Να και οι γιατροί στα κανάλια να μας παροτρύνουν να είμαστε συγκρατημένοι με το ποτό και το φαγητό.
Κατά την Μεγάλη Πέμπτη θα ακούσουμε για την μεγαλύτερη έξοδο των τελευταίων ετών από την Αθήνα, πόση ώρα χρειάζεται να περάσεις τα διόδια των Μεγάρων, το μήκος της ουράς που σχηματίζεται λόγω των έργων πριν το Ρίο καθώς και τον αριθμό των αυτοκινήτων που πέρασαν από το Σχηματάρι. Τα σπίτια μυρίζουν ξύδι, βασικό υλικό για το βάψιμο των κόκκινων αυγών. Οι νονάδες κουβαλάνε παπούτσια και λαμπάδες με απίστευτα μπιχλιμπίδια, από χαριτωμένες πασχαλίτσες μέχρι Barbie και Transformers.
Κάπου εκεί θα γεμίσει και η Ναύπακτος κόσμο. Ναυπάκτιοι της διασποράς και επισκέπτες θα κάνουν εμφανή την άφιξή τους. Φίλοι και συγγενείς που βλέπεις πλέον μόνο στις γιορτές αν και θα ήθελες να τους ζεις περισσότερο. Θα ανοίξουν πολλά σπίτια που είναι κλειστά τον περισσότερο καιρό, θα σκουπιστούν αυλές, θα κλαδευτούν γλάστρες και θα ξεσκεπαστούν ψησταριές.
Ας κόψουμε λίγο φέτος τα φαντεζί βεγγαλικά, σε καλό θα μας βγει.
Μεγάλη Παρασκεύη, ημέρα πολύβουου πένθους. Καμπάνες ηχούν πένθιμα, οι εκκλησίες ανοιχτές, οι επιτάφιοι ανθοστόλιστοι. Ο υπεύθυνος ψησίματος κάθε σπιτιού -πάντα κάποιος αυτοορίζεται στον θώκο αυτό- τρέχει για να αγοράσει σπάγγους, σακοράφες, κάρβουνα και άλλα χρειαζούμενα. Οι επιτάφιοι του πολιούχου Αγίου Δημητρίου και της Αγίας Παρασκευής ενώνουν τις πομπές της περιφοράς τους και εμφανίζονται από κοινού στο Λιμάνι. Τα μαγαζιά του λιμανιού χαμηλώνουν φώτα και μουσική. Ο Άγιος Γεώργιος πιο διακριτικός, περιορίζεται στην περιοχή της ενορίας του. Στο λιμάνι το γνωστό σκηνικό που διχάζει: πολύχρωμα βεγγαλικά, φωτιές και σκηνοθέτες δημιουργούν ένα φαντασμαγορικό μεν αλλά μάλλον άσχετο με την ημέρα σκηνικό. Καρέκλα ούτε για δείγμα, όλες γεμάτες. Ας ελπίσουμε ότι φέτος θα είμαστε πιο συμμαζεμένοι με λιγότερα βεγγαλικά, με γνωστό και μικρότερο προϋπολογισμό και χωρίς τις γνωστές υπερβολές. Ίσως η κρίση που έχει επηρεάσει όλους ψυχολογικά είναι μια καλή αφορμή για να επιστρέψουμε στο κατανυκτικό κλίμα που επικρατούσε στο λιμάνι πριν από τη δεκαετία του 1990. Τότε που Ναυπάκτιοι ψαράδες ανάβαν μαλαστούφες (στουπιά ποτισμένα με πετρέλαιο) στις πολεμίστρες και αυτό ήταν όλο.
Ανάσταση στην Αγία Παρασκευή
Μεγάλο Σάββατο, ημέρα προσμονής. Τα σπίτια μυρίζουν γαρδούμπα και μαγειρίτσα, ενώ η ΕΡΤ σε απευθείας σύνδεση μας μεταδίδει το Άγιο φως πριν από την ώρα του. Βλέπουμε στον πανάγιο Τάφο πλακώνονται διάφορες ομάδες με τέτοια λύσσα που δεν μπορεί να τους κάνει καλά ούτε η Ισραηλινή αστυνομία. Το Άγιο φως αφού γλιτώνει από το λιντσάρισμα φτάνει αεροπορικώς στα Σπάτα, το υποδεχόμαστε με τιμές αρχηγού κράτους και τα μεσάνυχτα φτάνει στις λαμπάδες όλων μας. Μόλις ακουστεί το χαρμόσυνο Χριστός Ανέστη σκάνε βαρελότα και αδειάζουν οι εκκλησίες, μιας και ελάχιστοι περιμένουν το σχόλασμα της λειτουργίας για να πάνε σπίτι τους να φάνε. Ακολουθεί το βραδινό κατ' οίκον φαγοπότι. Ακολουθεί ύπνος για τους μεγαλύτερους και έξοδος για τους νεότερους.
Κυριακή του Πάσχα όλοι είναι έξω, ειδικά αν βοηθάει ο ανοιξιάτικος καιρός. Ψησταριές, σούβλες, αρνιά, κατσίκια, κάρβουνα, χαντζάρια και cd από προσφορές εφημερίδων με κλαρίνα σε πλήρη χρήση. Σε κάθε σπίτι υπάρχει ο αυτοχρισμένος υπεύθυνος. Τον ξεχωρίζετε από την άθλια εμφάνιση, μέσα στην καρβούνα και τους λεκέδες. Σε κάθε σπίτι εφαρμόζεται και διαφορετική πατέντα που αξιοποιεί από σύρμα και τσίγκο μέχρι μοτέρ από υαλοκαθαριστήρες. Σε κάθε σπίτι το ψήσιμο ακολουθεί διαφορετική δοξασία σχετικά με την ποιότητα του κάρβουνου, την απόσταση του σφάγιου από την φωτιά, την ένταση και το στήσιμο της φωτιάς, αν το σωστό γύρισμα γίνεται με το χέρι ή με μοτέρ, για το αλατοπίπερο, για το ράψιμο και το δέσιμο με σπάγκο ή σύρμα, την επίδραση της ταχύτητας του ανέμου κλπ. Σε κάθε σπίτι στο τέλος βέβαια όλοι καλά θα φάνε, οπότε τα παραπάνω μάλλον μέρος του ξεχωριστού τελετουργικού που ακολουθεί ο καθένας είναι παρά ουσιαστικές λεπτομέρειες.
Επί προσωπικού, το Πάσχα με διαφορά είναι η πιο ευχάριστη θρησκευτική γιορτή του χρόνου. Το μείγμα θρησκευτικού συναισθήματος, οικογενειακής συνεύρεσης και γλεντιού, με φόντο τον καλό ανοιξιάτικο καιρό μου προκαλεί θετικά συναισθήματα. Καλή Ανάσταση!
Θα ξαναδούμε στα δελτία ειδήσεων το γνωστό σκηνικό με τους συνταξιούχους στη Βαρβάκειο, ένα σκηνικό που ενδιαφέρει μόνο την Αθήνα. Θα ακούσουμε ξανά ότι το κατσικάκι "πέταξε" στα πολλά ευρώ ανά κιλό, ότι η ντομάτα ανέβηκε, ότι σε ελέγχους βρέθηκαν παράνομα τρόφιμα. Θα ακούσουμε τους κτηνοτρόφους να παραπονιούνται για τις χαμηλές τιμές και τις ελληνοποιήσεις βουλγαρικών και σκοπιανών αμνοεριφίων.
Θα εμφανιστεί πάλι ο Γαϊτάνος να ψέλνει εκκλησιαστικούς ύμνους, οι εκκλησίες θα γεμίζουν και θα υπάρχει πολύς κόσμος έξω την ώρα που σχολάνε. Στον ΑΝΤ1 θα δούμε για άλλη μια χρονιά την κλασσική ταινία του Τζεφιρέλι που εξιστορεί τα θεία Πάθη, ενώ την Μεγάλη Πέμπτη οι τηλεπαρουσιάστριες πένθιμα μακιγιαρισμένες και θα πουν όλες τη φράση "η κορύφωση του Θείου δράματος". Να και οι γιατροί στα κανάλια να μας παροτρύνουν να είμαστε συγκρατημένοι με το ποτό και το φαγητό.
Κατά την Μεγάλη Πέμπτη θα ακούσουμε για την μεγαλύτερη έξοδο των τελευταίων ετών από την Αθήνα, πόση ώρα χρειάζεται να περάσεις τα διόδια των Μεγάρων, το μήκος της ουράς που σχηματίζεται λόγω των έργων πριν το Ρίο καθώς και τον αριθμό των αυτοκινήτων που πέρασαν από το Σχηματάρι. Τα σπίτια μυρίζουν ξύδι, βασικό υλικό για το βάψιμο των κόκκινων αυγών. Οι νονάδες κουβαλάνε παπούτσια και λαμπάδες με απίστευτα μπιχλιμπίδια, από χαριτωμένες πασχαλίτσες μέχρι Barbie και Transformers.
Κάπου εκεί θα γεμίσει και η Ναύπακτος κόσμο. Ναυπάκτιοι της διασποράς και επισκέπτες θα κάνουν εμφανή την άφιξή τους. Φίλοι και συγγενείς που βλέπεις πλέον μόνο στις γιορτές αν και θα ήθελες να τους ζεις περισσότερο. Θα ανοίξουν πολλά σπίτια που είναι κλειστά τον περισσότερο καιρό, θα σκουπιστούν αυλές, θα κλαδευτούν γλάστρες και θα ξεσκεπαστούν ψησταριές.
Ας κόψουμε λίγο φέτος τα φαντεζί βεγγαλικά, σε καλό θα μας βγει.Μεγάλη Παρασκεύη, ημέρα πολύβουου πένθους. Καμπάνες ηχούν πένθιμα, οι εκκλησίες ανοιχτές, οι επιτάφιοι ανθοστόλιστοι. Ο υπεύθυνος ψησίματος κάθε σπιτιού -πάντα κάποιος αυτοορίζεται στον θώκο αυτό- τρέχει για να αγοράσει σπάγγους, σακοράφες, κάρβουνα και άλλα χρειαζούμενα. Οι επιτάφιοι του πολιούχου Αγίου Δημητρίου και της Αγίας Παρασκευής ενώνουν τις πομπές της περιφοράς τους και εμφανίζονται από κοινού στο Λιμάνι. Τα μαγαζιά του λιμανιού χαμηλώνουν φώτα και μουσική. Ο Άγιος Γεώργιος πιο διακριτικός, περιορίζεται στην περιοχή της ενορίας του. Στο λιμάνι το γνωστό σκηνικό που διχάζει: πολύχρωμα βεγγαλικά, φωτιές και σκηνοθέτες δημιουργούν ένα φαντασμαγορικό μεν αλλά μάλλον άσχετο με την ημέρα σκηνικό. Καρέκλα ούτε για δείγμα, όλες γεμάτες. Ας ελπίσουμε ότι φέτος θα είμαστε πιο συμμαζεμένοι με λιγότερα βεγγαλικά, με γνωστό και μικρότερο προϋπολογισμό και χωρίς τις γνωστές υπερβολές. Ίσως η κρίση που έχει επηρεάσει όλους ψυχολογικά είναι μια καλή αφορμή για να επιστρέψουμε στο κατανυκτικό κλίμα που επικρατούσε στο λιμάνι πριν από τη δεκαετία του 1990. Τότε που Ναυπάκτιοι ψαράδες ανάβαν μαλαστούφες (στουπιά ποτισμένα με πετρέλαιο) στις πολεμίστρες και αυτό ήταν όλο.
Ανάσταση στην Αγία ΠαρασκευήΜεγάλο Σάββατο, ημέρα προσμονής. Τα σπίτια μυρίζουν γαρδούμπα και μαγειρίτσα, ενώ η ΕΡΤ σε απευθείας σύνδεση μας μεταδίδει το Άγιο φως πριν από την ώρα του. Βλέπουμε στον πανάγιο Τάφο πλακώνονται διάφορες ομάδες με τέτοια λύσσα που δεν μπορεί να τους κάνει καλά ούτε η Ισραηλινή αστυνομία. Το Άγιο φως αφού γλιτώνει από το λιντσάρισμα φτάνει αεροπορικώς στα Σπάτα, το υποδεχόμαστε με τιμές αρχηγού κράτους και τα μεσάνυχτα φτάνει στις λαμπάδες όλων μας. Μόλις ακουστεί το χαρμόσυνο Χριστός Ανέστη σκάνε βαρελότα και αδειάζουν οι εκκλησίες, μιας και ελάχιστοι περιμένουν το σχόλασμα της λειτουργίας για να πάνε σπίτι τους να φάνε. Ακολουθεί το βραδινό κατ' οίκον φαγοπότι. Ακολουθεί ύπνος για τους μεγαλύτερους και έξοδος για τους νεότερους.
Κυριακή του Πάσχα όλοι είναι έξω, ειδικά αν βοηθάει ο ανοιξιάτικος καιρός. Ψησταριές, σούβλες, αρνιά, κατσίκια, κάρβουνα, χαντζάρια και cd από προσφορές εφημερίδων με κλαρίνα σε πλήρη χρήση. Σε κάθε σπίτι υπάρχει ο αυτοχρισμένος υπεύθυνος. Τον ξεχωρίζετε από την άθλια εμφάνιση, μέσα στην καρβούνα και τους λεκέδες. Σε κάθε σπίτι εφαρμόζεται και διαφορετική πατέντα που αξιοποιεί από σύρμα και τσίγκο μέχρι μοτέρ από υαλοκαθαριστήρες. Σε κάθε σπίτι το ψήσιμο ακολουθεί διαφορετική δοξασία σχετικά με την ποιότητα του κάρβουνου, την απόσταση του σφάγιου από την φωτιά, την ένταση και το στήσιμο της φωτιάς, αν το σωστό γύρισμα γίνεται με το χέρι ή με μοτέρ, για το αλατοπίπερο, για το ράψιμο και το δέσιμο με σπάγκο ή σύρμα, την επίδραση της ταχύτητας του ανέμου κλπ. Σε κάθε σπίτι στο τέλος βέβαια όλοι καλά θα φάνε, οπότε τα παραπάνω μάλλον μέρος του ξεχωριστού τελετουργικού που ακολουθεί ο καθένας είναι παρά ουσιαστικές λεπτομέρειες.
Επί προσωπικού, το Πάσχα με διαφορά είναι η πιο ευχάριστη θρησκευτική γιορτή του χρόνου. Το μείγμα θρησκευτικού συναισθήματος, οικογενειακής συνεύρεσης και γλεντιού, με φόντο τον καλό ανοιξιάτικο καιρό μου προκαλεί θετικά συναισθήματα. Καλή Ανάσταση!
17/3/10
Το ΞΕΝΙΑ να γίνει συνεδριακό κέντρο
Ήταν Οκτώβριος του 2009 όταν η επιτροπή που όρισε ο Δήμαρχος άνοιξε τις προσφορές που είχαν καταθέσει υποψήφιοι επενδυτές για την κατακύρωση του πολύπαθου Ξενία. Τότε παρατηρήθηκαν ουσιαστικές παραλείψεις στις προτάσεις που είχαν κατατεθεί και η δοκιμάστηκε ενότητα της παράταξης του νυν Δημάρχου. Η τότε επιτροπή πήγε κόντρα στον πρόεδρό της που ζητούσε να ακυρωθεί η διαδικασία, οδηγώντας τον σε παραίτηση. Έτσι σχηματίστηκε νέα επιτροπή η οποία υποτίθεται ότι θα συνέχιζε τη διαδικασία από το εκείνο το σημείο και όχι από την αρχή. Έγραφε τότε η Ναυπακτία:
Το Ξενία πάλι στο σημείο μηδέν λοιπόν: στα χέρια του Δήμου, χωρίς επενδυτή. Ο νυν Δήμαρχος επέμεινε σε ένα δρόμο που έχει αποδειχθεί ότι είναι λανθασμένος: την αναζήτηση αξιόπιστου επενδυτή. Μια προσπάθεια στην οποία είχαν αποτύχει οι τρεις προηγούμενοι Δήμαρχοι. Μια προσπάθεια που είναι καταδικασμένη σε αποτυχία γιατί πολύ απλά η τουριστική κίνηση της Ναυπάκτου δεν μπορεί να υποστηρίξει μια τόσο μεγάλη ξενοδοχειακή επένδυση.
Στο σημείο μηδέν που βρίσκεται ξανά το Ξενία, η τοπική κοινωνία να αποφασίσει το θα το κάνει. Σύμφωνα με το δωρητήριο συμβόλαιο, το περιβόλι παραχωρήθηκε στον Δήμο από τον Νόβα "...επί σκοπώ όπως συμβάλλωσι τα μέγιστα δια την τουριστικήν αξιοποίησην του Δήμου Ναυπάκτου..." με την υποχρέωση αυτός "...να διατηρή τον Τουριστικόν προορισμόν των εγκαταστάσεων...". Πρέπει να δούμε τι λείπει πραγματικά από την τουριστική υποδομή της Ναυπάκτου και, τι από αυτά μπορεί να γίνει το Ξενία.
Σίγουρα ο σκοπός του δωρητή δεν επιτυγχάνεται με ένα ξενοδοχείο Β' κατηγορίας από τα οποία διαθέτει πολλά η πόλη. Η υφιστάμενη κτιριακή υποδομή όμως μπορεί να μετατραπεί σε συνεδριακό κέντρο και, σε πολυτελή χώρο εστίασης και καφέ. Το Ξενία μπορεί να μετατραπεί σε αυτά τα δύο πράγματα τα σήμερα δεν υπάρχουν και επομένως θα συνέβαλαν καθοριστικά στην τουριστική εξέλιξη της Ναυπάκτου.
Η συμβολή ενός συνεδριακού κέντρου στην τουριστική ανάπτυξη της Ναυπάκτου θα ήταν καταλυτική. Συνέδρια γίνονται όλο τον χρόνο και όχι τον Αύγουστο, επομένως η Ναύπακτος θα μετρούσε επισκέψεις και τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου. Η πόλη θα δεχόταν επισκέπτες υψηλού μορφωτικού και οικονομικού επιπέδου, αφού συνέδρια απευθύνονται σε μηχανικούς, γιατρούς, επιστήμονες, προσωπικό μεγάλων εταιριών κλπ, δηλαδή ανθρώπους που ταξιδεύουν συχνά και επομένως θα επισκέπτονταν ξανά τη Ναύπακτο και ως ιδιώτες. Η γεωγραφική θέση της Ναυπάκτου ευνοεί δε την προσέλκυση συνεδρίων, αφού βρίσκεται στο κέντρο της Ελλάδας και πολύ κοντά στην Αθήνα. Αυτή η χρήση θα εξασφάλιζε και την οικονομική ευρωστία και αυτοτέλεια του Ξενία, απαραίτητη προϋπόθεση για την μελλοντική του επιτυχημένη πορεία. Ο περίβολος θα μπορούσε να αποτελεί μέρος αυτής της λειτουργίας του Ξενία αφού μπορεί να φιλοξενεί υπαίθριες δραστηριότητες σε ένα περιβάλλον υψηλού επιπέδου. Είναι προφανές ότι ένας τέτοιος χώρος, πέρα από την τουριστική του διάσταση, θα ήταν και άμεσα αξιοποιήσιμος από την τοπική κοινωνία. Το Ξενία θα επέτρεπε την χρήση του συνεδριακού κέντρου ως χώρο κινηματογράφου, παραστάσεων θεάτρου και μουσικής, εκθέσεων κλπ, ενώ θα μπορούσε να στεγάσει τις συναντήσεις φορέων και συλλόγων προσφέροντας έτσι τις υπηρεσίες του στην τοπική κοινωνία.
Πέρα από τα παραπάνω, η μετατροπή του Ξενία σε συνεδριακό κέντρο πρέπει να γίνει χωρίς την αξιοποίηση ιδιωτικών κεφαλαίων, ώστε να είναι βέβαιο ότι το έργο θα ολοκληρωθεί. Με την αξιοποίηση δημόσιων πόρων (πχ ΕΣΠΑ) αποτρέπεται η πιθανότητα το Ξενία να περιέλθει συμβατικά σε κάποιον που στη συνέχεια θα αποδειχθεί ανίκανος να ολοκληρώσει την επένδυση.
Ένα Ξενία συνεδριακό κέντρο σέβεται απόλυτα και χωρίς αμφιβολία την βούληση του δωρητή, αφού προσθέτει στον τουρισμό της Ναυπάκτου μια διάσταση η οποία και δεν υπάρχει και πιθανότατα θα συμβάλει στην περαιτέρω τουριστική αξιοποίηση της πόλης. Ας το κάνουμε μπας και σπάσει ο κύκλος των "επενδυτών".
Στην ψηφοφορία τώρα οι δύο προτάσεις που κατατέθηκαν ήταν του Παπαναστασόπουλου (σσ: προέδρου της σχετικής επιτροπής) για έναρξη από την αρχή της διαδικασίας και της Χοχτούλα (σσ: πρώην αντιδήμαρχος του Παπαθανάση) για συνέχιση κανονικά από το σημείο που βρισκόμαστε σήμερα, με την επανεξέταση των ενστάσεων από την επιτροπή, αφού ληφθούν υπόψιν και τα όσα ελέχθησαν επί της διαδικασίας. Το αποτέλεσμα έγειρε υπέρ της δεύτερης, με τις ψήφους των Χοχτούλα, Κ. Σταυρόπουλου, Σικώλα, Τριανταφύλλου, Αλεξόπουλου, Πατσαούρα, Αθανασοπούλου και Κατσαντώνη. Απόντες από την ψηφοφορία ήταν οι της αντιπολίτευσης.Αυτή η νέα επιτροπή λοιπόν αποφάσισε μετά από τόσους μήνες να ακυρώσει τον διαγωνισμό και να αρχίσουν όλα από την αρχή. Η σημερινή επιτροπή αδειάζει δηλαδή την πλειοψηφία της προηγούμενης, βάζοντας σοβαρότατα ερωτηματικά για την ενότητα της Δημοτικής Παράταξης του νυν Δημάρχου.
Το αποτέλεσμα αυτό δεν ικανοποίησε τον Παπαναστασόπουλο ο οποίος παραιτήθηκε από την επιτροπή, όπως και ο Σακέτος. Σύμφωνα με τη νέα σύνθεση νέος πρόεδρος είναι ο Κώστας Σταυρόπουλος, ενώ τον δεύτερο παραιτηθέντα αντικατέστησε η Β. Αθανασοπούλου.
Το Ξενία πάλι στο σημείο μηδέν λοιπόν: στα χέρια του Δήμου, χωρίς επενδυτή. Ο νυν Δήμαρχος επέμεινε σε ένα δρόμο που έχει αποδειχθεί ότι είναι λανθασμένος: την αναζήτηση αξιόπιστου επενδυτή. Μια προσπάθεια στην οποία είχαν αποτύχει οι τρεις προηγούμενοι Δήμαρχοι. Μια προσπάθεια που είναι καταδικασμένη σε αποτυχία γιατί πολύ απλά η τουριστική κίνηση της Ναυπάκτου δεν μπορεί να υποστηρίξει μια τόσο μεγάλη ξενοδοχειακή επένδυση.
Στο σημείο μηδέν που βρίσκεται ξανά το Ξενία, η τοπική κοινωνία να αποφασίσει το θα το κάνει. Σύμφωνα με το δωρητήριο συμβόλαιο, το περιβόλι παραχωρήθηκε στον Δήμο από τον Νόβα "...επί σκοπώ όπως συμβάλλωσι τα μέγιστα δια την τουριστικήν αξιοποίησην του Δήμου Ναυπάκτου..." με την υποχρέωση αυτός "...να διατηρή τον Τουριστικόν προορισμόν των εγκαταστάσεων...". Πρέπει να δούμε τι λείπει πραγματικά από την τουριστική υποδομή της Ναυπάκτου και, τι από αυτά μπορεί να γίνει το Ξενία.
Σίγουρα ο σκοπός του δωρητή δεν επιτυγχάνεται με ένα ξενοδοχείο Β' κατηγορίας από τα οποία διαθέτει πολλά η πόλη. Η υφιστάμενη κτιριακή υποδομή όμως μπορεί να μετατραπεί σε συνεδριακό κέντρο και, σε πολυτελή χώρο εστίασης και καφέ. Το Ξενία μπορεί να μετατραπεί σε αυτά τα δύο πράγματα τα σήμερα δεν υπάρχουν και επομένως θα συνέβαλαν καθοριστικά στην τουριστική εξέλιξη της Ναυπάκτου.
Η συμβολή ενός συνεδριακού κέντρου στην τουριστική ανάπτυξη της Ναυπάκτου θα ήταν καταλυτική. Συνέδρια γίνονται όλο τον χρόνο και όχι τον Αύγουστο, επομένως η Ναύπακτος θα μετρούσε επισκέψεις και τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου. Η πόλη θα δεχόταν επισκέπτες υψηλού μορφωτικού και οικονομικού επιπέδου, αφού συνέδρια απευθύνονται σε μηχανικούς, γιατρούς, επιστήμονες, προσωπικό μεγάλων εταιριών κλπ, δηλαδή ανθρώπους που ταξιδεύουν συχνά και επομένως θα επισκέπτονταν ξανά τη Ναύπακτο και ως ιδιώτες. Η γεωγραφική θέση της Ναυπάκτου ευνοεί δε την προσέλκυση συνεδρίων, αφού βρίσκεται στο κέντρο της Ελλάδας και πολύ κοντά στην Αθήνα. Αυτή η χρήση θα εξασφάλιζε και την οικονομική ευρωστία και αυτοτέλεια του Ξενία, απαραίτητη προϋπόθεση για την μελλοντική του επιτυχημένη πορεία. Ο περίβολος θα μπορούσε να αποτελεί μέρος αυτής της λειτουργίας του Ξενία αφού μπορεί να φιλοξενεί υπαίθριες δραστηριότητες σε ένα περιβάλλον υψηλού επιπέδου. Είναι προφανές ότι ένας τέτοιος χώρος, πέρα από την τουριστική του διάσταση, θα ήταν και άμεσα αξιοποιήσιμος από την τοπική κοινωνία. Το Ξενία θα επέτρεπε την χρήση του συνεδριακού κέντρου ως χώρο κινηματογράφου, παραστάσεων θεάτρου και μουσικής, εκθέσεων κλπ, ενώ θα μπορούσε να στεγάσει τις συναντήσεις φορέων και συλλόγων προσφέροντας έτσι τις υπηρεσίες του στην τοπική κοινωνία.
Πέρα από τα παραπάνω, η μετατροπή του Ξενία σε συνεδριακό κέντρο πρέπει να γίνει χωρίς την αξιοποίηση ιδιωτικών κεφαλαίων, ώστε να είναι βέβαιο ότι το έργο θα ολοκληρωθεί. Με την αξιοποίηση δημόσιων πόρων (πχ ΕΣΠΑ) αποτρέπεται η πιθανότητα το Ξενία να περιέλθει συμβατικά σε κάποιον που στη συνέχεια θα αποδειχθεί ανίκανος να ολοκληρώσει την επένδυση.
Ένα Ξενία συνεδριακό κέντρο σέβεται απόλυτα και χωρίς αμφιβολία την βούληση του δωρητή, αφού προσθέτει στον τουρισμό της Ναυπάκτου μια διάσταση η οποία και δεν υπάρχει και πιθανότατα θα συμβάλει στην περαιτέρω τουριστική αξιοποίηση της πόλης. Ας το κάνουμε μπας και σπάσει ο κύκλος των "επενδυτών".
13/3/10
Αγωνίες...
Ερωτήματα που θα απαντηθούν στον επόμενο μήνα:
Κάποια έχουν ήδη απαντηθεί. Άλλα αποφασίζονται τώρα και, σύντομα θα ανακοινωθούν.
Θα δώσει χρίσμα το ΠΑΣΟΚ στο Δήμο Ναυπάκτου;
Θα γίνει ξεχωριστός ορεινός Δήμος ή θα γίνει ενιαίος Δήμος η Ναυπακτία;
Η Χάλκεια θα μπει ολόκληρη ή εν μέρει στο Δήμο Ναυπάκτου;
Κάποια έχουν ήδη απαντηθεί. Άλλα αποφασίζονται τώρα και, σύντομα θα ανακοινωθούν.
8/3/10
Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο;
Μέρκελ και Σαρκοζί συμφωνούν για τη δημιουργία Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου.
Συμφωνούν δηλαδή να φτιάξουν ένα Ευρωπαϊκό μηχανισμό επιτήρησης των οικονομιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έτσι ώστε όταν κάποια χώρα της ΕΕ τα κάνει μπάχαλο να επεμβαίνει το νεοσύστατο Ευρωπαϊκό Ταμείο αντί του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Η συμφωνία αυτή είναι αποτέλεσμα των επαφών που είχε ο Παπανδρέου μαζί τους τις τελευταίες μέρες. Φαίνεται ότι γλιτώνουμε από το ΔΝΤ και ότι η ΕΕ δημιουργεί φορέα που θα διαχειριστεί το μπάχαλο που προκάλεσε ο Καραμανλής στην Ελληνική και κατ επέκταση Ευρωπαϊκή οικονομία.
Ο ΓΑΠ έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα απ΄ όλα: διεθνοποίησε το πρόβλημα. Όπως έκανε με τα Ελληνοτουρκικά τα οποία μετέτρεψε σε Ευρωτουρκικά. Όπως μετέτρεψε το Κυπριακό σε Ευρωπαϊκό θέμα.
ΥΓ: Πως τον λέγανε αυτό που πήγαινε στο Νταβός και κρυβόταν; Πως τον λένε, πως τον λένε...
Συμφωνούν δηλαδή να φτιάξουν ένα Ευρωπαϊκό μηχανισμό επιτήρησης των οικονομιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έτσι ώστε όταν κάποια χώρα της ΕΕ τα κάνει μπάχαλο να επεμβαίνει το νεοσύστατο Ευρωπαϊκό Ταμείο αντί του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Η συμφωνία αυτή είναι αποτέλεσμα των επαφών που είχε ο Παπανδρέου μαζί τους τις τελευταίες μέρες. Φαίνεται ότι γλιτώνουμε από το ΔΝΤ και ότι η ΕΕ δημιουργεί φορέα που θα διαχειριστεί το μπάχαλο που προκάλεσε ο Καραμανλής στην Ελληνική και κατ επέκταση Ευρωπαϊκή οικονομία.
Ο ΓΑΠ έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα απ΄ όλα: διεθνοποίησε το πρόβλημα. Όπως έκανε με τα Ελληνοτουρκικά τα οποία μετέτρεψε σε Ευρωτουρκικά. Όπως μετέτρεψε το Κυπριακό σε Ευρωπαϊκό θέμα.
ΥΓ: Πως τον λέγανε αυτό που πήγαινε στο Νταβός και κρυβόταν; Πως τον λένε, πως τον λένε...
7/3/10
Απολύσεις 230.000 δημοσίων υπαλλήλων προτείνει το ΔΝΤ
Μου ήρθε με email, είναι από το χθεσινό ΒΗΜΑ.
Τι λέει;
Αν δεν αρκέσουν τα μέτρα και αν οι Ευρωπαίοι εταίροι δεν στηρίξουν την οικονομία μας, θα μας επιτηρήσει το ΔΝΤ. Και βλέπετε τι ετοιμάζει: ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ 210.000 δημοσίων υπαλλήλων. Σε σχέση με αυτή την εξέλιξη, τα μέχρι τώρα μέτρα είναι μικροπράγματα.
Αυτά για όσους θεωρούν ότι η περικοπή κατά 30% του 13ου και 14ου μισθού, η φορολόγηση επιδομάτων, οι ταμιακές στα ταξί και η κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης εισοδημάτων είναι σκληρά και αντιλαϊκά μέτρα.
Ας το καταλάβουμε: δεν ΘΑ καταρρεύσει η οικονομία μας, η κατάρρευση άρχισε αρκετά πριν από τις εκλογές του 2009. Γι' αυτό ο Καραμανλής πέταξε την βόμβα στα χέρια του Παπανδρέου. Τα μέτρα είναι σκληρά, αλλά η πραγματικότητα ακόμα ποιο σκληρή. Και οι επιλογές που έχει ο Παπανδρέου είναι πολύ συγκεκριμένες.
Ας ελπίσουμε ότι θα αρκέσουν τα μέχρι τώρα μέτρα και δεν θα έρθουν οι killers του ΔΝΤ κατά Ελλάδα μεριά.
Στον αέρα 230.000 εργαζόμενοι σε ΟΤΑ-οργανισμούς
Δ. ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ | Σάββατο 6 Μαρτίου 2010 [ 09:45 ]
Το «σοκ και δέος» που προκάλεσαν τα μέτρα της κυβέρνησης αναμένεται να έχει και συνέχεια για τους δημοσίους υπαλλήλους, καθώς μετά την περικοπή των μισθών έρχονται και οι μαζικές απολύσεις στο πλαίσιο της λήψης διαρθρωτικών μέτρων με στόχο τη μείωση των δημοσίων δαπανών. Οι εκπρόσωποι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που επισκέφτηκαν πρόσφατα τη χώρα μας από κοινού με τους ελεγκτές της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν έκρυβαν τις προθέσεις τους: «Για να υπάρξει πραγματική και μόνιμη μείωση των δαπανών στο Δημόσιο», επεσήμαναν στους συνομιλητές τους, «θα πρέπει να απολυθούν από 210.000 ως 230.000 δημόσιοι υπάλληλοι, με δεδομένο ότι ο δημόσιος τομέας στη χώρα σας είναι εξαιρετικά διογκωμένος». Το νούμερο αυτό είναι απολύτως ρεαλιστικό για τα σχέδια της κυβέρνησης, τα οποία περιλαμβάνουν την άρση ουσιαστικά της μονιμότητας και την έξοδο από το Δημόσιο δεκάδων χιλιάδων υπαλλήλων. Αυτό θα επιτευχθεί με τις συγχωνεύσεις ή με την κατάργηση εκατοντάδων οργανισμών, εταιρειών και επιχειρήσεων, τις αναγκαστικές μετατάξεις που θα οδηγήσουν σε εθελουσίες εξόδους τους υπαλλήλους που πλησιάζουν τη συνταξιοδότηση, την κατάργηση του καθεστώτος των συμβασιούχων και το πάγωμα ουσιαστικά των προσλήψεων για τα χρόνια που καλύπτει το Πρόγραμμα Σταθερότητας.
Τι λέει;
Αν δεν αρκέσουν τα μέτρα και αν οι Ευρωπαίοι εταίροι δεν στηρίξουν την οικονομία μας, θα μας επιτηρήσει το ΔΝΤ. Και βλέπετε τι ετοιμάζει: ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ 210.000 δημοσίων υπαλλήλων. Σε σχέση με αυτή την εξέλιξη, τα μέχρι τώρα μέτρα είναι μικροπράγματα.
Αυτά για όσους θεωρούν ότι η περικοπή κατά 30% του 13ου και 14ου μισθού, η φορολόγηση επιδομάτων, οι ταμιακές στα ταξί και η κατάργηση της αυτοτελούς φορολόγησης εισοδημάτων είναι σκληρά και αντιλαϊκά μέτρα.
Ας το καταλάβουμε: δεν ΘΑ καταρρεύσει η οικονομία μας, η κατάρρευση άρχισε αρκετά πριν από τις εκλογές του 2009. Γι' αυτό ο Καραμανλής πέταξε την βόμβα στα χέρια του Παπανδρέου. Τα μέτρα είναι σκληρά, αλλά η πραγματικότητα ακόμα ποιο σκληρή. Και οι επιλογές που έχει ο Παπανδρέου είναι πολύ συγκεκριμένες.
Ας ελπίσουμε ότι θα αρκέσουν τα μέχρι τώρα μέτρα και δεν θα έρθουν οι killers του ΔΝΤ κατά Ελλάδα μεριά.
6/3/10
Τσαμπουκά!
Διαβάζω από πολλούς ότι ο ΓΑΠ έπρεπε να είναι πιο τσαμπουκάς στη Γερμανία, ειδικά όταν απάντησε στο "ανθελληνικό" δημοσίευμα που έλεγε ότι αν θέλουμε να μειώσουμε το χρέος μας θα έπρεπε να πουλήσουμε και κανένα νησάκι.
Παρακολούθησα την σχετική απάντηση οπότε έχω γνώμη. Είδα τον γνωστό ήρεμο και μειλίχιο ΓΑΠ. Έναν άνθρωπο που απάντησε σοβαρά και ήρεμα, με πολύ ταπεινό και σοβαρό ύφος σε μια ηλίθια παραίνεση.
Κάποιοι θα θέλανε να δούνε έναν μαινόμενο Ελληνάρα που θα απαντούσε στους Γερμαναράδες λέγοντάς τους ότι όταν εμείς είχαμε χοληστερίνη αυτοί ακόμα τρώγανε βελανίδια, ότι αυτοί φταίνε για τα οικονομικά μας χάλια κλπ. Ευτυχώς δεν το έκανε. Ευτυχώς, γιατί μιλούσε σε Γερμανούς.
Μιλούσε στη Γερμανική κοινή γνώμη, μια κοινή γνώμη που μάλλον μας έχει σιχαθεί.
Ο ΓΑΠ μιλούσε σε αυτούς που πιστεύουν ότι τα 50 δισ. ευρώ που δώσανε στην Ελλάδα γίνανε πισίνες στις οποίες κάνουν μπουρμπουλήθρες διάφορες κατίνες.
Ο ΓΑΠ μιλούσε σε αυτούς που παίρνουν σύνταξη στα 67, παράγουν τα καλύτερα μεταλλικά εργαλεία στον κόσμο, έχουν δημιουργήσει μέσα σε 60 χρόνια τις καλύτερες δημόσιες υποδομές στον κόσμο και, ζούνε φτιάχνοντας πολύ καλά αυτοκίνητα τα οποία πουλάνε σε όλο τον κόσμο.
Μιλούσε σε αυτούς που έχουν ταυτίσει την Ελλάδα με το ψέμα και την αρπαχτή. Πιστεύετε ότι μας παίρνει να πουλήσουμε τσαμπουκά σε αυτή την κοινή γνώμη; Ίσως η ταπεινότητα και η ευγένεια τους κάνει να μας ακούσουν λίγο πιο προσεκτικά.
Μιλούσε σε αυτούς που πληρώνουν φόρους, δεν πατάνε ζώα με το αυτοκίνητό τους στο δρόμο, δεν αδειάζουν το τασάκι της μπέμπας έξω από την πόρτα του γείτονα, δεν παρκάρουν στα πεζοδρόμια και στις θέσεις ΑΜΕΑ.
Τι είναι πιο πειστικό σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Ο μειλίχιος ή ο τσαμπουκάς; Και δεν ρωτάω τους Ελληνάρες που πλακώνονται στο ξύλο για μια θέση πάρκινγκ και βρίζουν όποιον τους προσπεράσει στην Εθνική.
Εκτός και αν πιστεύουμε ότι μας παίρνει σε αυτή τη φάση να πουλήσουμε στη Γερμανική κοινή γνώμη τον τσαμπουκά που επιφυλάξαμε και σε εκείνο το παιδάκι από την Αυστραλία στη Μύκονο...
Παρακολούθησα την σχετική απάντηση οπότε έχω γνώμη. Είδα τον γνωστό ήρεμο και μειλίχιο ΓΑΠ. Έναν άνθρωπο που απάντησε σοβαρά και ήρεμα, με πολύ ταπεινό και σοβαρό ύφος σε μια ηλίθια παραίνεση.
Κάποιοι θα θέλανε να δούνε έναν μαινόμενο Ελληνάρα που θα απαντούσε στους Γερμαναράδες λέγοντάς τους ότι όταν εμείς είχαμε χοληστερίνη αυτοί ακόμα τρώγανε βελανίδια, ότι αυτοί φταίνε για τα οικονομικά μας χάλια κλπ. Ευτυχώς δεν το έκανε. Ευτυχώς, γιατί μιλούσε σε Γερμανούς.
Μιλούσε στη Γερμανική κοινή γνώμη, μια κοινή γνώμη που μάλλον μας έχει σιχαθεί.
Ο ΓΑΠ μιλούσε σε αυτούς που πιστεύουν ότι τα 50 δισ. ευρώ που δώσανε στην Ελλάδα γίνανε πισίνες στις οποίες κάνουν μπουρμπουλήθρες διάφορες κατίνες.
Ο ΓΑΠ μιλούσε σε αυτούς που παίρνουν σύνταξη στα 67, παράγουν τα καλύτερα μεταλλικά εργαλεία στον κόσμο, έχουν δημιουργήσει μέσα σε 60 χρόνια τις καλύτερες δημόσιες υποδομές στον κόσμο και, ζούνε φτιάχνοντας πολύ καλά αυτοκίνητα τα οποία πουλάνε σε όλο τον κόσμο.
Μιλούσε σε αυτούς που έχουν ταυτίσει την Ελλάδα με το ψέμα και την αρπαχτή. Πιστεύετε ότι μας παίρνει να πουλήσουμε τσαμπουκά σε αυτή την κοινή γνώμη; Ίσως η ταπεινότητα και η ευγένεια τους κάνει να μας ακούσουν λίγο πιο προσεκτικά.
Μιλούσε σε αυτούς που πληρώνουν φόρους, δεν πατάνε ζώα με το αυτοκίνητό τους στο δρόμο, δεν αδειάζουν το τασάκι της μπέμπας έξω από την πόρτα του γείτονα, δεν παρκάρουν στα πεζοδρόμια και στις θέσεις ΑΜΕΑ.
Τι είναι πιο πειστικό σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Ο μειλίχιος ή ο τσαμπουκάς; Και δεν ρωτάω τους Ελληνάρες που πλακώνονται στο ξύλο για μια θέση πάρκινγκ και βρίζουν όποιον τους προσπεράσει στην Εθνική.
Εκτός και αν πιστεύουμε ότι μας παίρνει σε αυτή τη φάση να πουλήσουμε στη Γερμανική κοινή γνώμη τον τσαμπουκά που επιφυλάξαμε και σε εκείνο το παιδάκι από την Αυστραλία στη Μύκονο...
Πέρι κλεμμένων θησαυρών και σχεδίων ανόρθωσης της οικονομίας μας
Κατηγορούμε τους Γερμανούς που μας κλέψανε το χρυσό της Τράπεζας της Ελλάδας όταν εισέβαλαν στη χώρα μας το 1940. Λέμε ότι η Γερμανία μας χρωστάει, ότι εκείνη η κλοπή φταίει για τα οικονομικά μας χάλια. Σωστή αυτή η τοποθέτηση, αλλά δεν τα λέμε όλα.
Όταν τελείωσε ο πόλεμος και η Ελλάδα μπήκε στο άρμα του "Ελεύθερου Κόσμου" (των ΗΠΑ δηλαδή), οι Αμερικάνοι μας δώσανε ένα σκασμό λεφτά, το λεγόμενο σχέδιο Μάρσαλ. Δεν το δώσανε μόνο σε εμάς, δώσανε και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Τα λεφτά του σχεδίου Μάρσαλ οι άλλες χώρες τα κάνανε βιομηχανία και υποδομές. Εμείς τα φάγαμε κυνηγόντας τους "ληστοσυμμορίτες" στην Πίνδο, τον Γράμμο και το Βίντζι για 6 ολόκληρα χρόνια μετά από την λήξη του Β Παγκοσμίου.
Οπότε και ο χρυσός να είχε μείνει στην Τράπεζα της Ελλάδας, δεν πιστεύω ότι θα τον διαχειριζόμασταν με τρόπο που θα είχε αποτρέψει τη σημερινή οικονομική κρίση...
Όταν τελείωσε ο πόλεμος και η Ελλάδα μπήκε στο άρμα του "Ελεύθερου Κόσμου" (των ΗΠΑ δηλαδή), οι Αμερικάνοι μας δώσανε ένα σκασμό λεφτά, το λεγόμενο σχέδιο Μάρσαλ. Δεν το δώσανε μόνο σε εμάς, δώσανε και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Τα λεφτά του σχεδίου Μάρσαλ οι άλλες χώρες τα κάνανε βιομηχανία και υποδομές. Εμείς τα φάγαμε κυνηγόντας τους "ληστοσυμμορίτες" στην Πίνδο, τον Γράμμο και το Βίντζι για 6 ολόκληρα χρόνια μετά από την λήξη του Β Παγκοσμίου.
Οπότε και ο χρυσός να είχε μείνει στην Τράπεζα της Ελλάδας, δεν πιστεύω ότι θα τον διαχειριζόμασταν με τρόπο που θα είχε αποτρέψει τη σημερινή οικονομική κρίση...
Λίζα σαμπάνια!
Πάταγο έκανε η Τζούλια με το -κατά δήλωσή της homemade dvd- της. Η ίδια λέει ότι το τράβηξε ο συμμετέχων στην ταινία και το δημοσιοποίησε χωρίς αυτή να το ξέρει. Οι περισσότεροι δεν την πιστεύουν αφού είναι τραβηγμένο με 15 κάμερες ταυτόχρονα, αλλά αυτό είναι μια άχρηστη λεπτομέρεια για τις λαϊκές μάζες.
Ρεκόρ πωλήσεων και κατεβασμάτων από το internet έκανε η Τζούλια.
Χαμός στο facebook, τα μισά status των αρρένων φίλων μου είναι αφιερωμένα στη Τζούλια με υπερθετικά σχόλια.
Ήδη τα δημοσιογραφικά blogs αναφέρονται στην επόμενη ταινία της, ενώ παραθέτουν διαρκώς λεπτομέρειες που αφορούν το ξενοδοχείο που γίνανε τα γυρίσματα, τους συμμετέχοντες, τον καιρό που έκανε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων κλπ κλπ.
Άκουγα σήμερα το πρωί ραδιόφωνο. Δεν υπήρξε άντρας παραγωγός που να μην αναφέρθηκε στην ταινία με θετικά υπονοούμενα και γελάκια. Δεν υπήρξε ούτε μια γυναίκα που να μην αμόλησε απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για την Τζούλια Αλεξανδράτου. Συγκράτησα το "κινούμενο ντακαπάζ" μιας κυρίας από τον Φλας 96, που δεν θυμάμαι το όνομά της. Τον άντρα της τον ρώτησε άραγε;
Ζήλια; Γυναικείος ανταγωνισμός; Σεμνοτυφία και σοβαροφάνεια;
Χαμό προκάλεσε μια απλή ταινία πορνό. Η Τζούλια κατάφερε να συζητιέται διαρκώς στο δημόσιο χώρο για μερικά λεπτά πορνογραφίας. Χαμός που συγκρίνεται με τον θόρυβο που είχε προκαλέσει το Deep Throat στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1970. Ίσως επειδή η πρωταγωνίστρια ήταν ήδη celebrity πριν γίνει πορνοστάρ, γεγονός που εξάπτει τη φαντασία και κάνει την ταινία αντικείμενο δημόσιου διαλόγου.
Άντε και διεθνή καριέρα τώρα Τζούλια, μπας και εξάγουμε επιτέλους κάτι ανταγωνιστικό και βγούμε από την οικονομική κρίση:)
Ρεκόρ πωλήσεων και κατεβασμάτων από το internet έκανε η Τζούλια.
Χαμός στο facebook, τα μισά status των αρρένων φίλων μου είναι αφιερωμένα στη Τζούλια με υπερθετικά σχόλια.
Ήδη τα δημοσιογραφικά blogs αναφέρονται στην επόμενη ταινία της, ενώ παραθέτουν διαρκώς λεπτομέρειες που αφορούν το ξενοδοχείο που γίνανε τα γυρίσματα, τους συμμετέχοντες, τον καιρό που έκανε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων κλπ κλπ.
Άκουγα σήμερα το πρωί ραδιόφωνο. Δεν υπήρξε άντρας παραγωγός που να μην αναφέρθηκε στην ταινία με θετικά υπονοούμενα και γελάκια. Δεν υπήρξε ούτε μια γυναίκα που να μην αμόλησε απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για την Τζούλια Αλεξανδράτου. Συγκράτησα το "κινούμενο ντακαπάζ" μιας κυρίας από τον Φλας 96, που δεν θυμάμαι το όνομά της. Τον άντρα της τον ρώτησε άραγε;
Ζήλια; Γυναικείος ανταγωνισμός; Σεμνοτυφία και σοβαροφάνεια;
Χαμό προκάλεσε μια απλή ταινία πορνό. Η Τζούλια κατάφερε να συζητιέται διαρκώς στο δημόσιο χώρο για μερικά λεπτά πορνογραφίας. Χαμός που συγκρίνεται με τον θόρυβο που είχε προκαλέσει το Deep Throat στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1970. Ίσως επειδή η πρωταγωνίστρια ήταν ήδη celebrity πριν γίνει πορνοστάρ, γεγονός που εξάπτει τη φαντασία και κάνει την ταινία αντικείμενο δημόσιου διαλόγου.
Άντε και διεθνή καριέρα τώρα Τζούλια, μπας και εξάγουμε επιτέλους κάτι ανταγωνιστικό και βγούμε από την οικονομική κρίση:)
Skoda Oktavia 5 RS
Πήγα σήμερα στο Μεσολόγγι, λόγω της επίσκεψης του Χρυσοχοΐδη. Πρώτος του σταθμός η Νομαρχία. Κάποια στιγμή παρατηρούσα τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Είναι γνωστό ότι έχω "καψούλι" με τα 4τροχα. Πάντα μου άρεσαν τα γρήγορα αλλά όχι μεγάλου όγκου αυτοκίνητα, ακριβά ή φτηνά. Μου αρέσουν όλα τα αυτοκίνητα αυτού του είδους.
Mια BMW M3 είναι φτιαγμένη για να στρίβει τέζα, όχι για να παρκάρει στα μπουζούκια!
Αν είχα τα λεφτά το αγόραζα αύριο το πρωί...
Fiat X1/9: όταν μεγαλώσω θα βρω ένα και θα το φτιάξω χαρτί!
Το τι οδηγώ ο ίδιος είναι άλλη κουβέντα. Δυστυχώς δεν έχω πιάσει τα επίπεδα που θέλω, όλο με ήπιες καταστάσεις μπλέκω. Αυτό πρέπει να το κοιτάξω, δεν μπορώ να καταλάβω πως καταπιέζω τα θέλω μου τόσο όταν αγοράζω αυτοκίνητο. Από την άλλη ίσως φταίει και το σύνδρομο του ενημερωμένου καταναλωτή που πάντα είναι ανικανοποίητος, δεν ξέρω. Μοναδική εξαίρεση ένα Renault Clio S 80 ίππων, το πρώτο μου αυτοκίνητο που αγόρασα μεταχειρισμένο σε ηλικία 29 ετών. 80 άλογα μόνο, αλλά ατελείωτα κρατήματα στις στροφές. Τελική μόλις 160 χλμ/ώρα, αλλά στις στροφές πάταγε πολύ πιο δυνατά και ακριβά τέρατα. Ούτε ABS ούτε αερόσακο, αλλά γινόσουν ένα με αυτή την ταπεινότατη κατασκευή. Δυστυχώς "χωρίσαμε" σε μια βρεγμένη στροφή του Διστόμου ανήμερα 25ης Μαρτίου, χωρίς ευτυχώς να μείνουν τα δικά μου κόκαλά ή της αγαπημένης μου μαζί του εκεί πάνω. Από τότε δεν άφησα ποτέ ξανά το γκάζι στα μισά μιας στροφής, όσο και αν φοβάμαι επειδή μπήκα άτσαλα:)
Renault Clio S: ίδιο ήταν αυτό που τσάκισα στο Δίστομο, χωρίς τις σχάρες εννοείται!
Τα καλά (δηλαδή γρήγορα ή σβέλτα και όχι ογκώδη) αυτοκίνητα είναι η αδυναμία μου, ανεξάρτητα από το κόστος τους. Υποφέρω βέβαια όταν τα βλέπω σε λάθος χέρια που δεν τα πάνε όπως πρέπει, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα.
Από την άλλη μισώ τα αυτοκίνητα επίδειξης που στο δρόμο προσφέρουν μόνο καυσαέρια.
Έχοντας πει αυτά, ας γυρίσουμε στο προαύλιο της Νομαρχίας.
Σκάει μύτη ο υπουργός. Μαζί του παρκάρει ένας Δήμαρχος και δύο ντόπιοι "παράγοντες". Ο πρώτος με Skoda Octavia 5 RS, αφού πλέον αυτό είναι το αυτοκίνητο των υπουργών μιας και μπήκε τέλος στις Lexus τα Audi και τις Mercedes. Κόστος κάτω από 30.000€. Ο δεύτερος με κρατική μαύρη Mercedes και δε συμμαζεύεται. Οι δύο παράγοντες σκάσανε με τζιπούρες, Cayenne ο ένας και Audi Q7 ο άλλος, ιδιωτικά.
Octavia 5 με πολλά γκάζια.
Δικαίως έγινε υπουργικό όχημα, θα το διάλεγα και για τον εαυτό μου ως best value for money.
Με βάση τα παραπάνω από τα παρκαρισμένα θα διάλεγα το Octavia 5 ανεξάρτητα από κόστος. Άσε που ως φορολογούμενος η συγκεκριμένη επιλογή μου στοιχίζει και πολύ λιγότερο.
ΥΓ: Επειδή ξέρω ότι θα μου την πείτε για τα "μέτρα", δείτε το προηγούμενο post. Θα ακολουθήσει και επόμενο.
Mια BMW M3 είναι φτιαγμένη για να στρίβει τέζα, όχι για να παρκάρει στα μπουζούκια!Αν είχα τα λεφτά το αγόραζα αύριο το πρωί...
- Λατρεύω τις εξωτικές Porsche, Ferrari & Maserati. Όταν τα βλέπω πίσω μου κάνω δεξιά για να απολαύσω τα γκάζια τους καθώς με περνάνε. Όταν τα πετυχαίνω παρκαρισμένα χαζεύω σα μικρό παιδί. Αν αξιωθώ να τις οδηγήσω θα λέω ιστορίες στα εγγόνια μου.
- Λατρεύω το ίδιο τις πιο "γήινες" κατασκευές όπως είναι οι BMW M3 και 33oi, το Nissan 350Z, τα φτερουγάτα Subaru Impreza WRX/C, τις Lancia Delta Integrale που θυμάμαι ως έφηβος. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις φορές που μια πολύ καλή μου φίλη μου δάνεισε ένα απίστευτο VW Corrado G60 κόκκινο με 160 αλογάκια με απίστευτα κρατήματα, που πάταγε σε κάτι ταπεινά λαστιχάκια διάστασης 185 σε 15άρες ζάντες.
160 άλογα μόλις το VW Corrado G60, αλλά killer στα πατήματα - Λατρεύω το ίδιο δυνατά τα πιο ταπεινά αλλά πανίσχυρα αυτοκίνητα όπως το Skoda Octavia που με τις μοτερούκλες του VG Group που αφήνουν πίσω κάτι τάχα μου "πολυτελή" αμαξάκια που στοιχίζουν τα διπλά λεφτά. Όπως επίσης το "ταπεινό" Golf GTi, αν και καίει μόνο "κατοστάρα" βενζίνη. Πάντα ήθελα το φτηνό Peugeot 106 Rallye με τα 120 αλογάκια του που στρίβει τρένο αν ξέρεις. Και ένα μεταχειρισμένο Mazda MX-5 αποτελεί στόχο μου, αν δεν φτιάξω από την αρχή ένα Fiat Χ1/9.
Fiat X1/9: όταν μεγαλώσω θα βρω ένα και θα το φτιάξω χαρτί!- Υπάρχουν τέλος και τα έξυπνα μικρομεσαία: 90 πάνω κάτω αλογάκια, μικρό μέγεθος, πολύ ευελιξία στις στροφές και καλή οδική συμπεριφορά λόγω μικρού βάρους. Βλέπε Nissan Micra, Fiat Punto, Citroen C3, Peugeot 206/207, Toyota Yaris κλπ. Σβέλτα με καλά κρατήματα όλα τους.
Το τι οδηγώ ο ίδιος είναι άλλη κουβέντα. Δυστυχώς δεν έχω πιάσει τα επίπεδα που θέλω, όλο με ήπιες καταστάσεις μπλέκω. Αυτό πρέπει να το κοιτάξω, δεν μπορώ να καταλάβω πως καταπιέζω τα θέλω μου τόσο όταν αγοράζω αυτοκίνητο. Από την άλλη ίσως φταίει και το σύνδρομο του ενημερωμένου καταναλωτή που πάντα είναι ανικανοποίητος, δεν ξέρω. Μοναδική εξαίρεση ένα Renault Clio S 80 ίππων, το πρώτο μου αυτοκίνητο που αγόρασα μεταχειρισμένο σε ηλικία 29 ετών. 80 άλογα μόνο, αλλά ατελείωτα κρατήματα στις στροφές. Τελική μόλις 160 χλμ/ώρα, αλλά στις στροφές πάταγε πολύ πιο δυνατά και ακριβά τέρατα. Ούτε ABS ούτε αερόσακο, αλλά γινόσουν ένα με αυτή την ταπεινότατη κατασκευή. Δυστυχώς "χωρίσαμε" σε μια βρεγμένη στροφή του Διστόμου ανήμερα 25ης Μαρτίου, χωρίς ευτυχώς να μείνουν τα δικά μου κόκαλά ή της αγαπημένης μου μαζί του εκεί πάνω. Από τότε δεν άφησα ποτέ ξανά το γκάζι στα μισά μιας στροφής, όσο και αν φοβάμαι επειδή μπήκα άτσαλα:)
Renault Clio S: ίδιο ήταν αυτό που τσάκισα στο Δίστομο, χωρίς τις σχάρες εννοείται! Τα καλά (δηλαδή γρήγορα ή σβέλτα και όχι ογκώδη) αυτοκίνητα είναι η αδυναμία μου, ανεξάρτητα από το κόστος τους. Υποφέρω βέβαια όταν τα βλέπω σε λάθος χέρια που δεν τα πάνε όπως πρέπει, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα.
Από την άλλη μισώ τα αυτοκίνητα επίδειξης που στο δρόμο προσφέρουν μόνο καυσαέρια.
- Η Cayenne είναι το αυτοκίνητο που μάλλον μισώ περισσότερο απ' όλα. Κρίμα τα γκάζια που κουβαλάει η απίστευτα βαριά και ογκώδης γκαρσονιέρα με ρόδες. Μαζί με BMW X3/5 & Audi Q5/7 εννοείται. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, το Audi Q7 το αντιπαθώ ακόμα περισσότερο.
- Κάτι Kia Sportage/Mitsubishi Pajero/RAV/Cherokee κλπ που ούτε γκάζια έχουν ούτε πάνε στο χώμα γιατί κυκλοφορούν, δεν έχω καταλάβει. Θέλεις τζίπ; Πάρε ένα Jimny που πάει παντού. Αν έχεις λεφτά πάρε ένα Toyota Land Cruiser να γυρίσεις τη γη δύο φορές.
- Εκείνα τα υβριδικά Lexus που καίνε μόνο βενζίνη μόλις ακουμπήσεις το πετάλ του γκαζιού με ξενερώνουν, πολύ δήθεν. Άσε το επίπεδο θορύβου στη καμπίνα, απαράδεκτο. Μπήκα σε ένα -όχι πολιτικού ε!- και δεν το πίστευα πόσο ακουγόταν στα πίσω καθίσματα!
- Εκείνα τα Audi A6 και οι Mercedes E τι προσφέρουν δεν έχω καταλάβει εκτός από το να συμπληρώνουν το κύρος του ιδιοκτήτη τους.
- Τα Smart τι προσφέρουν άραγε εκτός από το εξωφρενικό κόστος κτήσης τους και την άρνηση για ανανέωση;
Έχοντας πει αυτά, ας γυρίσουμε στο προαύλιο της Νομαρχίας.
Σκάει μύτη ο υπουργός. Μαζί του παρκάρει ένας Δήμαρχος και δύο ντόπιοι "παράγοντες". Ο πρώτος με Skoda Octavia 5 RS, αφού πλέον αυτό είναι το αυτοκίνητο των υπουργών μιας και μπήκε τέλος στις Lexus τα Audi και τις Mercedes. Κόστος κάτω από 30.000€. Ο δεύτερος με κρατική μαύρη Mercedes και δε συμμαζεύεται. Οι δύο παράγοντες σκάσανε με τζιπούρες, Cayenne ο ένας και Audi Q7 ο άλλος, ιδιωτικά.
Octavia 5 με πολλά γκάζια.Δικαίως έγινε υπουργικό όχημα, θα το διάλεγα και για τον εαυτό μου ως best value for money.
Με βάση τα παραπάνω από τα παρκαρισμένα θα διάλεγα το Octavia 5 ανεξάρτητα από κόστος. Άσε που ως φορολογούμενος η συγκεκριμένη επιλογή μου στοιχίζει και πολύ λιγότερο.
ΥΓ: Επειδή ξέρω ότι θα μου την πείτε για τα "μέτρα", δείτε το προηγούμενο post. Θα ακολουθήσει και επόμενο.
3/3/10
Μέτρα χωρίς ημερομηνία λήξης;
Ο Γιώργος Παπανδρέου ανέλαβε μια χρεοκοπημένη οικονομία. Αυτός κλήθηκε να διαχειριστεί το απόθεμα της αναξιοπιστίας που δημιουργήθηκε όλα αυτά τα χρόνια.
Σε αυτόν έτυχε ο κλήρος να πείσει τους Ευρωπαίους ότι η χώρα μας στο εξής δεν θα στέλνει ψεύτικα στοιχεία και ότι για πρώτη φορά εννοούμε αυτά που λέμε. Σε αυτόν έτυχε να πρέπει να διαχειριστεί μια οικονομία που με την αναξιοπιστία της παραλίγο να τινάξει στον αέρα το Ευρώ.
Οι Ευρωπαίοι όμως από την πλευρά τους είναι δύσπιστοι, επειδή αφενός τους λέμε ψέματα εδώ και πολύ καιρό και αφετέρου επειδή ζούμε πολύ καλύτερα από ότι επιτρέπει η οικονομική κατάσταση της χώρας. Δεν μας πιστεύουν γιατί για πολλά χρόνια πολλοί δεν φορολογούνταν για το εισόδημα που εισέπρατταν νόμιμα αφού ανήκαν σε κάποια ισχυρή κάστα. Δεν μας πιστεύουν γιατί τους έχουμε τινάξει στον αέρα τρία κοινοτικά πακέτα.
Για να μας κρατήσουν λοιπόν ζωντανούς οι Ευρωπαίοι θέλουν άμεσα μέτρα. Γι' αυτό δεν τους αρκεί η φορολόγηση όλων των εισοδημάτων σε ενιαία κλίμακα, η εφαρμογή τεκμηρίων για την πάταξη της φοροδιαφυγής, η εφαρμογή του πόθεν έσχες, η φορολόγηση των ακινήτων των offshore, η φορολόγηση των εσόδων και των ακινήτων της Εκκλησίας, η περικοπή του κόστους από τον κρατικό στόλο οχημάτων, η εισφορά κοινωνικής ευθύνης με το επίδομα αλληλεγγύης, η κατάργηση του ΕΤΑΚ και όλα τα μέτρα που μέχρι σήμερα έχει εξαγγείλει ο Παπανδρέου. Αυτά τα μέτρα θα αποδώσουν στον επόμενο προϋπολογισμό και όχι στον τρέχοντα. Όμως η τύχη του Ευρώ κρίνεται τώρα και όχι του χρόνου.
Δεν υπάρχει χρόνος για να αποδώσουν τα σωστά μέτρα που έχει ήδη λάβει ο Παπανδρέου, μιας και η εθνική μας οικονομία δεν έχει τόσο χρόνο ζωής πια. Αυτά τα μέτρα έπρεπε να τα έχουμε υλοποιήσει πριν δύο χρόνια. Τότε όμως εμείς δίναμε παράνομα πακέτα ενίσχυσης στους αγρότες της Θεσσαλίας, μεταβιβάζαμε τα ακίνητα της Μονής Βατοπεδίου και αφήναμε τα golden boys να εισπράττουν χιλιάδες ευρώ κάθε μήνα. Η μάχη της εθνικής οικονομίας έχει μετατραπεί σε μάχη με το χρόνο και γι' αυτό χρειάζονται άμεσα αποτελέσματα ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά είναι τα ληφθέντα μέτρα.
Μέχρι εδώ όλα καλά. Με το καινούργιο πακέτο μέτρων όμως έχω ενστάσεις.
Με το πακέτο αυτό πεθαίνει ο μισθωτός που ξέραμε. Ο μισθωτός που μπορούσε να αποταμιεύει ή να δανείζεται, που μπορούσε να φτιάξει ένα δικό του αξιοπρεπές σπίτι, να αλλάζει αυτοκίνητο κάθε 8-10 χρόνια, να ντύνεται, να πηγαίνει λίγες μέρες διακοπές, να αγοράζει δώρα τα Χριστούγεννα και να μπορεί να κινηθεί με στοιχειώδη άνεση. Άρα, όσο αναγκαίο και να είναι το πακέτο, είναι μη αποδεκτό.
Θα ήμουν σύμφωνος αν το πακέτο αυτό είχε ημερομηνία λήξης, αν μαζί με τα μέτρα αυτά ανακοινωνόταν και το πότε επανερχόμαστε στην εισοδηματική ομαλότητα. Αν ανακοινωνόταν ότι όταν αποδώσουν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα τότε θα επανέλθει το εισόδημα των μισθωτών και θα επανέλθει ο ΦΠΑ στο 19%, όλοι θα αποδέχονταν να θυσιάσουν πιο εύκολα μέρος της διαβίωσής τους. Και ακόμα περισσότερο, αν μειώνονταν και οι αποζημιώσεις των Βουλευτών κατά το ήμισυ.
Δικαιοσύνη και ελπίδα με λίγα λόγια ζητάει ο κόσμος για να κάνει θυσίες.
Σε αυτόν έτυχε ο κλήρος να πείσει τους Ευρωπαίους ότι η χώρα μας στο εξής δεν θα στέλνει ψεύτικα στοιχεία και ότι για πρώτη φορά εννοούμε αυτά που λέμε. Σε αυτόν έτυχε να πρέπει να διαχειριστεί μια οικονομία που με την αναξιοπιστία της παραλίγο να τινάξει στον αέρα το Ευρώ.
Οι Ευρωπαίοι όμως από την πλευρά τους είναι δύσπιστοι, επειδή αφενός τους λέμε ψέματα εδώ και πολύ καιρό και αφετέρου επειδή ζούμε πολύ καλύτερα από ότι επιτρέπει η οικονομική κατάσταση της χώρας. Δεν μας πιστεύουν γιατί για πολλά χρόνια πολλοί δεν φορολογούνταν για το εισόδημα που εισέπρατταν νόμιμα αφού ανήκαν σε κάποια ισχυρή κάστα. Δεν μας πιστεύουν γιατί τους έχουμε τινάξει στον αέρα τρία κοινοτικά πακέτα.
Για να μας κρατήσουν λοιπόν ζωντανούς οι Ευρωπαίοι θέλουν άμεσα μέτρα. Γι' αυτό δεν τους αρκεί η φορολόγηση όλων των εισοδημάτων σε ενιαία κλίμακα, η εφαρμογή τεκμηρίων για την πάταξη της φοροδιαφυγής, η εφαρμογή του πόθεν έσχες, η φορολόγηση των ακινήτων των offshore, η φορολόγηση των εσόδων και των ακινήτων της Εκκλησίας, η περικοπή του κόστους από τον κρατικό στόλο οχημάτων, η εισφορά κοινωνικής ευθύνης με το επίδομα αλληλεγγύης, η κατάργηση του ΕΤΑΚ και όλα τα μέτρα που μέχρι σήμερα έχει εξαγγείλει ο Παπανδρέου. Αυτά τα μέτρα θα αποδώσουν στον επόμενο προϋπολογισμό και όχι στον τρέχοντα. Όμως η τύχη του Ευρώ κρίνεται τώρα και όχι του χρόνου.
Δεν υπάρχει χρόνος για να αποδώσουν τα σωστά μέτρα που έχει ήδη λάβει ο Παπανδρέου, μιας και η εθνική μας οικονομία δεν έχει τόσο χρόνο ζωής πια. Αυτά τα μέτρα έπρεπε να τα έχουμε υλοποιήσει πριν δύο χρόνια. Τότε όμως εμείς δίναμε παράνομα πακέτα ενίσχυσης στους αγρότες της Θεσσαλίας, μεταβιβάζαμε τα ακίνητα της Μονής Βατοπεδίου και αφήναμε τα golden boys να εισπράττουν χιλιάδες ευρώ κάθε μήνα. Η μάχη της εθνικής οικονομίας έχει μετατραπεί σε μάχη με το χρόνο και γι' αυτό χρειάζονται άμεσα αποτελέσματα ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά είναι τα ληφθέντα μέτρα.
Μέχρι εδώ όλα καλά. Με το καινούργιο πακέτο μέτρων όμως έχω ενστάσεις.
Με το πακέτο αυτό πεθαίνει ο μισθωτός που ξέραμε. Ο μισθωτός που μπορούσε να αποταμιεύει ή να δανείζεται, που μπορούσε να φτιάξει ένα δικό του αξιοπρεπές σπίτι, να αλλάζει αυτοκίνητο κάθε 8-10 χρόνια, να ντύνεται, να πηγαίνει λίγες μέρες διακοπές, να αγοράζει δώρα τα Χριστούγεννα και να μπορεί να κινηθεί με στοιχειώδη άνεση. Άρα, όσο αναγκαίο και να είναι το πακέτο, είναι μη αποδεκτό.
Θα ήμουν σύμφωνος αν το πακέτο αυτό είχε ημερομηνία λήξης, αν μαζί με τα μέτρα αυτά ανακοινωνόταν και το πότε επανερχόμαστε στην εισοδηματική ομαλότητα. Αν ανακοινωνόταν ότι όταν αποδώσουν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα τότε θα επανέλθει το εισόδημα των μισθωτών και θα επανέλθει ο ΦΠΑ στο 19%, όλοι θα αποδέχονταν να θυσιάσουν πιο εύκολα μέρος της διαβίωσής τους. Και ακόμα περισσότερο, αν μειώνονταν και οι αποζημιώσεις των Βουλευτών κατά το ήμισυ.
Δικαιοσύνη και ελπίδα με λίγα λόγια ζητάει ο κόσμος για να κάνει θυσίες.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)