Καυτή πατάτα

Διαβάζω εδώ μια είδηση η οποία εντείνει τους φόβους μου για τις οικονομικές δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει τα αμέσως επόμενα χρόνια ο Δήμος μας. Λίγες μέρες μετά από την εκλογή του και πριν ακόμα αναλάβει καθήκοντα Δημάρχου, ο επόμενος Δήμαρχος Ναυπακτίας Γ. Μπουλές εμφανίζεται να θεωρεί δεδομένη την απένταξη του έργου της αποχέτευσης. Αναφέρει:

Οι εργασίες επέκτασης του αποχετευτικού δικτύου του δήμου Ναυπάκτου έχουν διακοπεί από το Μάιο του 2009 λόγω της μη καταβολής από τη Δ.Ε.Υ.Α.Ν. στον εργολάβο του έργου του ποσού του ΦΠΑ που ανέρχεται στις 580.000 ευρώ. Η ενέργεια αυτή της δημοτικής αρχής του κ. Παπαθανάση καθίσταται εγκληματική, καθώς ο χρόνος που απομένει μέχρι τις 31/12/2010, ημερομηνία παράδοσης του έργου από τον εργολάβο, δεν επαρκεί για την ολοκλήρωσή του, με αποτέλεσμα την απένταξή του έργου από το συγχρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Ένωση πρόγραμμα κατασκευής του, ακόμη και εάν την ύστατη στιγμή εξασφαλιστεί το προαναφερόμενο ποσό.

Σύμφωνα λοιπόν με την ανακοίνωση, για μόλις 580.000€ θα χρεωθούμε 10.000.000... Εξέλιξη που αν συμβεί θα είναι τραγική για τα οικονομικά του Δήμου. Μια ωρολογιακή βόμβα που όλοι γνωρίζαμε αλλά πιθανότατα δεν είχαμε αξιολογήσει σωστά και κατά συνέπεια δεν μας είχε απασχολήσει αρκετά.


Προσωπικά λίγο θα ασχοληθώ με την αναμενόμενη προσπάθεια των πρώην που θα αποπειραθούν να εμφανιστούν αθώοι και να φορτώσουν "αλλού" τα κακώς κείμενα. Ξέρω από τώρα τι θα ακούσω: άλλος έχει εγκρίνει το Α' και έχει υπογράψει το Β', άλλος φταίει για τα οικονομικά της ΔΕΥΑΝ, ο Δήμος ήταν αναρμόδιος, φταίει ο Χατζηπετρής και πάει λέγοντας. Ο κόσμος ξέρει ποιον να καταδικάσει.


"Η Οικονομική Υπηρεσία του Δήμου θα αντιμετωπίσει προβλήματα με τη μισθοδοσία των υπαλλήλων του Δήμου για το μήνα Δεκέμβριο" αναφέρει αλλού η ανακοίνωση βάζοντάς μας στο κλίμα, αφού αρχίζει με μια φράση που μάλλον θα συνηθίσουμε. Οι υπάλληλοι θα μείνουν απλήρωτοι, κατά συνέπεια θα έχουμε επίσχεση εργασίας και πάει λέγοντας. Δεν χρειάζεται να σκεφτεί κάποιος πολύ για να καταλάβει τι θα γίνει με τα χρωστούμενα προς προμηθευτές και εργολάβους...


Το μόνο σίγουρο είναι ότι για το έλλειμμα του Δήμου και για την εξέλιξη του έργου της αποχέτευσης δεν φέρει καμία ευθύνη ο Μπουλές. Είναι όμως βέβαιο ότι οι δημότες θα τον κρίνουν από τον τρόπο με τον οποίο θα διαχειριστεί την κρίση που προκαλούν τα διαλυμένα οικονομικά του Δήμου. Αν και είναι πολύ νωρίς για να εξαχθούν συμπεράσματα, στα θετικά καταγράφεται το γεγονός ότι ασχολούμαστε με πραγματικά προβλήματα και όχι με κουτσομπολιά για δημαιρεσίες και για κατανομή θέσεων.


Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες. Και αν είναι μισοβουλιαγμένο το καράβι, οι φουρτούνες είναι ακόμα πιο έντονες και τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα...

social network: To Top Gun του 2010;

Είδα (μη ρωτάτε που και πως) το social network. Ταινία βιογραφική που εξιστορεί την ιστορία του facebook.

Τίποτα το ιδιαίτερο κινηματογραφικά και μάλλον low-budget προσπάθεια που θα "τραβήξει" λόγω του πιασάρικου θέματος παρά για τις κινηματογραφικές του ιδιότητες. Ούτε μεγάλοι ηθοποιοί, ούτε σκηνικά, ούτε εφέ. Ένα βιογραφικό ντοκιμαντέρ με κάποια στοιχεία πλοκής στο οποίο παρουσιάζεται το πως το facebook μέσα σε ελάχιστα χρόνια κατέκτησε τον κόσμο και αποτελεί σήμερα μια επιχείρηση αξίας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων.

Η ταινία πάντως καταφέρνει τον στόχο της ο οποίος είναι μάλλον προφανής: την καλλιέργεια μύθων, αξιών και προτύπων. Ουσιαστικά εμφανίζει το Harvard ως κοιτίδα που μετατρέπει τη νεανική ανησυχία σε επιχειρηματικότητα. Τον Bill Gates ως παππού-γκουρού των πιτσιρικο-επιχειρηματιών. Τις ΗΠΑ ως χώρα ελευθερίας και ίσων ευκαιριών όπου υπάρχει δυνατότητα επιτυχίας από το μηδέν. Το facebook συνέχεια μιας σειράς αντίστοιχων οικονομικών "θαυμάτων" όπως το napster. Γενικά σε όλη την ταινία υπάρχει ένας μύθος που καλλιεργείται συστηματικά: στις ΗΠΑ ο καθένας μπορεί να γίνει ζάμπλουτος, αρκεί να έχει ένα καλό concept το οποίο θα εξελίξει προσεκτικά.


Το Hollywood βέβαια είναι "μανούλα" στην προπαγάνδα. Στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου δίνανε και πέρνανε ταινίες που πρόβαλλαν τη στρατιωτική, διαστημική και οπλική ανωτερότητα των ΗΠΑ ενώ παράλληλα τόνιζαν την "κακία" του αντιπάλου. Top Gun, Rumbo και άλλα πολλά παραδείγματα που παράλληλα σπάσανε και τα ταμεία.


Σήμερα το παιχνίδι έχει αλλάξει και δυνατός είναι όποιος κερδίζει στο χώρο της παγκοσμιοποιήσης και της νέας οικονομίας. Οι ΗΠΑ βίωσαν μια οικονομική κρίση μη αναμενόμενη και πλέον προσαρμόζουν την οικονομική τους στρατηγική σε ένα διαφορετικό μοντέλο παγκόσμιας κυριαρχίας που θα φέρει τη νέα ανάπτυξη. Google, e-bay, youtube, yahoo, facebook, myspace, twitter, iTunes είναι οι νέες αυτοκρατορίες που προσδίδουν εθνικό κύρος και αέρα υπερδύναμης. Νικητής είναι όποιος έχει Πανεπιστήμια που "παράγουν" τέτοια μυαλά και υπέρτερος όποιος έχει να επιδείξει αντίστοιχα success stories.

Περισσότερο λοιπόν πρόκειται για ταινία που καλλιεργεί το νέο μύθο των ΗΠΑ παρά για κινηματογραφικό πόνημα αξιώσεων. Οι καιροί όμως αλλάζουν και η παγκόσμια κυριαρχία παίζεται πια και στα κλικ και όχι μόνο στη στρατιωτική υπεροχή. Κάπως έτσι μας προέκυψε το social network σε ύφος Top Gun!

Μετεκλογικές προσδοκίες

Μετά τις δημοτικές εκλογές η κουβέντα που κυριαρχεί είναι οι προσδοκίες των δημοτών από τη νέα τους Δημοτική Αρχή. Άλλος λέει έργα, άλλος λέει νοοτροπία, άλλος οργάνωση των υπηρεσιών και πάει λέγοντας.


Προσωπικά δεν περιμένω θαύματα, ούτε περιμένω να γίνουν όλα όσα χάσαμε τα τελευταία χρόνια. Άλλωστε τα οικονομικά της χώρας είναι σε κακά χάλια, ο Παπαθανάσης κληροδότησε ένα τεράστιο χρέος, προγράμματα δεν προκηρύσσονται, οπότε προσδοκίες για πλούσιο έργο και υποδομές δεν έχω. Ούτε αναπλάσεις, ούτε υποδομές και δίκτυα θα δούμε εύκολα, κακά τα ψέματα. Ούτε τούνελ στο Κάστρο, ούτε μαρίνες και καζίνα, ούτε τελεφερίκ και τραμ, ούτε υπογειοποιήσεις δρόμων αλλά ούτε και άψογα λειτουργούσες δημοτικές υπηρεσίες περιμένω.


Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι κάποια απλά πράγματα δεν μπορούν να γίνουν, ακόμα και με αυτεπιστασία. Πχ να επισκευαστούν σπασμένα πεζοδρόμια στο λιμάνι και αλλού, να προχωρήσουν τα πεζοδρόμια από το Ξενία μέχρι την πλατεία Πια, να πεζοδρομηθούν κάποιοι δρόμοι στο κέντρο όπως πχ η Αποκαύκου και η Ψαρρού, να ξεβρομίσει το Ξενία, να παραταθεί η διάρκεια της πεζοδρόμησης των παραλιών από Πάσχα μέχρι παζάρια, να δημιουργηθεί ένας χώρος στάθμευσης στο βόρειο τμήμα του Ξενία, να λειτουργεί αξιοπρεπώς η υπηρεσία καθαριότητας και, να δημιουργήσει ένα λειτουργικό δωρεάν ασύρματο δίκτυο ευρυζωνικής πρόσβασης που θα καλύπτει τον αστικό ιστό του Δήμου. Πράγματα σχετικά ανέξοδα και με μεγάλο όφελος που μπορεί να υλοποιηθούν άμεσα θα πρέπει να είναι το μοτίβο των έργων που πρέπει να ακολουθήσει σε αυτό τον τομέα η νέα Δημοτική Αρχή.


Σε επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης, περιμένω να καλλιεργήσει η Ναύπακτος την ισχυρή ιστορική και πολιτισμική και κατά συνέπεια τουριστική ταυτότητα του Lepanto, που θα την αναδείξει ως σημαντικό σημείο ενδιαφέροντος που τοποθετείται γεωγραφικά ανάμεσα σε Ολυμπία και Δελφούς. Σημείο ενδιαφέροντος ικανό να πείσει κάποιον δυτικοευρωπαίο να "ξοδεύψει" μια-δύο διανυκετρεύσεις για να επισκεφτεί το Lepanto και τα τείχη του Κάστρου του. Ταυτότητα που μπορεί να καλλιεργηθεί μέσω μιας οικονομικής αλλά καλά σχεδιασμένης διαδικτυακής καμπάνιας που θα έχει μεγάλο λόγο οφέλειας - κόστους και μέσω της φιλοξενίας συναφών επιστημονικών συνεδρίων αξιοποιόντας τις υποδομές, την εμπειρία και το προσωπικό του ΤΕΣΥΔ.


Σε επίπεδο κουλτούρας και συμπεριφοράς των νέων αρχόντων, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία και δεν έχει εκπτώσεις. Περιμένω μια Δημοτική Αρχή που δεν θα φεσώνει συνειδητά τους επαγγελματίες του Δήμου μέσω της Αναπτυξιακής. Περιμένω μια Δημοτική Αρχή η οποία -πέρα από τη συμπεριφορά των αιρετών- θα είναι διεκδικητική και δεν θα κρύβεται πίσω από αρμοδιότητες που δεν της ανήκουν. Περιμένω ο Δήμος να διεκδικήσει και να πάρει το Άλσος Γριμπόβου και να το αναπλάσει με αυτεπιστασία ή με αντίστοιχα οικονομικό τρόπο, να φροντίσει ώστε το Υπουργείο Παιδείας να πάρει τις σωστές αποφάσεις αναφορικά με το μέλλον του ΤΕΣΥΔ και, να προσπαθήσει να λύσει το θέμα των συντελεστών δόμησης από Σκα μέχρι Λαγκαδούλα. Με λίγα λόγια ένα Δήμαρχο που δεν θα ασχολείται μόνο με τις δικές του αρμοδιότητες αλλά θα πιέζει και θα επιβάλλει εν τέλει τις σωστές λύσεις για όσα θέματα δεν ανήκουν στην αρμοδιότητά του. Με λίγα λόγια, να μην έχω ένα Δήμαρχο που σε κρίσιμα για το δήμο ζητήματα θα κρύβεται πίσω από αρμοδιότητες που δεν του ανήκουν, όπως έκανε ο προηγούμενος.


Τα παραπάνω μπορεί να μοιάζουν αυτονόητα και, θα έπρεπε να θεωρούνται δεδομένα και όχι ζητούμενα. Δυστυχώς όμως τα τελευταία χρόνια ζήσαμε έναν παραλογισμό όπου ο Δήμαρχος δήλωνε αναρμόδιος για Πολεοδομία, ΤΕΙ και Άλσος, δεν προχώρησαν ούτε απλούστατα εργάκια όπως λίγα μέτρα πεζοδρομίων, ενώ η συμπεριφορά που βίωσαν οι Δημότες ήταν η μη ενδεικνυόμενη.


Κατά συνέπεια πιστεύω ότι είναι σημαντικό να ανακτήσουμε κατ' αρχήν τα αυτονόητα ώστε να μπορέσει ο Δήμος να μπει σε ορθολογική τροχία. Αυτό είναι το ζητούμενο, αυτό θα είναι το μεγάλο στοίχημα της νέας Δημοτικής Αρχής και, από αυτά θα κριθεί. Έργο δύσκολο μεν, αλλά που θα επιτευχθεί αν υπάρχει σωστή νοοτροπία, αρκετή δουλειά και ανοιχτές κεραίες προς τα μηνύματα που εκπέμπει η κοινωνία.

Τον κακό μας τον καιρό...

19 Νοεμβρίου 2010. Ε και; Ένα Σάββατο ακόμα είναι, λίγο μετά από τις εκλογές, άντε και το Πολυτεχνείο. Γιατί θα θυμάμαι την ημερομηνία αυτή;


Για κάτι "ασήμαντο" αλλά πολύ σημαντικό: μα τι ζέστη είναι αυτή επιτέλους; Λες και είναι άνοιξη, λίγο μετά το Πάσχα. Κουνούπια, μύγες, μέλισσες, ερπετά, τριαντάφυλλα, χορτάρια, μαρούλια, ένας πανικός λόγω της απίστευτης ζέστης και υγρασίας. Και όλα αυτά παραμονές Χριστουγέννων!


Όλα γύρω ζουζουνίζουν και ανθίζουν, σε έναν άκαιρο αλλά έντονο εαρινό οργασμό. Καλά Χριστούγεννα Ε.Μ.Υ. μας!



Λίγο νωρίτερα είχε προηγηθεί ένα διάστημα από μπόρες και καταιγίδες αστραπών, σαν σε τροπικό κλίμα. Βροχή και ζέστη, υγρασία και κοντομάνικο. Βροντές, αστραπές και καυτός ήλιος ήταν ο καιρός του φθινοπώρου που πέρασε. Αμαζόνιος λέμε...


Ποντάρω ότι θα ακολουθήσει χαλάζι, μια έντονη και ακραία παγωνιά τον Ιανουάριο και από το Πάσχα και μετά πάλι καλοκαίρι.

Στοίχημα κανείς; Χάνω τα Χριστουγεννιάτικα εδέσματα έτσι και κάνει Χριστουγεννιάτικο καιρό...

Μπράβο στους ΠΑΣΠίτες που κατέβηκαν στην πορεία

Ένα post που διάβασα στο πολύ καλό blog του Σωτήρη Κούκιου, χωρίς δικό μου σχόλιο.

Μπράβο στους ΠΑΣΠίτες που κατέβηκαν στην πορεία

Κατέβηκα σήμερα νωρίς στην πορεία.. πέρασα από Εξάρχεια και Πολυτεχνείο και μετά πήγα με τα πόδια μέχρι Σύνταγμα. Ώρα 2 και 20. Έφαγα εκεί ένα hotdog made by Everest (κάτω οι αμερικάνοι…) και με το LG μου τράβαγα φωτογραφίες (να πω και κάτω οι Ιάπωνες..). Και μετά κατέβηκα κατά τις 3 παρά κάτω την Σταδίου πάλι. Η άδεια Σταδίου είχε γεμίσει, ο κόσμος ήταν γύρω στους 10000 κυρίως εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Στο τέλος και πίσω από τα πρωτοβάθμια οι ΠΑΣΠίτες. Γύρω στα 150 άτομα.

Το πέσιμο και οι ΠΑΣΠΙΤΕΣ έχουν απωθηθεί

Πήγα είδα φίλους από όλες τις μεριές. Πέτυχα και τον Λουκά (ξέρει αυτός). Μετά πήγα και στην ΠΑΣΠ. Περάσαμε στο απέναντι πεζοδρόμιο. Στον Κωτσόβολο. Και τότε ξαφνικά μέσα από τα πρωτοβάθμια, 50-60 άτομα επιτέθηκαν στην ΠΑΣΠ. Ειρωνεία.. εκείνη την ώρα μια πιτσιρίκα έγνευε σε μια φίλη της .. και της ήρθε το καδρόνι. Πανικός και ξυλοδαρμός από τα Α/Α από Μπάχαλα;;; από ποιους; και γιατί; Και άρχισαν στα πεζοδρόμια οι κραυγές… ΠΑΣΟΚος δεν θα έρχεται σε πορεία κλπ. Μάλιστα!! Τα γνωστά ιδιοκτησιακά της γιορτής του Πολυτεχνείου από τυπάκια απίθανα που τότε δεν ζούσαν… Και που μιμούνται τα ΜΑΤ σε όλες τις φάσεις… ωραία.

Η συνέχιση του πεσίματος στην ΠΑΣΠ έξω από την Βουλή

Μετά έκανα κι εγώ την επιλογή μου. Κατέβηκα στην πορεία με την ΠΑΣΠ. Και στον Γρηγορόπουλο με την ΠΑΣΠ θα κατέβω. Γιατί σε αυτή την χώρα δεν μεγάλωσα για να φοβάμαι τον κάθε τραμπούκο ότι σημαία και να έχει στο κεφάλι του…. Και ρε παιδιά, αν μου το παίζετε στρατός… μόλις ανοίξατε την πόρτα στον κάθε φασίστα. Αυτή την αριστερή “σκέψη” να την λουστείτε εσείς.. Εγώ δεν θέλω καμμιά σχέση πια…

Κάνιστρο από δακρυγόνα στην Β Σοφίας

Όσο για τα 150 παιδιά που κατέβηκαν. Κουράγιο ρε σύντροφοι. Αφήστε τους να χτυπιούνται. Θα είμαστε εκεί κάθε 17 Νοέμβρη με την σημαία του Πολυτεχνείου. Και όχι μόνο… Και μην ξανακούσω κάτι κομματικούς φωστήρες για διάλυση της ΠΑΣΠ κλπ… Αντίθετα κοιτάξτε με αυτά που κάνετε να είναι περήφανα τα παιδιά και όχι να ντρέπονται. Γιατί αυτά είναι στον δρόμο.. εσείς είστε στον καναπέ.. !

Αναγκαστική αποχή;

Μέσα στο -άκρως επικίνδυνο- κλίμα απαξίωσης συχνά ακούγεται ως ατάκα από τους θιασώτες της αποχής ότι "αν κάτι άλλαζε με τις εκλογές τότε θα ήταν παράνομες". Θα ήταν εύκολο να απαντήσω αντιστρέφοντας το ευφυολόγημα λέγοντας ότι αν η αποχή άλλαζε κάτι θα ήταν και αυτή παράνομη.


Λίγη σημασία έχει όμως το τι λέω εγώ και πόσο "έξυπνο" είναι. Αυτό που έχει αξία είναι ότι ο Καμίνης ψηφίστηκε μόλις από το 35% των δημοτών του, στη Ναύπακτο αυξήθηκε το εκλογικό σώμα κατά 500 άτομα αλλά η αποχή αυξήθηκε κατά 1000 και ότι γενικά λιγοστεύουν αυτοί που πιστεύουν στο δημοκρατικό σύστημα. Σημασία έχει ότι ο κόσμος δεν πιστεύει στην αξία της ψήφου. Σημασία έχει ότι αυτή η αποχή μπορεί να είναι η μουγκή βουή των ανακατατάξεων που έρχονται.


Κάποια σημασία ίσως έχει να θυμηθούμε -και με αφορμή την αυριανή επέτειο του
Πολυτεχνείου- ότι πριν από κάποια χρόνια κάποιες εκλογές απετράπησαν με ένα καλά οργανωμένο στρατιωτικό πραξικόπημα.


Συγκεκριμένα, είχαν γίνει εκλογές το 1958, το 1961 και το 1964.

• Τo 1958 επικράτησε το κόμμα που ήταν αρεστό στο Παλάτι (ΕΡΕ), αλλά υπήρξε ένα μικρό "πρόβλημα": το κόμμα που εκπροσωπούσε την αριστερά (ΕΔΑ) πήγε υπερβολικά καλά και έγινε αξιωματική αντιπολίτευση. Μετά από αυτό το κάζο, το παλάτι έβαλε σε λειτουργία τόσο το μυαλό του όσο και το κράτος μαζί με το αδερφάκι του, το παρακράτος.
  
  
• Έτσι το 1961 γίνονται μέσα σε κλίμα τρομοκρατίας οι εκλογές που μείνανε στην ιστορία ως εκλογές "βίας και νοθείας". Στρατός, χωροφυλακή και παρακρατικοί δέρνουν τους πάντες, ενώ κάποιοι ψηφίζουν όσες φορές χρειαστεί ώστε να έρθει ένα αποτέλεσμα που να αρέσει στον Βασιλέα. Έτσι το Παλάτι είναι χαρούμενο με το 51% που παίρνει η ΕΡΕ.
  
  
• Το 1963 γίνονται εκλογές που δεν δίνουν αυτοδυναμία στην Ένωση Κέντρου. Σχηματίζεται βραχύβια κυβέρνηση συνεργασίας και στη συνέχεια γίνονται νέες εκλογές το 1964 που αλλάζουν την κατάσταση δίνοντας ένα θεαματικό 53% στην Ένωση Κέντρου, κάτι που δεν άρεσε καθόλου στο παλάτι.

Αφού στο παλάτι δεν άρεσε το αποτέλεσμα των εκλογών του 1964, κάτι έπρεπε να γίνει. Έτσι η χώρα-λίκνο της Δημοκρατίας βίωσε την ιλαροτραγωδία και φαρσοπαρωδία των Ιουλιανών του 1965, όπου η κυβέρνηση του 53% πέφτει γιατί κάποιοι βουλευτές της άλλαξαν γνώμη. "Ούπς λάθος κάναμε παιδιά" λένε οι 45 βουλευτές της Ένωσης Κέντρου που -μαζί με τον Μητσοτάκη- εγκατέλειψαν το κυβερνητικό κόμμα και, από κοινού με την αντιπολίτευση σχημάτισαν κυβέρνηση η οποία είχε μάλιστα και Ναυπάκτιο πρωθυπουργό, τον Νόβα.

Η κυβένηση των αποστατών του Νόβα, που φαίνεται στο κέντρο με το παπγιόν.

Για ενάμισι χρόνο γίνεται πανικός με βουλευτές να πάνε και να έρχονται, με φήμες για χρηματισμό, με υπουργοποιήσεις πολιτικών μικρής εμβέλειας που σε αντάλλαγμα στήριξαν την παλατιανή κυβέρνηση των αποστατών και άλλα γελοία. Μια κατάσταση ανωμαλίας που οδήγησε στην απαξίωση του πολιτικού συστήματος, στη διευκόλυνση των θεσμικών εκτροπών και, στην ισχυροποίηση των παραστρατιωτικών ομάδων που στη συνέχεια κατέλαβαν την εξουσία. Ορέα ατμόσφαιρα όπως ορθογραφούσε ο Μποστ.


Ξανά μανά προκηρύσσονται εκλογές, για τις 28 Μαΐου 1967. Εκλογές που ήταν βέβαιο ότι θα σάρωνε το κόμμα που δεν ήθελε το παλάτι. Εκλογές που δεν γίνανε ποτέ αφού εκδηλώθηκε στις 21 Απριλίου εκδηλώθηκε η "επανάσταση". Έτσι θέλοντας και μη όλοι απείχαν από τις εκλογές μαζικά, η χώρα γλίτωσε από κόμματα και πολιτικούς, μειώθηκαν δραστικά τα έξοδα της Βουλής ενώ οι εκλογές κηρύχθηκαν παράνομες και η αποχή νόμιμη και αναγκαστική.


Παραδείγματα τέτοια έχουμε αρκετά στην Ελλάδα που θέλουμε να περηφανευόμαστε ότι "γέννησε τη Δημοκρατία", δεν είναι μοναδική η παραπάνω περίοδος. Απλά ήταν η πιο πρόσφατη και ταιριάζει ιστορικά με την επέτειο του Πολυτεχνείου


Συμπέρασμα; Υπήρξαν φορές που οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα και κατέστησαν παράνομες ή αλλοιώθηκαν. Υπήρξαν φορές που η αποχή επιβλήθηκε ώστε να μην επέλθουν αλλαγές μέσω της εκλογικής διαδικασίας. Ίσως αυτά τα ιστορικά γεγονότα να καταδεικνύουν από μόνα τους την αξία των δημοκρατικών θεσμών που σήμερα έχουν επικίνδυνα απαξιωθεί εξαιτίας της παρακμής που βιώνουμε. για την οποία όμως δεν φταίνε οι δημοκρατικοί θεσμοί.

Η ιστορία λοιπόν ακυρώνει το ευφυολόγημα με τον πλέον αμείλικτο τρόπο!

Αλλαγές και ανατροπές

Και που λες, Δήμαρχος Ναυπακτίας ο Γιάννης Μπουλές! Εκλογή καθαρή και άνετη, αφού στο δεύτερο γύρο ο Μπουλές απέσπασε μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο Παπαθανάση. Τώρα λοιπόν που τελείωσε η εκλογική διαδικασία, ώρα για συμπεράσματα.



1) Η αλλαγή του δημοτικού τοπίου στη Ναύπακτο είναι πολύ μεγάλη. Οι μέχρι πρότινος ισχυρές ομάδες των Νταουσάνη και Κονίδα παύουν να υπάρχουν με αποτέλεσμα να αποδεσμεύεται σημαντικό στελεχιακό δυναμικό και να δίνεται χώρος σε νέα δημοτικά σχήματα. Η Κίνηση Πολιτών έχασε το στοίχημα αφού απέσπασε ένα αρνητικό -μονοψήφιο- αποτέλεσμα κυρίως λόγω της διαχείρισης της σχέσης της με την ομάδα Μπουλέ, με πλέον πιθανό απότοκο την καθήλωση σε ποσοστά διαμαρτυρίας. Η ομάδα Παπαθανάση συνετρίβη και μπαίνει σε διαδικασία εσωστρέφειας αν συνεχίσει τη λειτουργία της και δεν αλλάξει στίβο ο επικεφαλής, περίπτωση στην οποία θα αποδεσμευτεί επιπλέον στελεχιακό δυναμικό. Εν τέλει είχαμε ένα ανατρεπτικό αποτέλεσμα αφού επικράτησε άνετα μια νεοσύστατη ομάδα, αυτή του Γιάννη Μπουλέ.


2) Πέρασε η εποχή των υποσχέσεων για επαναστατικό έργο, για ανάπτυξη, για λαγούς με πετραχήλια. Αυτή τη φορά δεν ακούσαμε για τούνελ κάτω από το κάστρο, για τελεφερίκ στο κάστρο, για μαρίνα, για Ξενία-Πόρτο Καράς, για Ναύπακτο-Μονακό, για Αστέρα στην Α' εθνική και άλλα μεγαλεπήβολα. Καιρός ήταν να πάψουν οι ανεφάρμοστες προεκλογικές υποσχέσεις που μόνο μετεκλογική απογοήτευση προκαλούν. Κάπως έτσι χάθηκε η εμπιστοσύνη του κόσμου προς το πολιτικό σύστημα, με μια σειρά ελικοειδώς επαναλαμβανόμενων και δεδομένων εκ των προτέρων απογοητεύσεων που συσσωρεύτηκαν και γίνανε αποστροφή.


3) Η Ναύπακτος ακολούθησε το γενικότερο κλίμα αποστροφής προς τους καθαρά κομματικούς υποψηφίους. Οι καιροί αλλάξανε και ο κόσμος δέχεται ή απλά ανέχεται την κομματική στήριξη μόνο όταν αυτή αφορά πρόσωπα που δεν ταυτίζονται ευθέως με τα κόμματα. Δεν είναι τυχαίο που πανελλαδικά επικράτησαν πολλοί ανεξάρτητοι καθώς και υποψήφιοι που στηρίζονταν μεν -φανερά ή σιωπηρά- από κόμματα αλλά που στη συνείδηση του κόσμου δεν φοράνε την κομματική φανέλα. Παραδείγματα τρανταχτά ο Καμίνης στην Αθήνα και ο Μπουτάρης στη Θεσσαλονίκη με αντιπαραδείγματα τους κομματικούς που ηττήθηκαν παρ όλη τη θετική τους αύρα όπως ο Μίχας στον Πειραιά και ο Κατσικόπουλος στην Πάτρα. Αυτό το σκεπτικό επικράτησε πάνω κάτω και στη Ναύπακτο.


4) Οι συνεργασίες ή προσχωρήσεις ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το, λειτουργούν μόνο όταν είναι σε αρμονία με τη βούληση της κοινωνίας. Προσδίδουν δυναμική και αντέχουν στις αναπόφευκτες τριβές και δυσκολίες μόνο όταν υπάρχει μάζα ψηφοφόρων που ταλαντώνεται μεταξύ των δύο σχημάτων. Σε αντίθετη περίπτωση απλά τζέρτζελο και εντυπώσεις προκαλούν χωρίς ουσιαστική συμβολή στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος. "Στην πολιτική το ένα συν ένα σπάνια κάνει δύο" μου είπε κάποιος έμπειρος πριν ένα περίπου μήνα. Δίκιο είχε, αφού όπως είδαμε και τώρα σε κάποιες περιπτώσεις κάνει τρία και σε άλλες ένα...


Καταλήγοντας, το εκλογικό αποτέλεσμα μόνο ως θετικό μπορεί να αξιολογηθεί αφού δίνει ελπίδες για μια καλύτερη δημοτική αρχή που θα λειτουργεί σε αρμονία με τις επιθυμίες των δημοτών και που μπορεί να βασίζεται στην ξεκάθαρη διαφορά της από τον δεύτερο αλλά και στο άνετο πέρασμα στον δεύτερο γύρο. Ταυτόχρονα μπαίνουμε σε μια νέα εποχή που καθορίζεται από την αλλαγή της σχέσης των πολιτών με τα κόμματα και την πολιτική. Όλες αυτές οι αλλαγές συμπίπτουν με την ανακατανομή του τοπικού στελεχιακού δυναμικού, δημιουργώντας ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον και ρευστό μετεκλογικό τοπίο.


Σίγουρα οι πιο ανατρεπτικές δημοτικές εκλογές εδώ και χρόνια!

Τα παράδοξα του Καλλικράτη

Καλός ο Καλλικράτης, αλλά το εκλογικό σύστημα που χρησιμοποιείται στις δημοτικές εκλογές έχει τις αδυναμίες του. Κάποιες καινούργιες και κάποιες που κουβαλάει από πριν.

Ένα θέμα είναι η αναλογικότητα μεταξύ υποψηφίων και ψηφοφόρων, που μπαίνει λόγω της ύπαρξης πολλών μικρών κοινοτήτων που απαρτίζουν τους πρώην Δήμους. Υπάρχουν κοινότητες με ελάχιστους ψηφίσαντες στις οποίες όμως εκλέγεται αντιπρόσωπος ή τοπικό συμβούλιο, επομένως κάθε συνδυασμός χρειάζεται 2 ή 4 υποψηφίους σε κάθε τέτοιο χωριό. Αν στο ίδιο εκλογικό διαμέρισμα (πρώην δήμος) ανήκουν άλλα 19 μικρά ή και λίγο μεγαλύτερα χωριά, κατευθείαν απαιτούνται πάνω από 45 υποψήφιοι για κάθε συνδυασμό, δηλαδή 200 άτομα για 5 συνδυασμούς.
Παράδειγμα τέτοιας περίπτωσης είναι ο πρώην Δήμος Αποδοτίας, ο οποίος αποτελείται από 20 χωριά. Αν όλοι οι συνδυασμοί ήταν πλήρεις η Αποδοτία θα είχε συνολικά πάνω από 230 υποψηφίους, την ώρα που ψήφισαν συνολικά 1700 άτομα! Την ίδια ώρα το Αντίρριο αποτελείται από 3 διαμερίσματα και κάθε συνδυασμός χρειάζεται μόλις 15 άτομα. Έτσι στο Αντίρριο έχουμε 75 υποψηφίους συνολικά για 2150 ψηφοφόρους. Στη δε Ναύπακτο, έχουμε 36 υποψηφίους που αντιστοιχούν σε 7600 ψηφοφόρους.

Με λίγα λόγια η αναλογικότητα ψηφοφόρων/υποψηφίων πάει περίπατο για χάρη της εκπροσώπησης πολύ μικρών κοινοτήτων.


Πέρα από την αναλογικότητα, πολιτικού τύπου στρεβλώσεις προκαλούν οι υποψηφιότητες για τη θέση του προέδρου του χωριού. Όταν πχ είναι υποψήφιος για πρόεδρος του χωριού σου ο αδερφός σου, ή ο θείος σου που προσέχει το εξοχικό σου το χειμώνα που εσύ λείπεις στην Αθήνα, ή ο ξάδερφος της μάνας σου που φρόντισε τη γιαγιά σου στα τελευταία της, η προσωπική σχέση θα βαρύνει περισσότερο από την άποψή σου για τον επικεφαλής που διάλεξε ο συγγενής σου. Έτσι την "πρώτη" Κυριακή ψηφίζεις Πρόεδρο για το χωριό σου και όχι Δήμαρχο. Πιθανή λύση θα ήταν η εκλογή του Προέδρου του χωριού να γίνεται από ενιαίο ψηφοδέλτιο, ώστε και την υποχρέωση να βγάζει ο ψηφοφόρος στην τοπική κοινωνία των 100 ατόμων αλλά ταυτόχρονα να μπορεί να ψηφίζει τον Δήμαρχο που θεωρεί καλύτερο.