Χρίσμα vs ανεξαρτησία

Μεγάλη κουβέντα γίνεται για τα "χρίσματα" των κομμάτων σε υποψηφίους Δημάρχους, όσο αφορά τη χρησιμότητά τους και κατά πόσο λειτουργούν προς το συμφέρον του Δήμου. Η ένταση δε της διαμάχης θυμίζει κάτι από... εικονομάχους και εικονοκλάστες. Άλλωστε τα δίπολα πάντα κέντριζαν τη φαντασία του ανθρώπου και αποτελούν σταθερό πεδίο ανάπτυξης και ανταλλαγής επιχειρημάτων.


Υπάρχει η διαρκώς διογκούμενη τάση το "χρίσμα" να απαξιώνεται, κυρίως λόγω της γενικότερης απαξίωσης της πολιτικής. Ο έχων το "χρίσμα" κατηγορείται ως "εξαρτώμενος" από το κόμμα του, ενώ ο ψηφοφόρος συχνά παρομοιάζεται με "πρόβατο" που μένει κολλημένο στο κομματικό "μαντρί". Βέβαια κανείς δεν μπαίνει στον κόπο τι ακριβώς εννοεί με τον όρο εξάρτηση, ούτε για τι ακριβώς κατηγορεί το πρόβατο. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.


Από την άλλη, οι Δήμοι έχουν μεγαλώσει και πλέον εφαρμόζουν πολιτική σε πολύ μεγάλη κλίμακα. Ας σκεφτούμε την υλοποίηση του Καλλικράτη: δεν χρειάζεται κάποιος Δήμαρχος που να πιστεύει στη συγκεκριμένη πολιτική ώστε να την εφαρμόσει στα πρώτα της βήματα; Ακόμη, πολλές αρμοδιότητες περνούν στους Δήμους πλέον και αποτελούν πεδίο άσκησης πολιτικής. Παράδειγμα; Οι παιδικοί σταθμοί. Ένας "φιλελεύθερος" Δήμαρχος θα σκεφτόταν πιο εύκολα ότι η αύξηση του κόστους πρέπει να περάσει στους γονείς, ενώ κάποιος "κρατιστής" θα σκεφτόταν να μεταφέρει πόρους από άλλες πηγές όπως είναι οι δημοτικοί φόροι, ώστε να μην επιβαρύνει τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς. Με λίγα λόγια, οι νέοι Δήμοι έχουν και πολιτικές αρμοδιότητες.


Στην άλλη όχθη, τι ακριβώς πρεσβεύει ο κάθε "ανεξάρτητος" υποψήφιος; Είναι όλοι οι ανεξάρτητοι ίδιοι; Είναι όλοι τους τίμιοι και έχουν αγνές προθέσεις; Από που αντλούν τη δύναμή τους; Πως διασφαλίζουν την προβολή τους στα περιφερειακά ΜΜΕ; Πως έχουν τόσα χρήματα στη διάθεσή τους; Πως καταφέρνουν να έχουν υποστηρικτές χωρίς να έχουν (λέμε τώρα) σχέση με κόμματα εξουσίας; Ή μήπως έχουν την υποστήριξη μέρους των κομμάτων αυτών; Μήπως η στήριξη από κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί "χρίσμα"; Μήπως η λέξη "ανεξάρτητος" χρησιμοποιείται για να αξιοποιηθεί εκλογικά (λέγε με κουκί) η τάση απαξίωσης του πολιτικού συστήματος; Ή μήπως ο "ανεξάρτητος" δήμαρχος δεν είναι μέρος του πολιτικού συστήματος με τη συμμετοχή του σε όργανα όπως η ΤΕΔΚ όπου συναλλάσσεται με τα "επάρατα" κόμματα;


Με λίγα λόγια, και ο "ανεξάρτητος" και ο "χρισμένος" μπορεί να είναι εξίσου ικανοί ή ανίκανοι, τίμιοι ή λωποδύτες, εξαρτώμενοι ή ανεξάρτητοι από συμφέροντα. Πιο σημαντικό κριτήριο πρέπει να είναι το ήθος και η προσωπική πορεία του κάθε υποψήφιου, το ήθος και η ποιότητα των ατόμων που τον πλαισιώνουν, ο προηγούμενος βίος του στα κοινά, η αποτελεσματικότητα που τον διακρίνει, τα κίνητρα που τον ωθούν να εμπλακεί στην περιπέτεια που λέγεται δημοτικές εκλογές κλπ. Τα υπόλοιπα, είτε μιλάμε για κομματική στήριξη είτε για "ανεξαρτησίες", είναι μάρκετινγκ. Και μάλιστα φτηνό.

Οι "άλλοι" είναι οι διεφθαρμένοι...

Όντως, ο λαός δεν φταίει για αυτά που περνάμε σήμερα, μόνο οι πολιτικοί φταίνε.


Ούτε ο συνειδητά φοροφυγάς γιατρός-δικηγόρος-ταξιτζής-τραγουδιστής, ούτε ο μαϊμού συνταξιούχος, ούτε τα αφορολόγητα επιδόματα των προνομιούχων ΔΥ, ούτε τα "μαύρα" ιδιαίτερα, ούτε οι "συντελεστές" φορολόγησης των μηχανικών φταίνε.


Κανένας δεν φταίει σε αυτόν τον τόπο, παρά μόνο το πολιτικό σύστημα. Αυτό που ίδιος ο λαός στελεχώνει με την ψήφο του, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.


Και έτσι φτάσαμε να συζητάμε για τα προφανή: για την ουσία της ύπαρξης του Κοινοβουλίου, την αξία της Δημοκρατίας και άλλα απλά "καφενειακά" ζητήματα. Όταν δεν φταις ποτέ εσύ ο ίδιος και δεν είναι εύκολο να αποδείξεις ότι φταίει συγκεκριμένα κάτι άλλο, τα πληρώνει ο μαύρος τράγος. Ο "αποδιοπομπαίος" που λέγανε παλιά. Όπως τα μικρά παιδιά: αν σπάσει το βάζο με το γλυκό θα βρουν πάντα κάποιον φταίχτη.


Σκεφτόμαστε λοιπόν σαν μικρά παιδιά, αδυνατώντας να δεχτούμε ότι κάτι κάναμε και εμείς λάθος. Έτσι, προκειμένου να απαλύνει ο καθένας τις τύψεις του, ταυτίζεται με περίσσια ευκολία ένα ολόκληρο πολίτευμα με μια χούφτα πειναλέων πολιτικάντηδων που όντως τα αρπάξανε. Αλλά δεν τα αρπάξανε μόνοι τους: πολλοί βάλανε το χεράκι τους στο μέλι, όσο πιο βαθιά έφτανε. Άσε που τα αρπαχτικά με σταυρό βγήκανε, ας μην το ξεχνάμε...


ΥΓ: Πόσοι άραγε από τους ψεύτικους συνταξιούχους διαμαρτυρήθηκαν στα καφενεία γιατί μειώθηκαν τα δώρα Πάσχα, Χριστουγέννων και καλοκαιριού;

Δωράκια...

που μας κάνει η ζωή, ε;

Ρίγανη άγρια, από τηυ φύση στο πιάτο.

Προσοχή όμως:
δεν ξεριζώνουμε ΠΟΤΕ, μόνο κόβουμε.
Αν ξεριζώσουμε χάνεται και δεν βγαίνει ποτέ ξανά!


Ας μην είμαστε αχάριστοί με τους προσφέρονες, ούτε καταστροφικοί για τους επόμενους:)

ΥΓ: Ευχαριστούμε Νίκο και Χρύσα, νά'στε καλάνα μας φέρνετε:)

Πολλοί μέτοχοι, ή πολλές συνιστώσες;

Απίστευτη κίνηση του Τζίγγερ με Νίκο Κωνσταντόπουλο. Κατά τη γνώμη μου σε κανένα από τα δύο μέρη δεν θα βγει σε καλό αυτή η ιστορία. Αλλά έχει την πλάκα της!




Η ΚΟΕ θα αναλάβει το βόλευ τώρα άραγε;




Και η Παπαρήγα πως θα απαντήσει;

Ελεύθερη πρόσβαση σε δημόσια δεδομένα

Επιτέλους όλα τα φύλλα της Εφημερίδας της Κυβέρνησης διατίθενται δωρεάν!


Μπορεί να ακούγεται ασήμαντη λεπτομέρεια, αλλά δεν είναι. Η γνώση του νόμου είναι υποχρεωτική για όλους τους πολίτες. Ο νόμος ως γνωστόν δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, αλλιώς δεν ισχύει.


Μέχρι χθες η Εφημερίδα ήταν διαθέσιμη μόνο μέσω συνδρομής, δηλαδή δεν μπορούσε ο κάθε πολίτης να έχει δωρεάν πρόσβαση σε αυτή. Αυτό άλλαξε:

Σας ενημερώνουμε ότι τα Φ.Ε.Κ. σε ηλεκτρονική μορφή είναι πλέον διαθέσιμα ΔΩΡΕΑΝ από την ιστοσελίδα του Εθνικού Τυπογραφείου. ( Ν.3861/2010,άρθρο 7 /τ.Α΄112 -13.7.2010).

Πλέον για πρώτη φορά το σύνολο των ΦΕΚ είναι διαθέσιμα απολύτως δωρεάν. Έτσι πλέον μπορεί ο καθένας να βρει τη νομοθεσία που τον αφορά, αλλά και να ελέγξει πχ τη σύνθεση κάποιας εταιρίας εύκολα και γρήγορα. Σημαντικό βήμα προς την ισονομία και τη διαφάνεια, όχι μόνο σε συμβολικό επίπεδο.

Το Ξενία Ναυπάκτου όπως έχει φωτογραφηθεί στην εφαρμογή της Κτηματολόγιο ΑΕ

Η ενέργεια αυτή ακολούθησε αυτή της δωρεάν πρόσβασης σε αεροφωτογραφίες και δορυφορικές εικόνες όλης της χώρας που παραχώρησε το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Aλλαγής. Δίνει εργαλεία μέτρησης αποστάσεων και εμβαδών. Έτσι ο κάθε πολίτης μπορεί να βρει και να αποτυπώσει την περιουσία του, αλλά και να διαπιστώσει πχ αν κάποιος χτίζει σε περιοχή που πριν λίγο καιρό είχε βελανιδιές και πουρνάρια.


Μόνο θετικό είναι το αποτέλεσμα τέτοιας δωρεάν διάθεσης δεδομένων σε θέματα διαφάνειας.

Η Ντόρα πήρε το όπλο της...

Ό,τι δεν έκανε ο Βενιζέλος με το ρεύμα μετά από το τελεσίγραφο Παπανδρέου, το έκανε η Ντόρα μετά την αποπομπή της από τον Α. Σαμαρά.

Όσο αφορά την διαδικτυακή της παρουσία, παίρνει 10 με τόνο. Σε αντίθεση με τη Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά, ενώ ακόμα και το ΠΑΣΟΚ που πρωτοπόρησε σε αυτό τον τομέα τα έχει παρατήσει καθώς έγινε κυβέρνηση, χωρίς όμως να περνάει την αντίστοιχη τεχνογνωσία στην κυβερνητική εικόνα. Η κυριαρχία της στο διαδίκτυο και τα νέα μέσα πρέπει να θεωρείται δεδομένη, αφού το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να παραχωρήσει το συγκεκριμένο πεδίο μετά τις εκλογές.

Η αισθητική του βίντεο απλά άψογη. Θυμίζει βέβαια έντονα τα προεκλογικά σποτ του ΠΑΣΟΚ το 2004, την καλύτερη κατά τη γνώμη μου τηλεοπτική καμπάνια που έχουμε δει στην Ελλάδα και ας ήταν το ΠΑΣΟΚ χαομένο μεταξύ Σημίτη και ΓΑΠ σε εκείνη τη φάση.

Η κριτική της -για όποιον έχει υπομονή να δει το 15 λεπτών βίντεο- είναι εύστοχη. Λέει όσα λέει ο καθένας πολίτης. Το κυβέρνηση όντως δείχνει σημάδια αναποτελεσματικότητας, ενώ το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται εγκλοβισμένο πράγματι στο λαϊκίστικο παρελθόν του συχνά πυκνά. Όντως η Νέα Δημοκρατία παλινωδεί μεταξύ της απαξίωσης του μνημονίου και του σεβασμού του, ενώ δεν προτείνει κάτι. Όντως η Αριστερά είναι στον κόσμο της. Όντως τα ΜΜΕ παίζουν ένα μάλλον αρωστημένο ρόλο.

Καλά τα λέει λοιπόν, σωστές οι διαπιστώσεις της. Πάντα θεωρούσα ότι την αδικεί το επώνυμο του πατέρα της. Άλλωστε είναι η μόνη πολιτικός της δεξιάς που την φωνάζουν με το μικρό της όνομα. Το ερώτημα είναι αν η Μπακογιάννη νομιμοποιείται να κάνει τέτοια κριτική προς όλους, από τη στιγμή που η ίδια έχει συνδιαμορφώσει τη σημερινή κατάσταση. Κάνει μια γενική παραδοχή των "λαθών" της, αλλά δεν ξέρω αν αυτό αρκεί για να την εμπιστευτεί ο πολίτης.

Επίσης είναι τουλάχιστον περίεργο να λες ότι επιδιώκεις τον διάλογο μέσω του διαδικτύου και η πρακτική σου να εξαντλείται στη δημοσίευση ενός μαγνητοσκοπημένου βίντεο. Διάλογος δεν γίνεται προσαρμόζοντας το διαδίκτυο στον μονόλογο της τηλεόρασης.

Καλό και το τρικ στην πρώτη πενηντάδα να μην υπάρχουν γνωστοί πολιτικοί, αλλά πετυχημένοι από διάφορους χώρους. Δεν πιστεύω όμως ότι υπάρχει λύση εκτός πολιτικής, λύση τεχνοκρατική που μπορεί να επιβληθεί από "άριστους". καλώς ή κακώς η πολιτική θα δώσει τη λύση και όχι το άθροισμα ικανών ατόμων που δεν αντιλαμβάνονται την έννοια της άσκησης πολιτικής.

Ας όψεται λοιπόν η περιχαράκωση της ΝΔ από το "Δίκτυο 21" (έλεος!), το κρυφτούλι πίσω από τον λαϊκισμό της άνευ προτάσεων απόρριψης του μνημονίου το οποίο όμως δεσμεύεται ότι θα τηρήσει αν εκλεγεί και γενικά ο απομονωτισμός που διακρίνει τον Σαμαρά. Το ΠΑΣΟΚ με αυτά και με αυτά πρέπει να ανάβει λαμπάδες που στη ΝΔ επέλεξαν τον παλαιοκομματικό εν τέλει Σαμαρά έναντι της Ντόρας που δεν φοβάται να αλλάξει κουστούμι.

Αν θα έχει αποτέλεσμα η προσπάθειά της; Δύσκολο, αν και το μέλλον θα δείξει.

It brings many changes...

Γ. Παπανδρέου: Ο «Καλλικράτης» χρειάζεται ανθρώπους να τον πιστεύουν

Aπό autodioikisi.gr

Το δίλλημα της επιλογής δημάρχων και περιφερειαρχών από τους πολίτες στις εκλογές του Νοεμβρίου θέτει με απάντησή του στην συνέντευξη στην "Ελευθεροτυπία" ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.

Ο κ. Παπανδρέου καλεί τους πολίτες "να επιλέξουν ανάμεσα σε εκείνους που πιστεύουν στη νέα αντίληψη που φέρνει ο "Καλλικράτης", δηλαδή τη διαφάνεια, τη λογοδοσία στον πολίτη και την αποκέντρωση, και σε όσους θέλουν να κρατήσουν την Αυτοδιοίκηση καθηλωμένη στα σημερινά παλαιοκομματικά αδιέξοδα».


Το πλήρες κείμενο της ερώτησης των Τάσου Παππά και Πάνου Σώκου και της απάντησης του πρωθυπουργού είναι το εξής:

Μια και πλησιάζουν οι αυτοδιοικητικές εκλογές, στις οποίες συνήθως οι πολίτες τιμωρούν τις κυβερνήσεις, φοβάστε μία ψήφο αποδοκιμασίας;

«Κάθε εκλογική διαδικασία έχει τη δική της σημασία. Η ψήφος στις αυτοδιοικητικές εκλογές, ειδικά μετά και την εφαρμογή του "Καλλικράτη", αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία.
Ο "Καλλικράτης", η νέα δηλαδή αρχιτεκτονική στην Αυτοδιοίκηση, θα αποτελέσει την πλατφόρμα πάνω στην οποία αμέσως μετά θα μεταφερθούν κρίσιμες αρμοδιότητες που αφορούν την ανάπτυξη της περιφέρειας, την Παιδεία, αλλά και την Υγεία, την κοινωνική πρόνοια. Οι μεγάλες αλλαγές στη δημόσια διοίκηση έχουν ως προϋπόθεση μία ισχυρή Αυτοδιοίκηση. Που να μπορεί να αναλαμβάνει την οργάνωση υπηρεσιών, αποτελεσματικά, με διαφάνεια και σύμφωνα με τις πραγματικές ανάγκες που έχει η κάθε περιοχή, ο κάθε άνθρωπος, ώστε να έχει σωστές υπηρεσίες Παιδείας, Υγείας και Πρόνοιας. Και αυτά είναι κρίσιμα θέματα που ευνοούν την ανάπτυξη και την αλλαγή στο αναπτυξιακό πρότυπο. Με ελληνική και τοπική ταυτότητα, με καινοτομία και επένδυση στη Διά Βίου Μάθηση, με υποδομές που δημιουργούν ασφάλεια και που απελευθερώνουν από κεντρική και πελατειακή γραφειοκρατία.
Αυτοί οι στόχοι, για τους οποίους υπενθυμίζω ότι δεσμευτήκαμε και προεκλογικά, είναι δύσκολα εγχειρήματα και χρειάζονται ικανούς και αφοσιωμένους ανθρώπους στην Αυτοδιοίκηση, που θα τους υλοποιήσουν.

Γι' αυτό και στις εκλογές του Νοεμβρίου οι πολίτες θα έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε εκείνους που πιστεύουν στη νέα αντίληψη που φέρνει ο "Καλλικράτης", δηλαδή τη διαφάνεια, τη λογοδοσία στον πολίτη και την αποκέντρωση, και σε όσους θέλουν να κρατήσουν την Αυτοδιοίκηση καθηλωμένη στα σημερινά παλαιοκομματικά αδιέξοδα».

***

Σχόλιο: Άρα πρέπει να υποδειχθούν από το ΠΑΣΟΚ αυτοί που μπορούν να υλοποιήσουν τον Καλλικράτη, και μάλιστα σύντομα!

Μεταρρύθμιση ιστορικών διαστάσεων το νέο ασφαλιστικό

Από G700, με δικές μου επισημάνσεις.

Η βδομάδαπου ξεκινάει τη Δευτέρα 5 Ιουλίου είναι ιστορική. Κατατίθεται προς συζήτηση και ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής το Σχέδιο Νόμου για το Νέο Ασφαλιστικό Σύστημα. Πρόκειται για μια τεράστια μεταρρύθμιση, αναμφίβολα τη μεγαλύτερη που έχει επιχειρηθεί στο κοινωνικό κράτος, αλλά και την οικονομία τα τελευταία 40 χρόνια.

Παρότι οι γονείς του νέου ασφαλιστικού συστήματος ντρέπονται για το παιδί τους, θεωρώντας το λίγο πολύ ως ένα αναγκαίο κακό που προέκυψε από ατύχημα και δεν συνάδει με τις καθιερωμένες οικογενειακές αξίες, εμείς, σαν φίλοι του νέου μοντέλου ασφάλισης το στηρίζουμε. Παρά τις όποιες διαφωνίες σε επιμέρους σημεία (υπολογισμός ανταποδοτικής σύνταξης, επέκταση κάποιων φόρων υπέρ τρίτων όπως το υποχρεωτικό αγγελιόσημο στο διαδίκτυο κοκ) και παρά το γεγονός επίσης ότι αν ήταν στο χέρι μας θα είχαμε προχωρήσεισ σε ακόμα πιο ρηξικέλευθες δομικές αλλαγές, αναγνωρίζουμε ότι στο σύνολό του πρόκειται για το πιο βιώσιμο, το πιο κοινωνικά και γενεακά δίκαιο ασφαλιστικό σύστημα που είχαμε ποτέ στη χώρα.

Επιτέλους, πραγματοποιείται με καθυστέρηση 80 ετών το όραμα των ιδρυτών του μεγαλύτερου και πιο ιστορικού ασφαλιστικού οργανισμού της ΝΑ Ευρώπης, του ΙΚΑ, για ένα ενιαίο και δίκαιο εθνικό σύστημα ασφάλισης.

Επιτέλους, σταματάει η βιομηχανία των εξαιρέσεων και των ασφαλισμένων πολλαπλών ταχυτήτων, όπου κάποιοι εργαζόμενοι μπορούσαν να επιβάλλουν να πληρώνονται παχυλές συντάξεις με μόλις 20 χρόνια πραγματικής εργασίας, ενώ άλλοι με 30 και 35 χρόνια δουλειάς έπαιρναν ψίχουλα.

Αλήθεια, ποιος μπορούσε να τολμήσει καν να σκεφτεί πριν από μερικούς μήνες, ότι θα εντάσσονταν ποτέ οι Δημόσιοι Υπάλληλοι, συμπεριλαμβανομένων των Δικαστικών, στο ΙΚΑ; Ποιος θα σκεφτόταν ότι οι «προνομιουχέστεροι» όλων, οι υπάλληλοι της Βουλής, θα αναγκάζονταν να δουλέψουν όσο και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι; Ή μήπως δεν συνιστά κορυφαία αλλαγή ότι οι ένστολοι των Σωμάτων Ασφαλείας και των Ενόπλων Δυνάμεων καλούνται να δουλέψουν 35 χρόνια πραγματική υπηρεσία αντί 24,5, όπως άλλωστε και οι συνάδελφοι τους στο εξωτερικό; Για να μην αναφερθούμε σ’ αυτό το θεσμό απολίθωμα απ’ την εποχή του Νώε, τις άγαμες θυγατέρες που επιτέλους καταργείται.

Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του συστήματος ασφάλισης γίνονται αλλαγές. Η υγεία διαχωρίζεται από τη σύνταξη, τα ταμεία μειώνονται σε τρία, θεσμοθετείται βασική σύνταξη και ανταποδοτική, μπαίνει φρένο στο πάρτι με τα επικουρικά. Βεβαίως οι αλλαγές αυτές έχουν θύματα. Τη γενιά των βαμπίρ που πίστεψε ότι θα τη σκαπουλάρει πρόωρα με το χρυσό αλεξίπτωτο που έβαλε τα παιδιά της να της αγοράσουν. Μέχρι το 2015, τελευταίο έτος προσαρμογής για τους έχοντες ώριμα ασφαλιστικά δικαιώματα, το τοπίο της ασφάλισης θα έχει αλλάξει άρδην. Και μαζί μ’ αυτό θα κληθεί να αλλάξει και το τοπίο της εργασίας. Εδώ βρίσκεται όλο το ζουμί.

Η μεγαλύτερη αλλαγή, που ουδείς κατά τ’ άλλα σοσιαλιστής ο οποίος μάχεται για τις αξίες του, δεν έχει τονίσει όσο θα έπρεπε ακόμα, είναι ότι με το νέο σύστημα μετατρεπόμαστε βίαια από οικονομία συνταξιούχων σε οικονομία εργαζομένων. Ακούσια πραγματοποιείται η πρώτη πραγματικά σοσιαλιστική μεταρρύθμιση. Κι ας φωνάζουν οι ραντιέρηδες για τα κεκτημένα. Η στροφή προς την εργασία είναι η μεγάλη συνέπεια του νέου ασφαλιστικού και συνάμα το μεγάλο στοίχημα που καλούνται να διαχειριστούν οι πολιτικοί και τα κόμματα.

Πλέον, ενισχύοντας την εργασία έναντι της σύνταξης, οι πολιτικές δυνάμεις καλούνται να παίξουν ένα διαφορετικό παιχνίδι. Όχι του μοιράσματος της πίτας των συνταξιοδοτικών «προνομίων», εν ίδει προσόδου, όπως γινόταν μέχρι σήμερα, αλλά της δημιουργίας πολλών θέσεων εργασίας καθώς και της διασφάλισης της απασχόλησης για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη παράπλευρη θετική συνέπεια του νέου ασφαλιστικού. Βάζει την εργασία αναγκαστικά στο επίκεντρο. Στην επιτυχία αυτού του εγχειρήματος λοιπόν, της δημιουργίας μιας οικονομίας υψηλής απασχόλησης θα κριθεί τόσο το μέλλον του νέου ασφαλιστικού συστήματος, αλλά κυρίως το μέλλον όλων των Ελλήνων και ειδικά των νέων.

Συνεδριακό κέντρο χρειάζεται η Ναύπακτος

Την περασμένη εβδομάδα πραγματοποιήθηκε στη Ναύπακτο ένα διεθνές συνέδριο μαθηματικών. Τη φιλοξενία του συνεδρίου ανέλαβε το Τμήμα Τηλεπικοινωνιακών Συστημάτων και Δικτύων στις εγκαταστάσεις του. Οι εγκαταστάσεις του Τμήματος που χρησιμοποιήθηκαν ήταν 3 αίθουσες των 110 θέσεων και μία των 70.

Στο συνέδριο συμμετείχαν περίπου 300 επιστήμονες από όλο τον κόσμο, ενώ η διάρκειά του ήταν 4 ημέρες. Γερμανοί, Ρώσοι, Μεξικάνοι, Ιρανοί επιστήμονες έμειναν 4 ημέρες στη Ναύπακτο, ενώ έγιναν εκδρομές σε αξιοθέατα της περιοχής όπως πχ η Αρχαία Ολυμπία. Οι άνθρωποι αυτοί έμειναν σε ξενοδοχεία της Ναυπάκτου, κυκλοφόρησαν σε αυτή και είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν την πόλη.

Ήταν εντυπωσιακή η αντίδραση των -καθολικών ιδίως- συνέδρων όταν διαπίστωναν ότι βρίσκονταν στο Lepanto. Φυσικά κανένας τους δεν ήξερε που βρίσκεται, μιας και έχουμε επιλέξει να υποβαθμίσουμε αυτό το στοιχείο της ταυτότητας της πόλης μας. Η σημασία που έχει για τον κόσμο αυτόν η ναυμαχία της Ναυπάκτου είναι μεγάλη και θα αρκούσε από μόνη της να δημιουργήσει ρεύμα επισκεπτών.

Όλα αυτά δεν τα λέω για να ευλογήσω τά γέννια μου μιας και εργάζομαι στο συγκεκριμένο Τμήμα. Με το συνέδριο αυτό αποδεικνύεται ότι 4 αίθουσες είναι αρκετές για να δημιουργήσουν τουρισμό τεσσάρων εποχών στη Ναύπακτο.

Η πόλη είναι πολύ κοντά στην Αθήνα. Έχει γύρω της σε ιδανικές αποστάσεις αξιοθέατα όπως οι Δελφοί, η αρχαία Ολυμπία και η Δωδώνη. Η ίδια η Ναύπακτος ως προορισμός μπορεί να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις σίτισης και στέγασης. Η Ναύπακτος έχει διεθνή ιστορική ταυτότητα λόγω της ναυμαχίας και όχι μόνο.

Με λίγα λόγια, 4 αίθουσες σε συνδυασμό με στοχευμένη προβολή αρκούν για να καταστήσουν τη Ναύπακτο προορισμό συνεδρίων όλο το χρόνο. Φυσικά η επένδυση αυτή είναι αρκετά μεγάλη και δύσκολα θα την αναλάβει κάποιος ιδιώτης αυτή την εποχή. Θα μπορούσε όμως ο Δήμος να αναλάβει τη δημιουργία των συνεδριακών χώρων στις εγκαταστάσεις του Ξενία.

Λυκουρέντζος φορ σεκρετάρι!

Νέος Γραμματέας της ΝΔ θα είναι ο βουλευτής Αρκαδίας Ανδρέας Λυκουρέντζος, αφού ο Κ. Μαρκόπουλος απέσυρε τη δική του υποψηφιότητα μετά από την παρέμβαση Σαμαρά.

Προσωπική επιλογή του Σαμαρά ο Λυκουρέντζος λοιπόν.

Εύχομαι καλή συνέχεια και να τα καταφέρει στο δύσκολο έργο του, που δεν είναι άλλο από την επαναφορά της ενότητας μετά από την αποπομπή της Ντόρας Μπακογιάννη που έλαβε το 40% των ψήφων της βάσης της ΝΔ όταν ήταν αντίπαλος του Αντώνη Σαμαρά για την ηγεσία του κόμματος.

Αριστερά και σε δεύτερο πλάνο ο Ανδρέας Λυκουρέντζος. Δεξιά ο Κ. Στεφανόπουλος με τον οποίο ήταν υποψήφιος ο Λυκουρέντζος στην ΔΗΑΝΑ.

ΥΓ: Τελικά στη ΝΔ μόνο αν έχεις φύγει έχεις πιθανότητες ανόδου. Ο Σαμαράς πρόεδρος, ο Αβραμόπουλος αντιπρόεδρος, ο Λυκουρέντζος γραμματέας... Εκπροσωπούνται απόλυτα ΠΟΛΑΝ, ΚΕΠ και ΔΗΑΝΑ!
Μάλλον φταίει που την αρχή της έκανε ο αποστάτης Μητσοτάκης που έγινε πρωθυπουργός. Έτσι γλυκάθηκαν και το έριξαν στις βόλτες οι υπόλοιποι:)

"Να καεί να καεί το μπουρδέλο η Βουλή"

Ένα σύνθημα που ακούγεται έντονα και αναπαράγεται ακόμα πιο έντονα από τα μέσα ενημέρωσης. Το οποίο υποτίθεται ότι συμπυκνώνει και εκφράζει τόσο την απαξίωση του πολιτικού συστήματος όσο και το αίσθημα αδικίας του λαού για τα κλεμμένα.
Στην πράξη το σύνθημα αυτό είναι εξόχως λαϊκιστικό και φασιστικό. Και κατά συνέπεια επικίνδυνο. Υπάρχει άλλωστε και ιστορικό προηγούμενο στη Γερμανία το 1933.

1933: το Γεμανικό κοινοβούλιο στις φλόγες

Το 1932 ο Χίτλερ κερδίζει τις εκλογές αλλά δεν είναι αυτοδύναμος. Στις 30/1/1933 σχηματίζει κυβέρνηση συνεργασίας και ξεδιπλώνει το σχέδιό του προς την απόλυτη επικράτηση. Κυνηγάει Εβραίους, κομουνιστές, πολιτικούς αντιπάλους, τρομοκρατεί τα πάντα. Από τη μία βασίζεται στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Από την άλλη στηρίζεται στην τρομοκρατία που ασκούν οι παραστρατιωτικές του οργανώσεις όπως τα τάγματα ασφαλείας SS, τα τάγματα εφόδου SA και τη μυστική αστυνομία Γκεστάπο.


Ψήφιζε ό,τι ήθελε και το εφάρμοζε γιατί σχεδόν κανείς δεν μπορούσε να αντιδράσει. Ο λαός πίστευε ότι για όλη αυτή την αυταρχικότητα έφταιγαν τα μέλη του κοινοβουλίου. Την αντίδραση αυτή εξέφραζαν οι βουλευτές της αντιπολίτευσης, περισσότερο οι κομουνιστές βουλευτές και λιγότερο οι σοσιαλδημοκράτες.


Στην πραγματικότητα τον ενοχλούσαν ακόμα οι βουλευτές της αντιπολίτευσης στη Βουλή, καθώς δεν έλεγχε την απόλυτη πλειοψηφία. Επίσης των ενοχλούσαν και κάποιοι άλλοι που τον είχαν βοηθήσει να ανέβει στην εξουσία μέσω της τρομοκρατίας.


Για τους "ενοχλητικούς" βουλευτές λειτούργησε η προβοκάτσια. Στις 27 Φεβρουαρίου 1933 ξεσπά πυρκαϊά στο γερμανικό κοινοβούλιο (Ράιχσταγκ) η οποία μετά από χρόνια αποδεικνύεται ότι είναι βαλτή από τον Γκέμπελς. Μέσα στο κτίριο συλλαμβάνεται ο Ολλανδός κομμουνιστής Μαρίνους φαν ντερ Λούμπε. Οι Ναζί αποδίδουν τον εμπρησμό στους κομμουνιστές και την ίδια νύκτα συλλαμβάνονται περίπου 4.000 μέλη και υποστηρικτές τους, οι οποίοι μεταφέρονται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου. Μέσα σε αυτούς ήταν και όλοι οι κομουνιστές βουλευτές, οπότε πλέον το γερμανικό κοινοβούλιο λειτουργεί χωρίς αυτούς.


Η πυρκαγιά αυτή αφενός "δικαίωσε" το αίσθημα του κόσμου και από την άλλη ενοχοποίησε τους κομουνιστές, οι οποίοι ήταν και οι βασικοί εκφραστές του κοινού αισθήματος.


Στη συνέχεια, αφού ελέγχει απόλυτα το κοινοβούλιο μετά από την εκκαθάρισή του από τους κομουνιστές και με αφορμή τον εμπρησμό, ψηφίζει διάταγμα με το οποίο καταργεί το θεμελιωδέστερο των ανθρώπινων δικαιωμάτων, το Habeas Corpus. Habeas Corpus λέγεται η απαγόρευση κράτησης (προφυλάκισης ή φυλάκισης) κάποιου χωρίς απόφαση δικαστηρίου. Αυτό το διάταγμα έγινε γνωστό ως "Διάταγμα του εμπρησμού του Κοινοβουλίου".


Πλέον είναι ελεύθερος να προχωρά σε φυλακίσεις και σε εκτελέσεις ποινών θανάτου χωρίς να έχει προηγηθεί δίκη. Εργαλεία που του στάθηκαν απαραίτητα για να εξοντώσει τα μέχρι πρότινος φιλικά αλλά ανεξέλεγκτα τάγματα εφόδου SA, τα μέλη των οποίων εκτέλεσε κατά τη "Νύχτα των Μακριών Μαχαιριών". Από εκεί και μετά επικράτησε πλήρως με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα.


Ας θυμόμαστε λοιπόν ότι την τελευταία φορά που κάηκε ένα κοινοβούλιο στο όνομα της οργής του δημοκρατικού λαού ακολούθησε αιματοκύλισμα μιας ολόκληρης ηπείρου.