Όντως, ο λαός δεν φταίει για αυτά που περνάμε σήμερα, μόνο οι πολιτικοί φταίνε.
Ούτε ο συνειδητά φοροφυγάς γιατρός-δικηγόρος-ταξιτζής-τραγουδιστής, ούτε ο μαϊμού συνταξιούχος, ούτε τα αφορολόγητα επιδόματα των προνομιούχων ΔΥ, ούτε τα "μαύρα" ιδιαίτερα, ούτε οι "συντελεστές" φορολόγησης των μηχανικών φταίνε.
Κανένας δεν φταίει σε αυτόν τον τόπο, παρά μόνο το πολιτικό σύστημα. Αυτό που ίδιος ο λαός στελεχώνει με την ψήφο του, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Και έτσι φτάσαμε να συζητάμε για τα προφανή: για την ουσία της ύπαρξης του Κοινοβουλίου, την αξία της Δημοκρατίας και άλλα απλά "καφενειακά" ζητήματα. Όταν δεν φταις ποτέ εσύ ο ίδιος και δεν είναι εύκολο να αποδείξεις ότι φταίει συγκεκριμένα κάτι άλλο, τα πληρώνει ο μαύρος τράγος. Ο "αποδιοπομπαίος" που λέγανε παλιά. Όπως τα μικρά παιδιά: αν σπάσει το βάζο με το γλυκό θα βρουν πάντα κάποιον φταίχτη.
Σκεφτόμαστε λοιπόν σαν μικρά παιδιά, αδυνατώντας να δεχτούμε ότι κάτι κάναμε και εμείς λάθος. Έτσι, προκειμένου να απαλύνει ο καθένας τις τύψεις του, ταυτίζεται με περίσσια ευκολία ένα ολόκληρο πολίτευμα με μια χούφτα πειναλέων πολιτικάντηδων που όντως τα αρπάξανε. Αλλά δεν τα αρπάξανε μόνοι τους: πολλοί βάλανε το χεράκι τους στο μέλι, όσο πιο βαθιά έφτανε. Άσε που τα αρπαχτικά με σταυρό βγήκανε, ας μην το ξεχνάμε...
ΥΓ: Πόσοι άραγε από τους ψεύτικους συνταξιούχους διαμαρτυρήθηκαν στα καφενεία γιατί μειώθηκαν τα δώρα Πάσχα, Χριστουγέννων και καλοκαιριού;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου