Η αλήθεια είναι ότι το θέαμα, μέχρι το 1998 που ακόμα η εκδήλωση γινόταν μόνο με φωτιές και χωρίς βεγγαλικά, ήταν κατανυκτικό και δημιουργούσε το κλίμα που αρμόζει στη συγκεκριμένη μέρα. Στη συνέχεια βέβαια άρχισαν να βάζουν "πινελιές" οι εκάστοτε δημοτικές αρχές δημιουργώντας ένα αμφισβητήσιμο αποτέλεσμα το οποίο στόχευε περισσότερο στον εντυπωσιασμό παρά στο πνεύμα της ημέρας.
Το συγκεκριμένο έθιμο έχει ιστορία που είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη θαλάσσια όψη της Ναυπάκτου. Ψαράδες δημιουργούσαν το σκηνικό μέχρι πρόσφατα. Μεταφέρει τους πιστούς από τους ναούς στο λιμάνι, θέτοντας στο επίκεντρο το θαλασσινό στοιχείο. Δίνει ένα μοναδικό χαρακτήρα στη Ναύπακτο, μιας και έτσι είναι μια από τις ελάχιστες πόλεις όπου η περιφορά των επιταφίων είναι κοινή και επενδύεται με αντίστοιχη μεταμόρφωση ενός θαλάσσιου μνημείου της πόλης.
Σε κάθε περίπτωση, η ημέρα αυτή είναι εμβληματική για τη Ναύπακτο (και όχι για τη Ναυπακτία, ας τα διαχωρίσουμε επιτέλους. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα). Ακόμα και αν δεν υπήρχε αυτή η εθιμική εκδήλωση, θα έπρεπε να την έχουμε σκεφτεί.
Ξαφνικά δημιουργήθηκε ζήτημα από την αρχαιολογία, η οποία όπως μαθαίνουμε "απαγορεύει" τις εκδηλώσεις λόγω της φωτιάς πάνω στα τείχη. Προσωπικά μου δημιουργείται μια σειρά αποριών: τις προηγούμενες χρονιές γιατί δεν είχε απαγορεύσει η αρχαιολογία την εκδήλωση, τι άλλαξε φέτος; Δεύτερη απορία: η αρχαιολογία έδρασε αυτεπάγγελτα, δηλαδή αποφάσισε μόνη της να απαγορεύσει τις εκδηλώσεις ή ο Δήμος ζήτησε σχετική άδεια; Τρίτη απορία: τις προηγούμενες χρονιές υπήρχε σχετική "άδεια" ή απλά η εκδήλωση γινόταν από τον Δήμο χωρίς καμία εμπλοκή της αρχαιολογίας;
Με λίγα λόγια οι απορίες οδηγούν σε ένα ερώτημα: η αρχαιολογία άλλαξε στάση φέτος ή η δυσμενής εξέλιξη οφείλεται σε κάποια ενέργεια του Δήμου; Σε κάθε περίπτωση είναι πολύ σημαντικό ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί, αφού μια ολόκληρη πόλη πρέπει να αλλάξει έθιμα λόγω ενός... εγγράφου. Αν η αρχαιολογία έδρασε από μόνη της τότε αποτελεί μια ακόμα περίπτωση νεοελληνικής τυπολατρίας. Αν ο Δήμος ζήτησε σχετική άδεια και η αρχαιολογία την αρνήθηκε, τότε το σφάλμα είναι του Δήμου αφού για κάποια πράγματα ο Δήμος δεν χρειάζεται να ζητά άδειες.
Τι πρέπει να γίνει λοιπόν αφού φτάσαμε εδώ; Κατά τη γνώμη μου η λύση είναι απλή: η εκδήλωση πρέπει να γίνει κανονικά όπως γινόταν πάντα, με ή χωρίς εγκρίσεις, αγνοώντας υπηρεσιακές αλληλογραφίες και χωρίς γραφειοκρατικές αγκυλώσεις που δεν μπορούν να ακυρώσουν τη φυσιογνωμία και τα έθιμα μιας ολόκληρης πόλης. Άλλωστε σε μια χώρα που δεν μπορεί να επιβάλλει την απαγόρευση του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους, λίγη σημασία έχει το αν ο Δήμος θα αγνοήσει μια προφανώς αστήρικτη υπηρεσιακή απόφαση.
Η διαχρονικότητα κάποιων εμβλημάτων και το εθιμικό δίκαιο της πόλης της Ναυπάκτου στηρίζουν μια τέτοια ενέργεια του Δήμου.
Παλιότερα σχετικά άρθρα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου