Για την κυκλοφορία στην πλατεία του Λιμανιού

«Όλες οι λύσεις είναι φίνες και ωραίες τότε και μόνο όταν είναι εφικτές»

Το κλείσιμο του παραπάνω τραγουδιού των Κατσιμιχαίων ταιριάζει απόλυτα με την καινούργια «ιδέα» που θα λύσει το κυκλοφοριακό της Ναυπάκτου τη Μεγάλη Παρασκευή: η πεζοδρόμηση του κάτω δρόμου και η διπλοδρόμηση του πάνω δρόμου.

Όπως και στη Συνέλευση των Ποντικών που περιγράφει το τραγούδι, είδαμε λίγο ή πολύ οι αιρετοί συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης τσιμπάνε όλοι και λένε «α, εξαιρετική ιδέα να το δοκιμάσουμε». Με διαφοροποιήσεις, με προτάσεις, αλλά το νόημα του προηγούμενου φύλλου της «Ε» ήταν ότι επιτέλους ομονοήσαμε σε κάτι. Και ξαφνικά από ήσυχη συντηρητική κωμόπολη γίναμε μια κοινωνία έτοιμη για «πειραματισμούς» και μάλιστα, ομόφωνα. Η απλή λογική, περίπατο. Δεν είμαι μηχανικός ή συγκοινωνιολόγος, αλλά τα παρακάτω είναι ασκήσεις κοινής λογικής:

• ·     Από την πλατεία Φαρμάκη έως και την πλατεία του λιμανιού παρκάρουν αυτοκίνητα. Πολλά αυτοκίνητα. Αυτά που θα πάνε όταν ο πάνω δρόμος γίνει διπλής κατεύθυνσης; Μη μου πει κανείς για τους χώρους στάθμευσης του Δήμου γιατί τέτοιες μέρες όλα πιασμένα είναι.
  
• ·        Στον πάνω δρόμο, πάνω από τα μαγαζιά, έχει σπίτια. Σπίτια όπου μένουν άνθρωποι. Και δεν είναι λίγοι. Μετρήστε κουδούνια και θα δείτε ότι είναι όσοι και σε μια από τις τοπικές κοινότητες του Δήμου μας. Γιατί θα πρέπει χρονιάρες μέρες να ζουν σε τόσο φορτισμένο κυκλοφοριακά δρόμο διπλής κατεύθυνσης; Δεν θέλουν αυτοί να ξεφορτώσουν ψώνια από το αυτοκίνητο να τα ανεβάσουν σπίτι τους; Δεν έχουν μικρά παιδιά να πρέπει να βγάλουν κα να βάλουν σε αυτοκίνητα; Γέρους ανθρώπους να κατεβάσουν και να ανεβάσουν; Θα τους κάνουμε τις γιορτές μαύρες για να βολευτούμε για λίγες ώρες με το ποτάκι στα χέρια μέσα στο δρόμο;
  
• ·        Ένας Δήμος που οικειοθελώς δεν επανασύστησε την Δημοτική Αστυνομία δεν μπορεί να απαιτεί από την Τροχαία τέτοιες μέρες να ασχολείται με προσωρινές κυκλοφοριακές ρυθμίσεις. Υπερβάσεις ταχύτητας, αλκοτέστ, ζώνες/κράνη είναι παραβάσεις σε έξαρση στην περιοχή μας, σε συνδυασμό με την επιτήρηση της Ιόνιας Οδού. Ποιος θα προλαμβάνει/τιμωρεί τέτοιες σοβαρές έως θανατηφόρες παραβάσεις όταν εμείς θέλουμε το προσωπικό της τροχαίας να είναι απίκο στη στροφή στο λιμάνι;

·        Στόχος αυτής της ιδέας είναι θεωρητικά η αποσυμφόρηση του Λιμανιού, μεταφέροντας το φόρτο σε όλο το υπόλοιπο Κέντρο της πόλης. Η πλατεία του λιμανιού πραγματικά αποσυμφορείται όταν στο βόρειο μέρος της έχουμε δρόμο διπλής κατεύθυνσης; Η πλατεία χάνει ή κερδίζει από ένα τέτοιο μέτρο όταν θα τραβήξει όλο το κυκλοφοριακό φορτίο στην μία πλευρά της;

Ποια είναι η λύση; Είπα και πριν πως άλλα πράγματα έχω σπουδάσει, δεν είμαι συγκοινωνιολόγος. Είναι όμως προφανές ότι η πλατεία Λιμένος τέτοιες μέρες είναι –σε σύγκριση με το μπούγιο που πίνει ποτό μέσα στο δρόμο– κυριολεκτικά άδεια. Γιατί;

Εύκολα προκύπτει η σκέψη ότι η πλατεία είναι άδεια επειδή περικλείεται ασφυκτικά από ένα δρόμο που αποκόπτει τον κόσμο από το εσωτερικό της. Για να ανέβεις δηλαδή από το λιμάνι στην πλατεία υπάρχει ανάμεσα ένα «σύνορο», μια «νεκρή» για τους πεζούς ζώνη: ο δρόμος που έχει πολύ μεγάλη κίνηση αυτοκινήτων.

Αυτή η «νεκρή ζώνη» που ζώνει την πλατεία οδηγεί στο μαζεύεται κόσμος στα πεζοδρόμια και όχι στην πραγματική του θέση, την πλατεία. Μια νεκρή ζώνη που απομονώνει τα καταστήματα από τον ελεύθερο χώρο συνάθροισης της πλατείας. Η λύση λοιπόν είναι να ενώσουμε τα πεζοδρόμια και τα δύο στενά που οδηγούν στον φάρο και τον Ανεμογιάννη με την πλατεία, διώχνοντας από εκεί οριστικά τα αυτοκίνητα.

Υπάρχει σχετική μελέτη στα συρτάρια του Δήμου. Ώριμη, επιστημονικά τεκμηριωμένη και όχι ακριβή στην υλοποίηση. Είναι δε βέβαιο ότι σήμερα δεν θα προκαλέσει τις λαϊκίστικες αντιδράσεις του παρελθόντος: δεν παίζουν ρόλο πλέον τα πρόσωπα που προκάλεσαν την απόρριψη του συγκεκριμένου σχεδίου και που δεν μπόρεσαν να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη να αποδεχτεί μια σωστή λύση, υποκύπτοντας και αυτή στο να αποδεχτεί την άποψη των «πολλών». Γιατί στη Ναύπακτο συχνά κοιτάμε όχι τι λέει κάποιος, αλλά ποιος το λέει.

Ειλικρινά εκπλήσσομαι δυσάρεστα όταν σχεδόν το σύνολο της ηγεσίας του Δήμου μας –συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης– είναι έτοιμη να «πειραματιστεί», χωρίς να έχει μπει κανείς στον κόπο να σκεφτεί απλά και προφανή πράγματα. Η στάση τους στο προηγούμενο φύλλο θυμίζει προεφηβική ηλικία όπου τα παιδιά μιμούνται άκριτα το ένα το άλλο προκειμένου να μην φανούν εκτός παρέας. Ωστόσο ο ρόλος ενός επικεφαλής είναι να διαμορφώσει προτάσεις, να πείσει την κοινωνία για λύσεις, όχι να ακολουθεί «μόδες». Κύριοι, δεν προσφέρετε καλές υπηρεσίες στην τοπική μας κοινωνία όταν ακολουθείτε «αυτό που θέλουν οι πολλοί» για να μην σπάσετε αυγά.

Πίσω από αυτό το θέμα κρύβεται ολόκληρη η λογική που καθορίζει το είδος της σχέσης του «αιρετού» με την «κοινή γνώμη». Υπάρχουν δύο σχολές: αυτή των λαϊκιστών που λένε στον κόσμο αυτό που θέλει να ακούσει προκειμένου να είναι ευχάριστος και να πάρει την ψήφο, και αυτή των ηγετών που διαμορφώνουν συνειδήσεις και πολίτες πείθοντας με επιχειρήματα και παραδείγματα.

Η παραπάνω διαπίστωση, δηλαδή ότι οι τοπικοί μας άρχοντες ακολουθούν απόψεις που θεωρούν ότι είναι δημοφιλείς για να μην συγκρουστούν με την πλειοψηφία αντί να καθιερώνουν ιδέες και λύσεις με την πειθώ που τους παρέχει η θέση τους, εξηγεί την εξέλιξη που έχει ο Δήμος μας. Πώς να πας μπροστά όταν διοικείσαι από αιρετούς που αποφεύγουν τη διαμόρφωση ιδεών και προτάσεων;

Όμως ειδικά στο Δήμο μας όπου σπάνια βγαίνει Δήμαρχος δεύτερη φορά, λίγα έχετε να φοβηθείτε αν προσπαθήσετε να διαμορφώσετε την κοινή γνώμη με ενδεχομένως αντιλαϊκές προτάσεις αντί να προσπαθείτε να ακολουθείτε τις πρόσκαιρες τάσεις. Δοκιμάστε, μπορεί να εκπλαγείτε από την κοινωνία μας.

Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Εμπρός" της Ναυπάκτου στις 20 απριλίου 2018