Έκανε αυτό που κάνουν οι "παραδοσιακοί" εθνοπατέρες. Πήγε στο χωριό του. Έκατσε στο καφενείο σαν απλός άνθρωπος, έχοντας βέβαια βάλει τους φίλους του να κανονίσουν από πριν να είναι εκεί όλο το ΠΑΣΟΚ της περιοχής. Άκουσε τις ήσσονος σημασίας γκρίνιες των παραγονταραίων που τον στηρίζουν σε κάθε εκλογική μάχη. Τους θύμισε ότι είναι ένας από αυτούς και ότι τους καταλαβαίνει. Δεν τους είπε όχι, δεν τους εξήγησε γιατί είναι σημαντικός ο Καλλικράτης. Τους χάιδεψε τα αυτιά και φέρθηκε σαν καλός πατερούλης. Πήγε στην πρωτεύουσα -στα "κεντρικά"- και μετέφερε τα "δίκαια" αιτήματα των συγχωριανών του. Μπορεί να μην πήγε στο χωριό του αλλά να ήρθε αυτό στην Αθήνα και να τον συνάντησε στα "κεντρικά". Δεν ήμουν παρόν στα γεγονότα, αλλά αυτές οι δουλειές έτσι γίνονται συνήθως από τα λίγα που ξέρω.
Η θέση του Προέδρου είναι εκεί, όχι να μεταφέρει ρουσφετολογικά αιτήματα από το βήμα...Πρώτος στην ιεραρχία των αξιών φαίνεται ότι κατατάσσεται ο παράγοντας στο χωριό. Το κράτος, το κόμμα, η κυβέρνηση και η κοινοβουλευτική του ομάδα έρχονται μετά. Ακόμα και ο πολιτειακός ρόλος του Προέδρου της Βουλής έρχεται μετά από τον εκλογικό μηχανισμό του χωριού. Θυμίζω ότι ο πρόεδρος της Βουλής είναι ο τρίτος τη τάξει πολιτειακός παράγοντας της χώρας, μετά από τον Πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο, τον οποίο και αναπληρώνει σε κάποιες περιπτώσεις.
Αυτό που δεν ήταν αναμενόμενο για τον ίδιο ήταν η απλή λεξούλα που εισέπραξε ως απάντηση από τον Ραγκούση όταν του μετέφερε το αίτημα: όχι. Αυτή η συμπεριφορά είναι σαφώς μη παλαιοκομματική. Οι παλαιοκομματικοί υλοποιούν τα ρουσφέτια που τους ζητάνε ακόμα και οι πολιτικοί αντίπαλοι. "Που ξέρεις, μπορεί να τον χρειαστείς". Ο Ραγκούσης πάνω από το "χατίρι" στον σημαίνοντα πολιτειακό και κομματικό παράγοντα έβαλε αυτό που θεωρεί καλό για τη χώρα. Δεν σκέφτηκε ότι αύριο μπορεί να χρειαστεί τον φίλο Φίλιππο σε κάποια εσωκομματική αναμέτρηση. Δεν δέχτηκε να κάνει εκπτώσεις σε αυτό που θεωρεί σωστό ώστε να αποκτήσει ένα ακόμη "φίλο". Μαγκιά του.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Υπουργός σωστά δεν υπέκυψε σε υψηλές πιέσεις και στάθηκε στο ύψος του ρόλου του. Ο Ραγκούσης δικαίωσε τον Παπανδρέου που τον γνώρισε Δήμαρχο και του εμπιστεύτηκε πρωτοκλασάτο υπουργείο. Ο πρόεδρος της Βουλής αντίθετα δεν τίμησε τον ρόλο του. Υποβίβασε τον εαυτό του από κορυφαίο πολιτειακό παράγοντα σε παλαιοκομματικό βουλευτή της περιφέρειας, που περιορίζεται στο να ψηφίζει ό,τι του λέει το κόμμα του και, να μεταφέρει στα "κεντρικά" τα μπιλιετάκια με τα αιτήματα που μαζεύει από τους χωριανούς του τα Σαββατοκύριακα που πάει στον τόπο εκλογής του.
Αυτός είναι και ο συμβολισμός που εκπέμπει και η πρωτόγνωρη κίνηση του Πετσάλνικου να κατέβει από τη θέση του Προέδρου και να μιλήσει από το βήμα της Βουλής. Μόνος του μετατράπηκε από πρόεδρος της Βουλής σε απλός βουλευτής που γκρινιάζει αλλά ψηφίζει ό,τι του πει το κόμμα του. Ο Πετσάλνικος θυσίασε την αίγλη του ρόλου του για τους σταυρούς του χωριού του. Κρίμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου