Χρίσμα vs ανεξαρτησία

Μεγάλη κουβέντα γίνεται για τα "χρίσματα" των κομμάτων σε υποψηφίους Δημάρχους, όσο αφορά τη χρησιμότητά τους και κατά πόσο λειτουργούν προς το συμφέρον του Δήμου. Η ένταση δε της διαμάχης θυμίζει κάτι από... εικονομάχους και εικονοκλάστες. Άλλωστε τα δίπολα πάντα κέντριζαν τη φαντασία του ανθρώπου και αποτελούν σταθερό πεδίο ανάπτυξης και ανταλλαγής επιχειρημάτων.


Υπάρχει η διαρκώς διογκούμενη τάση το "χρίσμα" να απαξιώνεται, κυρίως λόγω της γενικότερης απαξίωσης της πολιτικής. Ο έχων το "χρίσμα" κατηγορείται ως "εξαρτώμενος" από το κόμμα του, ενώ ο ψηφοφόρος συχνά παρομοιάζεται με "πρόβατο" που μένει κολλημένο στο κομματικό "μαντρί". Βέβαια κανείς δεν μπαίνει στον κόπο τι ακριβώς εννοεί με τον όρο εξάρτηση, ούτε για τι ακριβώς κατηγορεί το πρόβατο. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.


Από την άλλη, οι Δήμοι έχουν μεγαλώσει και πλέον εφαρμόζουν πολιτική σε πολύ μεγάλη κλίμακα. Ας σκεφτούμε την υλοποίηση του Καλλικράτη: δεν χρειάζεται κάποιος Δήμαρχος που να πιστεύει στη συγκεκριμένη πολιτική ώστε να την εφαρμόσει στα πρώτα της βήματα; Ακόμη, πολλές αρμοδιότητες περνούν στους Δήμους πλέον και αποτελούν πεδίο άσκησης πολιτικής. Παράδειγμα; Οι παιδικοί σταθμοί. Ένας "φιλελεύθερος" Δήμαρχος θα σκεφτόταν πιο εύκολα ότι η αύξηση του κόστους πρέπει να περάσει στους γονείς, ενώ κάποιος "κρατιστής" θα σκεφτόταν να μεταφέρει πόρους από άλλες πηγές όπως είναι οι δημοτικοί φόροι, ώστε να μην επιβαρύνει τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς. Με λίγα λόγια, οι νέοι Δήμοι έχουν και πολιτικές αρμοδιότητες.


Στην άλλη όχθη, τι ακριβώς πρεσβεύει ο κάθε "ανεξάρτητος" υποψήφιος; Είναι όλοι οι ανεξάρτητοι ίδιοι; Είναι όλοι τους τίμιοι και έχουν αγνές προθέσεις; Από που αντλούν τη δύναμή τους; Πως διασφαλίζουν την προβολή τους στα περιφερειακά ΜΜΕ; Πως έχουν τόσα χρήματα στη διάθεσή τους; Πως καταφέρνουν να έχουν υποστηρικτές χωρίς να έχουν (λέμε τώρα) σχέση με κόμματα εξουσίας; Ή μήπως έχουν την υποστήριξη μέρους των κομμάτων αυτών; Μήπως η στήριξη από κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί "χρίσμα"; Μήπως η λέξη "ανεξάρτητος" χρησιμοποιείται για να αξιοποιηθεί εκλογικά (λέγε με κουκί) η τάση απαξίωσης του πολιτικού συστήματος; Ή μήπως ο "ανεξάρτητος" δήμαρχος δεν είναι μέρος του πολιτικού συστήματος με τη συμμετοχή του σε όργανα όπως η ΤΕΔΚ όπου συναλλάσσεται με τα "επάρατα" κόμματα;


Με λίγα λόγια, και ο "ανεξάρτητος" και ο "χρισμένος" μπορεί να είναι εξίσου ικανοί ή ανίκανοι, τίμιοι ή λωποδύτες, εξαρτώμενοι ή ανεξάρτητοι από συμφέροντα. Πιο σημαντικό κριτήριο πρέπει να είναι το ήθος και η προσωπική πορεία του κάθε υποψήφιου, το ήθος και η ποιότητα των ατόμων που τον πλαισιώνουν, ο προηγούμενος βίος του στα κοινά, η αποτελεσματικότητα που τον διακρίνει, τα κίνητρα που τον ωθούν να εμπλακεί στην περιπέτεια που λέγεται δημοτικές εκλογές κλπ. Τα υπόλοιπα, είτε μιλάμε για κομματική στήριξη είτε για "ανεξαρτησίες", είναι μάρκετινγκ. Και μάλιστα φτηνό.