Πριν από 5 χρόνια (άνοιξη 2003) η τότε Δημοτική Αρχή αποφάσισε να κλαδέψει -όχι να κόψει- ένα πλατάνι μεγάλης ηλικίας (90 ετών περίπου) που βρισκόταν απέναντι από το Ναό του Αγίου Δημητρίου. Το "μέλλον" εκείνης της εποχής έχει πλέον φτάσει και, σήμερα μπορούμε να οδηγηθούμε σε ασφαλή συμπεράσματα όσο αφορά και τα δέντρα αλλά και τις συμπεριφορές των ανθρώπων και των ομάδων που σχετίστηκαν με την "πολύκροτη" αυτή υπόθεση.
Οι αντιδράσεις το 2003 ήταν έντονες και όπως ήταν αναμενόμενο, βρέθηκαν αμέσως αυτόκλητοι εκφραστές της "λαϊκής οργής" που προκάλεσε το κλάδεμα. Η φρασεολογία της εποχής χρησιμοποιούσε εκφράσεις όπως εμβρόντητους από την απώλεια γείτονες, κατακρεούργηση, κεφαλές επί πίνακι, πράξη κόντρα στο κοινό αίσθημα κλπ.
Η τότε Δημοτική Αρχή -μάταια- επικαλέστηκε λόγους ασφαλείας που οδήγησαν στην απόφαση αυτή. Οι "Ρομπέν των πλατανιών" ξεπερνούσαν με ευκολία τις αιτιάσεις περί ασφάλειας και υπονοούσαν ότι υπάρχει... ρουσφέτι στη μέση.
Προκειμένου να τεκμηριωθεί η διαφορετική αντιμετώπιση που επιφύλαξε η τότε Δημοτική Αρχή για το δέντρο που κλαδεύτηκε, έμπαινε σε σύγκριση το "κατακρεουργημένο" πλατάνι του Αγίου Δημητρίου με άλλα υποτίθεται "ευνοημένα" τα οποία είχαν "γλιτώσει" το κλάδεμα. Ως πρώτο παράδειγμα "ευνοημένου" δέντρου αναφερόταν το πλατάνι της πλατείας Φαρμάκη.
Το πλατάνι δηλαδή που κατέρρευσε λόγω έλλειψης κλαδέματος το καλοκαίρι του 2007, είχε παρουσιαστεί ως "ευνοημένο" το 2003, αφού είχε γλιτώσει τότε το κλάδεμα. Ευτυχώς που ο προαναγγελθείς θάνατος δεν αφορούσε τους αμέριμνους θαμώνες της πλατείας Φαρμάκη οι οποίοι από τύχη δεν ήταν κάτω από το πλατάνι όταν αυτό κατέρρευσε...
Παρακάτω είναι η φωτογραφία του πλατάνου στον Άγιο Δημήτριο σήμερα, μετά από 5 χρόνια. Είναι φανερό πια ότι οι χαρακτηρισμοί του 2003 σήμερα πλέον εκθέτουν αυτούς που τις εκστόμιζαν και τις έγραφαν.
Μια πρώτη σκέψη είναι ότι η τότε στάση τους κρίθηκε -και από τους ίδιους- εν τέλει λάθος, καθώς ενέδωσαν σε ένα ιδιόμορφο "οικολογικό λαϊκισμό" προκειμένου να πλήξουν την τότε Δημοτική Αρχή και να καρπωθούν την στιγμιαία λαϊκή δυσαρέσκεια. Η σημερινή τους αφωνία μπορεί να θεωρηθεί ως σιωπηρή αναγνώριση του λάθους αυτού. Στην περίπτωση αυτή ωστόσο οφείλουν να ομολογήσουν δημόσια και με ειλικρίνεια το λάθος τους καθώς μόνο έτσι μπορεί να απαλλαγούν από τον -επιζήμιο για τη Ναύπακτο- λαϊκισμό στον οποίο ενέδωσαν.
Οι απλοί πολίτες έχουν το δικαίωμα να παρασέρνονται λόγω άγνοιας αλλά και λόγω του συναισθηματισμού που επιβάλλει η αγάπη τους για τα πλατάνια τα οποία έχουν συνδεθεί με την ταυτότητα της Ναυπάκτου. Όσοι όμως επιστρατεύουν έντεχνα τον λαϊκισμό προκειμένου να ωφεληθούν από την πηγαία και συναισθηματική αντίδραση των πολιτών χωρίς να μπουν ποτέ στον κόπο να πουν την αλήθεια για το θέμα, πρέπει να απολογηθούν στους πολίτες.
Όσο αφορά την σημερινή σιωπή, μεγαλύτερο βάρος από την ενδεχόμενη αυτοκριτική πιθανόν να έχει το γεγονός ότι δεν υπάρχει πλέον χώρος για πρόσκαιρο λαϊκισμό στο θέμα των πλατανιών, μετά και από το συμβάν της κατάρρευσης του πλατάνου της πλατείας Φαρμάκη το περασμένο καλοκαίρι. Κατάρρευση που οφείλεται σε έλλειψη κλαδέματος που επέβαλλε και ο "οικολογικός λαϊκισμός" του 2003.
Μετά από αυτό το συμβάν, ο κόσμος γνωρίζει ότι όποιος κλαδεύει τα δέντρα δεν τα... κατακρεουργεί αλλά τα προστατεύει. Ο κόσμος πλέον έχει ωριμάσει και δεν χειροκροτεί άκριτα όποιον απλά λαϊκίζει φωνάζοντας πιο δυνατά από τους άλλους χωρίς να λέει τίποτα. Δεν υπάρχουν πια συναισθηματικοί οπαδοί για τέτοια θέματα. Εκεί πρέπει να αναζητηθεί ο λόγος της σημερινής αφωνίας όσων στο παρελθόν είχαν σηκώσει τα λάβαρα της ανέξοδης οικολογικής αντίστασης.
Αλλά ακόμη και στην περίπτωση που σιωπηρά έχει αναγνωριστεί το λάθος του λαϊκισμού του 2003 αναφορικά με το κλάδεμα των πλατανιών, μένει μια απορία άλυτη: γιατί δεν επιδεικνύεται ούτε κλάσμα της παλιάς ευαισθησίας για το πλατάνι που εξαφανίστηκε στο Γρίμποβο χωρίς ποτέ να αντικατασταθεί; Γιατί το κλάδεμα ενός πλατανιού το 2003 έγινε... αιτία πολέμου για ορισμένους, ενώ το 2008 η εξαφάνιση ενός άλλου δέντρου δεν προκαλεί καμία συγκίνηση στους ίδιους;
Οι αντιδράσεις το 2003 ήταν έντονες και όπως ήταν αναμενόμενο, βρέθηκαν αμέσως αυτόκλητοι εκφραστές της "λαϊκής οργής" που προκάλεσε το κλάδεμα. Η φρασεολογία της εποχής χρησιμοποιούσε εκφράσεις όπως εμβρόντητους από την απώλεια γείτονες, κατακρεούργηση, κεφαλές επί πίνακι, πράξη κόντρα στο κοινό αίσθημα κλπ.
Φωτογραφίες από σχετικό πρωτοσέλιδο άρθρο της τοπικής εφημερίδας "Αντίλογος" -φύλλο Ιουλίου 2003- με τίτλο "Χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου"
Η τότε Δημοτική Αρχή -μάταια- επικαλέστηκε λόγους ασφαλείας που οδήγησαν στην απόφαση αυτή. Οι "Ρομπέν των πλατανιών" ξεπερνούσαν με ευκολία τις αιτιάσεις περί ασφάλειας και υπονοούσαν ότι υπάρχει... ρουσφέτι στη μέση.
Προκειμένου να τεκμηριωθεί η διαφορετική αντιμετώπιση που επιφύλαξε η τότε Δημοτική Αρχή για το δέντρο που κλαδεύτηκε, έμπαινε σε σύγκριση το "κατακρεουργημένο" πλατάνι του Αγίου Δημητρίου με άλλα υποτίθεται "ευνοημένα" τα οποία είχαν "γλιτώσει" το κλάδεμα. Ως πρώτο παράδειγμα "ευνοημένου" δέντρου αναφερόταν το πλατάνι της πλατείας Φαρμάκη.
Φωτογραφίες από το ίδιο άρθρο του "Αντίλογου" με τις οποίες τεκμηριωνόταν ότι η τότε Δημοτική Αρχή κατακρεούργησε μόνο το επίμαχο πλατάνι, επιφυλάσσοντας καλύτερη μεταχείριση σε άλλα αντίστοιχα δέντρα. Ανάμεσα στα ευνοημένα πλατάνια που δεν "κατακρεούργησε" η τότε Δημοτική Αρχή αναφέρεται ως παράδειγμα και αυτό της... πλατείας Φαρμάκη, το οποίο μετά από 4 χρόνια κατέρρευσε.
Το πλατάνι δηλαδή που κατέρρευσε λόγω έλλειψης κλαδέματος το καλοκαίρι του 2007, είχε παρουσιαστεί ως "ευνοημένο" το 2003, αφού είχε γλιτώσει τότε το κλάδεμα. Ευτυχώς που ο προαναγγελθείς θάνατος δεν αφορούσε τους αμέριμνους θαμώνες της πλατείας Φαρμάκη οι οποίοι από τύχη δεν ήταν κάτω από το πλατάνι όταν αυτό κατέρρευσε...
Παρακάτω είναι η φωτογραφία του πλατάνου στον Άγιο Δημήτριο σήμερα, μετά από 5 χρόνια. Είναι φανερό πια ότι οι χαρακτηρισμοί του 2003 σήμερα πλέον εκθέτουν αυτούς που τις εκστόμιζαν και τις έγραφαν.
Το πλατάνι του Αγίου Δημητρίου 5 χρόνια μετά την δήθεν "κατακρεούργησή" του από την τότε Δημοτική Αρχή. Η εικόνα διαψεύδει όσους μίλαγαν το 2003 για χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου. Το δε ρουσφέτι που υπονοούταν μάλλον αφορούσε το ίδιο το δέντρο!
Τι έχουν να πουν σήμερα οι "Ρομπέν των πλατανιών" που είχαν αναλάβει τότε να εκφράσουν και παράλληλα να κεφαλαιοποιήσουν την πρόσκαιρη συναισθηματική αντίδραση των δημοτών; Ποιος ο λόγος της σημερινής σιωπής;Μια πρώτη σκέψη είναι ότι η τότε στάση τους κρίθηκε -και από τους ίδιους- εν τέλει λάθος, καθώς ενέδωσαν σε ένα ιδιόμορφο "οικολογικό λαϊκισμό" προκειμένου να πλήξουν την τότε Δημοτική Αρχή και να καρπωθούν την στιγμιαία λαϊκή δυσαρέσκεια. Η σημερινή τους αφωνία μπορεί να θεωρηθεί ως σιωπηρή αναγνώριση του λάθους αυτού. Στην περίπτωση αυτή ωστόσο οφείλουν να ομολογήσουν δημόσια και με ειλικρίνεια το λάθος τους καθώς μόνο έτσι μπορεί να απαλλαγούν από τον -επιζήμιο για τη Ναύπακτο- λαϊκισμό στον οποίο ενέδωσαν.
Οι απλοί πολίτες έχουν το δικαίωμα να παρασέρνονται λόγω άγνοιας αλλά και λόγω του συναισθηματισμού που επιβάλλει η αγάπη τους για τα πλατάνια τα οποία έχουν συνδεθεί με την ταυτότητα της Ναυπάκτου. Όσοι όμως επιστρατεύουν έντεχνα τον λαϊκισμό προκειμένου να ωφεληθούν από την πηγαία και συναισθηματική αντίδραση των πολιτών χωρίς να μπουν ποτέ στον κόπο να πουν την αλήθεια για το θέμα, πρέπει να απολογηθούν στους πολίτες.
Όσο αφορά την σημερινή σιωπή, μεγαλύτερο βάρος από την ενδεχόμενη αυτοκριτική πιθανόν να έχει το γεγονός ότι δεν υπάρχει πλέον χώρος για πρόσκαιρο λαϊκισμό στο θέμα των πλατανιών, μετά και από το συμβάν της κατάρρευσης του πλατάνου της πλατείας Φαρμάκη το περασμένο καλοκαίρι. Κατάρρευση που οφείλεται σε έλλειψη κλαδέματος που επέβαλλε και ο "οικολογικός λαϊκισμός" του 2003.
Το πλατάνι της πλατείας Φαρμάκη λίγο μετά από την κατάρρευσή του το 2007. Το συμβάν αυτό είναι η αιτία που δεν συγκινεί πια ο οικολογικός λαϊκισμός σχετικά με τα πλατάνια.
Το 2003 το συγκεριμένο δέντρο παρουσιαζόταν ως ευνοημένο έναντι αυτού του Αγίου Δημητρίου αφού δεν είχε κλαδευτεί.
Το 2003 το συγκεριμένο δέντρο παρουσιαζόταν ως ευνοημένο έναντι αυτού του Αγίου Δημητρίου αφού δεν είχε κλαδευτεί.
Αλλά ακόμη και στην περίπτωση που σιωπηρά έχει αναγνωριστεί το λάθος του λαϊκισμού του 2003 αναφορικά με το κλάδεμα των πλατανιών, μένει μια απορία άλυτη: γιατί δεν επιδεικνύεται ούτε κλάσμα της παλιάς ευαισθησίας για το πλατάνι που εξαφανίστηκε στο Γρίμποβο χωρίς ποτέ να αντικατασταθεί; Γιατί το κλάδεμα ενός πλατανιού το 2003 έγινε... αιτία πολέμου για ορισμένους, ενώ το 2008 η εξαφάνιση ενός άλλου δέντρου δεν προκαλεί καμία συγκίνηση στους ίδιους;
3 σχόλια:
απολύτως εμπεριστατωμένο το post, αν και έμπλεο αντιαριστερου μένους οι αποδείξεις του βγάζουν μάτια.Μακάρι να σου απαντούσε κάποιος απο την άλλη πλευρα να πληροφορούμασταν και την αντίθετη αποψη, χάριν της αντικειμενικότητας. Ισως το γεγονός οτι ουδείς σχετικός απάντησε καταδεικνύει ότι έχεις δικιο
@yannisad: αντιαριστερό μένος; Αυτό από που *ακριβώς* προκύπτει; Αν δε το έχεις καταλάβει ως εδώ ή δεν θέλεις να το καταλάβεις, αριστερό θεωρώ τον εαυτό μου. Αλλά μάλλον ανήκεις σε αυτή την περιούσια σέχτα της αριστεράς που έχει την αποκλειστικότητα στην διανομή πιστοποιητικών αριστεροσύνης. Σε παρακαλώ όμως να μου πεις που *ακριβώς* διέκρινες το... μένος. Αφού είναι τόσο έντονο θα σου είναι εύκολο.
Πολύ ανακλαστικές οι απαντήσεις σου... Το άλλο με τη μύγα το ξέρεις; Αυτό με τον γρύλο;
. Ένα από τα πράγματα που λείπει σήμερα στον αντιπολιτευτικό λόγο, στον Αριστερό λόγο ( πέρα από τούς συγκεκριμένους στόχους για το ά μ ε σ ο μέλλον ) είναι όσα σχετίζονται με την Μνήμη τού παρελθόντος. Με το τι έλεγαν και έπρατταν κάποτε και τι λένε και τι πράττουν τώρα οι όποιοι Δημοτικοί Άρχοντες, Νομάρχες, Βουλευτές, Στελέχη.
. Νομίζω οτι είναι πολύ σημαντικό να μην ξεχνούμε τόσο τα μεγάλα όσο και αυτά τα ...μικρά θέματα, και από αυτήν την άποψη είναι πολύ χρήσιμες τέτοιες αναρτήσεις.
. Άν για κάποιους αυτό είναι ... αντιαριστερό μένος, ωστόσο δεν παύει να είναι και γεγονός.
. Όπως είναι και γεγονός οτι για την ...Αριστεροσύνη ( ! ) κανείς δεν δικαιούται και δεν μπορεί να εκδίδει πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων πιά, όπως ο Αλέξης και ο ΣΥΝ αυτώ.
Δημοσίευση σχολίου