Είχε πει ο Αλαβάνος, προκειμένου να ειρωνευτεί κάποια στιγμή τον Γιώργο Παπανδρέου με αφορμή την κατάθεση πρότασης μομφής κατά της κυβέρνησης Καραμανλή το 2008.
Σήμερα όμως τα δικά τους "παιδιά" είναι αυτά που βρίσκονται στην πόρτα της εξόδου από τον Συνασπισμό και σε αναζήτηση νέας πορείας.
Λίγο καιρό μετά από αυτή την εξυπναδίστικη φράση αυτή του Αλαβάνου, οι σχέσεις του με τον Τσίπρα φτάσανε στο μηδέν και ουσιαστικά εκδιώχτηκε από τον Συνασπισμό και την κοινοβουλευτική ομάδα. Ήρθαν στη συνέχεια οι εσωκομματικές διαδικασίες όπου πρόεδρος του Συνασπισμού αναδείχτηκε ο Τσίπρας, μετά από την ήττα του Φώτη Κουβέλη. Χάσανε οι ανανεωτικοί, κέρδισαν οι ριζοσπάστες.
Μια κόντρα που ουσιαστικά ανάγεται στην εποχή του εννιαίου Συνασπισμού. Με τη διάσπασή του, ένα σύνολο στελεχών προερχόμενο από το ΚΚΕ βρέθηκε να συμπορεύεται με τους ανανεωτικούς του ΚΚΕ Εσωτερικού.
Χημεία δύσκολη: ευρωπαϊστές και ρεαλιστές οι ανανεωτικοί, με διάθεση διαλόγου σε πολλά επίπεδα. Από την άλλη οι κάγκαροι αριστεροί με την μαρξιστική ανάλυση αποζητούν την ταξική σύγκρουση και την περιχαράκωση. Από τη μία όσοι θεωρούν ότι αξίζει τον κόπο να κυβερνήσεις ώστε να δώσεις μια προοδευτική προοπτική στο σύστημα και, από την άλλη, όσοι θέλουν να το γκρεμίσουν. Οι μεν να ζηλεύουν τις πορείες του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ για την πειθαρχία τους και οι δε να προσπαθούν να δώσουν αριστερή διάσταση σε νομοσχέδια που συζητούνται στο Κοινοβούλιο.
Στα χαρτιά το σενάριο ακούγεται καλό: είμαστε στα πεζοδρόμια από τη μία και συνομιλούμε με τη βάση του ΠΑΣΟΚ από την άλλη. Αυτό εφάρμοσε ο Αλαβάνος, αλλά το ψέμα έχει κοντά ποδάρια όπως αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά.
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν αυτή η εξέλειξη θα οδηγήσει κάπου ή αν θα είναι μια ακόμη εκρηκτική στιγμή στην εσωκομματική ιστορία της Ελληνικής Αριστεράς. Ο καιρός γαρ εγγύς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου