23/2/09

Ο Παλιοκώστας κάτι θέλει να μας πει...

Εντάξει, είναι εύκολο να αρχίζεις να λες ότι ο Παλιοκώστας ντρόπιασε την Κυβέρνηση, ότι πρέπει να παραιτηθούν οι Υπουργοί Δικαιοσύνης και Εσωτερικών. ότι οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι τα παίρνουν από τους κρατούμενους, ότι φυλακή μένουν οι χαζοί και οι φτωχοί, ότι ότι ότι...

Από την άλλη, μπορείς το ίδιο ανέξοδα να κατηγορείς τις κυβερνήσεις των τελευταίων διακοσίων πενήντα ετών, να κατηγορείς τον δικομματισμό, να στηλιτεύεις το σάπιο κατεστημένο κλπ κλπ κλπ.

Τέλος, μπορείς να κάνεις πλάκα και εν τέλει να γουστάρεις τον βαρυποινίτη που διασύρει τους πάντες δραπετεύοντας δύο φορές με τον ίδιο φαντεζί τρόπο.


Η ουσία όμως κρύβεται αλλού. Τι πρέπει να μάθουμε από αυτή την ιστορία που μας δίδαξε δύο φορές ο Παλιοκώστας και εμείς κοβόμαστε ως αδιάβαστοι;

Το δίδαγμα είναι ένα: αξιολόγηση, παντού και πάντα. Αν υπήρχε ένας μηχανισμός αξιολόγησης σε λειτουργία για το σωφρονιστικό σύστημα της χώρας, θα είχε αναλυθεί η πρώτη απόδραση. Θα φανερώνονταν οι λεπτομέρειες που κάνουν μια τέτοια απόδραση τόσο εύκολη.
  • Ενδεχομένως έτσι να άλλαζε κάτι στον τρόπο με τον οποίο ενοικιάζονται ελικόπτερα, οπότε δεν θα μπορούσε ο καθένας να κυκλοφορεί ανώνυμα με ένα αεροσκάφος πάνω από την Αθήνα.
  • Ίσως να άλλαζε το σχήμα των ταρατσών της φυλακής, ώστε να μην μπορεί να προσγειωθεί ελικόπτερο.
  • Ίσως να μην άλλαζε τίποτα, γιατί μπορεί να αποδεχόμασταν τγην πιθανότητα να γίνονται αποδράσεις έναντι του κόστους των αντίμετρων.
Αυτό που σίγουρα θα γινόταν αν εφαρμοζόταν ένα αξιόπιστο σύστημα αξιολόγησης είναι ότι θα είχε προκύψει πολιτική διαχείρισης και αποτροπής τέτοιων συμβάντων. Το πάθημα θα είχε γίνει μάθημα και θα ξέραμε τι μας γίνεται.

  • Το ίδιο θέλησε να μας πει και ο διαταραγμένος αστυνομικός που πυροβόλησε τον σεκιουριτά στην πρεσβεία των ΗΠΑ. Τον αξιολόγησε ποτέ κάποιος μηχανισμός; Όχι. Οπότε ενώ όλοι ήξεραν ότι είναι άρρωστος, το σύστημα εξακολουθούσε να τον έχει οπλισμένο.
  • Το ίδιο και ο παιδόφιλος ιερέας, ο οποίος επίσης δεν είχε περάσει από κανένα σύστημα αξιολόγησης. Έτσι εξακολουθούσε να κατηχεί ανήλικους, αφού τον εμπιστεύονταν οι γονείς τους.
  • Το ίδιο και ο "χασάπης" χειρουργός που εξακολουθεί να παρέχει τις υπηρεσίες του, και ο τεμπέλης καθηγητής και δάσκαλος που για το εκπαιδευτικό σύστημα έχει την ίδια αντιμετώπιση με τους εργατικούς συναδέρφους του και πάει λέγοντας.
Όλα αυτά τα περιστατικά προσπαθούν να μας διδάξουν ό,τι και η επανάληψη της απόδρασης Παλιοκώστα.

- Τι θέλει λοιπόν να μας πει ο Παλιοκώστας;
- Αξιολόγηση παντού...
- Το μάθαμε ή θα τον παρακολουθήσουμε να πετάει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο;

14/2/09

Ο Ραγκούσης στο Αγρίνιο


"Δεν είναι τιμή για σας η αποψινή μου παρουσία εδώ. Για εμένα είναι τιμή που το Κίνημα με εμπιστεύτηκε".

Αυτό ήταν το νόημα των λέξεων με τις οποίες ο Γιάννης Ραγκούσης άνοιξε την ομιλία του στην συνεστίαση της Νομαρχιακής Αιτωλοακαρνανίας απόψε στο Αγρίνιο.

Επιτέλους κάποιος που νιώθει ότι το ΠΑΣΟΚ τον έχει τιμήσει, ότι το ΠΑΣΟΚ δεν του χρωστάει, ότι έχει ευθύνη απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και τον κόσμο του.

4/2/09

Δημοσκοπικά αποτελέσματα για Αιτωλοακαρνανία

Εκτίμηση του blog Δημοσκοπία για τον Ιανουάριο.

Το 2007 είχαμε 43,7% ΠΑΣΟΚ, 43,56% ΝΔ, 6,25% ΚΚΕ, 2,86% ΣΥΡΙΖΑ, 2% ΛΑΟΣ και 0,46% Ο-Π.

Η διαφορά ΠΑΣΟΚ-ΝΔ από το 0% του 2007 εκτινάσσεται στο 7,5%! Το ΠΑΣΟΚ ενισχύεται κατά 1,5%, ο ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν διπλασιάζεται και οι Ο-Π τριπλασιάζονται ενώ η ΝΔ χάνει 6 μονάδες!

Αποδίδει η έντονη παρουσία Τσίπρα στην Αιτωλοακαρνανία, καθώς και η κινητικότητα των Ο-Π στην περιοχή. Το ΠΑΣΟΚ έχει πολλά περιθώρια ανάκαμψης ακόμη. Θα τα εξαντλήσει; Εδώ κατά τη γνώμη μου παίζεται και η αυτοδυναμία: να ξεπεράσει με πάνω από 3% τα αποτελέσματα του 2007 σε όλες τις περιφέρειες. Είναι κοντά, αλλά ακόμη δεν έχει πιάσει τον στόχο.

Μην ξενχάτε ότι η Αιτωλοακαρνανία θεωρείται νομός-βαρόμετρο. Οπότε, έρχονται γλέντια!

3/2/09

Γιώργο θα το κάνεις;

Σήμερα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επισκέφτηκε τους Κρητικούς αγρότες που ήταν εγκλωβισμένοι στο λιμάνι του Πειραιά.

Η Κυβέρνηση βλακωδώς διάλεξε να ρίξει... δακρυγόνα την ώρα της επίσκεψης. Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: ή το κάνανε επίτηδες που σημαίνει ότι είναι πανικόβλητοι ή, το κάνανε τα ΜΑΤ κατά λάθος που σημαίνει ότι η Αστυνομία έχει σκορπίσει και κινείται λίγο πολύ τυχαία. Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχουν βαρύτατες πολιτικές ευθύνες.

Η φωτό από το in.gr

Καλά έκανε ο Παπανδρέου και πήγε στους αγρότες. Η πολιτική ηγεσία πρέπει να ακούει όσους διαμαρτύρονται και να μεθοδεύει λύσεις. Πολιτική δεν χαράσσεται από τα γραφεία με επικοινωνιακές τακτικές, χαράσσεται με τους πολίτες. ΔΕΝ είναι λαϊκισμός αυτό. Λαϊκισμός είναι να χαϊδεύεις αυτιά, να λες ψέματα, να αφήνεις τα προβλήματα άλυτα και, να κομματικοποιείς τους συνεταιρισμούς και τις κινητοποιήσεις.

Από την άλλη, έβλεπα χθες talk show στο Άλτερ στο οποίο συμμετείχε πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ. Με το που άνοιγε το στόμα του πεταγόταν ο Χατζηνικολάου, ο Γιακουμάτος, οι ΣΥΡΙΖαίοι και το ΚΚΕ. Όλοι δύο εικόνες θύμιζαν: τα ξεφούσκωτα λάστιχα των τρακτέρ και την επίθεση των ΜΑΤ στους συνταξιούχους. Άλαλος ο υπουργός. Και καλά κάνανε οι υπόλοιποι: ας πρόσεχαν οι τότε κρατούντες για να μην τους τα σέρνουν ακόμη.



Και εδώ Πρόεδρε είναι το δικό σου στοίχημα: μπορείς να αλλάξεις αυτή την κατάσταση; Μπορείς όταν θα είσαι πρωθυπουργός να μην βγάζεις τα ΜΑΤ να δέρνουν σε κάθε διαδήλωση; Μπορείς να μην δέρνεις αγρότες, συνταξιούχους, μαθητές, απεργούς; Μπορείς να πείσεις πως μπορείς παρ όλη την προϊστορία;

Θα το κάνεις; Θα δημιουργήσεις όλες τις διαδικασίες συμμετοχής που θα αποτρέπουν τη συλλογική βία; Θα προκαλέσεις την εμπιστοσύνη της κοινωνίας ώστε να συμμετάσχει σε αυτές; Θα καταργήσεις την διαβρωτική κομματικοποίηση όλων των θεσμικών φορέων;

Αυτό είναι το δικό σου στοίχημα, το δικό μας στοίχημα. Να ξεκολλήσουμε από την κοινωνία της κουφής εξουσίας που ψεκάζει ό,τι κινείται και των απελπισμένων πολιτών που περιφέρουν την μιζέρια και την απόγνωσή τους στα κανάλια.

Να χτίσουμε μια κοινωνία όπου οι πολίτες θα οργανώνονται μακριά από
μικροκομματικές σκοπιμότητες, η εξουσία θα διαβουλεύεται έντιμα και οι πολίτες θα εμπιστεύονται την διαδικασία.

Εδώ είναι η ουσία των ημερών, αυτό περιμένει να ακούσει και να πιστέψει η κοινωνία. Γι' αυτό λοιπόν ρωτάω: θα το κάνεις;