16/12/10

Άλλο επανάσταση και άλλο χουλιγκανισμός

Τις άρπαξε ο Χατζηδάκης. Μάλιστα όχι από αναρχικούς/κουκουλοφόρους όπως λένε, αλλά από 50άρηδες.


Προφανώς ήταν "συμβολικό" το ξύλο που έφαγε. Στο άτομό του τις φάγανε και οι 300 καθώς και όλοι όσοι κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια. Όπως "συμβολικός" ήταν και ο εμπρησμός της Marfin που οδήγησε σε τρεις νεκρούς με τους από κάτω "καθημερινούς" ανθρώπους να φωνάζουν "να καείτε μουνάκια". Όπως "συμβολικό" ήταν και το ξύλο που έφαγε παλιότερα ο Πολυζωγόπουλος.


Μεγάλο πράγμα ο συμβολικός τσαμπουκάς του όχλου. Άξια θαυμασμού τα συστατικά του στοιχεία...

  • Ο τσαμπουκάς της ομάδας των οργάνων που τσάκισε με τη ζαρτινέρα τον απομονωμένο Κύπριο φοιτητή στη Θεσσαλονίκη.

  • Ο τσαμπουκάς του γαύρου που την πέφτει μαζί με άλλους σε 30 έναν απομονωμένο βάζελο και τον ξαπλώνει μισοπεθαμένο.

  • Το αντριλίκι της ομάδας με τις μολότοφ που καίει έγκυες απλά και μόνο επειδή δούλευαν σε τράπεζα.


  • Η παλικαριά του εξοργισμένου 50άρη που μαζί με 5-6 ακόμα πλακώνει έναν βουλευτή επειδή τον βρήκε μπόσικο.


  • Το σθένος του επανασταταρά που πλακώνει τον Παναγόπουλο στο ξύλο -σε συγκέντρωση της ΓΣΕΕ- γιατί έτσι γουστάρει.


  • Η μαγκιά των 6-7 ατόμων που την πέφτουν στον Πολυζωγόπουλο πέριξ του άβατου των Εξαρχείων.


  • Το αντριλίκι του Κορκονέα, συμβολικό και αυτό που στόχο είχε να παραδειγματίσει τα "τσογλάνια".
  • "Συμβολικό" και μαγκιώρικο το λιντζάρισμα των άτυχων ξένων στον Άγιο Παντελεήμονα.




Είναι εύκολο να στοχοποιείς "σύμβολα", να τα απομονώνεις και να τα εξοντώνεις.
όμως και ηθικό; Και ακόμα πιο σημαντικό: είναι αποτελεσματικό?


Δεν καταδικάζω τη βία από όπου και αν προέρχεται. Αν είναι να γίνει επανάσταση -όπως ευαγγελίζονται κάποιοι- προφανώς και θα υπάρξει βία και θάνατος, μη λέμε κουταμάρες. Η σύγκρουση έχει θύματα.

Άλλο όμως η βία της κατάληψης της Βαστίλλης και άλλο να τσακίζουν ένα απομονωμένο άτομο 5-6 μαζί. Άλλο επανάσταση και άλλο χουλιγκανισμός.

13/12/10

Λάθος η απόσυρση ΙΧ

Δίνονται κίνητρα για την αγορά καινούργιων ΙΧ αυτοκινήτων, εν μέσω κρίσης και διαδικασίας πτώχευσης των πολλών. Άντε πάλι στο ίδιο έργο πρωταγωνιστές: από πότε στην Ελλάδα, μια χώρα με άθλια οικονομικά, με μηδενικές εξαγωγές και χωρίς αυτοκινητοβιομηχανία, έγινε "λογικό" να αλλάζουμε αυτοκίνητο κάθε 7-8 χρόνια και κάθε 100.000 χιλιόμετρα;


Ποιων τα αυτοκίνητα προσπαθούν να αποσύρουν μαζικά ώστε να πάρουν καινούργια, σχεδόν αποκλειστικά με υψηλότοκα δάνεια; Μα αυτών που υπόκεινται σε μειώσεις μισθών και σε απολύσεις! Σε αυτούς που δεν ξέρουν αν αύριο θα έχουν δουλειά. Σε αυτούς που κανονικά θα έπρεπε να τους λένε να μετρήσουν προσεκτικά πόσους μήνες θα κρατήσει το "μαξιλάρι" που έχουν φτιάξει στην τράπεζα για να δουν πόσους μήνες αντέχουν χωρίς δουλειά. Την ώρα που οι τράπεζες δεν έχουν τι να κάνουν με τα αυτοκίνητα που κατάσχουν κάθε μήνα επειδή δεν εξυπηρετούνται τα δάνεια, καλούνται οι πολλοί να αλλάξουν αυτοκίνητο.


Σε αυτούς που σήμερα δίνουμε κίνητρα να αγοράσουν ΙΧ, τι θα πούμε όταν σε ένα χρόνο θα τους το πάρει πίσω η τράπεζα επειδή μείνανε άνεργοι και δεν έχουν να πληρώσουν τη μηνιαία δόση των 250€, ας προσέχατε; Πόσο σωστό είναι να ποντάρεις στην δικαιολογημένη και ισχυρή επιθυμία του καθενός για ένα αξιοπρεπές καινούργιο αυτοκίνητο;


Κατανοώ ότι ο κλάδος της εμπορίας αυτοκινήτων πέφτει σε ύφεση με ρυθμούς ταχύτερους από την υπόλοιπη αγορά. Καταλαβαίνω ότι στον κλάδο έχουν χαθεί 13.000 θέσεις εργασίας. Γνωρίζω ότι το κράτος χάνει έσοδα αφού δεν ταξινομούνται καινούργια αυτοκίνητα. Άλλωστε κλάδος "πολυτελείας είναι, σε καιρό κρίσης θα πληγεί περισσότερο. Από την άλλη όμως γνωρίζω ότι τα παλιότερα αυτοκίνητα χρειάζονται περισσότερη συντήρηση, οπότε ό,τι χάνεται από την εμπορία κερδίζεται στο συνεργείο. Μάλιστα στην επισκευή υπάρχει και εγχώρια προστιθέμενη αξία αφού πληρώνεται η ώρα που δουλεύει ο μάστορας. Στην πώληση αντίθετα ο έμπορος κρατάει ένα μικρό ποσοστό και τα υπόλοιπα πάνε στον κατασκευαστή.



Θέλεις να τονώσεις την αγορά αυτοκινήτου και κατά συνέπεια τα κρατικά έσοδα; Κάντο με τρόπο που δεν θα αφαιμάξει τα νοικοκυριά, που θα κρατήσει το χρήμα στη χώρα και, θα κάνει τα υφιστάμενα οχήματα πιο ασφαλή και οικολογικά. Τόνωσε την αγορά της συντήρησης με κίνητρα. Όπως μειώνεις το τέλος ταξινόμησης, μείωσε τον ΦΠΑ και δώσε φοροαπαλλαγές σε εργασίες και υλικά που αφορούν ανάρτηση, σύστημα διεύθυνσης, φρένα, φανοποιείο και καυσαέρια. Θέλεις να προστατέψεις το περιβάλλον; Δώσε κίνητρα για την αντικατάσταση παλιών καταλυτών και για την εγκατάσταση συστημάτων υγραεριοκίνησης σε βενζινοκίνητα ΙΧ. Δώσε κίνητρα ώστε να αυξηθεί η κατανάλωση σε αντικείμενα που μένει περισσότερο χρήμα στη χώρα σου: τις εργασίες επισκευών. Αλλιώς το μόνο που καταφέρνεις είναι να ενισχύσεις τις εξαγωγές της Γερμανίας και της Γαλλίας, σε μια εποχή μάλιστα που το έχουν ιδιαίτερη ανάγκη και που το εμπορικό σου ισοζύγιο δεν είναι και για πολλά-πολλά.


Όπως έχω εξηγήσει και παλιότερα, οι μειωμένες εκπομπές ρύπων που εμφανίζουν τα καινούργια αυτοκίνητα έναντι των παλιών αποτελούν άλλοθι που στοχεύει στην περιβαλλοντική ευαισθησία που εσχάτως έχει καλλιεργηθεί. Για να είναι ένα αυτοκίνητο περιβαλλοντικά φιλικό, πρέπει να "αποσβέσει" τη μόλυνση που προκάλεσε η κατασκευή του. Όσο περισσότερο μένει στο δρόμο, τόσο πιο μεγάλη είναι η συγκεκριμένη απόσβεση.


Στόχος της απόσυρσης είναι η αύξηση των δημοσίων εσόδων και η ικανοποίηση όσων ασχολούνται στον κλάδο της εμπορίας αυτοκινήτων, τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες. Το χρήμα που φεύγει όμως προς ξένες οικονομίες καθώς και η αύξηση του δανεισμού των νοικοκυριών κατά τη γνώμη μου "ακυρώνουν" τα συν της απόσυρσης. Δεν είναι καιροί για τέτοια...

Το ένα φέρνει το άλλο...

Στο δρόμο της Ντόρας,
που εγκατέλειψε τον Δημαρχιακό θώκο της Αθήνας για χάρη του Κοινοβουλίου.

Εδώ είμαστε περισσότεροι!

8/12/10

Μια απλουστευμένη προσέγγιση του αδιεξόδου του ευρώ

1) Κατά κοινή ομολογία, η Ελλάδα σταθεροποιεί τα δημοσιονομικά της. Περικόβονται περιττές δαπάνες, περιορίζονται στρεβλώσεις που υπονόμευαν την ανάπτυξη κλπ. Το μόνο που απομένει σε επίπεδο διαρθρωτικών αλλαγών φαίνεται να είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής που, παρόλη την καθοριστική της σημασία, δεν αρκεί για να αυξηθεί ο ρυθμός ανάπτυξης. Είναι κοινή διαπίστωση ότι ανάπτυξη δεν έρχεται με τα μέτρα αυτά.

Η ανάπτυξη είναι απαραίτητη όχι για να "περνάμε καλά", αλλά για να μειωθεί το εξωτερικό χρέος το οποίο μετριέται σε ποσοστό του ΑΕΠ: όσο αυξάνεται το ΑΕΠ, τόσο μειώνεται το δημόσιο χρέος.

Η μόνη λύση για για να αυξηθεί το ΑΕΠ είναι οι εξαγωγές και οι δημόσιες επενδύσεις. Έτσι θα μειωθεί σταδιακά το χρέος εφόσον βέβαια το αναπτυξιακό πλεόνασμα δεν εξαφανίζεται στη μαύρη τρύπα του χαοτικού κράτους, των συντεχνιών, της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς.


***

2) Για να αυξηθούν οι εξαγωγές πρέπει τα εξαγωγικά προϊόντα -λέγε με τουρισμό- να γίνουν πιο "ανταγωνιστικά", δηλαδή φτηνότερα. Ο βασικός τρόπος για να γίνει αυτό είναι η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος μιας και το εργατικό κόστος λίγο μπορεί να μειωθεί ακόμα, ενώ ούτε λόγος δεν γίνεται για φοροαπαλλαγές από τη στιγμή που υπάρχει ένα τεράστιο κράτος. Την υποτίμηση άλλωστε προκρίνει και το ΔΝΤ όπου παρεμβαίνει.

Άμεση συνέπεια της υποτίμησης είναι η αύξηση των εξαγωγών και κατά συνέπεια η αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης. Το "κακό" αυτής της λύσης είναι ότι αυξάνει το δημόσιο χρέος αφού αυτό μετριέται σε ξένο νόμισμα (πχ δολάριο) το οποίο "ακριβαίνει" λόγω της υποτίμησης.

***

3) Με την υποτίμηση, εκτός από την τόνωση των εξαγωγών, αυξάνεις και το χρήμα που έχεις διαθέσιμο στον κρατικό κορβανά. Υποτίμηση είναι η λέξη που χρησιμοποιείται για αυτό που ο πολύ κόσμος λέει "να κόψουν χρήμα". Έτσι εκεί που είχες πχ 1 δραχμή, τώρα έχεις 2: την παλιά συν αυτή που έκοψε το Νομισματοκοπείο.

Με τη μία επιπλέον δραχμή κάνεις κοινωνική πολιτική, κατασκευάζεις έργα, γενικά ζωντανεύεις την εσωτερική σου οικονομία
την ώρα που γίνεσαι πιο ανταγωνιστικός εξαγωγικά. Τη λύση της υποτίμησης επέλεξαν οι ΗΠΑ για να βγουν από την κρίση και, η πράξη έδειξε ότι το καταφέρνουν. Αυξήθηκε βέβαια το δημόσιο χρέος, αλλά λίγο το κακό για τις ΗΠΑ που της χρωστάνε όλοι σε δολάριο!

Άρα μια υποτίμηση θα ήταν ευεργετική, αφού θα προσέφερε αύξηση των εξαγωγών και εσωτερική ανάπτυξη, με αντίτιμο την προσωρινή αύξηση του δημόσιου χρέους.

***
4) Υποτίμηση του ευρώ δεν μπορεί να κάνει η Ελλάδα από μόνη της αφού η ρύθμισή του είναι θέμα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και διέπεται από το Σύμφωνο Σταθερότητας. Για να υποτιμηθεί το ευρώ πρέπει να αναθεωρηθεί το Σύμφωνο Σταθερότητας.

Η Γερμανία είναι η πλέον ανεπτυγμένη και ανταγωνιστική οικονομία της ευρωζώνης. Εξάγει ικανοποιητικά και, με το αναπτυξιακό της περίσσευμα κινεί την εσωτερική της οικονομία κάνοντας δημόσιες επενδύσεις, ασκώντας κοινωνική πολιτική κα. Η Γερμανική οικονομία κατά συνέπεια δεν έχει ανάγκη την υποτίμηση του ευρώ, η οποία δεν θα της προσέφερε τίποτα -σε εθνικό επίπεδο- ενώ θα αύξανε το εξωτερικό της χρέος αυτόματα λόγω της μειωμένης ισοτιμίας ευρώ-δολαρίου.
Για το λόγο αυτό η Γερμανία αρνείται να αναθεωρήσει το Σύμφωνο Σταθερότητας και να υποτιμήσει το κοινό νόμισμα.

***

5) Αφού δεν μπορεί να υποτιμηθεί το ευρώ, κάποιοι προτείνουν ως λύση την επιστροφή στη δραχμή ώστε να μπορεί η Ελλάδα να ασκεί εθνική οικονομική πολιτική χωρίς να δεσμεύεται από το Σύμφωνο Σταθερότητας. Η επιστροφή στη δραχμή πράγματι θα έδινε τη δυνατότητα στην Ελλάδα να υποτιμήσει το νόμισμά της και να "κόψει" πληθωριστικό χρήμα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι στην παρούσα συγκυρία η υποτίμηση θα είναι τεράστια με αποτέλεσμα η Ελλάδα να μην μπορεί να δανειστεί από τις αγορές. Η ισοτιμία 340,75 GRD προς 1 € μοιάζει κακόγουστο αστείο. Έτσι θα βγαίναμε να δανειστούμε στις αγορές με ένα απαξιωμένο εθνικό νόμισμα. Ποιος επενδυτής θα αγόραζε τέτοια κρατικά ομόλογα άραγε; Οπότε πιθανότατα η χώρα στο ΔΝΤ θα κατέληγε και πάλι, χωρίς μάλιστα τη συμμετοχή του Ευρωπαϊκού σκέλους του μηχανισμού στήριξης.

Άλλη "μαγική" λύση είναι η επαναδιαπραγμάτευση του εξωτερικού χρέους: να βγεις και να πεις στους δανειστές σου "κύριοι, δεν υπάρχουν χρήματα να σας δώσουμε πίσω τα δανεικά. Συμφωνούμε να πάρετε τα μισά στα επόμενα 20 χρόνια;". Στην περίπτωση αυτή βέβαια οι πιστωτές μας δεν είναι βλάκες και θα ζητήσουν -υπάρχουν ιστορικά παραδείγματα- ανταλλάγματα: εθνική γη, δημόσια ακίνητα, φόροι που θα πηγαίνουν κατευθείαν στο δικό τους ταμείο, διαρθωτικά μέτρα κλπ. Από την άλλη, θα δούμε δανεικά από τις αγορές μετά από πολλά χρόνια γιατί κανείς δεν θα αγοράζει τα ομόλογα μιας χώρας που δεν μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της. Οπότε και στην περίπτωση της αναδιάρθρωσης, αν θέλουμε να πληρώνουμε μισθούς και να κάνουμε δημόσιες δαπάνες, πάλι στο ΔΝΤ θα καταλήξουμε.

Άρα επιστροφή στη δραχμή και επαναδιαπραγμάτευση μας οδηγούν πάλι στο ΔΝΤ -χωρίς το ευρωπαϊκό σκέλος- με αμφίβολα αποτελέσματα.

***

6) Και ποιες είναι οι διαθέσιμες λύσεις ώστε η Ελλάδα να μπορέσει να μπει σε τροχιά ανάπτυξης;

* Η πρώτη είναι να πεισθεί η Γερμανία ότι δεν την συμφέρει πια ένα υπερτιμημένο ευρώ που δεν αντανακλά την πραγματική του αξία βάσει των εθνικών οικονομιών που το απαρτίζουν. Σε αυτή την κατεύθυνση ρόλο θα παίξει το πόσες ευρω-οικονομίες θα χάσουν την εμπιστοσύνη των αγορών. Άλλο είναι να προσφύγει στο ΔΝΤ μόνη της η Ελλάδα και άλλο να έχουν πρόβλημα δανεισμού η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιρλανδία, η Ιταλία και στο βάθος να απειλείται ακόμα και η Γαλλία.

Αν όλες αυτές οι χώρες δεν μπορούν αν δανειστούν από τις αγορές, θα μειώσουν τις εισαγωγές Γερμανικών προϊόντων. Έτσι η Γερμανία θα βρεθεί μπροστά στο ενδεχόμενο η "εσωτερική" της αγορά στην οποία εξαγάγει -οι χώρες της ΕΕ δηλαδή- να μην μπορούν να αγοράσουν τα προϊόντα της. Προκειμένου να αποφύγει την ύφεση, η ίδια θα επιτρέψει τη "χαλάρωση" του Συμφώνου Σταθερότητας. Προκειμένου να μην χάσει τις εξαγωγές της θα αποδεχτεί να αυξήσει προσωρινά το δημόσιο χρέος της μέσω της υποτίμησης του ευρώ.


* Δεύτερη λύση ο "εσωτερικός" δανεισμός των εύθραυστων ευρω-οικονομιών απευθείας με την έκδοση ευρω-ομολόγου, ώστε οι εύθραυστες οικονομίες να συνεχίζουν να δανείζονται εμμέσως από τις αγορές με λογικά spread. Το ομόλογο αυτό θα διατεθεί στις αγορές με τις εγγυήσεις που παρέχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δηλαδή τις εγγυήσεις των ισχυρών ευρω-οικονομιών. Οπότε θα έχει ένα λογικό spread το οποίο θα αντέχουν οι προβληματικές εθνικές οικονομίες, ενώ τα δανεικά θα τα παίρνουν οι οικονομίες που δεν μπορούν να δανειστούν μόνες τους. Γιατί όμως να το δεχτεί αυτό η Γερμανία, όσο δεν απειλούνται οι εξαγωγές της και δεν απειλείται η αξία του ισχυρού ευρώ που κρατά χαμηλά το δημόσιο χρέος της;


* Τρίτη λύση, η απευθείας αγορά των προβληματικών κρατικών ομολόγων από τις χώρες της ευρωζώνης. Αυτό το κάνει ήδη "άτυπα" η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα η οποία αγοράζει τέτοια ομόλογα από τις αγορές, με βαρύ όμως τίμημα για τις χώρες που δανείζονται μιας και τα spreads είναι πολύ ψηλά.Έτσι η Ελλάδα αντί να περιμένει την αξιολόγηση του κάθε Αμερικάνικου οίκου που εκτινάσσει το spread θα πουλούσε -με το αζημίωτο εννοείται- το ομόλογά της (θα δανειζόταν δηλαδή) στην ευρωζώνη με ένα προσυμφωνημένο λογικό spread. Λύση που η Γερμανία δεν δέχεται για τους ίδιους λόγους: γιατί να δανείσει κάποιον αναξιόπιστο και να ρισκάρει το καλό της όνομα -με την αγορά "προβληματικών" ομολόγων- όταν οι εξαγωγές τις είναι ικανοποιητικές;

***

Με λίγα λόγια, η ευρωζώνη περιμένει πότε η κρίση αυτή είτε θα πλήξει τις εξαγωγές της Γερμανίας είτε θα αυξήσει το εξωτερικό της χρέος λόγω κάποιας υποτίμησης της ισοτιμίας του ευρώ στις αγορές. Υποτίμηση που μπορεί να προκύψει αν κάποιες χώρες που σήμερα έχουν αποθεματικά σε ευρώ αποφασίσουν να τα "γυρίσουν" σε δολάριο. Μια τέτοια απόφαση μπορεί να έρθει ως συνέπεια μιας επιδείνωσης των ευρω-οικονομιών σε τέτοια κλίμακα που να φαντάζει πιθανή η διάλυση του ευρώ και η επιστροφή σε εθνικά νομίσματα. Ποιος θα κρατήσει αποθεματικά σε ένα νόμισμα που αύριο μπορεί και να μην υπάρχει; Κανείς! Έτσι οι μαζικές ρευστοποιήσεις θα ρίξουν ραγδαία την αξία του ευρώ στις αγορές συναλλάγματος. Αποτέλεσμα θα είναι η αύξηση του εξωτερικού χρέους της Γερμανίας.


Τότε είτε θα πάρει το παιχνίδι πάνω της δανείζοντας η ίδια τους προβληματικούς, είτε θα δεχτεί τη χαλάρωση του Σύμφωνου Σταθερότητας και την αύξηση του δικού της εξωτερικού χρέους.

***

Και το δίδαγμα: κατάλαβε κανείς γιατί η Αγγλία επέλεξε να μείνει εκτός ευρωζώνης; Προτίμησε να εξαγάγει σε παγκόσμια κλίμακα και όχι σε Ευρωπαϊκή, ακριβώς για να αποφύγει τις δεσμεύσεις που θα την δένανε με τις εθνικές οικονομίες των φτωχών της "πελατών".

6/12/10

Δύο χρόνια μετά...

από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι ήταν εν ψυχρώ δολοφονία. Τα υπόλοιπα για εξοστρακισμός ήταν φτηνές προφάσεις.


Μετά από 84 συνεδριάσεις του Μικτού Ορκωτού δικαστηρίου Άμφισσας ο Επαμεινόντας Κορκονέας καταδικάστηκε με ισόβια συν 15 μήνες φυλάκισης για ανθρωποκτονία από πρόθεση με άμεσο δόλο χωρίς να του αναγνωριστεί κανένα ελαφρυντικό, κατηγορία βαρύτερη από αυτή που του είχε αρχικά απαγγελθεί. Τουλάχιστον δεν ενισχύθηκε η γενική αντίληψη ότι η ατιμωρησία είναι ο κανόνας.


Δημαρχείο Ναυπάκτου, μετά από την πορεία της Δευτέρας 8/12/08. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το κοινό αίσθημα συνέπεσε με τη δικαστική απόφαση


Στα αρνητικά το γεγονός ότι ακόμα δεν εφαρμόζεται κανένα προληπτικό μέτρο ή διαδικασία στην Ελληνική Αστυνομία ώστε να εντοπίζονται έγκαιρα όσοι είναι ψυχικά διαταραγμένοι, ασταθείς, θερμόαιμοι, σερίφηδες ή ότι άλλο τέλος πάντων μπορεί να οδηγήσει σε τέτοιες επικίνδυνες συμπεριφορές. Όσοι οπλοφορούσαν πριν τη δολοφονία, οπλοφορούν και τώρα. Δεν πήρε κανένας το μάθημά του;


Από εκεί και πέρα, διαψεύστηκαν όλοι όσοι μίλαγαν για το "νόημα", το "μήνυμα", τη "διεργασία", το "ορόσημο" του Δεκέμβρη. Ο καιρός έδειξε ότι τίποτα καινούργιο δεν δημιουργήθηκε από το Δεκέμβριο του 2008, καμία πολιτική πλατφόρμα ή νέο σχήμα δεν δημιουργήθηκε, κανένα νέο κοινωνικό ρεύμα δεν σχηματίστηκε. Μια τυφλή έκρηξη οργής ήταν και πέρασε, μέχρι να έρθει η επόμενη. Οργή δικαιολογημένη, η οποία όμως άφησε πίσω της μόνο σπασμένες βιτρίνες και κανένα εργαλείο παραγωγής πολιτικής, κάποιο μέσο έκφρασης ή παρέμβασης. Οργή που τελικά ούτε καν περιγράφηκε!


Ο λόγος για τον οποίο η μαζικότητα του Δεκέμβρη δεν έγινε ρεύμα ίσως πρέπει να αποδοθεί στο ότι δεν υπάρχει υπό διαμόρφωση ιδεολογικό υπόβαθρο, δεν υπάρχουν διεργασίες ζύμωσης σκέψεων και ιδεών, δεν έχουν εμφανιστεί προσωπικότητες που να λειτουργούν ως φορείς ιδεών και ως πυρήνες σύστασης σχημάτων. Άλλο ο Μάης του 68 με το ιδεολογικό του υπόβαθρο και τους διανοητές που το διαμόρφωναν μέρα μέρα, και άλλο να μετατρέπεται ένα Χριστουγεννιάτικο δέντρο σε... σύμβολο που πρέπει να καταρριφθεί.


Πως κολλάνε αστυνομική αυθαιρεσία με ΔΝΤ και ΕΕ;
Υπάρχει κάποιος που σοβαρά πιστεύει ότι υπήρχε πολιτική βούληση να δολοφονηθεί ο Γρηγορόπουλος;



Αυτή ή έλλειψη ιδεολογικών διεργασιών είναι και αυτό που κάνει κενή περιεχομένου την απόπειρα να επενδυθεί ιδεολογικά η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Κανένας δεν πιστεύει στα σοβαρά ότι το "σύστημα" δολοφόνησε τον Γρηγορόπουλο. Ο Γρηγορόπουλος ήταν το άτυχο και αδικοχαμένο θύμα μιας διαταραγμένης προσωπικότητας που πίστεψε ότι μπορεί να δολοφονεί όποιον δεν γουστάρει επειδή φοράει στολή. Η ημερομηνία αυτή θυμίζει την αυθαιρεσία στην οποία μπορεί εύκολα να υποπέσει ένα ανεξέλεγκτο όργανο της τάξης. Από εκεί όμως μέχρι να γίνονται αναλύσεις που συνδέουν τη δολοφονία με την οικονομική κρίση και τα μέτρα του ΔΝΤ υπάρχει τεράστιο χάσμα που δεν καλύπτεται με τίποτα.


Το μόνο που αποδεικνύει μια τέτοια κενή ρητορική είναι η ρηχότητα σκέψης, η έλλειψη ιδεολογικών σχημάτων και η αγωνία των αριστερών φορέων της να δημιουργήσουν σύμβολα. Σύμβολα τα οποία έχουν ανάγκη επειδή ακριβώς δεν μπορούν να εκκινήσουν διεργασίες και ζυμώσεις που θα δημιουργήσουν νέα ρεύματα και νέους φορείς έκφρασής τους.

2/12/10

Ταιξδιωτικό

Την είδα Παυσανίας, δεν εξηγείται αλλιώς η διάθεσή μου να γράψω για ένα σημείο ενδιαφέροντος που επισκέπτομαι αρκετά συχνά, τα λουτρά Πόζαρ ή αλλιώς το Λουτράκι Αριδαίας.



Διαδρομή
Παίρνεις τον καρόδρομο Αντιρρίου-Ιωαννίνων και αν όλα πάνε καλά μετά από 2 και κάτι ώρες μπαίνεις Εγνατία. Αυτό που πολλοί δεν ξέρουν είναι ότι στην Εγνατία οδό ΔΕΝ λειτουργούν ΣΕΑ, βενζινάδικα κλπ. Κανένα σημείο πολιτισμού δεν υπάρχει σε αυτό τον υπερσύγχρονο αυτοκινητόδρομο εκτός από ένα... σταθμό διοδίων πριν τη Βέροια. Οπότε καύσιμα, νερά, καφέδες, κρακεράκια, τουαλέτες κλπ απαραίτητα τα ρυθμίζουμε πριν μπούμε στην Εγνατία. Επίσης στα τούνελ δεν πιάνει ραδιόφωνο, οπότε φροντίστε για μουσική από πριν.

Η διαδρομή Πόζαρ-Αριδαία προσφέρεται για περίπατο αφού η απόσταση είναι μικρή και υπάρχουν πεζοδρόμια



Μετά από μια ξεκούραστη, πανέμορφη και γρήγορη διαδρομή που σχεδόν πάντα συνοδεύεται από βαρύ καιρό (ακόμα και τον Άυγουστο), περνάει μέσα από το δρυμό της Βάλιας Κάλντα (αν είστε και τυχεροί θα δείτε και αρκούδες!) και από υψόμετρα που ξεπερνάνε τα 1.100 μέτρα βγαίνεις από την Εγνατία οδό στη Βέροια, περνάς τη Νάουσα και ματά από μια σύντομη διαδρομή 40 περίπου λεπτών ανάμεσα σε ροδακινιές και αμπέλια περνάς την Όρμα που είναι στη βάση του Καϊμακτσαλάν και, φτάνεις στον προορισμό σου.

Το φαράγγι του Πόζαρ



Πόζαρ
Μπροστά σου απλώνεται ένα πολυσύνθετο τοπίο. Πολλά νερά που σχηματίζουν ποτάμι, ρυάκια και ρέματα. Δέντρα όπως οξυές, πλατάνια κλπ. Πάνω από το κεφάλι σου κρέμονται επιβλητικά βράχια σε χρώμα καφέ-γκρι, που σχηματίζουν ένα απότομο φαράγγι που μάλλον δεν βλέπει ποτέ ήλιο ολόκληρο.

Άρτιες και καλαίσθητες εγκαταστάσεις που περισσότερο θυμίζουν water park παρά ιαματικά λουτρά



Το στοιχείο που διαφοροποιεί τα Πόζαρ από άλλους ορεινούς προορισμούς είναι οι θερμές του πηγές. Στο συγκεκριμένο σημείο αναβλύζουν νερά σε θερμοκρασία 38 βαθμών κελσίου, που χειμώνα-καλοκαίρι παραμένει αμετάβλητη! Και μιλάμε για πολλά νερά. Τόσα που επιτρέπουν τη λειτουργία μιας ανοιχτής πισίνας ολυμπιακών διαστάσεων, αρκετών μικρότερων πριβέ πισίνων και, ενός καταρράκτη που ρίχνει το ζεστό του νερό από ύψος 3 μέτρων πάνω στου λουόμενους. Νερά που κουβαλάνε άλατα από τα έγκατα της γης και τα οποία αποδεικνύονται ιδιαίτερα ευεργετικά για τον άνθρωπο, αφού εισχωρούν από το δέρμα στον οργανισμό και προσφέρουν τις θετικές τους ιδιότητες. Μπαίνεις κουρασμένος και βγαίνεις δέκα χρόνια νεότερος.

Νερά παντού, ζεστά και κρύα!



Έτσι βρίσκεσαι σε ένα μαγικό σκηνικό όπου η ατμοσφαιρική θερμοκρασία έχει πέσει στους 7 βαθμούς, βρέχει και την ίδια ώρα απολαμβάνεις το μπάνιο σου σε μια ιδιαίτερα φιλόξενη λόγω θερμοκρασίας ανοιχτή πισίνα από την οποία βγαίνουν ατμοί λες και βράζει! Μοναδική εμπειρία που μπορείς να ζήσεις μόνο σε ένα μοναδικό τόπο. Οι εγκαταστάσεις λειτουργούν ως δημοτική επιχείρηση του Δήμου Αριδαίας με σχεδόν άψογο τρόπο. Μοναδική έλλειψη ίσως η απουσία φοριαμών για τους λουόμενους που να κλειδώνουν. Μπουρνούζι, μαγιώ και σαγιονάρες απαραίτητα καλοκαίρι χειμώνα, μην τα ξεχάσετε!

Η πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων με νερό 38 βαθμών κελσίου!



Διαμονή

Στο Λουτράκι βρίσκεις πολλές επιλογές αφού υπάρχει μεγάλη προσφορά υπηρεσιών. Ξενοδοχεία και ξενώνες που αρχίζουν από 30 ευρώ η διανυκτέρευση Παράλληλα υπάρχει καλή προσφορά υπηρεσιών σε φαγητό. Για ποτό όμως υπάρχει μια κορυφαία επιλογή. Ένα από τα πιο προσεγμένα bar/club που έχω συναντήσει, ο "Πόθος". Μεγάλος χώρος με άνετα έπιπλα, πολυτελέστατο διάκοσμο, ιδανική εφαρμογή συνδυασμού ξύλου-μετάλλου, άψογο φωτισμό, καθαρά ποτά και αρκετά προσεγμένη μουσική. Λίγο τσιμπημένο, αλλά αξίζει τον κόπο. Επίσης ξεχωρίζω το καφενείο του χωριού που έχει πολύ καλό τσίπουρο που συνοδεύεται με τον κατάλληλο μεζέ, σε τιμές παραπάνω από λογικές.


Η γύρω περιοχή
Πέρα από τα νερά η ευρύτερη περιοχή έχει πολλά σημεία ενδιαφέροντος. Ένα από αυτά το χιονοδρομικό του Καμαϊκτσαλάν που βρίσκεται ακριβώς δίπλα. Λίγο πιο κάτω η Νάουσα, μια πόλη πνιγμένη στο πράσινο, χτισμένη σε ρέμα. Σίγουρα αξίζει μια επίσκεψη τόσο στο κέντρο της όσο και στο άλσος του Αγίου Νικολάου όπου λειτουργεί το καλό ξενοδοχείο "Βέρμιο" που είναι δημοτική επιχείρηση. Πριν βέβαια αξίζει να επισκεφτείτε πριν το οινοποιείο του Μπουτάρη που βρίσκεται πριν την είσοδο της Νάουσας. Εκεί κοντά είναι και τα χιονοδρομικά στο Σέλι και τα Τρία-Πέντε πηγάδια, για τους λάτρες του είδους, ενώ η ταβέρνα του "Ψάθα" στον Άγιο Νικόλαο πρέπει να αποτελέσει τον προορισμό όποιου θέλει να γευθεί καλές μοσχαρίσιες μπριζόλες, πολύ καλά μαγειρευτά και άψογο ξινόμαυρο κρασί σε τιμές απόλυτα λογικές.


Η Βέροια επίσης αξίζει τον χρόνο του επισκέπτη, ειδικά στην εβραϊκή συνοικία της Μπαρμπούτας όπου έζησε μια ακμάζουσα κοινότητα κοινότητα που άφησε πίσω της μια από τις πιο ωραίες συνοικίες που μπορεί κάποιος να βρει στην Ελλάδα. Ραβανί και μπουγάτσα τα must σε αυτή την πόλη, όπου τα παραπάνω γλυκά έχουν άλλο νόημα!


Το ίδιο και η Έδεσσα που αξίζει μια επίσκεψη στους πασίγνωστους καταρράκτες της, αρκεί βέβαια να τους πετύχετε όταν η ΔΕΗ αφήνει το νερό να τρέξει σε αυτούς, κάτι που γίνεται μόνο για τουριστικούς λόγους πλέον. Στο ίδιο σημείο μπορείς να περιηγηθείς στις πρώην βιομηχανικές εγκαταστάσεις με τις οποίες η Έδεσσα μετέτρεψε τον καταρράκτη σε συγκριτικό αναπτυξιακό πλεονέκτημα βάσει του οποίου η περιοχή άκμασε και έφτασε να πουλάει σκοινιά σε όλη τον κόσμο. Με την έλευση της ηλεκτροδότησης όμως η Έδεσσα (ή Βοδενά αλλιώς) έχασε το συγκριτικό της πλεονέκτημα αφού ο ανταγωνισμός απέκτησε πρόσβαση σε ενέργεια αντίστοιχη με αυτή του καταρράκτη, οπότε επήλθε η οικονομική παρακμή. Πάντως το πιο cult σουβενίρ που μπορείς να αγοράσεις υπάρχουν στην Έδεσσα: κούπες του καφέ με Καζαντζίδη, Πάυλο Μελά ή ακόμα και με Γλίξμπουργκ για τους πιο σκληροπυρηνικούς!


Κοντά είναι και η Φλώρινα με τις Πρέσπες, η Καστοριά και το Νυμφαίο, αλλά αυτό είναι το αντικείμενο μιας άλλης εκδρομής.



Που αλλού μπορείς να περάσεις χειμερινό τριήμερο με μπάνιο, σκι, καλό φαγητό και πολλά σημεία ενδιαφέροντος για επισκέψεις;