Τι θα ήταν η
Ναύπακτος χωρίς τον Δ. Παπαχαραλάμπους; Θα είχαμε ένα από τα 18 Εθνικά
Στάδια της χώρας, με ελεύθερη πρόσβαση σε αθλητικές υποδομές που ζηλεύουν πολύ
μεγαλύτερες πόλεις; Θα είχαμε μία από τις 23 Δημόσιες Κεντρικές Βιβλιοθήκες; Θα
είχαμε αμφιθεατρική αίθουσα παραστάσεων 300 θέσεων; Θα είχαμε Φιλαρμονική να
μαθαίνουν μουσική τα παιδιά μας; Όχι, δεν θα είχαμε.
Χωρίς τον Δ.
Παπαχαραλάμπους η Ναύπακτος θα ήταν σαφώς φτωχότερη, ειδικά σε τομείς που έχουν
να κάνουν με την ισόρροπη και υγιή ανάπτυξη της νεολαίας (και όχι μόνο).
Τόσα χρόνια δεν αποκτήσαμε ένα κλειστό στάδιο να γυμνάζονται τα παιδιά μας όταν
βρέχει, δεν έχουμε άλλη αίθουσα που να μπορεί να φιλοξενήσει μια συνάντηση ή
εκδήλωση ενός συλλόγου, αφήσαμε το ΤΕΙ χωρίς κτίριο να φύγει, δεν φτιάξαμε
τίποτα στην κατεύθυνση της Παιδείας ως πόλη. «Ας είναι καλά ο Παπαχαραλάμπους»,
αλλιώς θα είχαμε τις υποδομές μιας ακόμα άσημης κωμόπολης, ειδικά στον τομέα
της ανάπτυξης της νέας γενιάς.
Το λέμε όμως αυτό; Μνημονεύουμε
αυτό τον άνθρωπο όπως του αξίζει; Ανταποδίδουμε στη μνήμη του όσα έκανε για
τη Ναύπακτο; Η Ναύπακτος τόσα χρόνια δεν κατάφερε να δημιουργήσει μια σειρά
σταθερών ετήσιων πολιτιστικών εκδηλώσεων που να τον μνημονεύουν. Μια προτομή
του την έχουμε σε μια πλατεΐτσα –ο Θεός να την κάνει– μέχρι πρόσφατα κρυμμένη
πίσω από ένα ακαλαίσθητο περίπτερο. Το σπίτι του το γκρεμίσαμε ως επικίνδυνο,
αντί να το κηρύξουμε διατηρητέο και να το αναπαλαιώσουμε. Ενώ αν ήταν το
σχολείο ενός ημιορεινού χωριού που έχει να δει παιδιά από το 1964 θα το
φτιάχναμε και θα το δίναμε στον τοπικό πολιτιστικό σύλλογο του χωριού
φαντάζομαι…
Μια τοπική κοινωνία
χαρακτηρίζεται και από τον τρόπο που θυμάται τους ευεργέτες της. Στην
περίπτωσή της Ναυπάκτου, ο Δημήτρης Παπαχαραλάμπους ήταν ο μεγαλύτερος
ευεργέτης του τόπου μας. Πως τον τιμάμε και τον μνημονεύουμε; Μήπως είμαστε
αχάριστοι; Μήπως πρέπει να αλλάξουμε σκεπτικό και να πούμε, έστω και με
καθυστέρηση και να αποδώσουμε στον άνθρωπο αυτό τη μνήμη που του αξίζει;
Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Εμπρός" της Ναυπάκτου στις 2 Μαρτίου 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου