Το ΤΕΙ στη μία
δεκαετία που το φιλοξενήσαμε στη Ναύπακτο, μόλις που πρόλαβε να να δείξει τι
μπορεί να κάνει πριν το «ξεμπήξουμε». Μιλάμε για ένα Τμήμα που σήμερα έχει
1000 ενεργούς φοιτητές οι οποίοι περνάνε καθημερινά από τους χώρους του, με
τους μισούς να μην είναι από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας. Γιατί η «τιμή» να
το διώξουμε από τη Ναύπακτο είναι όλη δική μας, ημών των ιδίων των Ναυπάκτιων.
Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι:
Εμείς οι Ναυπάκτιοι
φάγαμε σχεδόν 10 χρόνια να «συζητάμε» που θα «χωροθετηθεί» το Τμήμα, λες και
λύναμε το Κυπριακό. Για ένα κτίριο 1500 τετραγωνικών φάγαμε μια δεκαετία τάχα
σχεδιάζοντας, αναλύοντας, απορρίπτοντας και γενικώς ψειρίζοντας τη μαϊμού.
Σκας, απαλλοτριώσεις περιφερειακού, Κούμαρος, γήπεδο Λυγιά, Στρογγυλό και
γενικά κάθε απίθανή και πιθανή ραχούλα αναλύθηκε, μην και χαλάσουμε το χατίρι
κανενός. Είδαμε χάρτες και τοπογραφικά, καταγγελίες προς την Κτηματική Εταιρία
του Δημοσίου, Επιτροπές, διαβουλεύσεις, κραυγές, λαϊκισμούς και έλλειψη θάρρους…
Όλα αυτά την εποχή που λεφτά υπήρχαν και η χρηματοδότηση κτιρίου ήταν απλή υπόθεση.
Δεν βρέθηκε ένας Δημαρχος να το πάρει πάνω του και να προχωρήσει παρά τις
«αντιδράσεις». Αυτά παθαίνεις άμα θέλεις να τα έχεις καλά με όλους και λαμβάνεις
υπόψη σου τους λαϊκιστές: αποτυγχάνεις και μαζί με εσένα και ο τόπος σου…
Λαϊκιστές χτίσανε
αυτοδιοικητικές καριέρες πάνω στις «διαβουλεύσεις» για τη χωροθέτηση του ΤΕΙ στη
Ναύπακτο, κακά τα ψέματα. Κάποιοι πήγαν από την αφάνεια στα έδρανα του Δημοτικού Συμβουλίου λέγοντας «όχι σε όλα»
και απαξιώνοντας την παρουσία του Τμήματος στη Ναύπακτο. Πόσα ξεφτιλίκια για να
μην στεριώσει το Τμήμα στη Ναύπακτο, για να μη γίνει το «χατίρι» του Χ ή Ψ
δημάρχου και για να αναδειχθούν νέοι χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη… Ελπίζω να
τα έχουν καλά με τον εαυτό τους σήμερα που κρατούν τις τύχες της πόλης στα
χέρια τους και να άξιζε τον κόπο.
Στη συνέχεια πήραμε
το Τμήμα από τον ιστό της πόλης και το ακουμπήσαμε στην άκρη του Δήμου, στο
Αντίρριο. Στο ένα μέτρο δηλαδή από το κέντρο της Πάτρας, που λόγω της βαρυτικής
έλξης που παράγει το μέγεθός του, «ελκύει» λίγο λίγο το Τμήμα στην αγκαλιά του.
Και αυτό ενώ ξέραμε ότι το Τμήμα ήταν διακαής πόθος του ΤΕΙ Πατρών από την
ημέρα που ιδρύθηκε. Πήγαμε το Τμήμα στο ένα μέτρο από την Πάτρα, σε ένα μέρος
που δεν μπορεί να κερδίσει τίποτα από το ΤΕΙ. Με πρόσχημα το κόστος του ενοικίου…
«Και το ενοίκιο ρε Ασημακόπουλε που πληρώναμε; Το ενοίκιο που θα
πληρώναμε αν το κρατάγαμε στη Ναύπακτο; Εδώ έγινε οικονομία για τον Δήμο». Προσέξτε τι κάναμε, αν έχουμε το Θεό
μας: πήραμε το Τμήμα από τη Ναύπακτο και το πήγαμε στο παλιό Δημαρχείο στο Αντίρριο,
για να μην πληρώνουμε ενοίκιο. Και πήραμε
την Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου από το Αντίρριο και την φέραμε στην
Παλιοπαναγιά, όπου πάλι πληρώνουμε ενοίκιο! Ορθολογισμός, όχι αστεία! Ενώ
θα μπορούσαμε να πάρουμε ένα δάνειο ως Δήμος, να χτίσουμε ένα κτίριο και με τα
λεφτά που δίναμε τόσα χρόνια στα ενοίκια του ΤΕΙ και της Τεχνικής Υπηρεσίας, να
το ξεχρεώναμε. Στα 13 χρόνια που περάσανε θα είχε ήδη αποπληρωθεί το δάνειο, το
Τμήμα θα έμενε μόνιμα στη Ναύπακτο και θα μας έμενε και το κτίριο «προίκα». Και
πριν πεταχτούν κάποιοι και πουν «αυτά δε
γίνονται ρε Ασημακόπουλε γιατί ο Δήμος δεν μπορεί να πληρώσει για κτίριο του
ΤΕΙ» ας πάνε μια βόλτα στην Αμαλιάδα, το Αίγιο ή αλλού για φροντιστήρια
αποτελεσματικής Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Εκεί δεν είχαν βλέπετε καλούς και
οικονομολόγους Δημάρχους που «εξυγιαίνουν» τα οικονομικά των Δήμων, είναι
σπάταλοι και κακοί… Και μην πει κανείς ότι «με
την αλλαγή του ενοικίου ξεγελάσαμε το Υπουργείο και έμεινε το Τμήμα στη
Ναύπακτο», γιατί όσοι ήμασταν τότε κοντά στην υπόθεση ξέρουμε ποιος
θεσμικός παράγοντας της Ναυπάκτου αξιοποίησε την «ειδική» σχέση του τότε
Υπουργού με την Εκκλησία της περιοχής όπου εκλέγεται Βουλευτής και
«μεταπείστηκε» την τελευταία στιγμή να αλλάξει η έδρα του Τμήματος από Πάτρα σε
Ναύπακτο. Επίσης όλοι ξέρουμε τον ρόλο που έπαιξε η πρωτόγνωρη αντίδραση του
κόσμου της Ναυπάκτου που ξεσηκώθηκε διεκδικώντας την παραμονή του Τμήματος στη
Ναύπακτο και, όλοι ξέρουμε ποιοι ήταν παρόντες-απόντες σε αυτή τη διεκδίκηση.
Το αποτέλεσμα αυτής της διεκδίκησης είναι το μηχανογραφικό δελτίο σήμερα να
γράφει ως έδρα του Τμήματος τη Ναύπακτο.
Κοντολογίς: λαϊκίζοντας,
χτίζοντας πολιτικές «καριέρες» (τρομάρα μας!), υποκύπτοντας σε «δυναμικές
μειοψηφίες», μπουρδολογώντας για χρόνια σε επιτροπές και «εξορθολογίζοντας» τα
οικονομικά μας (ξανά μανά τρομάρα μας), διώξαμε από τη Ναύπακτο ένα βασικό μοχλό τοπικής
ανάπτυξης. Δεν αλλάξαμε και απλά βουλιάξαμε.
Κάθε γενιά πολιτικών
και αυτοδιοικητικών παραγόντων, καταγράφεται στη μελλοντική συλλογική μας μνήμη
για κάτι «μεγάλο» και βάσει αυτού κρίνεται στο μέλλον. Κανείς δεν θυμάται
πως ήταν οι εκδηλώσεις της Μεγάλης Παρασκευής ή της Ναυμαχίας τη δεκαετία του
1990 και του 2000, ή τις κυκλοφοριακές ρυθμίσεις της δεκαετίας του 1990. Όλοι
όμως θυμούνται τον βιολογικό καθαρισμό, τον ΧΥΤΑ και τον Περιφερειακό, τον
παραλιακό δρόμο της Παλιοπαναγιάς τα πολεοδομικά προβλήματα του κέντρου και την
μη πολεοδόμηση της Παλιοπαναγιάς. Και ανάλογα με το θυμάται ο λαός στο μέλλον
τιμά και τη μνήμη των τότε «Αρχόντων».
Έτσι και όσους χειρίστηκαν και χειρίζονται την υπόθεση του ΤΕΙ και που σιγά σιγά αποχωρούν ή θα αποχωρήσουν σε λίγο από την ενεργό αυτοδιοικητική δράση, κανείς δεν θα τους θυμάται για τα γκαζόν σε πλατείες, για τους καθαρισμούς των αγριόχορτων, για την «αναβάθμιση» των πολιτιστικών εκδηλώσεων, ούτε και για αμφίβολες «ήπιες» κυκλοφοριακές ρυθμίσεις. Βαρύτητα για την υστεροφημία της τρέχουσας αυτοδιοικητικής «γενιάς» θα έχει στο μέλλον μεταξύ λίγων άλλων, το ΤΕΙ. Και αυτή δεν θα είναι θετική, όπως διαμόρφωσαν τη σχέση του Τμήματος με τη Ναύπακτο.
Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στο "Εμπρός" της Ναυπάκτου στις 23 Φεβρουαρίου 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου