Σήμα Κινδύνου
"Από καιρό είμαστε μάρτυρες ενός εγκλήματος, το οποίο διαπράττεται σε βάρος του κοινωνικού συνόλου και του Έθνους μας.
Η αδίστακτη και άθλια κομματική συναλλαγή, ο εκτραχηλισμός μεγάλης μερίδας του Τύπου, η μεθοδική επίθεση εναντίον όλων των θεσμών, η διάβρωσή τους, ο κατεξευτελισμός του Κοινοβουλίου, η κατασυκοφάντηση των πάντων, η παράλυση της κρατικής μηχανής, η πλήρης έλλειψη κατανόησης προς τα φλέγοντα προβλήματα της νεολαίας μας, η κακομεταχείριση των φοιτητών και σπουδαστών μας, η ηθική κάμψη, η σύγχυση και η θολότητα, η μυστική και φανερή συνεργασία με τους ανατροπείς και τέλος τα συνεχή εμπρηστικά κηρύγματα ασυνείδητων δημοκόπων, κατέστρεψαν την γαλήνη του τόπου, δημιούργησαν κλίμα αναρχίας και χάους, καλλιέργησαν συνθήκες μίσους και διχασμού και μας οδήγησαν στο χείλος της εθνικής καταστροφής. Δεν απέμεινε πλέον άλλος τρόπος σωτηρίας..."
Η αδίστακτη και άθλια κομματική συναλλαγή, ο εκτραχηλισμός μεγάλης μερίδας του Τύπου, η μεθοδική επίθεση εναντίον όλων των θεσμών, η διάβρωσή τους, ο κατεξευτελισμός του Κοινοβουλίου, η κατασυκοφάντηση των πάντων, η παράλυση της κρατικής μηχανής, η πλήρης έλλειψη κατανόησης προς τα φλέγοντα προβλήματα της νεολαίας μας, η κακομεταχείριση των φοιτητών και σπουδαστών μας, η ηθική κάμψη, η σύγχυση και η θολότητα, η μυστική και φανερή συνεργασία με τους ανατροπείς και τέλος τα συνεχή εμπρηστικά κηρύγματα ασυνείδητων δημοκόπων, κατέστρεψαν την γαλήνη του τόπου, δημιούργησαν κλίμα αναρχίας και χάους, καλλιέργησαν συνθήκες μίσους και διχασμού και μας οδήγησαν στο χείλος της εθνικής καταστροφής. Δεν απέμεινε πλέον άλλος τρόπος σωτηρίας..."
Βρίσκετε επίκαιρα αυτά τα λόγια;
Συμφωνείτε ότι αντικατοπτρίζουν αυτό που νιώθει ο πολύς κόσμος;
Είναι αυτό που περιγράφει ο Τύπος που απαξιώνει "τα δύο μεγάλα κόμματα";
Είναι η "κρίση του πολιτικού συστήματος" που βιώνουμε;
Είναι η "κρίση του πολιτικού συστήματος" που βιώνουμε;
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
...
Είναι η εισαγωγή από το πρώτο "διάγγελμα" της Χούντας στις 21 Απριλίου 1967, από τα χείλη του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου.
Η ομοιότητα του "διαγγέλματος" του δικτάτορα και των απαξιωτικών διαπιστώσεων με τις οποίες μας βομβαρδίζουν τα κατεστημένα συγκροτήματα, σοκάρει.
Προκαλεί ανακλαστικά αντίστασης για την άρση της εκτροπής, για την αποκατάσταση της ομαλότητας.
Τουλάχιστον σε αυτούς που ακόμη τα διαθέτουν...
2 σχόλια:
Πολύ καλά κάνεις και το επισημαίνεις - υπάρχουν κατά καιρούς περίεργες "εκλεκτικές συγγένειες" ανάμεσα σε φορείς διαφορετικών, υποτίθεται, ιδεών. Μπορούμε π.χ. να διαβάσουμε ένα κείμενο/σχόλιο/άρθρο, χωρίς να γνωρίζουμε το συγγραφέα και να ρωτήσουμε :"κατά τη γνώμη σου, από ποιό πολιτικό χώρο προέρχεται;", να μας απαντήσουν ΛΑΟΣ και τελικά να είναι από ΚΚΕ! (ή ακόμα κι από ΠΑΣΟΚ της δεκ. '80 -για να είμαστε δίκαιοι)
Είναι ένα πολύ καλό πείραμα που καταδεικνύει την αντοχή ιδεοληψιών και ιδεολογημάτων. Οι ιδέες δε βρίσκονται χωμένες σε κάποια ξεχασμένα βιβλία πάνω σε μια σκονισμένη βιβλιοθήκη, ούτε 10 μέτρα κάτω από το έδαφος, μαζί με τους εμπνευστές τους - κυκλοφορούν ανάμεσά μας, σαν τα ζόμπι...
@νικολέτα: Το πρόβλημα είναι ο λαϊκισμός. Αναδεικνύει την πρόχειρη και αυθόρμητη σκέψη αντί για την πολιτική, προκειμένου να αποκτήσει κάποιος υποστήριξη.
Πρόσεξε τον δημόσιο λόγο πχ του Μάκη Βορίδη, ειδικά πριν ενταχθεί στο ΛΑΟΣ. Δες πως μιλάει το ΚΚΕ γα τον κάμπο της Καρδίτσας. Δες τη φρασεολογία του Αλαβάνου όταν δήθεν υπερασπίζεται το ΕΣΥ. Δες τον Τσίπρα όταν αναφέρεται στον Παπανδρέου του 1981. Σκέψου τι κάνει ο Λαζόπουλος όταν μιλάει για το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ.
Ο λαϊκισμός είναι επικύνδυνος. Είτε πρόκειται για τσάμικα και εγκαίνια με μυστρί, είτε αναφέρεται στο άρθρο 16, είτε εμψυχώνει τρακτέρ αγροτοσυνδικαλιστών, είτε κάνει σάτυρα.
Δημοσίευση σχολίου