Πρόκειται για εντελώς λάθος θεώρηση του ζητήματος. Είναι πράγματι γεγονός ότι ο ελληνικός ιδιωτικός τομέας δεν είναι ανταγωνιστικός. Αν ρωτήσεις όμως οποιοδήποτε επιχειρεί και απασχολεί πάνω από 2 άτομα, θα γίνουν αμέσως κατανοητές οι παθογένειες που προκαλούν τα προβλήματα.
Πρώτο πρόβλημα είναι τα νόμιμα και φανερά κέντρα κόστους που δεν αφορούν τη μισθοδοσία. Ασφαλιστικά ταμεία, οι υψηλοί έμμεσοι φόροι στις υπηρεσίες που παρέχουν οι ΔΕΚΟ, οι εξωφρενικοί συντελεστές φορολόγησης για όποιον δεν μπορεί να κρύψει εισόδημα, οι συνεχόμενες και συχνές αλλαγές στο καθεστώς φορολόγησης, η έκτακτη επιβολή φόρων και πάει λέγοντας. Με λίγα λόγια, μια επιχείρηση δεν ξέρει ποτέ τι επιπλέον θα καταβάλει, πέρα από αυτά που έχει ήδη προγραμματίσει.
Δεύτερο πρόβλημα η κρίση, που εντείνει τα προβλήματα. Το βασικό θέμα για τις επιχειρήσεις λιανικής κυρίως, είναι η πτώση της κατανάλωσης την ώρα που τα έξοδα αυξάνονται λόγω έκτακτων φόρων. Από τη στιγμή που η ανεργία είναι στο 20% και οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν καταναλώνουν, δεν υπάρχει τζίρος.
Η ουσιαστική κατάργηση των δημόσιων επενδύσεων και το πάγωμα του ΕΣΠΑ έχει επίσης γονατίσει πολλές επιχειρηματικές μονάδες. Οι επιχειρήσεις που δουλεύουν με το δημόσιο απλά έχουν κάνει στάση εργασιών τα τελευταία 4 χρόνια και έχουν πολύ χαμηλό τζίρο.
Σε όλα αυτά προστίθεται η κατάργηση του δανεισμού από τράπεζες και προμηθευτές. Οι προμηθευτές πλέον δουλεύουν μόνο με πληρωμή μετρητοίς, τη στιγμή που πριν 1-2 χρόνια οι πιστώσεις άγγιζαν τον ένα χρόνο. Αποτέλεσμα είναι ο περιορισμός του διαθέσιμου εμπορεύματος.
Επιπλέον σε αυτά έρχεται η διαφθορά, το λάδωμα και το περίεργο ελληνικό επιχειρηματικό περιβάλλον.
Το 4-4-2 που έβγαλε στη φόρα ο Σπινέλλης και πέσανε όλοι από τα σύννεφα είναι ο κανόνας εδώ και πολλά χρόνια. Μια μικρή και πιθανώς επουσιώδης παράβαση του ΚΒΣ οδηγεί σε υψηλό πρόστιμο το οποίο όμως χαμηλώνει με τις κατάλληλες επαφές και τα σωστά δώρα.
Στην περίπτωση δε των δημοσίων έργων γίνεται απλά χαμός. Επιτροπές Παρακολούθησης και Παραλαβής Έργων που άνετα μπορούν να μετατραπούν σε εστίες διαφθοράς που δημιουργούν μαύρο χρήμα. Απλοί υπεύθυνοι προμηθειών που μπορούν να μεταβάλλουν την ημερομηνία πληρωμής ενός τιμολογίου.
Προσθέστε σε όλα αυτά και τα υψηλότοκα δάνεια που έχει χορηγήσει ένα ληστρικό τραπεζικό σύστημα για χρόνια, τα οποία έχουν οδηγήσει επιχειρήσεις να χρωστάνε με επιτόκια που αγγίζουν το 20%.
***
Το κόστος από τα παραπάνω είναι τεράστιο και ουσιαστικά επιβαρύνει κατά πολύ το κόστος εργασίας. Η συμμετοχή των παραπάνω ελληνικών πατεντών στο κόστος μιας επιχείρησης ξεπερνά κατά πολύ το εργασιακό κόστος. Σε μία επιχείρηση έντασης εργασίας, το παραπάνω κόστος μπορεί να είναι και τετραπλάσιο του κόστους εργασίας. Επομένως όλη αυτή η κουβέντα δεν οδηγεί πουθενά και οι περικοπές των μισθών στον ιδιωτικό τομέα δεν θα προσφέρει τίποτα. Απλά θα εντείνει την ύφεση και θα δημιουργήσει προβλήματα στα ασφαλιστικά ταμεία.
ΥΓ: Όσο αφορά τον 13ο μισθό: ο χρόνος έχει 52 εβδομάδες. Οι μήνες είναι 12 και επομένως ο μισθωτός πληρώνεται για 48 εβδομάδες εργασίας, ενώ θα έπρεπε να πληρώνεται ένας μισθωτός είναι 52. Με τη μισθοδοσία ανά μήνα ο εργαζόμενος χάνει ένα μηνιάτικο. Αυτό έρχεται να συμπληρώσει ο 13ος μισθός, δε είναι "δώρο" ή επίδομα, αλλά δεδουλευμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου