Ήταν δυνατός ο σεισμός της Κυριακής, τι να λέμε. Στη Ναύπακτο έγινε παραπάνω από αισθητός. Στον τρίτο όροφο καινούργιας πολυκατοικίας φαίνονταν οι ταλαντώσεις στα δοκάρια και τους τοίχους. Κράτησε και αρκετή ώρα, πολύ βουή, απ' όλα είχε αυτός ο σεισμός.
Επειδή όμως ζούμε στην Ελλάδα και ξέρουμε από κουνήματα, κάνουμε όλοι τα προφανή. Φοράς παπούτσια, κατεβάζεις τη γυάλα με τα χρυσόψαρα και τα ανθοδοχεία από το ράφι, κατεβαίνεις στο ισόγειο από τις σκάλες, παίρνεις το αυτοκίνητο και... κάνεις βόλτες στην πόλη ακούγοντας ραδιόφωνο.
Ζημιές δεν υπάρχουν γύρω, οπότε έρχεται η ηρεμία. Εκεί αρχίζει και το "Γίνε Σεισμολόγος": παίρνεις τηλέφωνα γνωστούς σε διάφορες περιοχές. Αθήνα, Ζάκυνθο, Αγρίνιο, Θεσσαλονίκη, Καρδίτσα. Ανάλογα με την περιγραφή που σου κάνουν για το πως αισθάνθηκαν τον σεισμό, συμπεραίνεις το επίκεντρο. Δουλεύει το σύστημα; Όχι, αλλά περνάει η ώρα!
Βόλτες με το αυτοκίνητο, οπότε είναι ευκαιρία να δεις γνωστούς σε παλιά και καινούργια γειτονιά, μιας και όλοι έχουν βγει στο δρόμο και συζητάνε ανήσυχοι μεταξύ τους. Είσαι ο μόνος που ακούς ραδιόφωνο (λόγω αυτοκινήτου) οπότε το παίζεις και μούρη αναπαράγοντας τις ειδήσεις αφού κανένας δεν σκέφτηκε να πάρει τρανσιστοράκι φεύγοντας.
Αφού λοιπόν βαρεθείς να αναπαραγάγεις τα ίδια και τα ίδια, πας αυτοκινητάδα στις κοντινές παραλίες. Μετά πας στο (ισόγειο) εξοχικό και ασχολείσαι με όσες δουλειές έχεις αφήσει πίσω: κλαδεύεις τριανταφυλλιές, σκαλίζεις ντομάτες, μαζεύεις βύσσινα, ξεσκονίζεις το σπίτι, μετακινείς την ψησταριά που έχει ξεμείνει από το Πάσχα, πλένεις το αυτοκίνητο, λαδώνεις τους μεντεσέδες από τα παντζούρια και γενικά κάνεις ό,τι δουλειά έχεις αφήσει σε εκκρεμότητα την τελευταία πενταετία, ακούγοντας ραδιόφωνο.
Αποτέλεσμα είναι να μη δεις τηλεόραση ούτε λεπτό. Είσαι στο ύπαιθρο οπότε δεν σε πολυνοιάζουν οι μετασεισμικές δονήσεις αφού δεν τις νιώθεις καλά καλά και, ξεχνιέσαι κάνοντας χαζοδουλειές. Παίρνει το αυτί σου από το ραδιόφωνο ότι ο σεισμός ήταν μεγάλος και ότι οι απώλειες είναι λογικές για το μέγεθος και τη θέση του επίκεντρου.
Από τη μία λυπάσαι για τους 2 νεκρούς, τους 90 τραυματίες και τις πολλές και σημαντικές ζημιές. Από την άλλη όμως καταλαβαίνεις ότι τα πράγματα θα μπορούσε να είναι πολύ πολύ χειρότερα.
Σκέφτεσαι από την άλλη πόσο ανόητο και ανώφελο είναι το μαλλιοτράβηγμα που γίνεται στα κανάλια -μεταξύ έγκριτων επιστημόνων!- μετά από κάθε σεισμό σχετικά με τις δυνατότητες πρόγνωσης των σεισμών. Προσωπικά, μου αρκεί να ζω σε ένα ασφαλές σπίτι που αντέχει με άνεση τα 6,5 ρίχτερ. Η πρόγνωση δεν με αφορά και τόσο. Σημασία έχει να μην πέσει το σπίτι μου, το σχολείο μου, το γραφείο μου και με πλακώσει, όχι να μου πουν με μικρή ή μεγάλη ακρίβεια ότι έρχεται ένας σεισμός απροσδιόριστης ισχύος.Καλή η επιστήμη, αλλά δεν φαίνεται ότι μπορεί να βοηθήσει και πολύ στην παρούσα φάση. Επομένως οι επιστήμονες οφείλουν να παραμείνουν στα εργαστήριά τους και στα πανεπιστήμιά τους μέχρι να φτάσουν στα αποτελέσματα που επιθυμούν και όχι να περιφέρονται από κανάλι σε κανάλι ερίζοντας χωρίς αντικείμενο μεταξύ τους.
Εκεί προκύπτει -επιτέλους- και ένα θετικό συμπέρασμα:
Η κατασκευή στην Ελλάδα είναι σε πολύ καλά επίπεδα, το δουλεύουμε καλά το μπετόν με το σίδερο. Αν με 6,5 ρίχτερ οι κοντινές αφενός στο επίκεντρο πολυκατοικίες δεν πέφτουν και απλά κηρύσσονται μη κατοικήσιμες (κίτρινες ή κόκκινες) και στις απομακρυσμένες αφετέρου σκάνε μερικοί σοβάδες, τότε πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι για τον τρόπο που συμπεριφέρονται στατικά τα σπίτια μας. Για τους σεισμολόγους μας όμως, πρέπει να είμαστε πιο επιφυλακτικοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου