Όταν δεν βρίσκεις εσύ τα λόγια σου, τα βρίσκουν άλλοι για εσένα

Μερικές φορές σε πνίγει κάτι, σε στενοχωρεί, σε εξοργίζει και, δεν βρίσκεις λόγια να το εκφράσεις. Κάτι τέτοιο εξελίσσεται το τελευταίο δεκαπενθήμερο. Σε τέτοιες καταστάσεις είναι που αναλαμβάνουν οι ταλαντούχοι χειριστές του λόγου αφενός να σε εκφράσουν και, αφετέρου, να σου θυμίσουν το έλλειμμα που σε διακρίνει.

Το κάνουν χωρίς να ξέρουν ότι τα λόγια τους δίνουν λογική μορφή στα συναισθήματά σου, παρόλο που δεν γνωρίζουν εσένα και τις καταστάσεις που βιώνεις.

Αντιγράφω λοιπόν από τον Γιώργο Μίχο ολόκληρη την ανάρτησή του με τίτλο "Το κούρδισμα του Λύκου".

Εκφράζει με πολύ μεγάλη ακρίβεια τα συναισθήματα που μου έχουν προκαλέσει άνθρωποι που θεωρούν ότι λειτουργούν πολιτικά. Με λίγες λέξεις, σε μια στιγμή, μετασχηματίζει τα συναισθήματα σε συμπεράσματα. Σε μια στιγμή, μου έδειξε τον δρόμο.

Δανείζομαι λοιπόν το κείμενό του και τον τον ευχαριστώ για τις λέξεις του, ελπίζοντας ότι δεν θα τον στενοχωρήσει αυτή μου η ενέργεια.

***

Το μίσος κουρδίζει. Είναι κόλλα που περιστασιακά ενώνει ανθρωπάκια σε κοινούς σκοπούς.
Λίγοι ωστόσο καταλαβαίνουν το κούρδισμα: ο εχθρός του εχθρού μου δεν είναι κατ' ανάγκην φίλος μου. Έτσι αυτές οι φιλίες, μόλις τελειώσει ο ερεθισμός, ή ψάχνουν να βρουν καινούριο εχθρό να θρέψει τη σχέση ή στρέφονται ο ένας πάνω στον άλλον. Είναι η αναπότρεπτή μοίρα τους.

Υπάρχουν άνθρωποι τοξικοί που περνάνε όλοι τη ζωή τους σε τέτοιου τύπου λυκοφιλίες. Αλλάζουν περιβάλλοντα, καταδικασμένοι να υπάρχουν ως καλλιεργητές της αναγκαίας αυτής κόλλας για τη ζωή τους. Μια ζωή αποτυχημένη για μια σχέση με θετικό πρόσιμο τους κάνει γλοιώδεις κόλακες τις ήρεμες περιόδους... και αυτή η ταπείνωση είναι ο φορτιστής του μίσους τους. Πεθαίνουν σαν τα μυγάκια στο παρ μπριζ όταν τους αγνοείς.

Έτσι τελειώνουν οι ζωές εκείνων που έχουν γίνει πρωϊνάδικα... παιγμένοι από τον ίδιο το μηχανισμό που τους συνέχει... ως το τελικό ξεκούρδισμα... σε κάποιο από τα ψυχιατρεία των περιχώρων...

Το ενδιαφέρον είναι ότι πολιτικοί στηρίζουν την καριέρρα τους πολλές φορές πάνω τους... τα γραφεία των βουλευτών είναι γεμάτα από τέτοια ανθρωπάκια... σαν μανταλάκια που κρεμιούνται εσώρουχα...