Η μεταπολίτευση και το μέλλον

Από πολύ καλή έρευνα της Καθημερινής, στο φύλλο της 30/12/2007: (αν σας φαίνεται μεγάλο το κείμενο πηγαίνετε απ' ευθείας στο συμπέρασμα, στο τέλος της σελίδας)
(http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100048_30/12/2007_253770)
"Στο πλαίσιο της έρευνας, οι ερωτώμενοι κλήθηκαν να αξιολογήσουν τις τέσσερις υποπεριόδους της Μεταπολίτευσης (1974 - 80, 1981 - 90, 1991 - 2000, 2001 - 07). Περισσότερο από κάθε άλλη περίοδο της μεταπολιτευτικής εποχής, η δεκαετία του '80 έχει καταγραφεί στη συνείδηση της ελληνικής κοινής γνώμης, ως η κατ' εξοχήν περίοδος των μεγάλων αλλαγών για τη χώρα. Αυτήν την πεποίθηση φαίνεται να ασπάζεται, χωρίς ιδιαίτερους ενδοιασμούς, σχεδόν ένας στους δύο ερωτώμενους (48%). Μάλιστα, σε τρεις ηλικιακές ομάδες (35 - 44, 45 - 64 και 55 - 64 ετών), που αποτελούν σήμερα τον κορμό του εκλογικού σώματος, η εν λόγω πεποίθηση συγκεντρώνει απολύτως πλειοψηφικά ποσοστά (53%, 58% και 52% αντιστοίχως)."
Και παρακάτω εξηγεί το γιατί, με αριθμούς:
"-Το πρώτο στοιχείο που αναδεικνύει η έρευνα της Public Issue, αφορά την εθνική συμφιλίωση και την ολοκλήρωση του Κράτους Δικαίου...
-Το δεύτερο στοιχείο αφορά την επαγγελία και προώθηση του Κράτους Πρόνοιας και το επίπεδο της αναδιανομής των εισοδημάτων. Στην αξιολόγηση των σημαντικότερων μεταπολιτευτικών πολιτικών και θεσμικών τομών, η δημιουργία του ΕΣΥ, του Εθνικού Συστήματος Υγείας, το 1983 κατατάσσεται 2η, με αμιγώς θετικές αξιολογικές κρίσεις 74%, στο σύνολο των 20 σημαντικότερων της περιόδου 1974 - 2007...
...η δεκαετία του '80 ... Σήμερα, η ελληνική κοινή γνώμη, δείχνει «καθηλωμένη», να τη «νοσταλγεί». Στη συνείδησή της, η δεκαετία του '80, θεωρείται η δεκαετία κατά την οποία: α) Οι πολίτες διέθεταν καλύτερο βιοτικό επίπεδο (40%), β) η οικονομία της χώρας ήταν σε καλύτερη κατάσταση (35%), αλλά και γ) η Δημοκρατία λειτούργησε καλύτερα (36%). Αντιθέτως, σε σύγκριση με τις υπόλοιπες τρεις περιόδους της μεταπολίτευσης, η δεκαετία που διανύουμε (2000 - 2007), μπορεί να πιστώνεται: α) τα σημαντικότερα έργα υποδομής (47%), και β) την (πολιτική) ενίσχυση της διεθνούς σχέσης της χώρας (32%), δεν θεωρείται, εν τούτοις, τόσο σημαντική για τον μετασχηματισμό της χώρας. Μόλις 16% την θεωρεί πιο σημαντική δεκαετία αλλαγών."

• Πρώτο στοιχείο: αναφέρεται σε χρονική περίοδο που κυριάρχησε το ΠΑΣΟΚ.
• Δεύτερο στοιχείο: Η κοινωνία θεωρεί πολύ πιο σημαντική την έννοια του κράτους δικαίου που εξασφαλίζει ισονομία, δημοκρατία, πρόνοια και ισχυρή οικονομία με υψηλό βιοτικό επίπεδο.

Τι θέλει η κοινωνία λοιπόν; Ούτε ισχυρή οικονομία μόνο, ούτε έργα μόνο... Θέλει να μπορεί να δουλεύει και να πληρώνεται σε ασφαλές περιβάλλον, να λειτουργεί η δημοκρατία, να νιώθει ότι έχει ισχυρό σύστημα υγείας ανεξάρτητα οπό το εισόδημά του, να νιώθει ότι υπάρχει αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ της κοινωνίας, ότι κυρίαρχη επιλογή στην οικονιμή πολιτική είναι η κοινωνία.

Πάμε στη συνέχεια της έρευνας, να δούμε τα αρνητικά της μεταπολίτευσης:

"Επιπλέον, η στρατηγική επιλογή της διακυβέρνησης Σημίτη, για την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ και την υιοθέτηση του ευρώ (2001) συγκεντρώνει σήμερα ποσοστό αμιγώς θετικών αξιολογήσεων μόνον 32%. Σε αντίθεση με την Ένταξη στην ΕΟΚ (1981), που αξιολογείται απολύτως θετικά από το 65%, καθώς και η είσοδος της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που αξιολογείται στην κορυφή όλων των μεταπολιτευτικών αλλαγών, με ποσοστό 82%. Ακόμη, είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι, με αθροιστικό ποσοστό 42% αρνητικών αξιολογήσεων, η ένταξη στην ΟΝΕ, θεωρείται σήμερα από την ελληνική κοινωνία η 3η σε σειρά κατάταξης πιο αρνητική θεσμική αλλαγή ολόκληρης της μεταπολιτευτικής περιόδου, μετά την παραπομπή του Α. Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο (56%) και τη συγκυβέρνηση Ν.Δ. - ΣΥΝ (49%), το 1989".

• Τρίτο στοιχείο: η ένταξη στην ΕΟΚ έγινε σε μια περίοδο που η κοινωνία έβλεπε πολύ θετικά. Γι' αυτό και η ρητορική κατά της ΕΟΚ δεν έπιασε. Αν λοιπόν θες να κάνεις τομές, πρέπει να εξασφαλίσεις ότι υπάρχει κοινωνική ηρεμία. Σε μια τέτοια περίοδο ηρεμίας, η κοινωνία εμπιστεύεται την ηγεσία της και θεωρεί ότι οι τομές θα αποβούν υπέρ της. Σε περιόδους όπως η σημερινή όπου δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στην πολιτική ηγεσία, δεν υπάρχει περιθώριο για τομές, μόνο για λαϊκισμούς. Γι' αυτό η ΝΔ σήμερα δεν κάνει τίποτα, γι' αυτό το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ κερδίζουν απλά αφορίζοντας τα πάντα.
• Τέταρτο στοιχείο: το ΠΑΣΟΚ έως το 2004 έκανε σημαία του την ΟΝΕ, ένα γεγονός που αξιολογήθηκε (δίκαια ή άδικα) ως απόλυτα αρνητικό, λόγω ενδεχομένως της πτώσης του βιοτικού επιπέδου, της εργασιακής ανασφάλειας και του κοινωνικού ελλείμματος που επέδειξε το ΠΑΣΟΚ.
  

Συμπέρασμα:
1) Το ΠΑΣΟΚ δεν έχασε επομένως από την "διαφθορά". Έχασε γιατί η κοινωνία θεώρησε ότι αυτό έπαψε να κάνει θεσμικές τομές προς όφελος της κοινωνίας με κυρίαρχο στοιχείο την αναδιανομή του εισοδήματος.

2) Το ΠΑΣΟΚ επίσης δεν μπορεί να ανέβει από τα σκάνδαλα. Θα ανέβει όταν προτείνει τομές που θα ενισχύσουν το αίσθημα ασφάλειας και κοινωνικής δικαιοσύνης, δηλαδή τομές που σχετίζονται με την αναδιανομή του εισοδήματος.

3) Η άνοδος του ΚΚΕ και του ΣΥΝ οφείλεται κυρίως στην αντίθεσή του σε τομές (πχ ΟΝΕ) γιατί αυτές γίνονται την ώρα που η κοινωνία νιώθει ανασφαλής.