- τις διαρροές στον φιλικά προσκείμενο σε αυτόν τύπο,
- το άρθρο-μανιφέστο σειράς εκσυγχρονιστικών στελεχών στο ΒΗΜΑ,
- από την συνέντευξη Κοντογιαννόπουλου στο ΕΘΝΟΣ όπου καλούσε τον Παπανδρέου να παραιτηθεί από Πρόεδρος,
- από την ξαφνική επαναδραστηριοποίηση του ΟΠΕΚ.
Η κίνηση λοιπόν του πρώην Προέδρου δεν είχε σκοπό να "συνετίσει" τον Παπανδρέου. Είχε σκοπό να τον αμφισβητήσει. Έτσι απλά. Να τον αμφισβητήσει την ώρα που:
- η VPRC στο γκάλοπ της Καθημερινής δίνει -3% τη διαφορά,
- το ΠΑΣΟΚ -για πρώτη φορά- δείχνει πιο κατάλληλο να αντιμετωπίσει το θέμα της ακρίβειας,
- ο ΣΥΡΙΖΑ σπαράσσεται από τις εσωκομματικές του αρρυθμίες που αποτελούν στοιχείο της φυσιογνωμίας του,
- ο Καραμανλής φθείρεται.
Φαίνεται ότι για μερικούς, με επικεφαλής τον πρώην Πρόεδρο όπως αποδεικνύεται από την κίνησή του αυτή, η 11η Νοεμβρίου ούτε έληξε αλλά ούτε και δίδαξε. Με την κίνηση αυτή δεν αμφισβητείται ο Παπανδρέου μόνο, αμφισβητούνται όλοι αυτοί που τον στήριξαν για Πρόεδρο.
Εδώ βέβαια μπαίνει και ένα θέμα επί της ουσίας της επιστολής: ο πρώην Πρόεδρος αναφέρει ότι ο λαός συχνά δεν μπορεί να αποφασίζει για κρίσιμα θέματα γιατί κάνει λάθος, γι' αυτό θεωρεί ότι η πρόταση για δημοψήφισμα για την Ευρωσυνθήκη είναι λάθος. Με την ίδια λογική, μπορώ να υποθέσω ότι ο πρώην Πρόεδρος θεωρεί λάθος τη διαδικασία ανάδειξης Προέδρου από τη βάση, γι' αυτό και αμφισβητεί τον Παπανδρέου.
Μάλλον πιστεύει ότι και στη διαδικασία ανάδειξης Προέδρου κυριάρχησε το θυμικό των μελών και φίλων και επομένως το αποτέλεσμα είναι "λάθος". Μάλλον συγκρίνει με την εποχή που ο πρόεδρος εκλεγόταν από ένα κλειστό Συνέδριο 5000 συνέδρων. Συνέδρων, που σε οργανώσεις 400 μελών χρειάζονταν 300 σταυρούς για να εκλεγούν, που επομένως έπρεπε να παίξουν σε "ρολόγια" με άλλους παραγονταραίους. Σύνεδροι που προκύπταν από μια διαδικασία επιλογής που ουσιαστικά επέβαλε να είναι κομματικά "υγιώς σκεπτόμενοι" και επομένως να "αντιλαμβάνονται" τη λογική που λέει ότι αν δεν με κάνετε Πρόεδρο παραιτούμαι από Πρωθυπουργός. Μια διαδικασία που απέκλειε τη συμμετοχή όσων δεν είχαν πρόσβαση στα "ρολόγια" και τους μηχανισμούς ισχυρών παραγόντων.
Ίσως αυτός να είναι ο λόγος λοιπόν που ο πρώην Πρόεδρος και οι συν αυτώ δεν αποδέχονται ότι ο Παπανδρέου είναι Πρόεδρος: δεν τον αποδέχονται γιατί υπερίσχυσε η γνώμη της βάσης έναντι της δικής τους. Είναι ασυνήθιστοι σε τέτοιες εξελίξεις και δεν τις αποδέχονται εύκολα. Ας ελπίσουμε ότι τα επερχόμενα γεγονότα θα αποβούν διδακτικά για αυτούς. Ο Παπανδρέου έχει και τη δύναμη και τη νομιμοποίηση να το κάνει.
4 σχόλια:
Το -3% είναι τεράστια διαφορά απέναντι σε ένα κόμμα που κυβερνάει. Να σου θυμίσω ότι το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη και το 1996 και το 2000 ήταν πίσω από τη ΝΔ στις δημοσκοπήσεις, αλλά κατάφερε και στις δυο περιπτώσεις να ανατρέψει το κλίμα και να κερδίσει.
Το να είσαι 3% πίσω από τη σημερινή ΝΔ με τα στοιχεία διαφθοράς και απογοήτεσυης που παρουσιάζει, μόνο ελπιδοφόρο δεν είναι. Το ότι πέρασε μπροστά σε ένα δείχτη (της ακρίβειας) δεν λέει απολύτως τίποτα. Στις δημοσκοπήσεις ο κόσμος βαριέται να λέει συνέχεια το ένα κόμμα, και που και που λέει κάτι καλό και για το άλλο, αλλά αυτό δε σημαίνει οτι θα το ψηφίσει.
Σε κανονική εκλογική αναμέτρης αυτό που τελικά μετράει για τον ψηφοφόρο είναι το ποιον κρίνει καταλληλότερο για Πρωθυπουργό. Ένα σημαντικό ποσοστό πολιτών, αυτοί που κρίνουν τις εκλογές, ψηφίζουν με βάση το ποιον θεωρούν πιο σοβαρό άτομο για να του αναθέσουν τις τύχες της χώρας. Κι αυτό ήταν πάντα το ισχυρό ατού του Σημίτη, αλλά και το Βατερλώ του ΓΑΠ.
Η σημερινή εικόνα του είναι τόσο άθλια που μόνο οι παραδοσιακοί παλαιοπασόκοι μπορούν να τον εμπιστεύονται. Αυτό φαίνεται σε όλα τα γκάλοπ. Στην καταλληλότητα είναι 15-25 μονάδες πίσω από τον Καραμανλή !!! Έλεος δηλαδή.
Με τέτοια εικόνα, ούτε για δήμαρχος Αθηναίων δεν μπορεί να κατέβει, όχι για Πρωθυπουργός.
Συμπέρασμα. Η ερώτηση “γιατί τώρα” δεν έχει κανέναν νόημα. Θα είχε νόημα αν ο Σημίτη είχε κοντραριστεί με το ΓΑΠ παραμονές εκλογών 2007, (όπως είχε γίνει από τη μεριά του ΓΑΠ το 2004 κι ανάγκασε το Σημίτη σε παραίτηση).
Η σημερινή συγκυρία είναι ίσως η πιο κατάλληλη για να ξεμπερδεύουμε από τον άχρηστο.
Τον Σημίτη, παρά την ΤΕΡΑΣΤΙΑ απόκλισή του από το θυμικό αλλά και το λογικό της βάσης του ΠΑΣΟΚ (και όχι του Συνεδρίου των 5000 ΚΑΡΤΙΚΟΔΙΑΙΤΩΝ που φοήθηκαν μην πάμε σε εκλογές τότε).
Για την ανατροπή που καταφέρναμε κάθε φορά βάζαμε πλάτη ΟΛΟΙ, ακόμη και οι διαφωνούντες.
Σήμερα οι διαφωνούντες δεν βάζουν πλάτη, βάζουν τρικλοποδιές. Σήμερα ο ΔΟΛ σε έχιε απέναντι, σε αντίθεση με τότε.
Και μια ερώτηση, γιατί καλά τα λέμε: αφού είναι τόσο μα τόσο άθλια η εικόνα του ΓΑΠ όπως ισχυρίζεσαι, τότε γιατί συνέτριψε τον Βενιζέλο που είχε τη στήριξη και του Σημίτη αλλά και των ΔΟΛ - Μπόμπολα; Εργασία για το σπίτι αυτό...
Μέχρι το Σεπτέμβρη του 2007 δεν υπήρχαν καν διαφωνούντες στο ΠΑΣΟΚ, ο ΓΑΠ έπαιζε μόνος του στο γήπεδο. Έβαζε δικά του άτομα στα ψηφοδέλτια (Ματσούκα, Λιάγκας, Γκερέκου, Λέανδρος, Ραγκούσης κλπ κλπ), πέταγε έξω όποιους διαφοροποιούνταν απ΄ τη γραμμή, π.χ. Παπαντωνίου, και γενικά δε ρωτούσε κανέναν. Τα περί ανοιχτού κόμματος, συμμετοχικής δημοκρατίας κι άλλα ωραία είχαν πάει περίπατο, αλλά κανείς δεν ασχολείτο αφού ο κύριος στόχος ήταν η ανατροπή της ΝΔ. Και τότε το ΔΟΛ έβαζε πλάτη, όπως κι ο Μπόμπολας κι όλα τα γνωστά και άγνωστα "συμφέροντα". Κι όλα τα παραπάνω, παρά το γεγονός ότι τα γκάλοπ μόνο ενθαρρυντικά δεν ήταν, όλοι όμως ήλπιζαν στην ανατροπή την τελευταία στιγμή.
Η συντριβή στις εκλογές του Σεπτέμβρη του 2007 ήταν λογικό να αλλάξει το σκηνικό. Δεν είχαμε μια οριακή ήττα που θα μπορούσε να δικαιολογηθεί από συγκυρίες κλπ., είχαμε μια συντριπτική ήττα απέναντι σε μια ΝΔ που επίσης κατέρρεε. Την επομένη της συντριβής τα γκάλοπ έδιναν μέχρι και 75% στο Βενιζέλο, πράγμα που τον έκανε να καβαλήσει το καλάμι. Από τη μια μεριά η αντιπαθής φάτσα του χοντρο-Μπένυ με τα απανωτά αυτογκόλ, από την άλλη η συμπαθής φάτσα του ΓΑΠ και η στροφή του δεύτερου προς το Παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ, αντέστρεψαν το κλίμα και οδήγησαν σε μια σχετικά άνετη επικράτηση με 55%. Τα αποτελέσματα σηκώνουν πολύ νερό. Είναι εντυπωσιακό πόσο καθυστέρησε η καταμέτρηση για μια εκλογή που είχε όλα κι όλα 3 ψηφεδέλτια!!! Πρόσεξε, δεν λέω ότι δεν θα έβγαινε ο ΓΑΠ, λέω ότι ίσως η διαφορά να ήταν μικρότερη. Πάντως τα αποτελέσματα ποτέ δεν αμφισβητήθηκαν από το Μπένυ, οπότε το πράγμα έληξε εκεί.
Για μένα η ήττα αυτή του Βενιζέλου δείχνει το ότι ο Μπένυ είναι εξίσου ανεπαρκής με το ΓΑΠ, και δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να είναι η λύση για το ΠΑΣΟΚ. Ο λόγος που δεν εμφανίστηκαν άλλοι πιο αξιόλογοι διεκδικητές είναι κυρίως το πολωτικό κλίμα που δημιουργήθηκε από τις πρώτες κι όλας μέρες της ήττας. Ο Σακνδαλίδης ήταν πολύ καλύτερη επιλογή κι από τους δύο (προσωπικά αυτόν ψήφισα) αλλά πήγε αδιάβαστος.
Όμως τελικά η νίκη αυτή του ΓΑΠ αποδείχτηκε Πύρρεια. Προκειμένου να κερδίσει τις εσωκομματικές εκλογές, δίχασε τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, προσπάθησε ανέντιμα να φορτώσει όλα δικά του λάθη στην προηγούμενη ηγεσία του κινήματος, κι αυτό έκανε σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων του να του γυρίσει την πλάτη. Κι από τότε παρατηρούμε μια συνεχή κατρακύλα του ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις που δεν φαίνεται να αναστρέφεται με τίποτα. Αν δεν φύγει ο ΓΑΠ από την ηγεσία, οι εξελίξεις είναι μάλλον προδιαγεγραμμένες. Ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση ποσοστών και μια ΝΔ να παίζει μόνη της χωρί αντίπαλο.
Υπάρχουν άραγε άτομα που θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν το ΓΑΠ στην ηγεσία, και ποια? Σίγουρα υπάρχουν, κι εκεί θα πρέπει να μεταφερθεί ο προβληματισμός.
@dimitiris: διαφωνώ με την προσέγγισή σου, αλλά σε ευχαριστώ για το κόσμιο ύφος.
Δημοσίευση σχολίου