Το ευρώ δεν αυτοκτόνησε: η ΕΕ στηρίζει την Ελληνική οικονομία

Πολύ σημαντικές οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής, όχι μόνο για το έλλειμα της Ελλάδας αλλά και για το μέλλον όλων των πολιτών της ΕΕ.

Στόχος της Γερμανίας ήταν η θέσπιση του "συμφώνου για το ευρώ", το οποίο και-φυσικά- κατάφερε. Αυτό προβλέπει μερικά πράγματα ώστε να διασφαλίζεται στο μέλλον ότι καμία απίθανη κυβέρνηση θα μπορεί να βάλει το ευρώ σε περιπέτειες.

Στο σύμφωνο σταθερότητας θα προβλέπεται μεταξύ άλλων η σύνδεση των μισθών με την παραγωγικότητα της χώρας, η συσχέτιση των ορίων συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο ζωής κα. Όλα αυτά θα ελέγχονται αναλυτικά από την ΕΕ ώστε να μην υπάρχουν αποκλίσεις και αποτελέσματα τύπου... greek statistics. Aπό τη στιγμή που έχουμε κοινό νόμισμα, θα έχουμε και κοινή οικονομική και κοινωνική πολιτική. Βέβαια στην Ελλάδα η είδηση αυτή πέρασε σε δεύτερη μοίρα πάρα τις σημαντικές της συνέπειες. Λογικό, αφού μέχρι χθες η Ελλάδα φλέρταρε με τη χρεοκοπία και αυτό είναι το ζέον ζήτημα για εμάς.

Για εμάς το ζουμί ήταν ότι η ΕΕ αποφάσισε να στηρίξει την Ελληνική οικονομία και να "εξυπηρετήσει" το χρέος μας και μετά το 2013. Μέχρι τότε είμαστε στο μηχανισμό στήριξης, οπότε δεν υπήρχε κίνδυνος για όσους κατέχουν ομόλογα. Για τη μετά το 2013 εποχή όμως υπήρχε αβεβαιότητα, αφού η Γερμανί

α ήταν αδιάλλακτη και δεν φαινόταν διατιθεμένη να διαθέσει πόρους για επιπλέον στήριξη των προβληματικών οικονομιών. Αυτή η αβεβαιότητα ήταν που εκτίνασσε τα spreads, αυτή την αβεβαιότητα περιέγραφε η Moody's στην τελευταία της έκθεση.

Η ΕΕ αποφάσισε χθες τα εξής:

• Επιμήκυνση κατά 7,5 χρόνια για την αποπληρωμή των δανείων που λάβαμε από το μηχανισμό της τρόικας.
• Η μείωση του επιτοκίου κατά 1 μονάδα, με συνολικό όφελος για την Ελλάδα τα 6 δισ. ευρώ.
• Μηχανισμός 440 δισ. στο ταμείο αντί των 250 που είχε και άλλα 500 δισ. το 2013. Το σημείο αυτό είναι το πλέον σημαντικό, αφού δείχνει ότι η ΕΕ θα δανείσει ξανά την Ελλάδα αν χρειαστεί, οπότε οι αγορές δεν πρέπει να ανησυχούν για πιθανό κίνδυνο χρεοκοπίας. Μάλιστα με αυτά τα λεφτά θα μπορούν να αγοράζονται ομόλογα κατευθείαν από τις αγορές, κάτι που θα επηρεάσει τα spreads.

Η προσπάθεια του Παπανδρέου να μετατρέψει το Ελληνικό ζήτημα χρέους σε Ευρωπαϊκό απέδωσε καρπούς. Η ΕΕ λύνει ένα δικό της πρόβλημα, το ελληνικό χρέος. Η ΕΕ αποφασίζει για το τι θα γίνει και όχι το ΔΝΤ, κάτι που βέβαια στενοχωρεί τους εσωτερικούς αντιπάλους του Παπανδρέου. Η ΕΕ αποτρέπει πιθανές δημοσιονομικές αποκλίσεις με το σύμφωνο για το ευρώ και όχι "τιμωρώντας" την Ελλάδα όπως κάνει με την περίπτωση της Ιρλανδίας. Η Ιρλανδία πλήρωσε την άρνησή της να αυξήσει τους συντελεστές φορολόγησης των επιχειρήσεών της με τη μη επιμύκυνση της περιόδου αποπληρωμής.

Αν την σκαπουλάρουμε, αυτό θα οφείλεται κυρίως στην τακτική εξευρωπαϊσμού που ακολούθησε από την αρχή ο Παπανδρέου. Είναι ακριβώς η ίδια τακτική που ακολούθησε με το Ελληνοτουρκικό ζήτημα όταν ήταν ΥΠΕΞ, όπου το μετέτρεψε σε ευρωτουρκικό.

Από την άλλη, ο πόλεμος που δέχεται από όλους ο Παπανδρέου σε αυτή του τη προσπάθεια προκαλεί προβληματισμό. Αξιωματική αντιπολίτευση, αριστερά, κομματικοί παράγοντες, κυβερνητικοί βουλευτές ακόμα και υπουργοί, είναι σε άλλο μήκος κύματος. Δεν πρόκειται ούτε για κριτική, ούτε αντιπολίτευση. Ο Παπανδρέου υφίσταται έναν ανηλεή και λυσσασμένο πόλεμο φθοράς από τα δεξιά και από τα αριστερά του, που έχει κυρίως μικροκομματικό χαρακτήρα. Ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα δείχνει να είναι αλλού γι αλλού, χωρίς επίγνωση της πραγματικότητας.

Το ερώτημα που πρέπει να απαντήσει η χώρα μετά από τη λήξη της καταιγίδας στην οποία φαίνεται ότι μπορούμε βάσιμα πλέον να ελπίζουμε, είναι τι θα κάνουμε την επόμενη μέρα. Τι θα παράγουμε; Πως θα δημιουργήσουμε πλούτο; Πως θα αποτινάξουμε συντεχνιακές νοοτροπίες με τις οποίες πλουτίζουν οι σύγχρονοι δερβέναγες; Πως θα πληρώνουν όλοι τους φόρους τους;

Ερώτημα που θα απαντηθεί δύσκολα, αν απαντηθεί, με δεδομένη την έλλειψη σύμπνοιας σε συνδυασμό με την τραγική εικόνα του πολιτικού προσωπικού.