Το πρόβλημα της γενιάς του Αλέξη αλλά και των αμέσως προηγούμενων (μέχρι και τους σημερινούς 30something) είναι η εργασιακή ανεπάρκεια και ανασφάλεια. Ένα ψηλό επίπεδο σπουδών ακολουθείται από απόπειρες εισαγωγής στο δημόσιο όχι γιατί αυτό προσφέρει καριέρα, εκπλήρωση ονείρων ή καλή αμοιβή, αλλά γιατί προσφέρει στοιχειώδη εργασιακή αξιοπρέπεια.
Γι’ αυτό βλέπουμε το φαινόμενο σπουδαστές να εγκαταλείπουν ένα καλό ΤΕΙ και να επιλέγουν να γίνουν ΕΠΟΠ και αστυνομικοί. Δυστυχώς –με σημαντική ευθύνη του ΠΑΣΟΚ- ακολουθήσαμε το όραμα της φτηνής εργασίας και όχι της ανταγωνιστικής βιομηχανίας και σήμερα το πληρώνουμε στην κοινωνία.
Άρα πρέπει η επαγγελματική προοπτική του νέου να του προσφέρει αξιοπρέπεια (προσοχή: όχι σιγουριά απαραίτητα) χωρίς όμως να λέμε μεγαλοστομίες. Προτείνουμε:
• Κατάργηση των stage ΚΑΙ στον ιδιωτικό τομέα.Σχολείο: τέλος στην κυριαρχία του μέσου όρου, τέλος στον μαθητή-μαζάνθρωπο
• Κατάργηση του μπλοκ ΚΑΙ στον ιδιωτικό τομέα. Μπλοκ έχει ο εργαζόμενος που έχει από τρεις και πάνω εργοδότες. Δεν μπορεί να βαφτίζεται freelancer κάποιος που έχει ένα μόνο εργοδότη και δουλεύει part time το απόγευμα. Το μπλοκ λειτουργεί ως μοχλός ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων.
• Ο νέος που ξεκινάει την πρώτη του δουλειά με την πρόσληψη παίρνει ένα εφάπαξ βοήθημα ενός περίπου μισθού (ας πούμε 1.200€) ώστε να ξεκινήσει την καριέρα του με αξιοπρέπεια.
• Η δια βίου εκπαίδευση δεν είναι επίδομα ανεργίας, είναι μοχλός ανάπτυξης του εργαζόμενου. Να προβλέπεται επομένως η συμμετοχή κάθε εργαζόμενου σε επιδοτούμενα σεμινάρια του ΟΑΕΔ στον ελεύθερο χρόνο του, όχι μόνο των ανέργων.
• Κατάργηση των ρυθμίσεων που επιτρέπουν την υπερωριακή εργασία και την εργασία τα Σάββατα χωρίς αυτή να αμείβεται επιπλέον (πχ σουπερμάρκετ, πολυκαταστήματα κλπ).
• Θέσπιση αυξήσεων του μισθού κάθε χρόνο και για όσες συμβάσεις εργασίας δεν εντάσσονται σε κάποια συλλογική σύμβαση.
• Κατάργηση του outsourcing που απευθύνεται σε εργασίες που εκτελούνται in house. Δεν μπορεί πχ να λειτουργεί το call center μέσα σε μια τηλεπικοινωνιακή εταιρία, να προΐσταται της λειτουργίας του στέλεχος της εταιρίας, ο υφιστάμενος να πληρώνεται από κάποια άλλη επιχείρηση και αυτό να λέγεται outsourcing.
• Θέσπιση επαγγελματικών δικαιωμάτων για ΟΛΑ τα τμήματα ΤΕΙ και ΑΕΙ της χώρας. Είναι παράλογο να έχουν επαγγελματικά δικαιώματα εμπειροτέχνες λογιστές την ώρα που επιστήμονες δεν έχουν κανένα κατοχυρωμένο επαγγελματικό δικαίωμα.
• Δημιουργία επιμελητηρίων για ΟΛΑ τα επιστημονικά αντικείμενα που δεν καλύπτονται από τα σημερινά, ή ένταξη των αποφοίτων στα υπάρχοντα. Δεν μπορεί να θωρείται επιστήμονας ο μηχανικός και ο δικηγόρος και την ίδια ώρα ο πληροφορικός να μην εντάσσεται σε κάποιο επιμελητήριο. Το επιμελητήριο δημιουργεί αίσθηση ασφάλειας στον εργαζόμενο.
Στο ελληνικό σχολείο ακολουθείται μια ισοπεδωτική λογική κατά την οποία παρέχονται υπηρεσίες που ανταποκρίνονται στον μέσο όρο των μαθητών, όχι στις ανάγκες και ικανότητες του μαθητή. Όποιος είναι κάτω από αυτόν απλά περνάει τάξεις χωρίς όμως να μαθαίνει κάτι. Όποιος είναι πάνω από αυτόν απλά ποτέ δεν αποδίδει το μέγιστο που μπορεί.
Μπορεί να έχει καταργηθεί η ποδιά που αποτελούσε μέσο μαζικοποίησης, αλλά ο μαθητής ακόμη παραμένει μέλος μια άμορφης μαθητικής μάζας. Απαιτείται εξατομίκευση της εκπαίδευσης:
• Σε μικρή ηλικία (πχ δευτέρα δημοτικού) γίνονται στα σχολεία ειδικά τεστ που ανιχνεύουν ταλέντα και κλίσεις του κάθε μαθητή. Για όσα παιδιά διακρίνεται κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο ακολουθείται στη συνέχεια εξατομικευμένο πρόγραμμα σπουδών με ειδικά μαθήματα κα.
• Στις τάξεις του δημοτικού εισάγεται η χειροτεχνία οριζόντια και σε σχεδόν όλα τα μαθήματα, αφού αυτή επιτρέπει την έκφραση κάθε ατόμου κατά μοναδικό τρόπο. Πχ στην ιστορία οι μαθητές κάνουν μακέτες με απλά υλικά, στη φυσική κάνουν και παρουσιάζουν απλά πειράματα κλπ.
• Μια φορά το χρόνο διοργανώνεται εκδήλωση με όλους τους μαθητές του σχολείου (όχι ανά τάξη), πχ θεατρικό έργο, μουσική παράσταση κα. Η εκδήλωση είναι ανοιχτή στην τοπική κοινωνία. Έτσι αναδεικνύεται ο ρόλος του ατόμου δημιουργικά, το σχολείο παύει να είναι μόνο εκπαιδευτικός μηχανισμός και οι μαθητές είναι περήφανοι γι’ αυτό που κάνουν στο σχολείο αφού εισπράττουν την επιδοκιμασία της κοινωνίας.
• Δεν μπορεί οι μαθητές να είναι αυτόβουλα σκυμμένοι σε μια οθόνη όλη μέρα και εμείς να επιμένουμε στο τετράδιο και σε άνευρα εργαστήρια πληροφορικής όπου τους μαθαίνουμε word. Κάθε μαθητής που ξεκινάει την Τρίτη δημοτικού, το γυμνάσιο και το λύκειο παίρνει δωρεάν φορητό υπολογιστή που να χωράει στην τσάντα, στα πρότυπα των μικρών laptop που σήμερα κοστίζουν στο εμπόριο περίπου 250€ και έχουν μέγεθος μεσαίου βιβλίου. Σε κάθε σχολική μονάδα υπάρχει ασύρματο δίκτυο μέσω του οποίου οι μαθητές έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο. Από το ΥΠΕΠΘ δημιουργούνται για όλα τα μαθήματα του σχολείου open source e-class δομές προσβάσιμες από το διαδίκτυο στις οποίες περιλαμβάνεται η ύλη του σχολείου. Οι εργασίες των μαθητών (εκθέσεις κλπ) παραδίδονται εκτυπωμένες στους καθηγητές, ώστε να μην λειτουργήσει ανασταλτικά ο «ηλεκτρονικός αναλφαβιτισμός» των καθηγητών.
• Σε κάθε σχολείο υπάρχει μόνιμος κοινωνικός λειτουργός που λειτουργεί ως σύμβουλος του μαθητή. Συναντιέται με αυτόν σε τακτά διαστήματα με σκοπό να καθορίζει την σχέση του ατόμου-μαθητή με την απρόσωπη σχολική μονάδα. Εναλλακτικά μπορεί κάθε μαθητής να έχει κάποιον καθηγητή σύμβουλο που επιτελεί αυτό τον ρόλο, αν και ο κοινωνικός λειτουργός απελευθερώνει τον μαθητή αφού δεν συμμετέχει στην εκπαιδευτική διαδικασία ενώ παράλληλα με τον κοινωνικό λειτουργό η εισαγωγή του μέτρου δεν θα συνοδευτεί από αντιδράσεις καθηγητών. Το άτομο αυτό έρχεται σε τακτική επαφή με τους γονείς του μαθητή με δική του πρωτοβουλία. Η αποκλίνουσα συμπεριφορά του μαθητή αντιμετωπίζεται με βάση τις οδηγίες του κοινωνικού λειτουργού και όχι του άσχετου για τέτοια ζητήματα καθηγητή.
• Καθιερώνεται σε κάθε σχολείο μία ημέρα κατά την οποία το σχολείο είναι επισκέψιμο από όλους τους γονείς, οι οποίοι προσκαλούνται (open house). Την ημέρα αυτή οι μαθητές αφού έχουν ετοιμάσει το σχολείο οι ίδιοι, επιδεικνύουν τις εργασίες τους, ξεναγούν στον χώρο που ζουν κλπ και οι γονείς βλέπουν που ζουν τα παιδιά τους.
• Κατάργηση μηχανισμών μαζικοποίησης που δεν προσφέρουν στην εκπαιδευτική διαδικασία. Πχ υποχρεωτικές παρελάσεις, υποχρεωτικοί εκκλησιασμοί, πρωινές προσευχές και πρωινές συγκεντρώσεις καταργούνται.
• Σε κάθε περίπτωση ο μαθητής πρέπει να νιώθει ότι του φέρονται δίκαια. Επομένως κάθε περίπτωση διακριτικής μεταχείρισης που μπορεί να οφείλεται σε «ιδιαίτερα» φροντιστήρια, κοινωνικές σχέσεις, γνωριμίες κλπ πρέπει να διώκεται πολύ αυστηρά.
• Ο καλός μαθητής πρέπει να ξεχωρίζει και να βοηθιέται ώστε να μεγιστοποιήσει την απόδοσή του. Ο κακός μαθητής πρέπει να ενισχύεται και, αν στο λύκειο εξακολουθεί να μην μπορεί να προχωρήσει τότε πρέπει να αλλάξει το εκπαιδευτικό του πλάνο. Προϋπόθεση είναι η εισαγωγή ενός συστήματος αντικειμενικής αλλά πραγματικής βαθμολόγησης των επιδόσεων του μαθητή.
• Σχολικά λεωφορεία στα δημόσια σχολεία των πόλεων, ώστε η μετακίνηση του παιδιού να είναι αυτόνομη, οικονομική και ασφαλής.
• Δημιουργούνται μεικτά τμήματα όπου όσα παιδιά παρουσιάζουν πρόοδο πιο γρήγορη από αυτή του μέσου όρου της τάξης παρακολουθούν επιλεκτικά μαθήματα της επόμενης χρονιάς.
• Ο νέος έχει συνηθίσει να αντιμετωπίζεται σαν βάσανο από την οικογένειά του από την ημέρα που γεννιέται και μέχρι να γίνει αυτόνομος. Η γέννηση ενός παιδιού ταυτίζεται με την πρόσληψη αλλοδαπής «γυναίκας» που φυλάει το παιδί ή με την εξόντωση της γιαγιάς και του παππού οι οποίοι κόντρα σε κάθε λογική γίνονται ξανά γονείς. Βρεφονηπιακοί σταθμοί λοιπόν για κάθε μωρό, ώστε να μπει τέλος στην αφαίμαξη που εισάγει το ελληνικό παράδοξο της «γυναίκας» που φυλάει το παιδί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου