Στις 22 Δεκεμβρίου 2008 δέχτηκε από «άγνωστους» δολοφονική επίθεση με… βιτριόλι. Κάποιοι «άγνωστοι» προσπάθησαν να δολοφονήσουν με εντελώς άνανδρο τρόπο την αλλοδαπή εργαζόμενη και συνδικαλίστρια, υποχρεώνοντας την να πιει το θανατηφόρο οξύ. Πιθανολογείται ότι η απόπειρα δολοφονίας έγινε λόγω της συνδικαλιστικής της δράσης.
Μετά από μήνες είναι ακόμη στο νοσοκομείο και έχει υποστεί μόνιμες βλάβες, ενώ υποβάλλεται σε αλλεπάλληλες μεταμοσχεύσεις ζωτικών οργάνων. Πιθανότατα η ζωή της
καταστράφηκε από κάποιους που θέλησαν να της κλείσουν το στόμα και να κάνουν ξεκάθαρο ότι στην Ελλάδα τύποις επιτρέπεται ο συνδικαλισμός για τους Ευρωπαίους πολίτες και ειδικά για τις γυναίκες.
Μετά από αυτή την άνανδρη πράξη, βγήκες στο φως ότι στον χώρο των εργολάβων καθαριότητας συντελούνται παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας με πλαστές ώρες εργασίας, απλήρωτες υπερωρίες και μειωμένα ένσημα. Παρανομίες που διαπράττονται εξαιτίας της αδράνειας των ελεγκτικών μηχανισμών με ευθύνη δηλαδή κυβερνητικών παραγόντων και δημόσιων υπηρεσιών.
Τον Ιανουάριο του 2009 η μητέρα της Κούνεβα δήλωσε: «Το μόνο που ζητώ από το κράτος και την Αστυνομία είναι να αποκαλυφθεί ο δράστης αυτής της φρικτής δολοφονικής επίθεσης. Ως μητέρα που βλέπω το παιδί μου να υποφέρει και να κινδυνεύει κάνω έκκληση στον κόσμο. Αν κάποιος είδε κάτι εκείνο το βράδυ ή τις προηγούμενες ημέρες να πάει να καταθέσει». Ζήτησε δηλαδή οι κυβερνητικοί παράγοντες και οι δημόσιες υπηρεσίες να κάνουν την δουλειά τους: να αποδώσουν δικαιοσύνη.
Στα τέλη Φεβρουαρίου συνελήφθη ένας 48χρονος Αλβανός ως ύποπτος για τη συμμετοχή του στην δολοφονική επίθεση. Ο πιθανός δράστης εργαζόταν εταιρία καθαρισμού όπως η Κούνεβα, γεγονός που ενισχύει την υποψία ότι ο δράστης ενεργούσε κάτω από εντολές ηθικών αυτουργών. Ο άλλος συμμετέχων αγνοείται, ενώ δεν υπάρχει καμία εξέλιξη σχετικά με τους ηθικούς αυτουργούς. Η διερεύνηση της υπόθεσης δηλαδή δεν έχει οδηγήσει στους πραγματικούς υπεύθυνους. Οι κυβερνητικοί παράγοντες και οι δημόσιες υπηρεσίες δεν κάνουν την δουλειά τους: να βρουν τους ένοχους.
Με λίγα λόγια η ιστορία αυτή οδηγεί σε μια σειρά συμπερασμάτων:
- Στην Ελλάδα δεν εφαρμόζονται οι εργασιακοί –και όχι μόνο– νόμοι.
- Στην Ελλάδα δεν συλλαμβάνονται οι φυσικοί αυτουργοί δολοφονικών επιθέσεων.
- Στην Ελλάδα δεν διεξάγεται αποτελεσματική έρευνα για την σύλληψη ηθικών αυτουργών δολοφονικών επιθέσεων.
- Στην Ελλάδα ο συνδικαλισμός απαγορεύεται – ειδικά για τις γυναίκες.
Πριν λίγες μέρες παρενέβη στην υπόθεση η Υπουργός Απασχόλησης κα. Φάνη Πετραλιά. Ανακοίνωσε ότι ο ΟΕΚ θα αγοράσει και θα χαρίσει στην Κωνσταντίνα Κούνεβα ένα σπίτι 100 τετραγωνικών στα Πετράλωνα, κατ’ εξαίρεση μάλιστα των προβλεπόμενων διαδικασιών.
Για κάποιον καλοπροαίρετο, στόχος αυτής της κυβερνητικής απόφασης είναι η αποκατάσταση της κας. Κούνεβα. Αποτελεί υποτίθεται έμπρακτη απόδειξη της κυβερνητικής ευαισθησίας έναντι της μετανάστριας που είχε μια τόσο κακή τύχη. Κοινώς, η κυβέρνηση φάνηκε… φιλάνθρωπη. Δεν είναι όμως αυτή η δουλειά μιας κυβέρνησης. Η φιλανθρωπία είναι έργο της Εκκλησίας και των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, όχι της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη για άλλα.
Μια κυβέρνηση πρέπει να συλλαμβάνει τραμπούκους που δολοφονούν. Πρέπει να τιμωρεί τους ηθικούς αυτουργούς ώστε να μην σκέφτονται καν οι τραμπούκοι και τα αφεντικά τους να κάνουν τέτοιες ενέργειες. Πρέπει να δημιουργεί κλίμα δικαιοσύνης. Πρέπει να εξασφαλίζει την τήρηση των εργασιακών νόμων. Πρέπει να διασφαλίζει το δικαίωμα στον συνδικαλισμό.
Η δωρεά θα αποδείκνυε το έμπρακτο ενδιαφέρον της Υπουργού αν υπήρχε ένα κράτος που θα λειτουργούσε και θα διασφάλιζε τα παραπάνω αυτονόητα. Στις παρούσες όμως συνθήκες το μόνο που αποδεικνύει η δωρεά που ανακοίνωσε η κα. Πετραλιά είναι ότι η ατιμωρησία ισοφαρίζεται με ένα διαμέρισμα 100 τετραγωνικών. Έτσι η δωρεά μοιάζει περισσότερο με απόπειρα δωροδοκίας παρά φιλανθρωπία. "Τριάκοντα αργύρια αντίτιμο σιωπής" όπως τραγούδησε και ο Παύλος Σιδηρόπουλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου