Γινόμαστε μάρτυρες μιας ανήθικης δημόσιας συμπεριφοράς η οποία θυμίζει νταβατζιλίκι: όταν κάποια εξέλιξη δεν αρέσει στους νταβατζήδες, αυτοί βγάζουν τα μαχαίρια τους, πετάνε λάσπη, απειλές, ψέμματα, χολή προς αυτούς που τους χαλάνε τη σούπα.
Οι νταβατζήδες διαθέτουν όπλα που δεν μπορούν εύκολα να αντικρούσουν τα θύματά τους, μαχαίρια επί παραδείγματι. Η κλασική δε απειλή που χρησιμοποιούν προς όσους δεν υπακούουν στις επιθυμίες τους, είναι ότι θα τους χαρακώσουν τη φάτσα για να μην μπορέσουν να συνεχίσουν την -επιζήμια για τους νταβάδες- δραστηριότητά τους.
Οι νταβατζήδες δεν διακρίνονται από αίσθημα δικαιοσύνης, μιας και δεν διαθέτουν πια καμία ανθρώπινη αρετή που να αφήνει χώρο σε αξίες και ιδανικά. Η καταναγκαστική εκμετάλλευση που για χρόνια επιβάλλουν έχει προφανώς νεκρώσει κάθε τι ανθρώπινο που μπορεί να είχαν κάποτε μέσα τους.
Οι νταβατζήδες δεν διαθέτουν ποτέ μια θετική κουβέντα για όσους τους χαλάνε τα σχέδια. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν ασκούν δίκαιη ή άδικη κριτική, απλά εκβιάζουν. Δεν τους ενδιαφέρει να είναι δίκαιοι, τους ενδιαφέρει μόνο να πλήξουν και να χειραγωγήσουν τα θύματά τους. Δεν χρειάζονται κάποια νομιμοποίηση για τα επιχειρήματά τους και δεν τους απασχολεί αν είναι ψέμα ή αλήθεια αυτό που επικαλούνται: τους ενδιαφέρει μόνο να "γίνει η δουλειά".
Η φωτό από το d4ph1.blogspot.com/2007/11/black-light-district.htmlΟ συνδυασμός θράσους και αμοραλισμού σκορπάει παντού τον φόβο και κάνει την κοινωνία να σιωπά. Η σιωπή όμως των πολλών είναι το μεγαλύτερο άσυλο για τους νταβατζήδες, μιας και αυτή τους δίνει το περιθώριο να δρουν ανενόχλητοι.
Οι χειρότεροι όμως δεν είναι οι νταβατζήδες, αλλά αυτοί που τους χρησιμοποιούν για να πετύχουν τους δικούς τους στόχους, όσο καλοί και αν είναι αυτοί. Χειρότεροι όλων είναι αυτοί που δεν διστάζουν εν τέλει να αξιοποιήσουν άθλια υποκείμενα για να φτάσουν εκεί που θέλουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου