Η αλήθεια είναι ότι τα συμφέροντα της Ελλάδας εξυπηρετούνται καλύτερα αν στην περιοχή υπάρχει τουλάχιστον μια ακόμη ισχυρή και σταθερή κρατική οντότητα. Επομένως, αν δεν είχε γίνει η επιδρομή στη Σερβία και η Γιουγκοσλαβία παρέμενε ενιαία με κάποιον τρόπο, δεν θα είχαμε τα σημερινά προβλήματα με τα Σκόπια, δεν θα είχαμε το κράτος-συμμορία του Κοσόβου (αναφέρομαι στο εκεί οργανωμένο έγκλημα), δεν θα είχαμε την "μεγάλη" Αλβανία κλπ κλπ.
Οι "γενοκτονίες" για τις οποίες κατηγορούνται οι Σέρβοι και για τις οποίες θεωρητικά έγινε η επιδρομή, είναι δυστυχώς συνηθισμένη πρακτική στον πόλεμο. Ειδικά όταν εμπλέκονται γηγενείς πληθυσμοί και όχι εκστρατευτικά σώματα, όσο κυνικό και αν ακούγεται. Στην Κύπρο ήταν καλύτερα; Στην μικρασιατική εκστρατεία;
Λογικό είναι λοιπόν να προκαλούνται δίκαια συναισθήματα οργής και επιθυμίας συμπαράστασης στον Κάραντζιτς. Σε επίπεδο θυμικού κατανοώ την συναισθηματική αντίδραση ορισμένων ιστολόγων. Άλλο είναι όμως το ζητούμενο για την Ελλάδα: παλιότερα βλέπαμε τέτοιες αναταράξεις να μετατρέπονται σε ευκαιρίες για την εξωτερική μας πολιτική. Σήμερα, παρακολουθούμε απαθείς τα τεκταινόμενα και περιμένουμε "οδηγίες", χωρίς να συνδιαμορφώνουμε τις εξελίξεις.
Έχει κάποιος εκεί στο ΥΠΕΞ άραγε αναλύσει το σενάριο της σύλληψης του Κάραντζιτς και να έχει έτοιμο ένα πλάνο δράσης; Ξέρει κανείς ποιες απειλές προκαλούνται, τις ευκαιρίες που ανοίγουν;
Κρίνοντας από την στάση Καραμανλή για το Ανάν (είμαι κατά αφού τελειώσει το δημοψήφισμα και γνωρίζω το αποτέλεσμα!) φοβάμαι πως όχι. Η όποια αντίδραση θα ισορροπεί μεταξύ εσωτερικής κατανάλωσης και συμμόρφωσης με τις επιταγές της "διεθνούς κοινότητας" χωρίς καμία δυνατότητα διαμόρφωσης του περιβάλλοντος της χώρας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου