Άκουγα στον Alpha radio την πολύ καλή εκπομπή «Alt-Control-TV» με τον Γιάννη Ανδριτσόπουλο στις 29-1. Λίγο πριν τις 20:00 άκουσα μία κυρία το όνομα της οποίας δεν συγκράτησα δυστυχώς. Θέμα της συζήτησης ήταν οι κίνδυνοι του «ιντερνέτ» για τα παιδιά, με αφορμή τη σύλληψη του κυκλώματος παιδικής πορνογραφίας. Άσχετο το ένα θέμα με το άλλο μιας και άλλο είναι η διακίνηση παράνομου περιεχομένου και άλλο η εξαπάτηση παιδιών μέσω διαδικτύου, αλλά τέλος πάντων. Στην τεχνο-φοβική Ελλάδα τέτοιες διακρίσεις είναι δυσδιάκριτες.
Αφού λοιπόν η κυρία ανέλυσε τους κινδύνους που διατρέχουν τα παιδιά στο «ιντερνέτ» πρότεινε και τρόπους προστασίας. Και εδώ είναι που μου έπεσε το σαγόνι. Η πρώτη πρότασή της προκειμένου να μην κινδυνεύουν τα παιδιά που σερφάρουν ήταν να τοποθετηθεί ο υπολογιστής του παιδιού στο... σαλόνι του σπιτιού! Έτσι λέει θα μπορεί ο γονιός να παρακολουθεί το παιδί! Αυτό ήταν, έμεινα με το που κατάλαβα τι άκουσα.
Για να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν τα πράγματα, πρέπει κατ' αρχήν να καταλάβουμε ότι όταν κάποιος κάθεται μπροστά σε μια οθόνη, είναι τουλάχιστον αγενές να κοιτάς την οθόνη του. Μεγάλη γαϊδουριά, τέλος. Δεύτερο, τα παιδιά σερφάρουν και όταν οι γονείς δουλεύουν, και καλά κάνουν. Αν πχ ένα παιδί θέλει να δει κάτι στη wikipedia για μια εργασία του σχολείου πρέπει να περιμένει να γυρίσει ο πατέρας του σπίτι στις οκτώ το βράδυ για να ανοίξει τον υπολογιστή στο... σαλόνι; Τρίτο, πλέον δεν σερφάρουμε μόνο με τον υπολογιστή. Τα παιδιά μπαίνουν στο «ιντερνέτ» με το κινητό τους, με τον φορητό υπολογιστή τους ή με τον υπολογιστή του φίλου τους. Επομένως είναι τουλάχιστον αφελές να πιστεύει κάποιος ότι μπορεί να επιτηρεί το παιδί του όταν χρησιμοποιεί το διαδίκτυο.
Δεν είναι αυτή η λύση...Φωτό από http://www.smh.com.au/
Άρα καλό είναι να μην βάλουμε τον υπολογιστή στο σαλόνι για να προστατεύσουμε το παιδί μας. Τι μπορούμε να κάνουμε όμως;
Για αρχή, καλά είναι τα κλασσικά που κάνουν οι γονείς για όλους τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους. Πχ δεν επιτηρούμε όλα τα περίπτερα προκειμένου να μην πάει το παιδί να αγοράσει τσιγάρα. Αλλά εξηγούμε στο παιδί ότι το κάπνισμα είναι επικίνδυνη συνήθεια, είναι αντιαισθητικό, δεν είναι μαγκιά κλπ κλπ. Έτσι λοιπόν και με τον υπολογιστή εξηγούμε ποιοι είναι κίνδυνοι που μπορεί να αντιμετωπίσει, τι πρέπει να κάνει όταν βρεθεί μπροστά σε πιθανό κίνδυνο και πάει λέγοντας. Εκπαίδευση δηλαδή.
Ο βασικός κίνδυνος που μπορεί ένα παιδί να αντιμετωπίσει στο διαδίκτυο είναι να συνδεθεί με κάποιον άγνωστο με τον οποίο συνομιλεί για αρκετό διάστημα και, αυτός να εκμεταλλευτεί την οικειότητα που αναπτύσσεται σταδιακά. Όπως λοιπόν απαιτούμε από το παιδί να γνωρίζουμε τους φίλους του, έτσι και εδώ απαιτούμε να γνωρίζουμε με ποιους συνομιλεί μέσω διαδικτύου. Και κυρίως να συνομιλεί με άτομα που πραγματικά γνωρίζουμε την ταυτότητά τους και όχι με τον κάθε τυχαίο. Όπως όλα τα παιδιά του κόσμου ξέρουν ότι "δεν παίρνουμε καραμέλες από άγνωστους" έτσι πρέπει να τους γίνει συνείδηση ότι ούτε στο διαδίκτυο μιλάμε με άγνωστους. Ακόμη, πρέπει να υπάρχει σχέση εμπιστοσύνης με το παιδί ώστε να αποκαλύπτει από μόνο του περιπτώσεις που νιώθει ότι απειλείται.
Πέρα όμως από αυτά τα κλασσικά παιδαγωγικά, η επιστήμη της πληροφορικής έχει αναπτύξει εφαρμογές λογισμικού οι οποίες έχουν την ικανότητα να φιλτράρουν το περιεχόμενο που αποπειράται να αντλήσει κάποιος από το διαδίκτυο. Εφαρμογές εύκολες στη χρήση, που δεν επιβαρύνουν την ταχύτητα της σύνδεσης και που επιτρέπουν στον γονιό να διαχειριστεί από απομακρυσμένο υπολογιστή την διαδικτυακή συμπεριφορά του παιδιού του. Εφαρμογές που επιτρέπουν τον καθορισμό χρονικών ζωνών στις οποίες αποτρέπεται η πρόσβαση στο διαδίκτυο και η εκτέλεση παιχνιδιών. Τα προγράμματα αυτά παράγουν εύληπτες αναφορές που δείχνουν την διαδικτυακή συμπεριφορά του χρήστη-παιδιού. Δίνουν τη δυνατότητα ο διαχειριστής-γονιός να καθορίσει το σύνολο των διευθύνσεων στις οποίες επιτρέπεται η πρόσβαση. Δεν επιτρέπουν στις εφαρμογές γραπτής επικοινωνίας (instant messenger, chating) να στείλουν πληροφορίες όπως τηλέφωνα, διευθύνσεις, ονόματα σχολείων κα. Έτσι διασφαλίζεται ότι το παιδί-χρήστης δεν θα αποκαλύψει επίμαχες πληροφορίες σε κάποιον κακόβουλο άγνωστο. Πρόκειται για ιδιαίτερα αποτελεσματικές εφαρμογές οι οποίες είναι και φτηνές. Σε άλλες χώρες οι κυβερνήσεις διανέμουν δωρεάν τέτοιες εφαρμογές στους γονείς. http://www.smh.com.au/news/security/the-internet-bouncers/2006/12/03/1165080802791.html
Οι εφαρμογές αυτές φιλτράρουν το περιεχόμενο που μπορεί να δει κάποιος, τα μέιλ που δέχεται και, το περιεχόμενο των συνομιλιών που διενεργούνται σε εφαρμογές γραπτής επικοινωνίας (instant messenger). Η λειτουργία τους βασίζεται κυρίως σε δύο πρακτικές. Η πρώτη αφορά την απόρριψη περιεχομένου που προέρχεται από διευθύνσεις που είναι γνωστό ότι προσφέρουν ακατάλληλο περιεχόμενο. Η δεύτερη πρακτική που χρησιμοποιούν είναι να "διαβάζουν" το περιεχόμενο που ζητά ο χρήστης και με εξελιγμένους αλγόριθμους τεχνητής νοημοσύνης να "αντιλαμβάνονται" αν το περιεχόμενο είναι κατάλληλο ή όχι.
Ακούγεται πολύπλοκο; Είναι, αλλά όλα αυτά είναι δουλειά του υπολογιστή. Αυτό που πρέπει εμείς να κάνουμε είναι να προμηθευτούμε το κατάλληλο λογισμικό και να το εγκαταστήσουμε, μόνοι μας ή με τη βοήθεια του καταστήματος που θα μας το πουλήσει.
Ακούγεται και αυτό πολύπλοκο, παρόλο που τα λογισμικά αυτά είναι πολύ εύκολα στη χρήση; Υπάρχει κι' άλλη λύση: επικοινωνήστε με τον προμηθευτή της σύνδεσής σας και ρωτήστε αν δίνει ο πάροχός σας τέτοιες υπηρεσίες. Η απάντηση συνήθως είναι θετική με επιπλέον επιβάρυνση μερικά ευρώ κάθε μήνα.
Συμπέρασμα; Δεν χρειάζεται τρόμος, δεν χρειάζεται να σερφάρετε παρέα με το παιδί σας και προς θεού μην βάλετε τον υπολογιστή στο σαλόνι ή την κουζίνα. Εξηγήστε του παιδιού ότι πρέπει να φυλάγεται από άγνωστους, φροντίστε να μάθει την χρήσιμη και διασκεδαστική πλευρά των υπολογιστών και αν αυτά δεν αρκούν για να μετριάσουν τον φόβο σας, προμηθευτείτε τα κατάλληλα εργαλεία. Η επικοινωνία μέσω υπολογιστή μπορεί να γίνει πλήρως ελεγχόμενη, σε αντίθεση με το σύνολο των δραστηριοτήτων ενός παιδιού. Οπότε ας ανησυχούμε για όσα δεν μπορούμε να ελέγξουμε.
1 σχόλιο:
Έχεις μεγάλο δίκιο σε όσα λες.
Χρειάζεται προσοχή, αλλά όχι τρομολαγνία.
Την άκουσα κι εγώ αυτή την εκπομπή. Δεν θυμάμαι το όνομα της κυρίας - πρόεδρος κάπου ήταν. Έφριξα όταν άκουσα αυτό για το σαλόνι!!! Ευτυχώς το "έσωσε" ο δημοσιογράφος - της είπε νομίζω αυτό είναι ουτοπικό, όλα τα pc είναι στα δωμάτια των παιδιών (και καλώς...).
Δημοσίευση σχολίου