Η αριθμητική του χρέους

Του Σταύρου Λυγερού, από την Καθημερινή

Ηρκεσε ένα δημοσίευμα ότι η Γερμανία θα συμφωνήσει στην παροχή πρόσθετου δανείου ύψους 60 - 65 δισ. ευρώ για να ξεχειλίσει η αισιοδοξία. Μέχρι και το ημιθανές Χρηματιστήριο είχε έκλαμψη. Στην πραγματικότητα, όμως, ο ορίζοντας είναι σκοτεινός. Οπως είναι γνωστό, το Μνημόνιο στηρίχθηκε στην υπόθεση ότι στις αρχές του 2012 η Ελλάδα θα ξαναδανείζεται από τις αγορές. Ολα δείχνουν, όμως, ότι τα επόμενα χρόνια οι αγορές θα παραμείνουν κλειστές για την Ελλάδα. Για να αποφευχθεί η στάση πληρωμών πρέπει ή το χρέος να αναδιαρθρωθεί ή να δοθεί πρόσθετο δάνειο. Η Ευρωτράπεζα αποκλείει την αναδιάρθρωση. Το μόνο που συζητείται είναι η εθελοντική διακράτηση, ώστε να μην υποχρεωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες να πληρώσουν ασφάλιστρα κινδύνου (CDS). Γι’ αυτό και η Ευρωζώνη προσανατολίζεται στη λύση του νέου δανείου.

Ας δούμε, όμως, τους αριθμούς: Ακόμα και στην απίθανη περίπτωση που μηδενισθεί το πρωτογενές έλλειμμα, το 2012 η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει περίπου 52 δισ. (35 για ληξιπρόθεσμα ομόλογα [29+6] και 17 για τόκους), ενώ θα λάβει από την τρόικα 12 δισ. Το 2013 η Ελλάδα δεν έχει λαμβάνειν από την τρόικα, αλλά πρέπει να πληρώσει περίπου 44 δισ. (27 για ληξιπρόθεσμα ομόλογα και 17 για τόκους). Στη διετία 2012 - 13, δηλαδή, έχει ανάγκη περισσότερα από 84 δισ. Ακόμα και αν λάβει δάνειο 60 - 65 δισ., υπάρχει μία διαφορά 20 - 25 δισ. Αυτή υποτίθεται ότι θα καλυφθεί από τις ιδιωτικοποιήσεις και την εκποίηση δημόσιας περιουσίας.

Η ζωή, όμως, δεν τελειώνει το 2013. Πού θα βρει η Ελλάδα τα δεκάδες δισ. ετησίως για να εξυπηρετεί το υπέρογκο χρέος της; Μετά το 2014, μάλιστα, το ετήσιο ποσό για τόκους θα ανεβαίνει. Η συνταγή της περικοπής δαπανών δεν μπορεί από μόνη της να καταστήσει το χρέος βιώσιμο, ώστε να καταστεί δυνατός ο δανεισμός από τις αγορές. Η ένταξη στον μόνιμο ευρωπαϊκό μηχανισμό θα ανακυκλώσει παρά θα λύσει το πρόβλημα, τροφοδοτώντας το σενάριο εξοστρακισμού της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Η ανάταξη της ελληνικής οικονομίας μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο εάν το τολμηρό δημοσιονομικό νοικοκύρεμα (και στις δαπάνες και στα έσοδα) συνδυασθεί ταυτοχρόνως αφενός με την αξιοποίηση των πολλών λιμναζουσών αναπτυξιακών δυνατοτήτων και αφετέρου με ένα «κούρεμα» του χρέους.