Ενα από τα κοινά στοιχεία πολιτικών και δημοσιογράφων που δεν έχουν φωτιστεί όσο θα έπρεπε είναι πως τόσο εκείνοι όσο κι εμείς κάνουμε μια δουλειά που χρειάζεται τη μεγαλύτερη δυνατή αποδοχή της κοινής γνώμης. Ταυτόχρονα, όμως, για να κάνουμε καλά τη δουλειά μας, κι εκείνοι κι εμείς, πρέπει να κάνουμε ή να γράφουμε αυτό που θεωρούμε σωστό και όχι αυτό που ξέρουμε ότι θα είναι αρεστό. Δυστυχώς κι εκείνοι κι εμείς κάνουμε κατά κανόνα το δεύτερο. Λειτουργήσαμε και λειτουργούμε με τη λογική πως "ο πελάτης έχει πάντα δίκιο". Κι ένας από τους λόγους που φτάσαμε στα σημερινά προβλήματα είναι κι αυτός.
Κλασική περίπτωση εξευμενισμού του "πελάτη", απ' αυτές που κάθε τόσο αναφέρονται, είναι η ασφαλιστική μεταρρύθμιση που επιχειρήθηκε από τον Γιαννίτση το 2002, αλλά δεν προχώρησε γιατί υπερίσχυσε η λογική που λέμε. Συνδικαλιστές και συνδικάτα ξεσηκώθηκαν και μέσα ενημέρωσης και πολιτικός κόσμος προσαρμόστηκαν στη "λαϊκή βούληση". Αφού ο κόσμος δεν ήθελε παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό, τι αξία είχαν οι μελέτες των ειδικών που έλεγαν ότι πάμε κατά διαόλου, αν δεν λαμβάνονταν μέτρα όσο ήταν καιρός;
Συνηθίζουμε οι δημοσιογράφοι να επικρίνουμε τους πολιτικούς επειδή αποφεύγουν αντιδημοφιλείς αποφάσεις που έχουν πολιτικό κόστος. Ιδιαίτερα οι τηλεοπτικοί αναλυτές έχουν αναγάγει τη σχετική πρακτική σε επιστήμη. Μόνο που συχνά πυκνά βιώνουμε την εξωφρενική αντίφαση από τη μία να κατηγορούνται οι πολιτικοί ότι αρνούνται να αναλάβουν το πολιτικό κόστος δύσκολων αποφάσεων κι από την άλλη βομβαρδίζονται με δημοσκοπήσεις, οι οποίες έμμεσα πλην σαφέστατα τους υποδεικνύουν ότι οφείλουν να προσαρμόζονται στις επιθυμίες των πολιτών αν θέλουν να είναι ανεβασμένα τα ποσοστά τους.
Τα ίδια ζούμε σε μεγάλο βαθμό και τώρα. Μπροστά σε μια κρίση που απειλεί να σαρώσει τα πάντα, πολλοί επιμένουν να διακατέχονται από την ίδια λογική. Απόδειξη είναι ότι Πορτογάλοι και Ιρλανδοί αντιλαμβάνονται ότι η λύση των προβλημάτων τους περνάει μέσα από την εφαρμογή των δανειακών συμβάσεων που έχουν υπογράψει, αλλά στην Ελλάδα διακινείται και κυριαρχεί η άποψη "να καταργηθεί το μνημόνιο" και το σύνθημα πως "Δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε". Και στη διαμόρφωση αυτού του κλίματος δεν είναι μικρή η ευθύνη πολιτικών και δημοσιογράφων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου