Η συλλογικότητα της αδιαφορίας

Τα Εργατικά Κέντρα είναι οι κατεξοχήν χώροι έκφρασης της συνδικαλιστικής συλλογικής δράσης. Έχουν αναγνωρισμένο θεσμικό ρόλο, καθώς αποτελούν τον σύνδεσμο μεταξύ σωματείων και ομοσπονδιών μέσω της δραστηριότητάς τους σε τοπικό επίπεδο.


Πρόκειται δηλαδή για το συλλογικό σπίτι των εργαζομένων της πόλης μας. Ας δούμε λοιπόν σε τι κατάσταση βρίσκεται:

Καθόλου καλή η εικόνα. Σοβάδες που κρέμονται, μπογιές σκασμένες και ραγισμένες, συνθήματα πολλών ετών ξεχασμένα, τρύπες από κλιματιστικά που χάσκουν, σημάδια υγρασίας, κάγκελα σκουριασμένα, χορτάρια στον πίσω χώρο (στο μνημείο των εκτελεσμένων), που καταδεικνύουν εγκατάλειψη και αδιαφορία.

Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων που διοικούν το Εργατικό Κέντρο Ναυπάκτου, θα μπορούσαν (και ίσως οφείλουν) να συντηρήσουν το κτίριο. Η πιθανή έλλειψη πόρων μπορεί εύκολα να αντισταθμιστεί με εργασία των μελών του, μιας και το Εργατικό Κέντρο Ναυπάκτου απαρτίζεται κυρίως από οικοδόμους και επομένως με ελάχιστη προσφορά ομαδικής προσωπικής εργασίας η εικόνα θα ήταν πολύ καλύτερη.

Αν η συλλογικότητα και το ενδιαφέρον του Εργατικού Κέντρου για τα κοινά εξαντλείται σε εκλογικές διαδικασίες, τότε τα αποτελέσματα καταδεικνύουν την συλλογική αδιαφορία.